IBPP2/443-1135/14/WN - Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego przy zakupie pojazdów samochodowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 9 lutego 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-1135/14/WN Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego przy zakupie pojazdów samochodowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 listopada 2014 r. (data wpływu 14 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego przy zakupie pojazdów samochodowych jak i wskazanych (w opisie sprawy) kosztów związanych z tymi pojazdami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego przy zakupie pojazdów samochodowych jak i wskazanych (w opisie sprawy) kosztów związanych z tymi pojazdami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi on działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (PKD 4511Z), będących pojazdami samochodowymi w myśl art. 2 pkt 34 ustawy o VAT. W szczególności, Wnioskodawca kupuje używane pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w celu ich dalszej odsprzedaży. Innymi słowy, samochody te są dla Wnioskodawcy towarem handlowym. Odsprzedaż wskazanych pojazdów samochodowych po stronie Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu VAT (zasadniczo na zasadach ogólnych lub - po spełnieniu stosownych warunków przewidzianych ustawą o VAT - na zasadzie "VAT marża").

Jednocześnie - w celu dalszej sprzedaży - Wnioskodawca doposaża, naprawia i ponosi inne koszty związane z tymi pojazdami samochodowymi. W szczególności są to:

* opłaty administracyjne naliczane przez sprzedawcę kupowanych pojazdów samochodowych ponoszone w związku z transakcjami kupna-sprzedaży,

* paliwa silnikowe wykorzystywane w celu jazd w zakresie przywozu od sprzedawcy zakupionego pojazdu samochodowego do siedziby Wnioskodawcy, wyjazdów na przeglądy i naprawy oraz jazd próbnych i testowych z klientami i potencjalnymi klientami, którzy są zainteresowani zakupem pojazdów,

* części zamienne (np. wycieraczki samochodowe, opony, radia, oleje, itp.),

* opłaty za transport zakupionych pojazdów samochodowych (w przypadku, gdy Wnioskodawca osobiście nie przywozi ich do siedziby, a jedynie zleca innemu podmiotowi ich transport),

* usługi obce bezpośrednio związane z tymi pojazdami (np. przeglądy, badania techniczne, naprawy bieżące, itp),

* opłaty za ogłoszenia w Internecie dotyczące oferowanych na sprzedaż pojazdów samochodowych.

Zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę sposobem wykorzystywania pojazdów, wyżej wymienione pojazdy samochodowe przeznaczone są przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności gospodarczej we wskazanym zakresie, tj. kupna i sprzedaży pojazdów samochodowych. W szczególności pojazdy te nie służą prywatnym celom podatnika, ani jego pracowników. W odniesieniu do tych pojazdów nie jest prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja przebiegu pojazdu.

Dla tzw. użytku służbowego Wnioskodawcy przeznaczonych jest zazwyczaj kilka innych samochodów (będących równocześnie towarem handlowym), dla których złożono informację VAT-26, zaprowadzono ewidencję przebiegu pojazdu oraz opracowano stosowny regulamin ich użytkowania. Pojazdy przeznaczone także do tzw. użytku służbowego nie są przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku.

Wymienione w stanie faktycznym pojazdy samochodowe (towary handlowe) nie zostały przeznaczone przez Wnioskodawcę na cel demonstracyjny. Te pojazdy samochodowe nie są również wypożyczane klientom w celu "ich przetestowania", natomiast odbyte ewentualnie jazdy próbne są ściśle związane z handlowym przeznaczeniem niniejszych pojazdów (tekst jedn.: jazdy te są elementem procesu sprzedaży przedmiotowych pojazdów przez Wnioskodawcę) i są krótkie - zazwyczaj kilkukilometrowe i zawsze odbywają się w obecności Wnioskodawcy bądź jego pracownika.

Przedmiotowe pojazdy samochodowe nie są i nie będą rejestrowane przez Wnioskodawcę. Podatnik zaznacza, iż w poprzednich okresach zostały wydane na jego prośbę dwie interpretacje indywidualne dotycząca możliwości odliczania podatku VAT w przypadku określonych zakupów dotyczących samochodów będących towarem handlowym:

* IBPP2/443-787/11/ASZ,

* oraz IBPP2/443-384/14/BW, która dotyczyła analogicznego stanu faktycznego/stanu przyszłego (interpretacja negatywna). Jednakże ze względu na pojawienie się nowych okoliczności w postaci wyjaśnień Ministra Finansów "Najczęściej zadawane pytania i odpowiedzi odnośnie zasad odliczania podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi obowiązującymi od dnia 1 kwietnia 2014 r." zamieszonych na stronie internetowej www.finanse.mf.gov.pl (pytanie nr 3 z załącznika niniejszego wniosku) Wnioskodawca ponownie zwraca się z prośbą o interpretację.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisów ustawy o VAT w odniesieniu do przedstawionego w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, dla pojazdów samochodowych, które stanowią towar handlowy podatnika (a które nie są wykorzystywane dla tzw. celów służbowych podatnika), Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie tych pojazdów jak i wskazanych innych kosztów związanych z tymi pojazdami, tj. bez zastosowania 50% ograniczenia w odniesieniu do kwoty podatku, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy wszystkich samochodów określonych w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przepisów ustawy o VAT w odniesieniu do przedstawionego w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, dla pojazdów samochodowych, które stanowią towar handlowy podatnika (a które nie są wykorzystywane dla tzw. celów służbowych podatnika), Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie tych pojazdów jak i wskazanych innych kosztów związanych z tymi pojazdami, tj. bez zastosowania 50% ograniczenia w odniesieniu do kwoty podatku, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Innymi słowy, mając na uwadze przepisy ustawy o VAT obowiązujące od 1 kwietnia 2014 r. należy stwierdzić, iż w przypadku gdy pojazdy samochodowe stanowią u Wnioskodawcy towar handlowy, wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup pojazdów samochodowych oraz innych kosztów, a w szczególności:

* opłat administracyjnych naliczanych przez sprzedawcę kupowanych pojazdów samochodowych ponoszonych w związku z transakcjami kupna-sprzedaży,

* paliw silnikowych wykorzystywanych w celu jazd w zakresie przywozu od sprzedawcy zakupionego pojazdu samochodowego do siedziby Wnioskodawcy, wyjazdów na przeglądy i naprawy oraz jazd próbnych i testowych z klientami i potencjalnymi klientami, którzy są zainteresowani zakupem pojazdów,

* części zamiennych (np. wycieraczki samochodowe, opony, radia, oleje, itp.),

* opłat za transport zakupionych pojazdów samochodowych (w przypadku, gdy Wnioskodawca osobiście nie przywozi ich do siedziby, a jedynie zleca innemu podmiotowi ich transport),

* usług obcych bezpośrednio związanych z tymi pojazdami (np. przeglądy, badania techniczne, naprawy, itp.),

* opłat za ogłoszenia w Internecie dotyczących oferowanych na sprzedaż pojazdów samochodowych.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 lit. a ustawy o VAT przepis art. 86a ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Natomiast, w myśl art. 86a ust. 4 pkt 1 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Jednocześnie, ustawodawca postanowił w art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a, iż warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, z brzmienia wskazanych powyżej przepisów wprost wynika, iż w przedstawionej sytuacji nie będzie miało zastosowanie 50% ograniczenie w odniesieniu do kwoty podatku, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, do możliwości pełnego odliczenia podatku VAT, nie jest konieczne złożenie informacji VAT-26, prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz opracowanie regulaminu użytkowania pojazdów.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy tych pojazdów samochodowych nie można zakwalifikować jako tzw. samochody demonstracyjne, zatem informacja zawarta w broszurze informacyjnej Ministerstwa Finansów (Nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi) dotycząca prowadzenia ewidencji przebiegu do pojazdów demonstracyjnych w przypadku Wnioskodawcy nie ma zastosowania.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że jego stanowisko jest zgodne z wyjaśnieniami Ministra Finansów "Najczęściej zadawane pytania i odpowiedzi odnośnie zasad odliczania podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi obowiązującymi od dnia 1 kwietnia 2014 r." zamieszczonych na stronie www.finanse.gov.pl. Zdaniem Wnioskodawcy w jego przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu został wyłączony w stosunku do pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży przez podatników, których przedmiotem działalności jest odprzedaż tych pojazdów. Wnioskodawca uważa, że w przypadku pojazdów przez niego odprzedawanych spełnione są ww. warunki, tj. samochody przeznaczone są wyłącznie do odprzedaży a przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych pojazdów.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z powołanym wyjaśnieniem Ministra Finansów: "3. Czy obowiązek złożenia do urzędu skarbowego informacji VAT-26 i prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów samochodowych dotyczy również pojazdów odprzedawanych przez podatników prowadzących komisy samochodowe.

Nie. W takim przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu został wyłączony w stosunku do pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży przez podatników, których przedmiotem działalności jest odprzedaż tych pojazdów.

Należy zauważyć, że w przypadku pojazdów odprzedawanych przez komis samochodowy spełnione są ww. warunki, tj. samochody oferowane przez komisy samochodowe przeznaczone są wyłącznie do odprzedaży a przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych pojazdów. Zatem podatnicy prowadzący komisy samochodowe nie mają obowiązku składania informacji VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla pojazdów, które przeznaczone są do odprzedaży. Nie ma przy tym znaczenia, że ewentualny nabywca odbędzie jazdę próbną samochodem, którym jest zainteresowany. Nie jest to bowiem sytuacji analogiczna do przypadku aut testowych, gdyż te ostatnie służą przede wszystkim zwiększeniu sprzedaży danego modelu samochodu, a dopiero w dalszej perspektywie są odprzedawane (nie ma zatem tutaj spełnionego warunku aby pojazd był przeznaczony wyłącznie do odprzedaży).

Oczywiście podatnik prowadzący komis samochodowy (lub inne przedsiębiorstwo zajmujące się handlem używanymi samochodami) powinien zapewnić, aby sprzedawane pojazdy nie mogły być wykorzystywane na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika np. nie mogą być wykorzystywane przez pracowników podatnika do dojazdów do pracy.".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W art. 88 ustawy o VAT zostały wymienione przypadki, kiedy podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

W art. 2 pkt 34 ustawy, ustawodawca zawarł definicję pojazdów samochodowych prze które zgodnie z ww. przepisem rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.

należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c.

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.

wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Na podstawie art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do treści art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Z art. 86a ust. 5 ustawy wynika, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.

przeznaczonych wyłącznie do:

a.

odprzedaży,

b.

sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c.

oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.

w odniesieniu do których:

a.

kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b.

podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu "wyłącznie" w art. 86a ust. 5 ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać powyżej wskazane elementy. Podkreślenia wymaga również, że samo prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, w przypadku gdy pojazdy są wykorzystywane do innych celów niż wynajem lub odprzedaż nie uprawnia podatnika do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi pojazdami, bowiem istotnym w tej sytuacji jest czy istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania tych pojazdów do użytku prywatnego. Wówczas fakt wykorzystania samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych poprzez określenie reguł wykluczających użytek prywatny samochodu.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do "użytku mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie warunku:

* wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a),

* pojazdy samochodowe są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (pkt 1 lit. b);

* przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Drugi z warunków należy z kolei odnieść do pojazdów samochodowych, których konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Te pojazdy zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jako czynny zarejestrowany podatnik VAT prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek, będącymi pojazdami samochodowymi określonymi w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT. Wnioskodawca kupuje używane pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w celu ich dalszej odsprzedaży. Ww. pojazdy samochodowe przeznaczone są wyłącznie do działalności gospodarczej w zakresie kupna i sprzedaży pojazdów samochodowych. Samochody te nie służą celom prywatnym podatnika, ani jego pracowników. Dla tzw. użytku służbowego Wnioskodawcy przeznaczonych jest zazwyczaj kilka innych samochodów, dla których złożono informację VAT-26, zaprowadzono ewidencję przebiegu pojazdu oraz opracowano stosowny regulamin ich użytkowania. Samochody przeznaczone wyłącznie do odprzedaży nie są i nie będą rejestrowane przez Wnioskodawcę. Pojazdy nie zostały przeznaczone na cel demonstracyjny oraz nie są wypożyczane klientom w celu "ich przetestowania". Odbyte jazdy próbne są ściśle związane z handlowym przeznaczeniem pojazdów (element procesu sprzedaży).

W przedmiotowej sprawie, dotyczącej sprzedaży samochodów używanych opodatkowanych na zasadach ogólnych lub VAT-marża w odniesieniu do opisanych pojazdów samochodowych, zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia musi zostać spełniony warunek dotyczący, tj. sposobu wykorzystania tych pojazdów przez podatnika wyłącznie do celów działalności gospodarczej przez ustalenie zasad ich używania, sposób wykorzystania musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych przypadku podatnika prowadzącego komis samochodowy (lub inne przedsiębiorstwo zajmujące się handlem używanymi samochodami) podatnik ten powinien zapewnić, aby sprzedawane pojazdy nie mogły być wykorzystywane na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Drugim warunkiem jest obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z tym przepisem, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie m.in. do odprzedaży.

Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie, jeżeli odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Należy zauważyć, że w przypadku pojazdów odprzedawanych przez komis samochodowy spełnione są warunki wykluczające obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu tj. samochody oferowane przez komisy samochodowe przeznaczone są wyłącznie do odsprzedaży, a przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych pojazdów.

Zatem podatnicy prowadzący komisy samochodowe nie mają obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, które przeznaczone są do odprzedaży oraz składania informacji VAT-26. Nie ma przy tym znaczenia, że ewentualny nabywca odbędzie jazdę próbną samochodem, którym jest zainteresowany. Nie jest to bowiem sytuacja analogiczna do przypadku aut testowych, gdyż te ostatnie służą przed wszystkim zwiększeniu sprzedaży danego modelu samochodu, a dopiero w dalszej perspektywie są odprzedawane (nie ma zatem tutaj spełnionego warunku, aby pojazd był przeznaczony wyłącznie do odprzedaży).

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że skoro pojazdy samochodowe, których dotyczy wniosek, są przeznaczone wyłącznie do dalszej odprzedaży, zaś przedmiotem działalności jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów, to zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy. Z okoliczności sprawy wynika, że do użytku służbowego Wnioskodawca posiada inne pojazdy, zgłoszone na druku VAT-26 oraz prowadzona jest dla nich ewidencja przebiegu. Wnioskodawca wyjaśnił, że pojazdy przeznaczone wyłącznie do dalszej odsprzedaży, nie są wykorzystywane do innych celów niż odprzedaż. Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami, tj. od zakupu paliwa, części zamiennych, opłat za transport, przeglądów, badań technicznych, napraw, opłat za ogłoszenia w internecie oraz opłat administracyjnych, o ile nie zaistnieją wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz zgłoszenia tych pojazdów na formularzu VAT-26.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania oraz stanowiska, a zatem nie rozstrzyga w kwestii prawa do odliczenia od wydatków związanych z użytkowaniem pojazdów samochodowych, stanowiących towar handlowy, przeznaczonych do użytku służbowego Wnioskodawcy, bowiem Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że wniosek tej kwestii nie dotyczy.

Zmiana któregokolwiek elementu przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja indywidualna traci swoją ważność.

Zatem ochrona prawna zastosowania się do interpretacji indywidualnej wynikająca z przepisów art. 14k-14 m ustawy - Ordynacja podatkowa będzie miała zastosowanie tylko gdy opis stanu faktycznego będzie zgodny z rzeczywistością.

Oceny zgodności opisu sprawy przedstawionej w interpretacji z rzeczywistością dokonać może tylko uprawniony do tego organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej podczas prowadzenia postępowania kontrolnego lub podatkowego. W przypadku wystąpienia rozbieżności pomiędzy zdarzeniem przyszłym przedstawionym w interpretacji a rzeczywistością podatnik nie może powoływać się na interpretację indywidualną i korzystać z ochrony prawnej przewidzianej w ww. przepisach ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl