IBPP2/443-1061/08/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładów Azotowych w T. Spółka Akcyjna, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 25 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług polegających na organizowaniu kolonii w ośrodkach obcych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 września 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług polegających na organizowaniu kolonii w ośrodkach obcych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników i ich rodzin kolonie i wczasy, ponadto część miejsc kolonijnych jest sprzedawana osobom z zewnątrz. Kolonie organizowane są zarówno we własnym ośrodku jak i w obcych.

Opisany poniżej sposób postępowania przez Wnioskodawcę został potwierdzony interpretacjami podatkowymi Małopolskiego Urzędu Skarbowego. Wątpliwości pojawiły się po zmianie od dnia 1 stycznia 2008 r. Ustawy o podatku od towarów i usług po dodaniu art. 8 ust. 3 który mówi, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji z wyjątkiem usług elektronicznych i turystyki. Wnioskodawca nie jest biurem turystycznym i nie świadczy usług turystycznych które to usługi są wg PKWiU klasyfikowane do odrębnej grupy.

Wnioskodawca organizuje m.in. kolonie w ośrodkach obcych.

Wnioskodawca zakupuje miejsca kolonijne dla dzieci w wieku od 7-12 lat. W cenie zakupu są: płace wychowawców, noclegi, żywienie, sprzątanie, opieka medyczna. Pozostałe usługi takie jak: przewóz dzieci, wynajem autobusu na wycieczki, zakup sprzętu sportowego, bilety wstępu do kina, muzeum, na basen np. pośrednio organizuje firma Wnioskodawcy. Urząd Statystyczny w 1998 r. zaklasyfikował przedmiotowe usługi do PKWiU 55.23.11-00.00 odsprzedając miejsca kolonijne do ponoszonych kosztów Wnioskodawca dolicza zysk. Miejsca kolonijne sprzedawane są zarówno swoim pracownikom jak i osobom obcym. Wnioskodawca wystawia faktury ze stawką 7% i VAT od zakupów odlicza.

Po wejściu w życie ustawy z 11 marca 2004 r. czyli od 1 maja 2004 r. sprzedając miejsca kolonijne Wnioskodawca wystawia faktury VAT ze stawką 7%. Przy zakupie towarów i usług związanych z organizacją kolonii przysługuje Wnioskodawcy odliczenie podatku naliczonego tzn. postępuje zgodnie z interpretacją Małopolskiego Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając kolonie zarówno swoim pracownikom jak i osobom zewnętrznym może nadal wystawiać faktury VAT ze stawką 7%. Nie musi stosować procedury VAT marża. Ponadto Wnioskodawcy przysługuje odliczenie podatku VAT od zakupów związanych z organizacją kolonii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei w myśl art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy zauważyć, iż ustawa nie definiuje pojęcia "usługi turystyczne", jednak przez usługę turystyczną należy rozumieć kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Takie rozumienie tego pojęcia potwierdza również treść przepisu art. 119 oraz art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o VAT. W świetle powyższego, za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprezy). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka - w słowniku języka polskiego "turystyka" to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo P Biblioteka G W).

Według szczególnych procedur przy świadczeniu usług turystyki - art. 119 ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania w przypadku wykonywania usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

Natomiast w myśl ust. 3 cytowanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Stosownie natomiast do art. 119 ust. 5 cyt. ustawy, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Zauważyć należy, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystycznych jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca organizuje m.in. kolonie w ośrodkach obcych.

Wnioskodawca zakupuje miejsca kolonijne dla dzieci w wieku od 7-12 lat. W cenie zakupu są: płace wychowawców, noclegi, żywienie, sprzątanie, opieka medyczna. Pozostałe usługi takie jak: przewóz dzieci, wynajem autobusu na wycieczki, zakup sprzętu sportowego, bilety wstępu do kina, muzeum, na basen np. pośrednio organizuje firma Wnioskodawcy. Urząd Statystyczny w 1998 r. zaklasyfikował przedmiotowe usługi do PKWiU 55.23.11-00.00 odsprzedając miejsca kolonijne do ponoszonych kosztów Wnioskodawca dolicza zysk. Miejsca kolonijne sprzedawane są zarówno swoim pracownikom jak i osobom obcym. Wnioskodawca wystawia faktury ze stawką 7% i VAT od zakupów odlicza.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny, należy zauważyć iż Wnioskodawca nabywa usługi dla bezpośredniej korzyści turysty (tj. noclegi, żywienie, sprzątanie, opieka medyczna), jak również organizuje przewóz dzieci, wynajem autobusu na wycieczki, zakup sprzętu sportowego, bilety wstępu do kina, muzeum, na basen.

W związku z tym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje art. 119 ust. 3 ustawy o VAT. Z brzmienia tego artykułu wynika, że w takiej sytuacji podatnik wykonujący usługi turystyki stosuje szczególną procedurę opodatkowania, po spełnieniu łącznie warunków wymienionych w tym artykule.

Zatem należy stwierdzić, iż sprzedaż usług nabytych uprzednio od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (tj. noclegi, żywienie, sprzątanie, opieka medyczna) oraz usług takich jak: przewóz dzieci, wynajem autobusu na wycieczki, zakup sprzętu sportowego, bilety wstępu do kina, muzeum, na basen podlega łącznemu opodatkowaniu w systemie marży, gdzie zastosowanie znajduje stawka podstawowa - 22%.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

Ogólna zasada wskazuje, że odliczenie przysługuje w stosunku do podatku naliczonego, który jest bezpośrednio związany z wykonywanymi przez podatnika czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Natomiast zastrzeżenie odnosi się do przypadków stosowania szczególnych procedur opodatkowania, w ramach których zostało wyłączone to prawo, mimo że związek ze sprzedażą opodatkowaną istnieje.

Przykładem takiego wyjątku są usługi turystyczne opodatkowane zgodnie z art. 119 ustawy, w przypadku których podstawą opodatkowania jest kwota marży pomniejszona o kwotę podatku należnego. W myśl przepisu art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Nabyte przez Wnioskodawcę usługi, zgodnie z treścią art. 119 ustawy, są usługami rozliczanymi na zasadach szczególnych, tj. opodatkowaniu podlega różnica między kwotą należności, którą płaci nabywca usługi turystycznej, a kwotą za którą podatnik nabywa od innych podatników usługi dla bezpośredniej korzyści klienta, np.: noclegi, żywienie, sprzątanie, opieka medyczna oraz przewóz dzieci, wynajem autobusu na wycieczki, zakup sprzętu sportowego, bilety wstępu do kina, muzeum, na basen.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca świadcząc ww. usługi turystyczne nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, nie nabywa prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabytych ww. usług.

Ponadto tutejszy organ podatkowy informuje iż szczególne procedury dotyczące opodatkowania w systemie marży należy udokumentować stosownie do § 9 ust. 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi iż w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 120 cytowanej ustawy o podatku VAT w miejsce oznaczenia "FAKTURA VAT" stosuje się oznaczenie "FAKTURA VAT marża". Powyżej cytowany przepis zawiera również elementy jakie powinna zawierać faktura dokumentująca świadczenie usług turystyki.

Są to:

* imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;

* numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;

* dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;

* nazwę towaru lub usługi;

* jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, że w kwestii opodatkowania usług polegających na organizowaniu kolonii w ośrodkach własnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi usługami jak również w zakresie opodatkowania czynności polegającej na odsprzedaży miejsc wczasowych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.