IBPP2/443-1049/09/LŻ - Zastosowanie zwolnienia od podatku VAT odnośnie usług świadczonych na rzecz gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych oraz na rzecz państwowych jednostek budżetowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2009 r. (data wpływu 17 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia do usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych oraz na rzecz państwowych jednostek budżetowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia do usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych oraz na rzecz państwowych jednostek budżetowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednostką sektora finansów publicznych działającą w formie gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej. Świadczy głównie usługi remontowo-budowlane na rzecz jednostek budżetowych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT i w związku z tym za wyżej opisane usługi wystawia faktury VAT ze zwolnieniem z podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). Zgodnie z art. 41 ust. 1 i 2 ustawy o VAT usługi te co do zasady opodatkowane są stawką podstawową 22 % lub obniżoną 7 %. Naliczanie podatku VAT według tych stawek jest korzystne, gdyż stwarza możliwość odliczenia podatku naliczonego. W kolizji z przepisami ustawy o VAT pozostaje rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o VAT (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). W § 13 ust. 1 pkt 12 tego rozporządzenia zawarte jest zwolnienie od podatku, usług świadczonych pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi z pewnymi wyjątkami, które w przedmiotowej sprawie nie mają znaczenia. Przepis § 13 ust. 1 pkt 12 cyt. wyżej rozporządzenia jest niezgodny z regulacjami Unijnych Dyrektyw dotyczących podatku VAT. W szczególności chodzi o VI Dyrektywę VAT w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC). Rzeczpospolita Polska od dnia przystąpienia do Unii Europejskiej jest tą Dyrektywą związana. Skoro istnieje kolizja pomiędzy prawem wspólnotowym, a rozporządzeniem Ministra Finansów to wszystkie organy w tym podatkowe winny stosować przepisy Dyrektywy. Wnioskodawca ma zatem uzasadnione wątpliwości co do zasad naliczania podatku VAT w wystawianych przez siebie fakturach obejmujących sprzedaż usług na rzecz państwowych jednostek budżetowych oraz na rzecz gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych oraz na rzecz państwowych jednostek budżetowych ma zastosowanie zwolnienie od podatku VAT określone w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Zdaniem Wnioskodawcy, przy świadczeniu usług na rzecz gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych i na rzecz państwowych jednostek budżetowych nie będzie miał zastosowania § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). Przepis ten stanowi wyraz niewłaściwej implementacji do prawa polskiego przepisu VI Dyrektywy VAT. Dopuszczalne przez prawo wspólnotowe zwolnienia w podatku od wartości dodanej określone w VI Dyrektywie VAT zostały w całości uwzględnione w ustawie o podatku od towarów i usług. Rozszerzenie rozporządzeniem Ministra Finansów wspólnotowego katalogu zwolnień od podatku VAT należy uznać za niezgodne z prawem unijnym. Nie może tym samym pozbawić podatnika prawa do odliczania podatku naliczonego na wcześniejszych etapach obrotu gospodarczego.

Wnioskodawca jako gospodarstwo pomocnicze państwowej jednostki budżetowej, posiadające status podatnika VAT ma wszelkie prawa wynikające z art. 41 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i może naliczać podatek od towarów i usług w fakturach wystawianych także gospodarstwom pomocniczym państwowych jednostek budżetowych oraz państwowym jednostkom budżetowym i tym samym § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia jako sprzeczny z unijnym nie ma zastosowania.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie między innymi w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Gd 891/08).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast przez świadczenie usług (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT) rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Zauważyć należy, iż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r. kwestię, o której mowa § 12 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r., regulował przepis § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest jednostką sektora finansów publicznych działającą w formie gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej. Świadczy głównie usługi remontowo-budowlane na rzecz jednostek budżetowych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT i w związku z tym za wyżej opisane usługi wystawia faktury VAT ze zwolnieniem z podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Zatem Wnioskodawca będący gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej, w przypadku świadczenia usług na rzecz innych gospodarstw pomocniczych, zakładów budżetowych, bądź jednostek budżetowych będzie korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług od świadczonych usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r. oraz § 12 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r. Przy czym podkreślić należy, że korzystanie ze zwolnienia przewidzianego w przywołanym przepisie nie ma charakteru fakultatywnego, co oznacza, ze Wnioskodawca nie może opodatkować usług świadczonych na rzecz podmiotów wymienionych w interpretowanym przepisie według stawek określonych w art. 41 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Poza tym tut. organ wskazuje, iż adresatem dyrektyw są wyłącznie państwa, nie mogą one być kierowane do innych podmiotów prawa (osób fizycznych i prawnych) i nie mogą być źródłem ich praw. Dyrektywa nie jest aktem bezpośrednio obowiązującym w wewnętrznych porządkach prawnych państw członkowskich. Aby dyrektywa stała się skuteczna, wymaga inkorporacji do krajowego porządku prawnego państw członkowskich poprzez wydanie odpowiedniego aktu prawnego. Nie należy natomiast do właściwości rzeczowej organu podatkowego kwestionowanie prawidłowości implementacji VI Dyrektywy Wspólnot Europejskich do prawa krajowego.

Ponadto tut. organ nie podziela stanowiska wyrażonego w przywołanym przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Gd 891/08). W tym zakresie istnieją również odmienne orzeczenia Sądów m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gdańsku z dnia 19 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Gd 256/06, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 września 2009 r., sygn. akt I SA/Rz 435/09.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż przy świadczeniu usług na rzecz gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych i na rzecz państwowych jednostek budżetowych nie będzie miał zastosowania § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) oraz że przepis ten stanowi wyraz niewłaściwej implementacji do prawa polskiego przepisu VI Dyrektywy VAT, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.