IBPP2/443-1121/11/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 7 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na roboty budowlane i budowlano-remontowe wykonywane w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym za lata 2010 r. i 2011 r. - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na roboty budowlane i budowlano-remontowe wykonywane w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny ostatecznie zmodyfikowany w piśmie uzupełniającym - data wpływu 7 października 2011 r.:

Wnioskodawca - Firma T z siedzibą w P prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług betoniarskich opisanych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004.r w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2004), (Dz. U. z 2004, Nr 33, poz. 289), zmienionego wraz z wejściem w życie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. (Dz. U. z 2007, Nr 251, poz. 1885) w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007), między innymi numerami PKD 2004 - PKD 2007:

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera z klientami umowy o roboty budowlane i roboty budowlano-montażowe. Objęte umowami roboty budowlane i roboty budowlano-montażowe wykonywane są z użyciem produkowanego przez wnioskodawcę betonu towarowego. Roboty budowlane i budowlano-montażowe polegają na wykonywaniu prac betoniarskich części konstrukcyjnych budynków z użyciem własnej masy betonowej. Całość prac betoniarskich wykonywana jest przez pracowników wnioskodawcy, odpowiednio przeszkolonych i posiadających wymagane kwalifikacje zawodowe niezbędne do samodzielnego wykonania wskazanych prac konstrukcyjnych polegających na umieszczeniu wytworzonej i dostarczonej przez wnioskodawcę masy betonowej w przygotowanych uprzednio szalunkach, ławach fundamentowych, stropach, filarach etc. Dostarczenie przez wnioskodawcę masy betonowej na plac budowy - miejsce wskazane przez zamawiającego - oraz umieszczenie tej masy we wskazanym elemencie konstrukcyjnym budynku - element wskazany przez zamawiającego - odbywa się w całości przy wykorzystaniu sprzętu i pracowników wnioskodawcy. W związku z wątpliwościami dotyczącymi zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego do prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej w dniu 22 czerwca 2005 r. wystąpił on do Naczelnika Urzędu Skarbowego w P o interpretację indywidualną dotyczącą zasad naliczania i rozliczania podatku od towarów i usług. Postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2005 r. znak: US.IX/443-41/WS/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego w P uznał stanowisko wnioskodawcy przedstawione w jego wniosku za prawidłowe. W myśl tego stanowiska wnioskodawca dokonując w ramach umowy cywilnoprawnej sprzedaży usług budowlanych dla osób fizycznych, które to roboty budowlano-remontowe wykonywane są w obiektach zaliczanych do budownictwa mieszkaniowego (definiowanych w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług) lub infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, oznaczonych w PKOB numerami 111, 112, ex 113, i w ramach, których to robót wykorzystuje on wyprodukowany przez siebie materiał budowlany (beton), to w odniesieniu do całości tak świadczonych usług budowlanych może on stosować stawkę 7% VAT dla budynków mieszkalnych o powierzchni użytkowej do 300 m ² (vide art. 41 ust. 12, 12a i 12b w zw. z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) ustawy o podatku od towarów i usług (VAT)).

Skoro zatem, wnioskodawca wykonuje roboty betoniarskie, do których używa wyprodukowanej przez siebie masy betonowej, a nadto czynności te sklasyfikowana została w grupowaniu PKWiU 43.99.40.0, to wykonanie ich w obiekcie zaliczonym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, pozwala wnioskodawcy zastosować 8% stawkę VAT. Natomiast sama sprzedaż masy betonowej sklasyfikowana jest w grupowaniu 23.63 i zdaniem wnioskodawcy podlega opodatkowaniu stawką podstawową 23.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Pytanie 1

Jeżeli w stanie prawnym obowiązującym od dnia 01.01.2008.r do dnia 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca: wykonywał usługi w budynkach objętych symbolami PKOB: 111,112, i ex 113; usługi były wykonywane w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części, zaś obiekty, w których wykonywano usługi zaliczane były do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12, 12a, 12b ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), to czy Wnioskodawca wykorzystując wyprodukowane przez siebie materiały budowlane (beton), mógł stosować do ww. usług budowlanych obniżoną 7% stawkę podatku VAT oraz, czy w stanie prawnym obowiązującym po dniu 1 stycznia 2011 r. w odniesieniu do tego samego stanu faktycznego Wnioskodawca może stosować obniżoną 8% stawkę podatku VAT.

Pytanie 2

Skoro w okresie od 1 stycznia 2008 r. do dnia 29 czerwca 2011 r., tj. dnia złożenia wniosku o interpretację podatkową, Wnioskodawca na podstawie art. 41 ust. 12, 12a, 12b ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), realizował umowy o roboty budowlane, zawarte z klientami w formie pisemnej, które nie przewidują odrębnego wynagrodzenia za poszczególne elementy świadczonej usługi, to czy mógł on nie wyłączać, odrębnie nie rozliczać i odrębnie nie fakturować, poszczególnych elementów kosztów świadczonej usługi, tj.: materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp., i prowadzić rozliczenie z klientami w sposób całościowy bez odrębnego i szczegółowego wykazywania i rozliczania ww. elementów składowych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W słowniku pojęć zamieszczonym w art. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (VAT) (Dz. U. z 2004, Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zawarto definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego. Przez obiekty te rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w dziale 11. Pod pojęciem "obiekt budownictwa mieszkaniowego" zgodnie z art. 2 pkt 12 cyt ustawy, rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Zgodnie z treścią art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) od dnia przystąpienia Polski do UE do dnia 31 grudnia 2007 r. należało stosować 7% stawkę VAT w odniesieniu do:

W przypadku, gdy realizowana inwestycja miała związek zarówno z budynkami mieszkalnymi, jak i obiektami przemysłowymi (użytkowymi), na podstawie posiadanych dokumentów projektowych, należało wyodrębnić cześć związaną z budownictwem mieszkaniowym oraz budynkami przemysłowymi (użytkowymi) i opodatkować zrealizowaną inwestycję zgodnie z obowiązującymi dla tych obiektów stawkami, tj. 7% dla budynków mieszkalnych i infrastruktury towarzyszącej związanej z budownictwem mieszkaniowym i 22% dla pozostałej części.

Po dniu 31 grudnia 2007 r. zgodnie z przyjętą nowelizacją cytowanej wyżej ustawy, 7% stawkę VAT stosowano do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo to rozumiano obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Nadto definicją budownictwa społecznego nie zostały objęte domy jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa przekraczała 300 m ² oraz lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa przekraczała 150 m ².

Z dniem 1 stycznia 2008 r., w związku z zakończeniem okresu stosowania art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), prawodawca wprowadził nowe zasady stosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 7% w odniesieniu do świadczenia usług budowlanych. Z tym dniem weszły w życie znowelizowane przepisy art. 41 ust. 12, 12a, 12b, 12c ustawy o podatku od towarów i usług (VAT). W przepisach tych zawarto dyrektywę stosowania obniżonej stawki 7% do budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym,

W tym samym dniu, w wyniku nowelizacji rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wszedł w życie zmieniony przepis § 5 ust. 1a pkt 1 przywołanego wyżej rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem obniżoną 7% stawkę podatku VAT stosuje się do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa wymienionych w tym przepisie.

Z dniem 1 grudnia 2008 r. cytowane wyżej rozporządzenie wykonawcze do ustawy zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Finansów z 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pomimo tej zmiany brzmienie przepisu § 6 ust. 2 pkt 1 przywołanego rozporządzenia, które regulowało materię stosowania obniżonej 7% stawki podatku do robót budowlanych, nadal odpowiadało treści cytowanego wyżej, obowiązującego wcześniej przepisu § 5 ust. 1a pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem, mimo wydania nowego aktu prawnego - z dniem 1 grudnia 2008 r. de facto zasady zastosowania obniżonej stawki podatku nie uległy zmianie.

Z dniem 1 stycznia 2009 r. po raz kolejny zmianie uległy zasady stosowania obniżonej 7% stawki podatku od towarów i usług przy wykonywaniu robót budowlano-montażowych. Dzień wcześniej zakończył się okres stosowania obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 7% do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą - na podstawie przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług (VAT).

Zgodnie zatem z przepisem art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), do kategorii obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym zalicza się:

Jednakże z budownictwa społecznego, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), wyłączone zostały budynki mieszkalne jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ^2, oraz lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ^2. Zatem w przypadku usług związanych z jednorodzinnymi budynkami mieszkalnymi albo lokalami mieszkalnymi, budynki te są objęte budownictwem społecznym, o ile powierzchnia użytkowa takiego budynku lub lokalu nie przekracza odpowiednio 300 m ² dla budynku oraz 150 m ² dla lokalu mieszkalnego. Jeżeli limity te zostaną przekroczone, to według przepisu art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), 7% stawka ma zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa społecznego. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu ustawy przy opodatkowaniu jednej usługi podatnik jest zobowiązany do proporcjonalnego rozbicia podstawy opodatkowania. Podział trzeba przeprowadzić proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa społecznego w powierzchni ogólnej budynku. A więc np.: jeśli podatnik wykonuje usługi w budynku jednorodzinnym o powierzchni 400 m ^2, 7% stawka podatku ma zastosowanie do 75% wynagrodzenia netto stanowiącego podstawę opodatkowania-bowiem limit 300 m ² stanowi 75% ogólnej powierzchni użytkowej budynku. Pozostałe 25% podstawy opodatkowania (najczęściej wynagrodzenia netto) winno być objęte stawką 22%.

W opisanym wyżej stanie prawnym, na podstawie art. 41 ust. 12, 12a, 12b ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), Wnioskodawca wykorzystując wyprodukowane przez siebie materiały budowlane (beton), stosował do świadczonych usług budowlanych obniżoną 7% stawkę podatku VAT. Aktualnie zaś, od dnia 1 stycznia 2011 r., na podstawie art. 41 ust. 12, 12a, 12b ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) Wnioskodawca stosuje obniżoną 8% stawkę podatku VAT.

W oparciu o tę samą podstawę prawną (tj. art. 41 ust. 12, 12a, 12b ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), Wnioskodawca realizując pisemne umowy o roboty budowlane nie wyłączał, odrębnie nie rozliczał i odrębnie nie fakturował, poszczególnych elementów kosztów świadczonej usługi, tj.: materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stan prawny obowiązujący od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stawka podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w samej ustawie, jak też w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku. Podkreślić przy tym należy, iż jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w cyt. ustawie o VAT oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl ust. 12a tego artykułu, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy, nie zalicza się:

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto, zgodnie z § 37, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Podkreślić należy, że zgodnie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Przy czym, w dziale PKOB 11 zawarte są trzy grupy:

* Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

* Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

W tym klasa 1130 - Budynki zbiorowego zamieszkania - obejmuje m.in.: budynki zbiorowego zamieszkania w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np.: domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.

W myśl przepisu § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Zgodnie z tą klasyfikacją robotami budowlanymi są prace zgrupowane w PKWiU 45 "Roboty budowlane", który obejmuje:

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 tego artykułu ustawy o VAT oraz § 37 rozporządzenia Ministra Finansów, 7% stawka podatku od towarów i usług, znajduje zastosowanie w odniesieniu do budowy a także robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych w obiektach budownictwa mieszkaniowego lub ich części z wyjątkiem lokali użytkowych. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na to, że w przypadku usług związanych z wykonywaniem robót budowlano-montażowych, kluczowym elementem pozwalającym prawidłowo określić stawkę podatku VAT jest rodzaj obiektu (budynku), w którym roboty te są wykonywane.

Stan prawny obowiązujący od 1 stycznia 2011 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r.Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku do dnia 31 grudnia 2010 r. wynosiła 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku do dnia 31 grudnia 2010 r. wynosiła 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast na mocy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz art. 9 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) z dniem 1 stycznia 2011 r. w ustawie o podatku od towarów i usług dodano w przepisach przejściowych i końcowych przepisy art. 146a-146j.

I tak stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f,

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Należy w tym miejscu wskazać, że dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

* Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

* Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 cyt. wyżej ustawy przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 7a ww. ustawy przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (art. 3 pkt 8 ww. ustawy).

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca - Firma T z siedzibą w P prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług betoniarskich opisanych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2004), (Dz. U. z 2004, Nr 33, poz. 289), zmienionego wraz z wejściem w życie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. (Dz. U. z 2007, Nr 251, poz. 1885) w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007), między innymi numerami PKD 2004 - PKD 2007:

(PKD 26.63.Z) produkcja masy betonowej - (PKD 23.63.Z) produkcja masy betonowej prefabrykowanej,

(PKD 26.61.2) produkcja betonowych wyrobów budowlanych - (PKD 23.61.Z) produkcja wyrobów budowlanych z betonu,

(PKD 26.64.Z.) produkcja zaprawy murarskiej i suchego betonu - (PKD 23.64.Z) produkcja zaprawy murarskiej,

(PKD 45.21.A.) wykonywanie robót ogólnobudowlanych związanych ze wznoszeniem budynków - (PKD 41.20.Z) roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,

(PKD 45.25. B) roboty związane z fundamentowaniem - (PKD 43.99.Z) pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera z klientami umowy o roboty budowlane i roboty budowlano-montażowe. Objęte umowami roboty budowlane i roboty budowlano-montażowe wykonywane są z użyciem produkowanego przez wnioskodawcę betonu towarowego. Roboty budowlane i budowlano-montażowe polegają na wykonywaniu prac betoniarskich części konstrukcyjnych budynków z użyciem własnej masy betonowej. Całość prac betoniarskich wykonywana jest przez pracowników wnioskodawcy, odpowiednio przeszkolonych i posiadających wymagane kwalifikacje zawodowe niezbędne do samodzielnego wykonania wskazanych prac konstrukcyjnych polegających na umieszczeniu wytworzonej i dostarczonej przez wnioskodawcę masy betonowej w przygotowanych uprzednio szalunkach, ławach fundamentowych, stropach, filarach etc. Dostarczenie przez wnioskodawcę masy betonowej na plac budowy - miejsce wskazane przez zamawiającego - oraz umieszczenie tej masy we wskazanym elemencie konstrukcyjnym budynku - element wskazany przez zamawiającego - odbywa się w całości przy wykorzystaniu sprzętu i pracowników wnioskodawcy. W związku z wątpliwościami dotyczącymi zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego do prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej w dniu 22 czerwca 2005 r. wystąpił on do Naczelnika Urzędu Skarbowego w P o interpretację indywidualną dotyczącą zasad naliczania t rozliczania podatku od towarów i usług. Postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2005 r. znak. US.IX/443-41/WS/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego w P uznał stanowisko wnioskodawcy przedstawione w jego wniosku za prawidłowe. W myśl tego stanowiska wnioskodawca dokonując w ramach umowy cywilnoprawnej sprzedaży usług budowlanych dla osób fizycznych, które to roboty budowlano-remontowe wykonywane są w obiektach zaliczanych do budownictwa mieszkaniowego (definiowanych w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług) lub infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, oznaczonych w PKOB numerami 111,112, ex 113, i w ramach, których to robót wykorzystuje on wyprodukowany przez siebie materiał budowlany (beton), to w odniesieniu do całości tak świadczonych usług budowlanych może on stosować stawkę 7% VAT dla budynków mieszkalnych o powierzchni użytkowej do 300 m ² (vide art. 41 ust. 12, 12a i 12b w zw. z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) ustawy o podatku od towarów i usług (VAT)).

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny obowiązujący od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, iż o ile opisane we wniosku usługi polegające na wykonywaniu prac betoniarskich części konstrukcyjnych budynków z użyciem własnej masy betonowej, są klasyfikowane wg PKWiU do grupowania 45 oraz były wykonywane w budynkach klasyfikowanych według PKOB do grupy 111, 112 i 113, wówczas roboty te do dnia 31 grudnia 2010 r. korzystały z opodatkowania 7% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT oraz § 37 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r.

Natomiast mając na uwadze przedstawiony stan prawny obowiązujący od 1 stycznia 2011 r. oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, iż o ile roboty budowlane oraz roboty budowlano-montażowe polegające na wykonywaniu prac betoniarskich części konstrukcyjnych budynków z użyciem własnej masy betonowej, będą dotyczyły obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym i będą wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, ich świadczenie będzie opodatkowane stawką VAT w wysokości 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Ponadto sama sprzedaż masy betonowej zarówno w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. oraz stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. podlega opodatkowaniu stawką podstawową 22% (zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT) i 23% (zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszym wniosku dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. oraz od 1 stycznia 2011 r. natomiast ocena stanowiska Wnioskodawcy w pozostałym zakresie będzie przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.