IBPP2/443-1045/08/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2008 r. (data wpływu 10 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej oraz obiektów towarzyszących wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntów na własność Gminy - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej oraz obiektów towarzyszących wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntów na własność Gminy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest następcą prawnym Zakładów ("Zakłady"), które w roku 1988 wybudowały drogę wewnątrzzakładową oznaczoną numerem 1.2 oraz położone w pasie tej drogi wiadukty nr 27 i 28. W roku 1990 wybudowana została droga wewnątrzzakładowa oznaczona numerem 3. W 2008 r. Spółka wybudowała dodatkowo dwa parkingi leżące przy drogach 1.2 oraz 3.

Przedmiotowe drogi, wiadukty i parkingi zostały wybudowane na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa, a będącym w użytkowaniu wieczystym Zakładów, a następnie Spółki.

Wszystkie wymienione obiekty budowlane zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i byty amortyzowane dla celów podatkowych.

Drogi wewnątrzzakładowe, zapewniające początkowo dostęp Zakładów do dróg publicznych, są obecnie wykorzystywane także przez osoby trzecie, a w szczególności przez przedsiębiorców prowadzących zakłady na terenach sąsiadujących ze Spółką. Jednocześnie Spółka, będąc właścicielem dróg, jest zobowiązana do dbałości o stan dróg i do dokonywania ich remontów, z czym wiąże się konieczność ponoszenia znacznych nakładów.

W 2001 r. ulica K., w której ciągu leżą drogi wewnątrzzakładowe 1.2 i 3, została zakwalifikowana uchwałą Rady Miejskiej do kategorii dróg gminnych.

Po uzyskaniu przez Spółkę informacji o zaliczeniu będących jej własnością dróg 1.2 i 3 do kategorii dróg gminnych, Spółka zgodziła się na przekazanie przedmiotowych dróg wraz ze znajdującymi się przy nich wiaduktami (nr 27 i 28) i parkingami na własność Gminy, która na mocy ww. uchwały stała się zarządcą tych dróg. Wraz z przeniesieniem prawa własności wymienionych obiektów budowlanych, zostanie przeniesione prawo użytkowania wieczystego gruntów, na których obiekty są posadowione.

W dniu 21 stycznia 2009 r. zostało przedłożone pełnomocnictwo dla p. X do reprezentowania Spółki przy współdziałaniu z członkiem zarządu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie infrastruktury drogowej oraz obiektów towarzyszących wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntów przez Spółkę na własność Gminy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, Spółka stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazanie przez nią infrastruktury drogowej wraz z obiektami towarzyszącymi na rzecz Gminy, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na poparcie swojego twierdzenia Spółka przedstawiła następującą argumentację.

Ze względu na fakt, iż zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się własności gruntu, Spółka w dalszej części swoich rozważań odniosła się do konsekwencji podatkowych przekazania budowli (dróg, wiaduktów, parkingów), pomijając konsekwencje podatkowe przekazania gruntów, na jakich te budowle zostały posadowione, jako że skutki podatkowe właściwe dla przekazania budowli będą odnosić się także do przekazania gruntów.

Zgodnie z regułą nadrzędną, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, co wynika z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Dostawa towarów rozumiana jest jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym towarami są także - co wynika z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W drodze wyjątku od powyżej wskazanej zasady, ustawodawca zrównał z odpłatnymi dostawami towarów nieodpłatne przekazania towarów, dokonane w warunkach określonych szczegółowo w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, przez dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu VAT, rozumie się także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

W świetle przytoczonego przepisu, przesłankami opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów są:

W przypadku, gdy przynajmniej jedna z wymienionych przesłanek nie będzie spełniona, czynność nieodpłatnego przekazania nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Odnosząc przytoczony powyżej przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT do przedstawionego stanu faktycznego, Spółka zwróciła uwagę, iż wytworzenie dróg oznaczonych numerami 1.2 oraz 3, a także wiaduktów nr 27 i 28, będących własnością Spółki, nastąpiło przed wejściem w życie nie tylko obecnie obowiązującej ustawy o VAT, ale także ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50). Oznacza to, że Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług wykorzystanych do wytworzenia dróg i wiaduktów, gdyż w chwili ich budowy, tj. w roku 1988 (droga nr 1.2 oraz wiadukty nr 27 i 28) oraz 1990 (droga nr 3), podatek VAT w Polsce jeszcze nie funkcjonował.

W opinii Spółki, ze względu na fakt, iż Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego przy wytworzeniu przekazywanych obiektów budowlanych, ich przekazanie nie będzie wiązać się z obowiązkiem zapłaty VAT.

Stanowisko, zaprezentowane przez Spółkę jest akceptowane także przez organy podatkowe, co potwierdzają poniższe postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego:

* (...) z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż nabycie gruntów miało miejsce przed wejściem w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarowi usług oraz o podatku akcyzowym, co oznacza, iż Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ww. czynności. Zatem nieodpłatna darowizna ww. gruntów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. (Postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płońsku z 28 lutego 2007 r., sygn. 1420/PP/443-7/07/AP);

* (...) wobec powyższego nieodpłatne przekazanie w formie darowizny środków trwałych w postaci trybun składanych w sytuacji, gdy z ich nabyciem nie wiązało się prawo do odliczenia podatku naliczonego jest wyłączone poza zakres przepisów ustawy o podatku od towarów i usług a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. (Postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zamościu z 10 kwietnia 2007 r., sygn. POIV-443/10/07).

Reasumując, ze względu na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy wytworzeniu dróg o wiaduktów, ich nieodpłatne przekazanie, zdaniem Spółki, nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka zwróciła uwagę, że zgodnie z przepisami ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Jak słusznie podniósł, w ocenie Wnioskodawcy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (wyrok z 15 października 2007 r.) (...) "to ostatnie zastrzeżenie, umiejscowione we wstępnej części art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, odnosi się również do wyliczonych przykładowo czynności, wśród których znalazło się przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a to oznacza, iż cel przekazania takich towarów jest niezbędnym elementem dopełniającym zakres znaczeniowy tych czynności."

Mając na względzie powyższe, wskazać należy, że nie będzie podlegać opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Stanowisko powyższe prezentowane jest powszechnie w orzecznictwie sądów administracyjnych:

* (...) przepis powyższy (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT) nie daje podstaw do przyjęcia (odmiennie niż było to przed 1 czerwca 2005 r.), że w warunkach określonych w tym przepisie za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 sierpnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 539/08);

* (...) nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów mające charakter darowizny na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 3 kwietnia 2007 r., sygn. I SA/Wr 152/07).

* (...) w pojęciu "odpłatnej dostawy towarów", mieszczą się także niektóre nieodpłatne przekazania towarów. Ustawodawca za takie uznał te z nich, które są dokonywane na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 października 2007 r., sygn. III SA/Wa 929/07).

Spółka zauważyła także, że ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem "związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem". W orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości - ETS (odnoszącym się zasadniczo do prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego) słusznie zauważa się jednak, że związek określonych czynności z prowadzonym przedsiębiorstwem powinien być rozumiany szeroko (tak np. orzeczenie ETS w sprawie C 465-03 Kretztechnik) obejmując wszelkie czynności, także te wydające się nieistotnymi, nie stanowiące bowiem celu samego w sobie, lecz służące realizacji innych celów gospodarczych podatnika. Stanowisko to potwierdzone zostało obecnie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych:

Podatnik prowadzący inwestycję, która będzie związana z jego sprzedażą opodatkowaną, przekazujący na rzecz uprawnionych podmiotów infrastrukturę w wykonaniu obowiązków nałożonych przepisami prawa lub odpowiednimi decyzjami administracyjnymi, może odliczyć VAT naliczony i nie musi opodatkowywać VAT należnym tego wydania (Stanowisko wyrażone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 czerwca 2008 r., sygn. I FSK 743/07).

W nawiązaniu do przedstawionych powyżej uwag co do sposobu rozumienia pojęcia "związku określonych czynności z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem" Spółka zauważyła, że w przedstawionym przez nią stanie faktycznym związek pomiędzy nieodpłatnym przekazaniem infrastruktury a prowadzonym przedsiębiorstwem jest bezpośredni i bezsporny. Warto bowiem zwrócić uwagę na fakt, iż drogami 1.2 i 3 odbywa się transport towarów do zakładu Spółki. Także pracownicy i kontrahenci Spółki wykorzystują przedmiotowe drogi i parkingi, aby dostać się do zakładu Spółki. Również po przekazaniu infrastruktury, będzie ona wykorzystywana przez Spółkę w dotychczasowy sposób. Wykorzystywanie dróg, wiaduktów i parkingów jest nie tylko czynnikiem przyczyniającym się do zwiększenia osiąganych przez Spółkę przychodów, lecz warunkiem koniecznym ich uzyskiwania.

Spółka zwróciła ponadto uwagę na fakt, że przekazanie infrastruktury drogowej przyczyni się do ograniczenia ponoszonych przez nią wydatków związanych z utrzymaniem przekazywanych środków trwałych, które obecnie podlegają zużyciu przez wykorzystywanie ich nie tylko przez Spółkę, ale także osoby trzecie. Działania mające na celu redukcję kosztów działalności podatnika, bez wątpienia mają związek z prowadzonym przedsiębiorstwem, przyczyniając się do poprawy wyniku finansowego Spółki.

Reasumując, mając na względzie fakt, że przekazanie infrastruktury drogowej wraz z obiektami towarzyszącymi jest związane bezpośrednio z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, w ocenie Spółki, przekazanie przedmiotowej infrastruktury na własność Gminy nie będzie rodzić obowiązku opodatkowania tego przekazania podatkiem VAT.

Mając na względzie iż:

* Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego od przekazywanych towarów, tj. dróg oznaczonych numerami 1.2 oraz 3 oraz wiaduktów nr 27 i 28,

* Przekazanie infrastruktury drogowej, w tym także parkingów, przy wybudowaniu których Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem,

* Spółka stoi na stanowisku, iż nieodpłatne przekazanie infrastruktury drogowej wraz z obiektami towarzyszącymi na rzecz Gminy nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ostatnia zm. Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w szczególności:

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z cytowanych wyżej przepisów (art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3) wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest jednak to czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Jak wynika ze stanu faktycznego Wnioskodawca jest następcą prawnym Zakładów ("Zakłady"), które w roku 1988 wybudowały drogę wewnątrzzakładową oznaczoną numerem 1.2 oraz położone w pasie tej drogi wiadukty nr 27 i 28. W roku 1990 wybudowana została droga wewnątrzzakładowa oznaczona numerem 3. W 2008 r. Spółka wybudowała dodatkowo dwa parkingi leżące przy drogach 1.2 oraz 3. Przedmiotowe drogi, wiadukty i parkingi zostały wybudowane na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa, a będącym w użytkowaniu wieczystym Zakładów, a następnie Spółki. Wszystkie wymienione obiekty budowlane zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i byty amortyzowane dla celów podatkowych. Drogi wewnątrzzakładowe, zapewniające początkowo dostęp Zakładów do dróg publicznych, są obecnie wykorzystywane także przez osoby trzecie, a w szczególności przez przedsiębiorców prowadzących zakłady na terenach sąsiadujących ze Spółką. Jednocześnie, Spółka będąc właścicielem dróg, jest zobowiązana do dbałości o stan dróg i do dokonywania ich remontów, z czym wiąże się konieczność ponoszenia znacznych nakładów. W 2001 r. ulica K., w której ciągu leżą drogi wewnątrzzakładowe 1.2 i 3. została zakwalifikowana uchwałą Rady Miejskiej do kategorii dróg gminnych.

Po uzyskaniu przez Spółkę informacji o zaliczeniu będących jej własnością dróg 1.2 i 3 do kategorii dróg gminnych, Spółka zgodziła się na przekazanie przedmiotowych dróg wraz ze znajdującymi się przy nich wiaduktami (nr 27 i 28) i parkingami na własność Gminy, która na mocy ww. uchwały stała się zarządcą tych dróg. Wraz z przeniesieniem prawa własności wymienionych obiektów budowlanych, zostanie przeniesione prawo użytkowania wieczystego gruntów, na których obiekty są posadowione.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro przy nabyciu przedmiotowych dróg oraz wiaduktów nr 27 i 28 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony (zostały one wybudowane przez Zakłady, których Wnioskodawca jest następcą prawnym, w 1988 r., a droga wewnątrzzakładowa nr 3 w 1990 r.), tym samym nie zostały spełnione warunki określone w ww. przepisie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku, nieodpłatne przekazanie Gminie dróg o numerach 1.2 i 3 oraz wiaduktów nr 27 i 28 nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jest prawidłowe.

Ponadto, jak wynika z wniosku, związek pomiędzy nieodpłatnym przekazaniem infrastruktury a prowadzonym przedsiębiorstwem jest bezpośredni i bezsporny. Warto bowiem zwrócić uwagę na fakt, iż drogami 1.2 i 3 odbywa się transport towarów do zakładu Spółki. Także pracownicy i kontrahenci Spółki wykorzystują przedmiotowe drogi i parkingi, aby dostać się do zakładu Spółki. Również po przekazaniu infrastruktury, będzie ona wykorzystywana przez Spółkę w dotychczasowy sposób. Wykorzystywanie dróg, wiaduktów i parkingów jest nie tylko czynnikiem przyczyniającym się do zwiększenia osiąganych przez Spółkę przychodów, lecz warunkiem koniecznym ich uzyskiwania.

Zatem, w ocenie tut. organu, Wnioskodawca wykazał, że przekazanie infrastruktury (a więc również parkingu) ma związek z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem.

Zatem nieodpłatne przekazanie parkingu Gminie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała