IBPP2/443-106/14/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lutego 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania na fakturze kosztów transportu w przypadku dostawy towarów wraz z ich transportem - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania na fakturze kosztów transportu w przypadku dostawy towarów wraz z ich transportem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) ma podpisaną umowę z przewoźnikiem, co do transportu krajowego. Klienci zamawiający towar w Spółce, którzy nie mają podpisanej swojej umowy z żadnym przewoźnikiem chcą by Wnioskodawca obciążył ich kosztami dostawy ale nie godzą się na wliczenie kosztu dostawy do ceny jednostkowej towaru. To obciążenie/refakturacja następuje w oparciu o zapisy umowy z przewoźnikiem Wnioskodawcy (oczywiście z pewnym naddatkiem na poczet corocznych i międzyokresowych podwyżek: takich jak - e-myto, opłaty paliwowe) jest to różnica minimalna. Wówczas na fakturze ma - poza pozycjami towarowymi - dodatkową pozycję - "transport".

(art. 29a)

Dodatkowo z pisma z 5 maja 2014 r. będącego uzupełnieniem wniosku wynika, że:

1. Usługa transportowa jest nieodłącznym elementem składowym realizacji zamówienia; jest zatem niezbędna do dokonania dostawy.

2. Realizacja zamówienia klienta jest procesem, w ramach którego wykonywane są kompleksowo stałe i nierozerwalne czynności-jedną z nich jest usługa transportowa. Stanowi ona nieodłączny element dostawy. Każdorazowo ustala się z klientem sposób i formę dostawy (data wysyłki, propozycja wyboru przewoźnika, sposób pakowania, waga etc.)

3. Podstawą reklamacji z tytułu uszkodzenia łub częściowej utraty towaru jest sporządzenie - w trakcie odbioru towaru oraz koniecznie w obecności przewoźnika-protokołu szkodowego oraz sporządzenie notatki (uwagi) na dokumencie przewozowym (LP).

Jeśli natomiast zastrzeżenia dotyczące braków lub uszkodzeń niewidocznych w chwili dostawy wpłyną po przyjętym odbiorze towaru - obowiązek udowodnienia, że uszkodzenie lub częściowa utrata towaru nastąpiła przed jego dostarczeniem spoczywa po stronie składającego reklamację. Jeżeli zgłaszający reklamację nie zdoła tego udowodnić, uważa się, że towar został dostarczony w nienaruszonym stanie. Zasady i tryb postępowania reklamacyjnego - zapisany jest w umowie - Umowa świadczenia usług logistycznych pomiędzy Wnioskodawcą (Zleceniodawca) i Przewoźnikiem (Zleceniobiorca).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystawiając fakturę dla odbiorcy, wpisując pozycję transport oddzielnie Wnioskodawca postępuje prawidłowo.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura, na której pozycja "transport" (nie jest to transport własny a zlecony) występuje oddzielnie jest prawidłowo wystawiona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1 z późn. zm.). Stosownie do art. 73 powołanej Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Jak stanowi art. 78 cyt. Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności z wyłączeniem podatku VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi dostawca lub usługodawca obciąża nabywcę lub usługobiorcę. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji.

W sytuacji, gdy kontrahenci między sobą zawrą umowę na oddzielne od dostawy towaru świadczenie usługi transportowej, wówczas dostawę towaru oraz świadczoną usługę transportową (na fakturze) winno się wykazać w oddzielnych pozycjach. W tej sytuacji stawkę podatku oraz moment powstania obowiązku podatkowego dla dostawy towaru oraz świadczonej usługi należy rozpatrywać odrębnie dla każdej z tych czynności.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów na rzecz Klientów, którzy nie mają podpisanej umowy z żadnym przewoźnikiem. Klienci zamawiający towar w Spółce, którzy nie mają podpisanej swojej umowy z żadnym przewoźnikiem chcą by Wnioskodawca obciążył ich kosztami dostawy, ale nie godzą się na wliczenie kosztu dostawy do ceny jednostkowej towaru. Obciążenie kosztami następuje w oparciu o zapisy umowy z przewoźnikiem Wnioskodawcy. Koszty obciążenia usługą transportową są powiększone o dodatkowe koszty - e-myto, opłaty paliwowe. Na fakturze poza pozycjami towarowymi Wnioskodawca wskazuje dodatkową pozycję - "transport".

Z okoliczności sprawy nie wynika zatem, aby Wnioskodawca obciążał Klientów kosztami transportu na podstawie jednej umowy dotyczącej dostawy towaru, a wręcz przeciwnie Klienci Wnioskodawcy chcą, aby Wnioskodawca obciążył ich kosztami dostawy, lecz nie wliczał tych kosztów do ceny jednostkowej towaru. Sposób realizacji zamówienia opisany we wniosku nie wskazuje, że koszty dostawy towaru do Klienta stanowią element nieodzowny dostawy towaru, bez którego realizacja tej dostawy jest niemożliwa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że skoro dostawa towarów nie następuje w ramach jednej umowy na dostawę towaru a Klienci Wnioskodawcy owszem chcą aby obciążyć ich kosztami dostawy, lecz bez wliczania tych kosztów do ceny jednostkowej towaru, to koszty te nie stanowią elementu podstawy opodatkowania towaru, lecz stanowią przedmiot odrębnej sprzedaży, który powinien być oddzielnie wpisany na fakturze.

W konsekwencji powyższego wskazany przez Wnioskodawcę sposób wystawiania faktury dla odbiorcy, gdzie koszty transportu ujmowane są w odrębnej pozycji "transport" należało uznać za prawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zmiana któregokolwiek elementu przedstawionego opisu stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja indywidualna traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.