IBPP2/443-1133/08/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.), oraz pismem z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 3 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

W dniu 8 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 lutego 2009 r. znak: IBPP2/443-1133/08/RSz oraz pismem z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 3 marca 2009 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem, które zajmuje się rozpoznawaniem rynku Polski i innych krajów UE pod kątem umożliwienia poddania energetycznemu odzyskowi paliw alternatywnych o kodzie 19 12 10 w cementowniach, stosowanych jako substytut węgla kamiennego w procesie R1 podczas spalania w piecu obrotowym do wypalania klinkieru portlandzkiego. W celu pozyskania zakładów odzysku energetycznego (tj. cementowni) dla producentów paliw alternatywnych z terytorium krajów UE (poza tymi, które mają siedzibę na terytorium Polski) Wnioskodawca prowadzi również rozpoznanie rynku w zakresie wyszukiwania firm transportowych wyposażonych w specjalistyczne samochody do przewozu paliwa od producentów do cementowni. W efekcie takie działania marketingowe Wnioskodawcy prowadzą do utylizacji paliw alternatywnych producenta z krajów UE innych niż Polska w procesie odzysku energetycznego w cementowni na terytorium Polski.

Za wykonanie wyżej wymienionych czynności marketingowych Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie od producenta paliw. Wypłata wynagrodzenia następuje na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT.

Z uwagi na przepisy podatkowe (art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług) czynności te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, w związku z czym Wnioskodawca stosuje stawkę VAT NP i obowiązek rozliczenia podatku VAT przenosi na nabywcę usługi. Nabywca usługi posiada numer NIP zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państw członkowskich. Wartość wynikającą z faktur Wnioskodawca wykazuje w poz. 21 deklaracji VAT-7.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 23 lutego 2009 r. wynika, że Wnioskodawca na wykonanie usług opisanych we wniosku ma podpisaną umowę z producentem paliw alternatywnych mającym siedzibę na terytorium UE (poza Polską) i w umowie tej opisane są zadania, jakie Wnioskodawca ma wykonać, tj. rozpoznać (zbadać) rynek Polski i innych krajów UE pod kątem umożliwienia poddania energetycznemu odzyskowi paliw alternatywnych oraz rozpoznać (zbadać) rynek Polski pod kątem firm transportowych wyposażonych w specjalistyczne samochody. Jest to jedno zadanie w ramach zawartej umowy.

Usługi rozpoznania rynku i usługi marketingowe nie stanowią dla Wnioskodawcy odrębnie świadczonych usług. W ramach podpisanej umowy z producentami paliw alternatywnych mającymi siedzibę na terytorium UE (poza Polską) Wnioskodawca wykonuje następujące działania:

- rozpoznaje (bada) rynek odbiorców/zakładów poddających odzyskowi energetycznemu paliwa alternatywnego w procesie R1 na terytorium Polski w branży cementowej oraz-rozpoznaje (bada) rynek firm transportowych na terytorium Polski dla potrzeb transportu paliwa alternatywnego od producentów paliw alternatywnych mających siedzibę na terytorium UE (poza Polską) do zakładów odzysku energetycznego (cementowni) na terytorium RP.

Usługi opisane we wniosku to badanie rynku i opinii publicznej, dla których symbol PKWiU 73.20.Z.

Usługi marketingowe, o których mowa we wniosku, to usługi, jakie Wnioskodawca świadczy na rzecz producentów paliw alternatywnych mających siedzibę na terytorium UE (poza Polską). W ramach tych usług Wnioskodawca rozpoznaje (bada) rynek Polski i innych krajów UE pod kątem umożliwienia poddania energetycznemu odzyskowi paliw alternatywnych oraz rozpoznaje (bada) rynek polski po kątem firm transportowych wyposażonych w specjalistyczne samochody do transportu ww. paliw.

Usługi, o których mowa we wniosku Wnioskodawca świadczy na terytorium Polski na rzecz producentów paliw alternatywnych mających siedzibę na terytorium UE (poza Polską).

Wynagrodzenie od producenta paliw obejmuje kwotę, jaką Wnioskodawca otrzymuje za wykonaną usługę, o której mowa w punktach powyżej.

Wnioskodawca wystawia jedną fakturę, która - zgodnie z zawartą umową - zawiera kwotę jej należną za wykonanie usługi polegającej na rozpoznaniu (zbadaniu) rynku Polski i innych krajów UE pod kątem umożliwienia poddania energetycznemu odzyskowi paliw alternatywnych oraz rozpoznaniu (zbadaniu) rynku Polski pod kątem firm transportowych wyposażonych w specjalistyczne samochody do transportu ww. paliw.

Odbiorcą faktury i płatnikiem jest producent paliw alternatywnych mający siedzibę na terytorium UE (poza Polską), z którym Wnioskodawca ma podpisaną umowę na wykonanie ww. usług.

Wynagrodzenie za wykonaną usługę określono w umowie kwotowo.

Wysokość kwoty zależy od ilości ton paliwa alternatywnego, które zostanie w efekcie poddane odzyskowi energetycznemu w cementowniach na terytorium RP. Wynagrodzenie odnosi się do wykonanych usług w określonym czasie.

Nabywca usług świadczonych przez Wnioskodawcę podał numer, pod którym zidentyfikowany jest na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium, na którym usługi są wykonywane. Numer ten nadało państwo niemieckie.

Na fakturach dokumentujących wykonanie czynności opisanych we wniosku jest wykazany numer, pod którym nabywca zidentyfikowany jest na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium, na którym usługi są wykonywane.

Usługi opisane we wniosku Wnioskodawca świadczy we własnym imieniu i na własny rachunek.

Ponadto Wnioskodawca stwierdził, iż nie świadczy usług transportowych.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku z dnia 2 marca 2009 r. Wnioskodawca wskazał, iż w piśmie uzupełniającym wniosek z dnia 8 grudnia 2008 r., błędnie podano numer PKD zamiast PKWiU. Wnioskodawca wskazał prawidłowy numer PKWiU 74.13.11.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, świadcząc usługi (o których mowa w poz. 50 niniejszego wniosku) na rzecz kontrahenta unijnego posiadającego numer NIP zidentyfikowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terytorium państw członkowskich (poza kontrahentami mającymi siedzibę na terytorium RP) ma prawo traktować je jako usługi z art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług i traktować jako niepodlegające podatkowi VAT w Polsce.

Wnioskodawca ma prawo do stosowania stawki VAT NP i przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT na odbiorcę usług (faktury). Wartości wynikające z faktur, zdaniem Wnioskodawcy, powinny być wykazane w poz. 21 deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad.1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Zgodnie z art. 8 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z powołanego przepisu wynika, że każde odpłatne świadczenie na rzecz innego podmiotu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przypadku świadczenia usług, dla określenia miejsca opodatkowania transakcji należy, w świetle wymienionej ustawy, ustalić miejsce świadczenia usług.

Miejsce świadczenia usług uregulowane zostało w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl powołanego artykułu, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Jednakże w ust. 3 tego artykułu określono, iż w przypadku świadczenia usług wymienionych w art. 27 ust. 4, na rzecz:

Zgodnie z art. 27 ust. 4 cyt. ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług:

3a. usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń;

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że zasada opodatkowania usługi w miejscu, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności), znajduje zastosowanie do świadczenia określonego rodzaju usług, ale wówczas, gdy spełnione są określone warunki co do stron transakcji.

Przede wszystkim nabywca usługi musi pochodzić z innego państwa niż świadczący usługę, bowiem w przypadku usług świadczonych wewnątrz kraju nie powstaje problem określenia miejsca ich wykonywania, gdyż w zasadzie nie pozostawia wątpliwości, że jest to usługa świadczona w kraju.

Natomiast jeśli usługa świadczona jest na rzecz podmiotu z innego państwa członkowskiego UE niż państwo świadczącego usługę, to wówczas dla zastosowania szczególnej reguły ustalania miejsca opodatkowania, o której mowa, nabywca usługi musi być podatnikiem.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca zajmuje się rozpoznawaniem rynku Polski i innych krajów UE pod kątem umożliwienia poddania energetycznemu odzyskowi paliw alternatywnych o kodzie 19 12 10 w cementowniach, stosowanych jako substytut węgla kamiennego w procesie R1 podczas spalania w piecu obrotowym do wypalania klinkieru portlandzkiego. W celu pozyskania zakładów odzysku energetycznego (tj. cementowni) dla producentów paliw alternatywnych z terytorium krajów UE (poza tymi, które mają siedzibę na terytorium Polski) Wnioskodawca prowadzi również rozpoznanie rynku w zakresie wyszukiwania firm transportowych wyposażonych w specjalistyczne samochody do przewozu paliwa od producentów do cementowni. W efekcie takie działania marketingowe Wnioskodawcy prowadzą do utylizacji paliw alternatywnych producenta z krajów UE innych niż Polska w procesie odzysku energetycznego w cementowni na terytorium Polski.

Za wykonanie wyżej wymienionych czynności marketingowych Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie od producenta paliw. Wypłata wynagrodzenia następuje na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT.

Z treści wniosku wynika, iż nabywca usług posiada numer NIP zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państw członkowskich.

Ponadto Wnioskodawca na wykonanie usług opisanych we wniosku ma podpisaną umowę z producentem paliw alternatywnych mającym siedzibę na terytorium UE (poza Polską) i w umowie tej opisane są zadania, jakie Wnioskodawca ma wykonać, tj. rozpoznać (zbadać) rynek Polski i innych krajów UE pod kątem umożliwienia poddania energetycznemu odzyskowi paliw alternatywnych oraz rozpoznać (zbadać) rynek Polski pod kątem firm transportowych wyposażonych w specjalistyczne samochody. Jest to jedno zadanie w ramach zawartej umowy.

Usługi rozpoznania rynku i usługi marketingowe nie stanowią dla Wnioskodawcy odrębnie świadczonych usług. W ramach podpisanej umowy z producentami paliw alternatywnych mającymi siedzibę na terytorium UE (poza Polską) Wnioskodawca wykonuje następujące działania:

- rozpoznaje (bada) rynek odbiorców/zakładów poddających odzyskowi energetycznemu paliwa alternatywnego w procesie R1 na terytorium Polski w branży cementowej oraz

- rozpoznaje (bada) rynek firm transportowych na terytorium Polski dla potrzeb transportu paliwa alternatywnego od producentów paliw alternatywnych mających siedzibę na terytorium UE (poza Polską) do zakładów odzysku energetycznego (cementowni) na terytorium RP.

Wnioskodawca stwierdził, iż usługi opisane we wniosku to badanie rynku i wskazał symbol PKWiU 74.13.11.

Usługi marketingowe, o których mowa we wniosku, to usługi, jakie Wnioskodawca świadczy na rzecz producentów paliw alternatywnych mających siedzibę na terytorium UE (poza Polską). W ramach tych usług Wnioskodawca rozpoznaje (bada) rynek Polski i innych krajów UE pod kątem umożliwienia poddania energetycznemu odzyskowi paliw alternatywnych oraz rozpoznaje (bada) rynek polski po kątem firm transportowych wyposażonych w specjalistyczne samochody do transportu ww. paliw.

Usługi, o których mowa we wniosku Wnioskodawca świadczy na terytorium Polski na rzecz producentów paliw alternatywnych mających siedzibę na terytorium UE (poza Polską).

Wynagrodzenie od producenta paliw obejmuje kwotę, jaką Wnioskodawca otrzymuje za wykonaną usługę, o której mowa w punktach powyżej.

Wnioskodawca wystawia jedną fakturę, która - zgodnie z zawartą umową - zawiera kwotę jej należną za wykonanie usługi polegającej na rozpoznaniu (zbadaniu) rynku Polski i innych krajów UE pod kątem umożliwienia poddania energetycznemu odzyskowi paliw alternatywnych oraz rozpoznaniu (zbadaniu) rynku Polski pod kątem firm transportowych wyposażonych w specjalistyczne samochody do transportu ww. paliw.

Odbiorcą faktury i płatnikiem jest producent paliw alternatywnych mający siedzibę na terytorium UE (poza Polską), z którym Wnioskodawca ma podpisaną umowę na wykonanie ww. usług.

Wynagrodzenie za wykonaną usługę określono w umowie kwotowo.

Wysokość kwoty zależy od ilości ton paliwa alternatywnego, które zostanie w efekcie poddane odzyskowi energetycznemu w cementowniach na terytorium RP. Wynagrodzenie odnosi się do wykonanych usług w określonym czasie.

Nabywca usług świadczonych przez Wnioskodawcę podał numer, pod którym zidentyfikowany jest na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium, na którym usługi są wykonywane. Numer ten nadało państwo niemieckie.

Na fakturach dokumentujących wykonanie czynności opisanych we wniosku jest wykazany numer, pod którym nabywca zidentyfikowany jest na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium, na którym usługi są wykonywane.

Usługi opisane we wniosku Wnioskodawca świadczy we własnym imieniu i na własny rachunek.

A zatem, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz klasyfikację usług dokonaną przez Wnioskodawcę, stwierdzić należy iż miejscem świadczenia dla tych usług będzie miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Przyjęcie zatem przez ustawodawcę, że jeżeli usługi określone w art. 27 ust. 4 ustawy są świadczone na rzecz kontrahentów zagranicznych, to miejscem ich świadczenia jest siedziba tych kontrahentów, skutkuje tym, że usługi te nie podlegają podatkowi od towarów i usług. Dotyczy to również usług polegających na badaniu rynku wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. c). zakwalifikowanych do grupowania PKWiU 74.13.11.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie od producenta paliw, zidentyfikowanego dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego za usługi badania rynku (PKWiU 74.13.11) - wówczas miejscem świadczenia tych usług, będzie zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT, miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, czyli poza granicami kraju. Usługi te zatem nie podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ad.2.

Zgodnie z § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 25 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4 (§ 25 ust. 3 cyt. rozporządzenia).

W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi (§ 25 ust. 4 cyt. rozporządzenia).

Tym samym, mając na uwadze wskazane powyżej przepisy, Wnioskodawca, na okoliczność świadczenia przedmiotowych usług winien wystawić fakturę VAT, w której nie naliczy podatku od towarów i usług.

Szczegółowe informacje dotyczące wypełniania deklaracji VAT - 7 zostały zawarte w objaśnieniach stanowiących załącznik Nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333).

Powyższe objaśnienia wskazują, iż w poz. 21 deklaracji VAT-7 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Zatem, Wnioskodawcy świadczącemu opisane we wniosku usługi, podlegające opodatkowaniu w kraju gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, z uwzględnieniem wyłączeń, określonych w art. 88 ustawy.

W świetle powyższego, w sytuacji gdy Wnioskodawca zalicza przedmiotowe usługi (tj. badania rynku) jako usługi z art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług VAT, wówczas ma prawo traktować jako je jako usługi niepodlegające podatkowi VAT w Polsce. Jednocześnie wartości wynikające z faktur, powinny być wykazane w poz. 21 deklaracji VAT-7.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż może przenieść na nabywcę usługi obowiązek rozliczenia podatku i że wartości wynikające z faktur, powinny być wykazane w poz. 21 deklaracji VAT-7, należało uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania przedmiotowych usług według PKWiU.

Tutejszy organ nie jest właściwy do dokonania oceny prawidłowości przedstawionej klasyfikacji statystycznej wykonywanych usług. W przypadku wątpliwości co do prawidłowości dokonanej klasyfikacji, Wnioskodawca może się zwrócić do właściwego w tym zakresie organu, tj. Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.