IBPP2/443-1054/08/WN - Stawka podatku VAT przy sprzedaży lokalu mieszkalnego z garażem podziemnym lub wyodrębnionym miejscem postojowym na parkingu poza budynkiem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2008 r. (data wpływu 13 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawek podatku od towarów i usług przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem podziemnym lub wyodrębnionym miejscem postojowym na parkingu poza budynkiem - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawek podatku od towarów i usług przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem podziemnym lub wyodrębnionym miejscem postojowym na parkingu poza budynkiem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma zamiar prowadzić działalność w zakresie budownictwa oraz sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami gospodarczymi (komórkami) oraz miejscami postojowymi znajdującymi się na zewnątrz budynku jak również w garażach podziemnych.

Miejsce postojowe nie stanowi odrębnego lokalu, tylko jest prawem do korzystania z wydzielonego miejsca postojowego przypisanego konkretnemu lokalowi mieszkalnemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy wyodrębnione miejsce postojowe na parkingu poza budynkiem mieszkalnym oraz w garażu podziemnym sprzedawane wraz z lokalem mieszkalnym znajdującym się w budynku mieszkalnym nie stanowi odrębnego przedmiotu własności, może być opodatkowane tą samą stawką VAT, co lokal mieszkalny...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego przypisanego konkretnemu lokalowi mieszkalnemu powinna być opodatkowana tą samą stawką podatku od towarów i usług co lokal mieszkalny.

Wnioskodawca zauważył, że czymś innym jest sprzedaż prawa do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych na placu parkingowym oraz w garażu podziemnym, powiązanych ściśle z prawem własności sprzedawanych lokali mieszkalnych, a czym innym sprzedaż odrębnych lokali - garaży.

W prawie cywilnym sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności oraz prawem do wyłącznego korzystania z wyznaczonego miejsca postojowego traktowana jest jako jedna czynność. Zatem sprzedaż wraz z lokalem mieszkalnym przyporządkowanym do niego miejscem parkingowym znajdującym się w podziemnym garażu lub parkingu na zewnątrz budynku powinna być opodatkowana tą samą stawką podatku co sprzedaż lokalu mieszkalnego. Kupno miejsca parkingowego oznacza bowiem nabycie prawa do korzystania z tego miejsca z wyłączeniem innych osób. Prawo to jest nierozerwalnie związane z nabyciem danego lokalu mieszkalnego, stanowiąc jego integralną część.

Jeśli lokal mieszkalny sprzedawany jest wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się przy danym budynku mieszkalnym, to należałoby do takiej transakcji zastosować jedną stawkę VAT, właściwą dla lokalu mieszkalnego. Przedmiotem sprzedaży nie jest bowiem samodzielny garaż czy samo miejsce postojowe, będące odrębnymi lokalami. Jest nim prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się przy budynku mieszkalnym, integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego.

Potwierdzają to wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok NSA z 22 czerwca 2005 r., I FSK 103/05), w których sąd orzekł, że wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, bo nie są samodzielnymi lokalami użytkowymi. Nie są wydzielonymi trwałymi ścianami izbami w obrębie budynku.

Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyr. z 15 lutego 2008 r., (I SA/Po 1206/07), który stwierdził, że miejsce postojowe należy traktować jako część wspólną przynależną do lokalu mieszkalnego i opodatkować taką samą stawką jak lokal.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ostatnia zmiana Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%. Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Od dnia 1 stycznia 2008 r. na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Według art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według zapisu ust. 12b wskazanego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Z powyższego wynika, że o możliwości zastosowania 7% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 i 12a ustawy decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach.

Ponadto, zgodnie z treścią § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Od dnia 1 stycznia 2008 r. pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z powyższego wynika, do sprzedaży lokali mieszkalnych zastosowanie ma obniżona do 7% stawka podatku VAT, natomiast do lokali użytkowych stosuje się podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 22%.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego. W związku z tym należy posłużyć się definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), która stanowi, iż samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wyodrębniona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczanych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspakajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mogą przynależeć, zgodnie z art. 2 ust. 4 ww. ustawy, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi a pomieszczeniami przynależnymi. Pomieszczenie pomocnicze służy bezpośredniemu zaspakajaniu mieszkaniowych potrzeb ludzi, podczas gdy pomieszczenie przynależne, które stanowi część składową lokalu mieszkalnego, jest przeznaczone do realizacji potrzeb innych niż mieszkaniowe osób korzystających z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Termin "lokal użytkowy" został zdefiniowany w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.), gdzie w § 3 pkt 14 wskazano, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, niebędących mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że garaż czy miejsce postojowe nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych (pomieszczenia pomocniczego). Garaż oraz miejsce postojowe stanowią pomieszczenie przynależne, a według ww. rozporządzenia lokal użytkowy służy funkcjom innym niż mieszkaniowe i w związku z tym pomieszczenia te nie korzystają z obniżonej 7% stawki VAT.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, wynika że Wnioskodawca ma zamiar prowadzić działalność w zakresie budownictwa oraz sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami gospodarczymi (komórkami) oraz miejscami postojowymi znajdującymi się na zewnątrz budynku jak również w garażach podziemnych.

Miejsce postojowe nie stanowi odrębnego lokalu, tylko jest prawem do korzystania z wydzielonego miejsca postojowego przypisanego konkretnemu lokalowi mieszkalnemu.

W świetle przytoczonych przepisów prawa należy stwierdzić, że dostawa lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 7%, natomiast odnosząc powołane wyżej regulacje do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż stanowiska postojowe (prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego znajdującego się w podziemiach budynku lub na powierzchni terenu przynależnego do budynku) nie stanowią obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług lub w § 6 ust. 2 wskazanego wyżej rozporządzenia. Tym samym ich sprzedaż należy traktować jako sprzedaż, która w świetle przywołanych przepisów nie podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 7%, lecz objęta jest stawką podstawową, tj. 22%.

Zatem nie są nią objęte stanowiące część składową sprzedawanego lokalu mieszkalnego miejsca postojowe, których w świetle ww. przepisów nie można zaliczyć do tzw. pomieszczeń pomocniczych do lokalu mieszkalnego, lecz zalicza się je do kategorii tzw. pomieszczeń przynależnych do tego lokalu, które w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Preferencyjną stawką nie jest objęty także garaż będący lokalem użytkowym. Chociaż garaż może stanowić część składową lokalu mieszkalnego, nie jest pomieszczeniem pomocniczym, ponieważ nie jest przeznaczony na stały pobyt ludzi i nie zaspokaja ich potrzeb mieszkaniowych. Zatem jego dostawa, bez względu na to czy jest dokonywana wraz z dostawą mieszkania, czy też nie, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT, tj. 22%. Taką samą stawką opodatkowany jest udział w gruncie związanym z garażem - jeżeli z zawartej umowy wynika, iż również do garażu przynależy ułamkowa część gruntu.

Należy zauważyć, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku od towarów i usług, jednakże możliwe jest oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka konieczność. Bez znaczenia jest zatem fakt, że miejsca postojowe lub garaże stanowią zgodnie z umową sprzedaży jeden przedmiot sprzedaży wraz z lokalem mieszkalnym.

Obniżone stawki mają bowiem charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania przepisu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, które odwołuje się do przepisów cywilnoprawnych, może być trafne na gruncie prawa cywilnego, nie znajduje jednak żadnego uzasadnienia z punktu widzenia podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że powołane we wniosku wyroki polskich sądów administracyjnych dotyczą konkretnych spraw podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych w indywidualnych sprawach. Bowiem źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Jest to zgodne także z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), w którym postanowiono, iż wyroki sądów wydawane są w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.