IBPP2/443-1101/14/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 października 2014 r. (data wpływu 4 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.) oraz pismem z 10 lutego 2015 r. (data wpływu 11 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie części do lawety,

* nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie części do przyczep oraz z umowy leasingowej dotyczącej przyczepy, użytkowanych przy pomocy samochodów osobowych.

W dniu 4 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie części do przyczep i lawety oraz z umowy leasingowej dotyczącej przyczepy, użytkowanych przy pomocy samochodów osobowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 stycznia 2015 r. znak: IBPP2/443-1101/14/IK. Ponadto Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z 10 lutego 2015 r. (data wpływu 11 lutego 2015 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Przedmiotem działalności gospodarczej jest działalność usługowa i handlowa. W ramach działalności usługowej Wnioskodawca wykonuje m.in. następujące czynności: konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli jak również wynajem i dzierżawa samochodów i furgonetek.

Wnioskodawca ma na stanie środków trwałych:

* 2 samochody osobowe,

* 3 przyczepy ciężarowe WIOLA,

* 1 lawetę NIEWIADÓW,

oraz 1 przyczepę samochodową CHEVAL LIBERTE użytkowaną na podstawie umowy leasingu z dnia 26 lutego 2014 r.

W ramach wykonywanych usług Wnioskodawca wynajmuje przyczepy jak również sam je używa do holowania bądź przewiezienia uszkodzonego samochodu do warsztatu samochodowego. W związku z tym, iż podatnik posiada tylko samochody osobowe, przez które przyczepy te są ciągnięte powstaje pytanie czy w całości można odliczać podatek VAT od zakupu części i usług dotyczących tych przyczep.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT

2. Samochody osobowe są do użytku mieszanego i odliczano 50% podatku VAT od poniesionych kosztów, natomiast przyczepy i lawety są wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej

3. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników.

4. Działalność jest prowadzona w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy i tam też pojazdy są garażowane.

5. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów i nie złożył informacji w terminie 7 dni od dnia, w którym poniósł pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

6. Wnioskodawca chce odliczać VAT od umowy leasingowej i wydatków związanych z naprawami i eksploatacją tych pojazdów.

7. Samochody są wykorzystywane do celów najmu jak i pozostałej działalności (użytek mieszany).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że laweta nie jest samodzielnym pojazdem do poruszania się po drodze, musi być ciągnięta przez samochód.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy od zakupu części do przyczep i lawety oraz od umowy leasingowej można w całości odliczać podatek VAT w przypadku kiedy Wnioskodawca sam ich używa lub kiedy je wynajmuje.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ograniczenie w odliczaniu VAT, o którym mowa w pytaniu stosuje się jedynie w stosunku do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Pojazdem samochodowym - w myśl art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.) - jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Natomiast przyczepa jest pojazdem bez silnika, przystosowanym do łączenia go z innym pojazdem.

Oznacza to, że przyczepy i lawety samochodowej nie można zakwalifikować jako pojazdu samochodowego. W związku z tym przy zakupie części i opłacie leasingowej nie obowiązuje ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego. Przy założeniu, że towar ten wykorzystywany będzie w całości do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie części do lawety,

* nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie części do przyczep oraz z umowy leasingowej dotyczącej przyczepy, użytkowanych przy pomocy samochodów osobowych.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą" wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - w myśl art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy - nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z art. 86a ust. 12 ustawy wynika, że podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do "użytku mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) oraz przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, który w ramach działalności wykonuje konserwację, naprawę pojazdów samochodowych jak również wynajem i dzierżawę samochodów i furgonetek. Ponadto w posiadaniu Wnioskodawcy są środki trwałe w postaci dwóch samochodów osobowych oraz przyczepy, które są użytkowane przy wykorzystaniu samochodów osobowych (są ciągnięte przez te samochody). Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup części do tych przyczep oraz koszty rat leasingowych.

W pierwszej kolejności aby rozstrzygnąć o prawie do odliczenia z tytułu ww. wydatków należy rozważyć, czy posiadane przez Wnioskodawcę przyczepy stanowią pojazdy samochodowe.

I tak w myśl art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, przez pojazdy samochodowe - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.)"pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Stosownie do art. 2 pkt 50 ww. ustawy prawo o ruchu drogowym przyczepa to pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem.

Mając na uwadze powyżej powołane przepisy należy przyjąć, że przyczepy nie spełniają definicji pojazdu samochodowego. Powyższe nie oznacza jednak, że w odniesieniu do ww. przyczep nie stosuje się regulacji art. 86a ustawy o VAT. Należy bowiem zwrócić uwagę, że wydatki ponoszone na przyczepy należą do kategorii wydatków związanych z eksploatacją lub używaniem pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT.

Posiadane przez Wnioskodawcę przyczepy są użytkowane przy pomocy samochodów osobowych. Wnioskodawca wykorzystuje samochody do użytku mieszanego, a więc zarówno do celów działalności gospodarczej jak i do celów prywatnych. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów i nie złożył informacji VAT-26. Działalność jest prowadzona w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy i tam też pojazdy są garażowane.

Przystępując do ustalenia prawa do odliczenia od wydatków związanych z użytkowaniem przyczep należy mieć na względzie, że samochody osobowe, przy pomocy których przyczepy są użytkowane mogą być wykorzystywane nie tylko do prowadzenia działalności gospodarczej, ale również mogą służyć również do celów prywatnych, wysokość przysługującego odliczenia podatku VAT od zakupu części oraz od rat leasingowych jest uzależniona od sposobu wykorzystywania pojazdów samochodowych, do których przyczepy zostały nabyte i są przy ich pomocy użytkowane.

Zatem kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów, w tym napraw, paliwa itp. w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem pojazdów samochodowych nie jest wystarczający jakikolwiek związek z działalnością opodatkowaną podatnika, pojazd ten bowiem musi być wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Co należy rozumieć przez wykorzystanie pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej ustawodawca wskazał w art. 86a ust. 4 ustawy.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Należy zauważyć, że przepisy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego tego pojazdu. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania pojazdów dla tych celów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie spełnia warunków dla pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych. Jak wskazuje sam Wnioskodawca samochody osobowe używane są do celów mieszanych. Wnioskodawca nie wprowadził zasad wykluczających użytek prywatny samochodów osobowych, nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów, nie złożył informacji VAT-26, a dodatkowo samochody osobowe są garażowane w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. Sposób wykorzystywania samochodów osobowych, brak ewidencji przebiegu tych pojazdów, garażowanie samochodów w miejscu zamieszkania potwierdzają, że samochody są wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej oraz do celów innych niż działalność gospodarcza - celów prywatnych, co jest zgodne ze wskazaniem Wnioskodawcy, że samochody są wykorzystywane do celów mieszanych. Zatem warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1, ust. 5 i ust. 12 ustawy o VAT, których spełnienie uprawnia do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych nie zostały spełnione.

Jak wskazano wyżej podobnie ocenia się zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem pojazdów. W ocenie organu za taki wydatek uznać należy wydatek związany z przyczepą.

Wobec powyższego uzasadnienia, że samochody osobowe są wykorzystywane nie tylko do prowadzenia działalności gospodarczej, ale również służą do celów prywatnych a w konsekwencji wysokość przysługującego odliczenia podatku VAT od zakupu części do przyczep oraz od rat leasingowych jest uzależniona od sposobu wykorzystywania samochodów osobowych, do których przyczepy zostały nabyte i są przy ich pomocy użytkowane należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z przyczepami tj. części oraz rat leasingowych na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. Ograniczenie to wynika z wykorzystywania samochodów osobowych do celów mieszanych co wskazuje, że samochody te, a w konsekwencji również przyczepy nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej w myśl art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu pełne prawo do odliczenia od wydatków związanych z zakupem części do przyczep oraz od rat leasingowych jest nieprawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca oprócz przyczep użytkuje w działalności gospodarczej również lawetę. Laweta, jak wskazał Wnioskodawca, nie jest samodzielnym pojazdem do poruszania się po drodze, musi być ciągnięta przez samochód. Również w tym przypadku należy ustalić, czy laweta spełnia definicje pojazdu samochodowego. W tym celu ponownie należy przywołać regulacje prawne w tym zakresie.

W myśl art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy - Prawo ruchu drogowym, przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Z kolei zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN http://sjp.pwn.pl laweta to platforma służąca do przewozu samochodów.

Z powyżej wymienionych przepisów wynika, że laweta, będąca platformą do przewozu samochodów, nie stanowi pojazdu samochodowego. Laweta może więc być uznana za jeden z towarów związanych z używaniem pojazdów. Jednakże trzeba zwrócić uwagę na fakt, że jej konstrukcja determinuje sposób wykorzystania tj. wyklucza jej użycie do celów niezwiązanych z 0'działalnością gospodarczą lub powoduje, że jej użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą może być nieistotne (marginalne).

Skoro zatem Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a laweta jest wykorzystywana do sprzedaży opodatkowanej, to od zakupu części do lawety przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych przez Wnioskodawcę.

Wobec powyższego uzasadnienia stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia od wydatków związanych z zakupem części do lawety jest prawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego jako drugie w kolejności została rozstrzygnięta odrębnym postanowieniem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-000 Bielsko-Biała.