IBPP2/443-1059/11/WN - Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 19 grudnia 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-1059/11/WN Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu 21 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu 15 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu 15 listopada 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 października 2011 r. znak: IBPP2/443-1059/11/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą specjalizującą się w usługach informatycznych, usługach elektronicznych, usługach wynajmu samochodów, oraz usługach montażu zabezpieczeń alarmowych. Dnia 18 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy, który jest przeznaczony pod wynajem, także będzie to samochód wykorzystywany w działalności gospodarczej.

Transakcję powyższą dokumentuje fakturą VAT z dnia 18 sierpnia 2011 r., która była wystawiona na kwotę netto 54 227,64 zł, kwota VAT 12 472,36 zł, kwota brutto 66 700,00 zł. Zapłata za fakturę dokonana została na podstawie kredytu 50/50 tzn., że 50% wartości została zapłacona przy odbiorze samochodu 33 350 zł brutto, a następne 50% zostanie zapłacona dnia 18 sierpnia 2012 r.

Wnioskodawca rozlicza się od stycznia 2011 r. w biurze rachunkowym na podstawie KPiR. Osoba rozliczająca poinformowała go, iż nie należy się odliczenie VAT-u w 100% z faktury dokumentującej ww. transakcję, gdyż w myśl przepisów podatku od towarów i usług art. 86 ust. 3, w przypadku nabycia samochodu osobowego oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 ton, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł.

Faktura za zakupiony samochód została wprowadzona do firmy w miesiącu sierpniu 2011 r. do amortyzacji, natomiast VAT w wysokości 12 472,36 zł został wykazany w deklaracji VAT-7 za miesiąc 08/2011 w rubryce nabycie środków trwałych podatek naliczony, a następnie nadwyżka podatku naliczonego nad należnym została wykazana w rubryce kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

W ramach uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, iż przedmiotowy samochód osobowy będzie wyłącznie przeznaczony pod wynajem przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Niniejszy samochód nie będzie przeznaczony na cele innej działalności gospodarczej niż wynajem.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Dlaczego Wnioskodawca nie może odliczyć podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego w 100%, faktura spełnia wszelkie wymogi prawne i zakup samochodu jest uzasadniony z przeznaczeniem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej PKD 77.11.Z - Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i będzie przedmiotem pod wynajem dla firmy spedycyjnej.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Skoro Wnioskodawca dokonał faktycznego zakupu samochodu osobowego z przeznaczeniem do wykonywanej działalności gospodarczej PKD 77.11.Z zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy o VAT, przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie samochodu osobowego na podstawie umowy najmu i ten samochód jest przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na ten cel przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Dlatego Wnioskodawca uważa, że powinien on mieć możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury 11 z dnia 18 sierpnia 2011 r., z której wynika zakup samochodu osobowego z przeznaczeniem na potrzeby działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., a od dnia 26 sierpnia 2011 r. tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczania podatku od nabycia samochodów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a zostały uchylone. Natomiast dodano w ustawie o VAT m.in. przepis art. 86a ust. 1-10, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r., dodane w ustawie o VAT przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulują przepisy art. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

I tak, w myśl przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei, ust. 2 tegoż przepisu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ww. ustawy o VAT).

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania m.in. w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, przy czym jest to przedmiotem działalności podatnika a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)" lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób.

Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży lub do najmu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ww. ustawy nowelizującej wynika, że od nabycia samochodu osobowego lub użytkowanego na podstawie umowy leasingu, przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych lub z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą specjalizującą się w usługach informatycznych, usługach elektronicznych, usługach wynajmu samochodów oraz usługach montażu zabezpieczeń alarmowych. Dnia 18 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy, który jest przeznaczony pod wynajem, także będzie to samochód wykorzystywany w działalności gospodarczej.

W ramach uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, iż przedmiotowy samochód osobowy będzie wyłącznie przeznaczony pod wynajem przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Niniejszy samochód nie będzie przeznaczony na cele innej działalności gospodarczej niż wynajem.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca nabyty samochód osobowy finansowany kredytem lub ze środków własnych, przeznaczy wyłącznie na cele wynajmu przez okres co najmniej sześć miesięcy w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w tym zakresie, wówczas Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury VAT dokumentującej nabycie tego samochodu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie prawidłowości rozliczenia faktury dokumentującej zakup przedmiotowego samochodu, bowiem Wnioskodawca nie sformułował pytania i własnego stanowiska w tym zakresie. Stąd też podaną przez Wnioskodawcę informację w tym zakresie, przedstawioną w poz. 68 wniosku, przyjęto jako element stanu faktycznego bez dokonywania jej oceny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego na cele wynajmu.

Natomiast w zakresie uznania czy firma spedycyjna, która będzie wynajmowała samochód osobowy może odliczać 100% VAT z paliwa zakupionego, do przedmiotowego samochodu wykorzystywanego do celów służbowych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl