IBPP2/443-1022/09/RSz

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2009 r. (data wpływu 30 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opisanych we wniosku transakcji dotyczących remontu urządzeń oraz zastosowania kursów walut - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości przyporządkowania przedmiotowych transakcji do importu usług czy dostaw dla których podatnikiem jest nabywca i zastosowania kursów walut.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 listopada 2009 r. (data wpływu 30 listopada 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oprócz działalności eksploatacyjnej prowadzi działalność inwestycyjną. W ramach tej działalności zawierane są różne transakcje z kontrahentami z Unii Europejskiej:

1a. Wnioskodawca uiścił (zgodnie z umową) dwie zaliczki na rzecz kontrahenta unijnego. Pomiędzy płatnością pierwszej i drugiej zaliczki, kontrahent wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę za całość świadczenia (mimo, iż realizacja transakcji nie została jeszcze zakończona). Z tytułu tej transakcji Wnioskodawca rozpoznał obowiązek podatkowy z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta unijnego po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Przedmiotową transakcję Wnioskodawca potraktował jako "dostawę dla której podatnikiem jest nabywca" i nie ujął jej w informacji podsumowującej.

1b. Wnioskodawca uiszcza zaliczki na rzecz kontrahenta unijnego. Kontrahent nie wystawia faktur. Dopiero po zakończeniu całej transakcji wystawia fakturę za całość świadczenia. Z tytułu tej transakcji Wnioskodawca rozpoznał obowiązek podatkowy z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta unijnego po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Przedmiotową transakcję Wnioskodawca potraktował jako "dostawę dla której podatnikiem jest nabywca" i nie ujął jej w informacji podsumowującej.

2a. Kontrahent wystawił Wnioskodawcy fakturę za I etap po jego zakończeniu oraz 2-gą fakturę za resztę usługi po jej całkowitym zakończeniu. Wnioskodawca I etap potraktował jako import usług i rozpoznał moment podatkowy z chwilą wystawienia faktury po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. II etap z kolei Wnioskodawca potraktował jako "dostawę dla której podatnikiem jest nabywca" i rozpoznał moment podatkowy z chwilą wystawienia 2-giej faktury i po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

2b. Kontrahent wystawił jedną fakturę po całkowitym zakończeniu usługi. Wnioskodawca potraktował całość świadczenia jako jedną usługę - import usług i rozpoznał moment podatkowy z chwilą wystawienia przedmiotowej faktury po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy postępowanie Wnioskodawcy w sprawie terminów rozpoznania podatku VAT, prawidłowości przyporządkowania przedmiotowych transakcji do importu usług czy dostaw dla których podatnikiem jest nabywca i zastosowania kursów walut jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotową transakcję należy potraktować jako usługę na ruchomym majątku rzeczowym. Wprawdzie miejsce ma również dostawa części, jednakże elementem dominującym, przesądzającym o kwalifikacji transakcji jest usługa. W konsekwencji etap I przedmiotowej transakcji Wnioskodawca powinien rozliczyć jako import usług i rozpoznać moment podatkowy w dacie faktury.

Z kolei etap II jako realizowany na majątku Wnioskodawcy na terytorium Polski powinien zostać uznany za dostawę dla której podatnikiem jest nabywca i opodatkowany w dacie faktury.

Wnioskodawca powinien rozpoznać moment podatkowy po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie wymaga wyjaśnienia, iż niniejsza interpretacja (zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniem przyszłym (w punkcie 2a) odnosi się do sytuacji, gdy Wnioskodawca zlecił podmiotowi unijnemu wykonanie remontu urządzeń a kontrahent ten wystawił Wnioskodawcy fakturę za I etap po jego zakończeniu oraz 2-gą fakturę za resztę usługi po jej całkowitym zakończeniu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT stanowi iż, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju;

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT stanowi iż, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138;

Z kolei art. 17 ust. 5 ustawy o VAT stanowi iż, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się:

Przepisów ust. 1 pkt 4 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju (Rzeczpospolita Polska), z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów (art. 17 ust. 2 ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Miejsce świadczenia usług uregulowane zostało w art. 27 ustawy o VAT. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 27 ust. 1, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania.

Od ogólnej zasady wyrażonej w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT istnieją wyjątki, do których należy zaliczyć usługi na ruchomym majątku rzeczowym. Miejsce świadczenia tych usług należy określić w oparciu o zasadę wyrażoną w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT.

Regulacje przepisu art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT stanowią, iż w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Zatem w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku podatnika miejscem ich świadczenia (a więc de facto ich opodatkowania) jest miejsce, gdzie te usługi są faktycznie świadczone. Od tej zasady przewidziano jednak wyjątek określony w art. 28 ust. 7 ustawy o VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje zwrotu "usługa na ruchomym majątku rzeczowym". W związku z tym należy go interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, po to by nadać mu nową postać, jak również każdą czynność polegająca na poddaniu rzeczy jakimkolwiek pracom, które dotyczą jej bezpośrednio i oddziałują na nią, przy czym podmiot świadczący usługę nie jest właścicielem towaru (materiału) powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

W myśl art. 28 ust. 7 cyt. ustawy o VAT, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

W przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usługi zostaną w terminie 90 dni od wykonania na nich usług wywiezione poza terytorium kraju (art. 28 ust. 8 ustawy o VAT).

Z treści art. 2 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że pod pojęciem "terytorium kraju" należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca oprócz działalności eksploatacyjnej prowadzi działalność inwestycyjną. W ramach tej działalności zawierane są różne transakcje z kontrahentami z Unii Europejskiej.

Wnioskodawca zlecił podmiotowi unijnemu wykonanie remontu urządzeń (a w ramach remontu wykonanie części zamiennych, niezbędnych do jego przeprowadzenia). Prace związane z realizacją tej usługi prowadzone są w I etapie na terytorium państwa unijnego - siedziby kontrahenta, skąd następnie po zakończeniu remontu urządzenia zostaną powrotnie przywiezione do Wnioskodawcy gdzie w ramach kolejnego etapu będą montowane przez tegoż kontrahenta unijnego. Faktura wystawiona przez kontrahenta unijnego zawiera nadany w Polsce numer NIP Wnioskodawcy. Podmiot unijny nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności:

Kontrahent wystawił Wnioskodawcy fakturę za I etap po jego zakończeniu oraz 2-gą fakturę za resztę usługi po jej całkowitym zakończeniu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż świadczenie powyższej usługi opodatkowane będzie na terytorium RP, a podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu jej wykonania będzie usługobiorca usługi (art. 28 ust. 7 ustawy), bowiem nabywca usługi podał świadczącemu usługi, dla celów nabycia tych usług, numer identyfikacji podatkowej nadany nabywcy w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż państwo członkowskie, w którym znajduje się miejsce opodatkowania.

Regulacje dotyczące momentu postania obowiązku podatkowego ustawodawca zawarł w treści art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 5 ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Stosownie do art. 19 ust. 19 ustawy o VAT, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b) i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

Zatem w odniesieniu do importu usług, dla której podatnikiem jest nabywca odpowiednie zastosowanie mają przepisy art. 19 ust. 1-4 ustawy, a więc ogólne przepisy dotyczące powstawania obowiązku podatkowego.

Powiązanie przez ustawodawcę momentu powstania obowiązku podatkowego z chwilą wystawienia faktury stanowi jeden z najistotniejszych wyjątków od ogólnej zasady wyrażonej w art. 19 ust. 1 ustawy.

Dla stosowania powyższej zasady decydujące znaczenie ma to, w jakich przypadkach wydanie towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą.

Należy podkreślić, że obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy o VAT powstanie tylko, jeśli na podatniku ciąży obowiązek wystawienia faktury.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż kontrahent unijny wystawił Wnioskodawcy fakturę za I etap po jego zakończeniu oraz 2-gą fakturę za resztę usługi po jej całkowitym zakończeniu.

Zatem w opisanej sytuacji, gdy urządzenia zostaną powrotnie przywiezione do Wnioskodawcy po zakończeniu remontu a kontrahent unijny wystawi na rzecz Wnioskodawcy fakturę za każdy etap, należy uznać, iż obowiązek podatkowy powstaje, zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, wraz z wystawieniem faktury, bowiem jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usług.

Należy także zauważyć, że na mocy art. 450 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), wierzyciel może wyjątkowo odmówić przyjęcia świadczenia częściowego, jeśli naruszałoby to jego uzasadniony interes. W związku z powyższym w praktyce przyjmuje się, że obowiązek podatkowy w związku z wystawieniem faktury za częściowe wykonanie usługi może powstać w zasadzie wówczas, gdy umowa między stronami przewiduje możliwość częściowego "oddawania" wykonywanej usługi.

Mając na uwadze art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zdaniem tut. organu, w sytuacji, gdy urządzenie cały czas jest własnością Wnioskodawcy, mamy do czynienia z importem usług a nie dostawą dla której podatnikiem jest nabywca, gdyż nie miało miejsca przeniesienie własności do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w powyższej kwestii, należało uznać za nieprawidłowe.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Na podstawie § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Na mocy § 23 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Stosownie do art. 106 ust. 3 ustawy o VAT przepisy m.in. ust. 1 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Zatem w sytuacji gdy usługa winna zostać udokumentowana fakturą, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury, które powinno nastąpić nie później niż 7. dnia licząc od dnia wykonania usługi (dostawy towaru). W razie niewystawienia faktury w obowiązującym terminie, obowiązek podatkowy powstanie 7. dnia licząc od ww. dnia wykonania, chyba że przepisy szczególne określają inny moment powstania obowiązku podatkowego dla danego rodzaju usługi lub towarów.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że Strony mogą swobodnie kształtować treść umów zawieranych między sobą. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy prawa podatkowego, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

W przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (art. 106 ust. 7 ww. ustawy o VAT).

Zasady przeliczania faktur wyrażonych w walutach obcych obowiązują przy wystawianiu wszystkich faktur VAT, w tym również tych, które dokumentują uregulowane zaliczki.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury - art. 31a ust. 2 ustawy.

Odnosząc powyższe do opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w zaistniałej sytuacji, Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury wewnętrznej w dacie faktury, dokumentującej wykonaną usługę, według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyżej kwestii należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż świadczenie powyższej usługi - wykonanie remontu urządzeń (a w ramach remontu wykonanie części zamiennych, niezbędnych do jego przeprowadzenia), które po zakończeniu remontu zostaną powrotnie przywiezione, opodatkowane będzie na terytorium RP.

Na Wnioskodawcy jako nabywcy tych usług ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu ich świadczenia, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z ust. 2 tego artykułu oraz art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT.

Jednocześnie należy stwierdzić, że w związku z podaniem przez Wnioskodawcę numeru NIP nadanego w Polsce oraz wywiezieniem towaru będącego przedmiotem usług z kraju jej faktycznego wykonania (Niemcy), podatkowym miejscem świadczenia tej usługi jest terytorium Polski. Zatem na Wnioskodawcy, jako usługobiorcy, ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu czynności określonej w ustawie o podatku od towarów i usług, jako import usług.

Jednocześnie w przypadku wystawienia przez kontrahenta unijnego faktury, zawierającej numer NIP UE nadany Wnioskodawcy w Polsce, za poszczególne etapy usługi, wówczas Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury wewnętrznej w dacie faktury, dokumentującej wykonaną usługę, według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

W niniejszej interpretacji przyjęto, iż Wnioskodawca dokonał rejestracji, o której mowa w art. 97 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Kwestie dotyczące obowiązku powstania obowiązku podatkowego w sytuacji gdy:

* kontrahent unijny dostarcza urządzenia i dokonuje ich montażu na terenie kraju a Wnioskodawca uiścił (zgodnie z umową) dwie zaliczki na rzecz kontrahenta unijnego. Pomiędzy płatnością pierwszej i drugiej zaliczki, kontrahent wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę za całość świadczenia (mimo, iż realizacja transakcji nie została jeszcze zakończona) (punkt 1a),

* kontrahent unijny dostarcza urządzenia i dokonuje ich montażu na terenie kraju oraz Wnioskodawca uiszcza zaliczki na rzecz kontrahenta unijnego. Kontrahent nie wystawia faktur. Dopiero po zakończeniu całej transakcji wystawia fakturę za całość (punkt 1b),

* Wnioskodawca zlecił podmiotowi unijnemu wykonanie remontu urządzeń (a w ramach remontu wykonanie części zamiennych, niezbędnych do jego przeprowadzenia) a kontrahent unijny wystawił Wnioskodawcy fakturę po całkowitym zakończeniu usługi (punkt 2b)

będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Ponadto należy zaznaczyć, że interpretacja niniejsza traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.