IBPP2/443-1103/14/WN - Zwolnienie od podatku VAT świadczonych usług pośrednictwa finansowego.

Pisma urzędowe

Status: Aktualne

Pismo z dnia 16 lutego 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-1103/14/WN Zwolnienie od podatku VAT świadczonych usług pośrednictwa finansowego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług pośrednictwa finansowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług pośrednictwa finansowego.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 stycznia 2015 r. znak: IBPP2/443-1103/14/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny, ostatecznie przyjęty z pisma uzupełniającego wniosek:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w sprzedaży usług finansowych. Usługa, którą Wnioskodawca świadczy, to pośrednictwo w pozyskiwaniu finansowania dla swoich przyszłych klientów. Usługa ta polega na pośrednictwie Wnioskodawcy pomiędzy bankami i innymi instytucjami finansowymi, w tym dystrybutorami środków finansowych pochodzącymi ze środków unijnych, tak w postaci kredytów czy też dotacji a klientami Wnioskodawcy. Celem tej usługi jest pozyskiwanie produktów finansowych takich jak np. bankowe, kredyty i pożyczki hipoteczne, gotówkowe, itp. (dalej "produkty"). Po zgromadzeniu przez Wnioskodawcę od swojego klienta wymaganych dokumentów bank bada zdolność kredytową klienta i podejmuje decyzję kredytową według własnego uznania. Z tytułu świadczonych usług na rzecz swoich klientów Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne za efekt podejmowanych działań w postaci zawartych przez klientów umów, czyli pośredniczeniu w skutecznym pozyskaniu finansowania na rzecz klientów Wnioskodawcy. Wynagrodzenie jest ustalane prowizyjnie w wysokości zależnej od wartości produktów (np. wartość wypłaconych w danym okresie kredytów) pozyskanych rzecz klientów Wnioskodawcy. Wnioskodawca zawiera z klientem umowę, której przedmiotem jest kompleksowa usługa pośrednictwa finansowego, której celem jest zawarcie umowy kredytowej z bankiem lub innymi instytucjami finansowymi w ramach której należne jest wynagrodzenie, o którym mowa powyżej.

W ramach umowy z klientem Wnioskodawca zobowiązuje się do podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu umożliwieniu klientowi uzyskania odpowiedniej dla niego oferty kredytowej, przy uwzględnieniu potrzeb klienta oraz wymagań podmiotu finansującego co do sytuacji finansowej i wypłacalności klienta ubiegającej się o kredyt, w tym celu Wnioskodawca dokonuje poniższych czynności:

* sprawdza wstępną ocenę zdolności kredytowej klienta w celu określenia właściwej strategii pozyskania kredytu;

* informuje klienta o warunkach zawarcia poszczególnych umów kredytowych oferowanych przez banki

* przekazuje informacji na temat warunków, jakie klient powinien spełnić, by móc skorzystać z wybranego produktu finansowego z oferty banku;

* gromadzi i udostępnienia klientowi obowiązujące druki i formularze niezbędne do zawarcia umowy kredytowej;

* udziela wszelkich niezbędnych informacji związanych z kompletowaniem dokumentów niezbędnych celem złożenia w banku wniosku o uzyskanie kredytu;

* udziela fachowej pomocy przy sporządzaniu wniosku kredytowego dla klienta, uwzględniając szczegółowe wytyczne banku w przypadku ubiegania się o wybrany produkt kredytowy;

* pośredniczy w relacjach klient-bank, w szczególności poprzez przekazanie wniosku kredytowego i innych wymaganych dokumentów do banku oraz o konieczności uzupełnienia dokumentacji niezbędnej do podjęcia decyzji przez bank;

* wykonuje wszelkie niezbędne czynności w celu umożliwienia bądź wskazania okazji klientowi do zawarcia przez niego umowy kredytowej.

Wszelkie podejmowane czynności mają na celu zawarcie umowy kredytowej między klientem a bankiem i w tym celu Wnioskodawca podejmuje wszelkie możliwe czynności.

Wynagrodzenie za usługi świadczone na rzecz klienta jest należne dopiero po pozytywnej decyzji kredytowej banku i w formie prowizyjnej jest wypłacane przez klienta na rzecz Wnioskodawcy

Klient zapewnia Wnioskodawcy wyłączność na realizację niniejszej umowy. W szczególności klient nie może zawrzeć ze wskazanym przez Wnioskodawcę bankiem żadnej umowy o podobnym charakterze, bez udziału Wnioskodawcy.

Powyższe czynności świadczone przez Wnioskodawcę nie mają charakteru i nie obejmują usług doradztwa wskazanego w art. 43 ust. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana w stanie faktycznym kompleksowa usługa pośrednictwa finansowego, którą Wnioskodawca świadczy na rzecz klienta zwolniona jest od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym kompleksowa usługa pośrednictwa finansowego, którą Wnioskodawca świadczy na rzecz klienta korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38, przedmiotowej ustawy, zwolnione od podatku VAT są usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów łub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Biorąc pod uwagę, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usług pośrednictwa, aby określić czy przedmiotowe usługi stanowią usługi pośrednictwa finansowego należy "sięgnąć" do przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz wypracowanego w tym zakresie orzecznictwa Trybunatu Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 135 (1) (b) Dyrektywy 112 państwa członkowskie zwalniają usługi udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i art. 135 (1) (b) Dyrektywy 112 wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy, tak krajowego jak i unijnego, było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Tym samym usługi pośrednictwa finansowego/kredytowego mogą być świadczone zarówno dla banku, jak i dla klienta banku, który jest zainteresowany uzyskaniem konkretnego produktu kredytowego. Taki też jest cel usługi pośrednictwa, która polega na łączeniu dwóch stron umowy, nie będąc jednocześnie żadną z tych stron. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził iż "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując, można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

Natomiast w orzeczeniu z dnia 13 grudnia 2001 r. (w sprawie C-235/00, między Commissioners of Customs Excise a CSC Financial Services Ltd.) TSUE uznał, że "pośrednictwo" w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 1-5 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Natomiast w orzeczeniu z dnia 13 grudnia 2001 r. (w sprawie C-235/00, między Commissioners of Customs Excise a CSC Financial Services Ltd.) TSUE uznał, że "pośrednictwo" w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 1-5 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: jednolita podstawa opodatkowania, dalej jako VI. Dyrektywa, to działalność, która może obejmować między innymi: wskazywanie okazji do zawarcia umowy, kontaktowanie się ze stronami transakcji, negocjowanie warunków świadczeń wzajemnych. Zdaniem Trybunału, pośrednik powinien uczynić wszystko co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a w zamian za swoje usługi powinien otrzymywać odrębne wynagrodzenie. Kolejnym ważnym wyrokiem jest orzeczenie z dnia 21 czerwca 2007 r. (w sprawie C-453/05, Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde), w którym Trybunał podkreślił, że zwolnienie z VAT na mocy art. 13 część B lit. d) pkt 1 VI Dyrektywy ma charakter przedmiotowy, czyli niezależny od podmiotu świadczącego te usługi, a model organizacyjny, w ramach którego podatnik świadczy usługi, nie ma wpływu na możliwość jego zastosowania. Biorąc pod uwagę powyższe nie powinno budzić wątpliwości, że charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług spełnia definicję usług pośrednictwa finansowego wypracowaną przez TSUE. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności mają tylko jeden cel - doprowadzenie do zawarcia umowy kredytowej i wszystkie podejmowane przez Wnioskodawcę czynności służą i są podporządkowane temu głównemu celowi. Usługa opisana w stanie faktycznym jest usługą kompleksową, a więc całe świadczenie podlega takim regulacjom opodatkowania VAT, jakie dotyczą świadczenie głównego. Pogląd taki został przedstawiony przykładowo w orzeczeniu TSUE w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd. (CRP), w którym TSUE wskazał, że "pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej" (podobnie w orzeczeniu w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV). Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powyższych orzeczeń czynności wykonywane na rzecz klienta, opisane w stanie faktycznym, stanowią jedną kompleksowa usługę pośrednictwa w świadczeniu przez bank określonych usług finansowych. Z perspektywy banku, jak i klienta, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności stanowią jednolite świadczenie, dotyczące pośrednictwa pomiędzy bankiem a jego klientami. Przy czym fakt, że część wynagrodzenia Wnioskodawcy jest pokrywana przez klienta nie powinno wpływać na opodatkowanie przedmiotowych usług. Wnioskodawca podkreślił, że wszystkie podejmowane czynności mają na celu zawarcie umowy kredytowej między klientem a bankiem, a żadna z tych czynności nie może funkcjonować samodzielnie. Świadczy o tym fakt, że wynagrodzenie za usługi świadczone na rzecz klienta należne jest dopiero po uruchomieniu kredytu przez bank, a ponadto klient zapewnia Wnioskodawcy wyłączność na realizację niniejszej umowy. W szczególności klient nie może zawrzeć ze wskazanym przez Wnioskodawcę bankiem żadnej umowy o podobnym charakterze, bez udziału Wnioskodawcy. Ponadto poszczególne czynności wchodzące w skład usługi świadczonej przez Wnioskodawcę, świadczone samodzielnie nie miałyby ekonomicznego uzasadnienia z perspektywy klienta, który zainteresowany jest uzyskaniem kredytu. W konsekwencji usługa świadczona przez Wnioskodawcę stanowi jedną kompleksową usługę, w ramach której podejmowane są poszczególne czynności zmierzające do zawarcia umowy kredytowej między klientem a bankiem.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym usługa korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy).

Przy czym, w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;

usług doradztwa;

usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w cyt. art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1, z późn. zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Istotne zatem, dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku usług pomocniczych do usług finansowych polegających na udzielaniu kredytów lub pożyczek pieniężnych jest to, aby określona usługa, stanowiąca odrębną całość, zmierzała do realizacji zasadniczych funkcji ww. usługi finansowej objętej zwolnieniem. Przy czym, z omawianego zwolnienia nie mogą korzystać usługi stanowiące element usługi pośrednictwa.

Z treści powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi - cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Można zatem stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w której TSUE stwierdził, że: "(...) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Z kolei w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. TSUE wskazał, że znaczenie słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków dot. zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Zatem zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w sprzedaży usług finansowych. Usługa, którą Wnioskodawca świadczy, to pośrednictwo w pozyskiwaniu finansowania dla swoich przyszłych klientów. Usługa ta polega na pośrednictwie Wnioskodawcy pomiędzy bankami i innymi instytucjami finansowymi, w tym dystrybutorami środków finansowych pochodzącymi ze środków unijnych, tak w postaci kredytów czy też dotacji a klientami Wnioskodawcy. Celem tej usługi jest pozyskiwanie produktów finansowych takich jak np. bankowe, kredyty i pożyczki hipoteczne, gotówkowe, itp. (dalej "produkty"). Po zgromadzeniu przez Wnioskodawcę od swojego klienta wymaganych dokumentów bank bada zdolność kredytową klienta i podejmuje decyzję kredytową według własnego uznania. Z tytułu świadczonych usług na rzecz swoich klientów Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne za efekt podejmowanych działań w postaci zawartych przez klientów umów, czyli pośredniczeniu w skutecznym pozyskaniu finansowania na rzecz klientów Wnioskodawcy. Wynagrodzenie jest ustalane prowizyjnie w wysokości zależnej od wartości produktów (np. wartość wypłaconych w danym okresie kredytów) pozyskanych rzecz klientów Wnioskodawcy. Wnioskodawca zawiera z klientem umowę, której przedmiotem jest kompleksowa usługa pośrednictwa finansowego, której celem jest zawarcie umowy kredytowej z bankiem lub innymi instytucjami finansowymi w ramach której należne jest wynagrodzenie, o którym mowa powyżej.