IBPP2/443-1082/14/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, ustalenia miejsca świadczenia oraz dokumentowania czynności udzielania pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, ustalenia miejsca świadczenia oraz dokumentowania czynności udzielania pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

T S.A. (dalej: Spółka) z siedzibą w K. jest zarejestrowanym w kraju podatnikiem VAT oraz VAT UE (dalej: Spółka) prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity, Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 - dalej: "ustawa o VAT").

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja maszyn ogólnego przeznaczenia. Zgodnie z postanowieniami statutu spółki przedmiot działalności obejmuje również pozostałe formy udzielania kredytów, co zostało ujawnione w Dziale 3 rejestru przedsiębiorców KRS. Spółka nie prowadzi jednak, ani nie zamierza prowadzić działalności w zakresie finansowania i za wyjątkiem umów opisanych poniżej, nie zamierza zawierać podobnych umów z innymi podmiotami niż banki.

T S.A. należy do fińskiej grupy T. T. O. posiada 100% udziałów w T. S.A., a spółka S. H. O. (dalej: Pożyczkobiorca) posiada 100% udziałów w T. O. T. O. i S. S. H. O. mają swoją siedzibę w T., Finlandia i są tam zarejestrowanymi podatnikami VAT UE. T. S.A. nie jest zarejestrowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w innym państwie członkowskim, ani też Pożyczkobiorca nie został zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce.T S.A. zamierza zawrzeć umowę pożyczki z S. S. H. O. W przyszłości Spółka może zawierać podobne umowy pożyczek.

Dla każdej pożyczki zostanie spisana umowa pożyczki w formie papierowej określająca min.:

* strony umowy,

* wysokość pożyczki i odsetek,

* oprocentowanie,

* termin spłaty (wymagalności kwoty głównej oraz odsetek).

Na podstawie zawartych umów pożyczek T. S.A. przeniesie na rzecz S. S. H. O. określoną kwotę pieniędzy, a Pożyczkobiorca będzie zobowiązany zwrócić ww. kwotę wraz z odsetkami w terminie określonym w umowie. Pożyczki udzielane będą ze środków własnych T. S.A. Ponadto umowy pożyczki zostaną zawarte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz pieniądze stanowiące ich przedmiot, w chwili zawarcia umów pożyczek, będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że pożyczka jest świadczona dla miejsca siedziby pożyczkobiorcy S. H. O. tj. Finlandii.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania:

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie, czy:

Czy Spółka w zakresie przedstawionego zdarzenia, powinna potraktować wykonanie opisanej we wniosku o interpretację umowy pożyczki, jako świadczenie przez nią usługi na rzecz Pożyczkobiorcy, którą należy rozliczyć na gruncie podatku od towarów i usług.

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1:

a. Czy transakcja ta powinna zostać opodatkowana w miejscu, gdzie siedzibę ma jej usługobiorca (tekst jedn.: w Finlandii).

b. Czy Spółka powinna udokumentować przedmiotowe usługi na rzecz pożyczkobiorcy poprzez wystawienie faktury VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. I

Zdaniem Spółki wykonanie opisanej umowy pożyczki będzie stanowiło świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które należy rozliczyć na gruncie podatku od towarów i usług.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z powyższego przepisu wynika, że w wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Opisana umowa pożyczki zostanie udzielona za wynagrodzeniem w postaci odsetek płatnych wraz ze zwrotem kwoty głównej zatem zostanie spełniony warunek odpłatności określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza powołanych regulacji wskazuje, że czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że wykonywane przez Spółkę, będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, czynności udzielania pożyczek za wynagrodzeniem, stanowią usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ad.a.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług ustawa o VAT odrębnie definiuje pojęcie podatnika.

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za podatników będą uznawane również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. W Polsce oraz w innych krajach UE wykonywanie takiej działalności wiąże się ze statusem podatnika VAT.

W oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n (podobnie, art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE).

Co do zasady, gdy usługa świadczona jest na rzecz podatnika (według definicji ustawowej z art. 28a ustawy), miejsce jej świadczenia będzie znajdować się w kraju, w którym posiada on siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (dotyczy osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą). Tę zasadę ogólną będziemy stosować, gdy usługa będzie świadczona na rzecz podatnika i przepisy (art. 28e, 28f, 28g, 28i, 28j, 28n ustawy) nie będą przewidywać specjalnych zasad ustalania miejsca świadczenia.

Umowy pożyczki nie są objęte żadnym z wyjątków, o którym mowa w ww. przepisie. Tym samym miejscem świadczenia opisanej usługi, dokonywanej na rzecz podatnika, będzie kraj jego siedziby, czyli w tym przypadku Finlandia. S. S. H. O. będzie obowiązane rozpoznać import usług w swoim kraju macierzystym - opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Ad.b.

Zdaniem Spółki opisana usługa udzielenia pożyczki powinna być udokumentowana fakturą VAT wystawioną najpóźniej do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym usługę wykonano.

W ocenie spółki za moment wykonania przedmiotowej usługi należy przyjąć dzień otrzymania należnych odsetek, względnie upływ terminu do ich zapłaty, określony umową. Powyższe determinuje dla Spółki właściwy moment wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 106a ust. 2 przepisy dotyczące faktur stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

Czynności, które należy udokumentować fakturą VAT zostały określone w art. 106b i tak na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1.

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

(sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a ust. 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W omawianej transakcji udzielania pożyczki na rzecz podatnika, posiadającego siedzibę na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 106b ust. 2, zgodnie z którym podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1.

Elementy które powinny zostać ujęte na fakturze zostały wymienione w art. 106e. Zgodnie z art. 106e pkt 18 w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usług faktura powinna zawierać wyrazy "odwrotne obciążenie".

W myśl art. 106i ust. 1 zasadą jest, iż fakturę wystawia się nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę z zastrzeżeniem ust. 2-8. W omawianym przypadku dotyczącym usług udzielania pożyczek nie mają zastosowanie przepisy szczególne określone w ust. 2-8.

Reasumując, Spółka będzie obowiązana wystawić fakturę w sposób opisany powyżej z adnotacją "odwrotne obciążenie" do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymała kwotę odsetek albo w którym upłynął termin.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja maszyn ogólnego przeznaczenia. Zgodnie z postanowieniami statutu spółki przedmiot działalności obejmuje również pozostałe formy udzielania kredytów. Spółka nie prowadzi jednak, ani nie zamierza prowadzić działalności w zakresie finansowania i za wyjątkiem umów opisanych poniżej, nie zamierza zawierać podobnych umów z innymi podmiotami niż banki.

Wnioskodawca (Spółka) zamierza zawrzeć umowę pożyczki z S. S. H. O. z siedzibą w Finlandii, która jest tam zarejestrowanym podatnikiem VAT UE. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w innym państwie członkowskim, ani też Pożyczkobiorca nie został zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce.

Na podstawie zawartych umów pożyczek Wnioskodawca (Spółka) przeniesie na rzecz S. S. H. O. określoną kwotę pieniędzy, a Pożyczkobiorca będzie zobowiązany zwrócić ww. kwotę wraz z odsetkami w terminie określonym w umowie. Pożyczka jest świadczona dla miejsca siedziby pożyczkobiorcy S. H. O. tj. Finlandii. Pożyczki udzielane będą ze środków własnych T. S.A. Ponadto umowy pożyczki zostaną zawarte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz pieniądze stanowiące ich przedmiot, w chwili zawarcia umów pożyczek, będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres.

Zatem czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzeniem w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania usługi udzielania pożyczki jest prawidłowe.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza do ustawy drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1, 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa w powiązaniu z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro w okolicznościach przedstawionej sprawy Wnioskodawca, działa jako podmiot świadczący usługę udzielania pożyczki na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej mającego siedzibę w Finlandii, to w konsekwencji, w oparciu o art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność będzie podlega opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy tj. Finlandii.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia miejsca świadczenia ww. usług udzielania pożyczek jest prawidłowe.

Przechodząc do kwestii obowiązku wystawienia faktury z tytułu świadczenia usługi pożyczki, w pierwszej kolejności wskazać należy, że usługa udzielania pożyczki, o ile miejscem jej opodatkowania byłoby terytorium Polski, jest usługą o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, korzystającą ze zwolnienia od podatku.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że skoro w przedmiotowej sprawie miejscem opodatkowania nie będzie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tylko Finlandia zastosowania nie będzie miał przepis art. 106b ust. 2. Zatem Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawienia faktury dokumentującej czynność udzielenia pożyczki, która może nie zawierać - zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy - danych wskazanych w art. 106e ust. 1 pkt 10 i 12-14 ustawy, tj. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto, stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Ponadto należy pamiętać, że zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi faktura powinna zawierać wyrazy "odwrotne obciążenie".

W związku z tym, że w myśl art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8, należy ustalić kiedy następuje dzień wykonania usługi pożyczki.

W tym celu należy wskazać na przepisy art. 19a ustawy o VAT, określające moment powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do treści art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41.

W myśl art. 19a ust. 6 ustawy - w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zatem, w przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać czyli odsetki od udzielonej pożyczki oraz inne należności np. prowizje należne w związku z zawarciem umowy pożyczki, stanowiące otrzymane wynagrodzenie z tytułu udostępnienia pożyczkobiorcy kapitału.

Ustawodawca w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dla usług udzielania pożyczek wskazał, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38. W przypadku świadczenia usług polegających na udzielaniu pożyczek obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

W świetle powyższego przez dzień wykonania usługi udzielenia pożyczki należy rozumieć dzień, w którym:

Reasumując, Wnioskodawca z tytułu świadczonej usługi udzielania pożyczki na rzecz podatnika mającego siedzibę w Finlandii będzie obowiązany wystawić fakturę w sposób opisany powyżej z adnotacją "odwrotne obciążenie" do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał kwotę odsetek albo w którym upłynął termin.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku wystawienia faktury jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy z zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.