IBPP2/443-1054/13/BW

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z 10 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zwrotu odliczonego podatku VAT przy zakupie samochodu ciężarowego w sytuacji przerobienia tego samochodu na samochód osobowy - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zwrotu odliczonego podatku VAT przy zakupie samochodu ciężarowego w sytuacji przerobienia tego samochodu na samochód osobowy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada w firmie samochód zarejestrowany w dniu 9 września 2010 r. jako samochód ciężarowy (z kratką) od zakupu którego, odliczony został podatek VAT. Od 2011 r. zmieniły się przepisy podatkowe dotyczące takich samochodów. Po tej zmianie Wnioskodawca nie może odliczać podatku VAT od zakupionego paliwa. Ponieważ zainstalowana kratka bardzo ogranicza funkcjonalność tego pojazdu, podatnik chciałby ją zdemontować i zarejestrować go jako samochód osobowy. Przedmiotowy samochód został zakupiony w Salonie jako samochód ciężarowy z homologacją z dowodem rejestracyjnym dla samochodu ciężarowego. Przedmiotowy samochód po demontażu "kratki" nadal będzie służył do wykonywania działalności gospodarczej oraz będzie nadal służył do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT od zakupu przedmiotowego samochodu w pełnej wysokości. Cała kwota podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego samochodu została dokonana w oparciu o art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług z dn. 11 marca 2004 r. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia badania technicznego przedmiotowego samochodu przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzającego spełnienie wymagań dla takich samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 35 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. jak również nie posiada zaświadczenia o dodatkowym badaniu technicznym pojazdu, przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzającym spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) od 1 stycznia 2011 r., ponieważ przedmiotowy samochód został homologowany przez sprzedawcę.

Natomiast w piśmie z 10 lutego 2014 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że nie występował o dodatkowe badanie techniczne w stacji kontroli pojazdów w celu wydania zaświadczenia o przeprowadzeniu badania technicznego samochodu o którym mowa we wniosku (ze względu na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Wspólnoty Europejskiej z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z.o.o).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zmiana przeznaczenia samochodu z ciężarowego na osobowy - demontaż kratki powoduje obowiązek zwrotu odliczonego podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, po zmianie statusu przedmiotowego samochodu ciężarowego na osobowy nie trzeba zwracać odliczonego podatku VAT.

Kwestia korekty podatku naliczonego odliczonego, w związku z nabyciem pojazdu samochodowego, na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów w zakresie podatku od towarów i usług, została uregulowana w art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3). Natomiast w świetle art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

Ze stanu faktycznego wynika, że Podatnik prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu ww. samochodu, wywiódł z podjętego przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości rozstrzygnięcia w sprawie, którego tezy umożliwiały odliczenie podatku wg zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004 r. Zgodnie z tymi przepisami, w przypadku nabycia pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg, przysługiwało odliczenie pełnej kwoty podatku.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004 r. nie formułowały obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w sytuacji takiej, jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Wskazać też trzeba, że treść przywołanych wyżej przepisów art. 3 ust. 4 obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, wskazuje, iż mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu. Ogólną zasadą prawa podatkowego jest, że podatnik dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie przepisów obowiązujących w dacie rozliczania podatku. Oznacza to, że późniejsza zmiana przepisów w danym zakresie nie powoduje utraty prawa do dokonanego już obniżenia kwoty podatku należnego, a zatem nie powoduje konieczności dokonywania korekty podatku, chyba że przepisy stanowią inaczej.

Zatem należy przyjąć, że powołane przepisy nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych dla których ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przerobienie samochodu ciężarowego (demontaż "kratki") na samochód osobowy, dla którego nie wydano zaświadczenia, o którym mowa wyżej, nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku zwrotu odliczonego podatku naliczonego od zakupu tego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że z uwagi na fakt, że we wniosku jako przedmiot wniosku Wnioskodawca zaznaczył zdarzenie przyszłe, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący od 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Wskazać należy, że do 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulowały przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej ustawą nowelizującą.

Natomiast od 1 stycznia 2014 r. obowiązują nowe przepisy dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów tj. przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem zmian wynikających z ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r. poz. 1448), w przypadku nabycia:

- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W świetle tego przepisu możliwość odliczenia całości podatku przy nabyciu samochodu lub pojazdu samochodowego występuje w przypadku, gdy nie jest to samochód osobowy oraz gdy jego dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony.

Od tej zasady występuje szereg wyjątków, wymienionych w art. 86a ust. 2 ustawy, który stanowi, że przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 86a ust. 5 ustawy).

W oparciu o art. 86a ust. 6 ustawy, w przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada w firmie samochód zarejestrowany w dniu 9 września 2010 r. jako samochód ciężarowy (z kratką) od zakupu którego, odliczony został podatek VAT. Od 2011 r. zmieniły się przepisy podatkowe dotyczące takich samochodów. Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT od zakupu przedmiotowego samochodu w pełnej wysokości. Cała kwota podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego samochodu została dokonana w oparciu o art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług z dn. 11 marca 2004 r. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia badania technicznego przedmiotowego samochodu przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzającego spełnienie wymagań dla takich samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 35 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. jak również nie posiada zaświadczenia o dodatkowym badaniu technicznym pojazdu, przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzającym spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, gdyż wydanie takiego zaświadczenia nie występował (ze względu na wyroku TSUE z 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o.).

Ponieważ zainstalowana kratka bardzo ogranicza funkcjonalność tego pojazdu, podatnik chciałby ją zdemontować i zarejestrować go jako samochód osobowy. Przedmiotowy samochód został zakupiony w Salonie jako samochód ciężarowy z homologacją z dowodem rejestracyjnym dla samochodu ciężarowego Przedmiotowy samochód po demontażu "kratki" nadal będzie służył do wykonywania działalności gospodarczej oraz będzie nadal służył do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku z planowaną przeróbką przedmiotowego samochodu z ciężarowego na osobowy (demontażem kratki) powstanie obowiązek zwrotu odliczonego od zakupionego samochodu ciężarowego podatku naliczonego.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy zauważyć, że przepis art. 86a ww. ustawy o podatku VAT nie formułuje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w sytuacji jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Wskazać bowiem trzeba, że treść przywołanego wyżej przepisu art. 86a ust. 6 ustawy o VAT wskazuje, że ma on zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5 tego artykułu.

Zatem należy przyjąć, że przepis ten nie ma zastosowania do pojazdu samochodowego, dla którego ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca dokona zmiany rodzaju przedmiotowego samochodu, to przekwalifikowanie takie nie będzie wywoływało skutków odnośnie wcześniej dokonanego odliczenia, jeżeli Wnioskodawca dysponuje stosownymi dokumentami, które w momencie zakupu uprawniały do odliczenia podatku naliczonego, a ponadto występował i występuje związek pomiędzy tym zakupem, a sprzedażą opodatkowaną.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż w opisanej we wniosku sytuacji, w związku z planowanym dokonaniem zmian w samochodzie ciężarowym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekty (zwrotu) podatku naliczonego odliczonego przy nabyciu tego samochodu.

Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważa się, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga zasadności odliczenia całego podatku naliczonego przy zakupie opisanego we wniosku samochodu, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Należy także wskazać, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.