IBPP2/443-102/13/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2013 r. (data wpływu 8 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 kwietnia 2013 r. znak:. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działek zabudowanych, na których posadowione są budynki i budowle wzniesione przez inny podmiot - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działek zabudowanych, na których posadowione są budynki i budowle wzniesione przez inny podmiot.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 kwietnia 2013 r. znak:. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 kwietnia 2013 r. znak: IBPP2/443-102/13/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Gmina) jest właścicielem następujących działek, które planuje w 2013 r. sprzedać na rzecz Politechniki (dalej: Politechnika) w drodze zamiany nieruchomości:

W stosunku do obiektów wybudowanych na wyżej wymienionych działkach Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Ponadto, Gmina nie dokonywała żadnych ulepszeń budynku czy budowli posadowionych na wskazanych działkach.

W przedmiotowej transakcji sprzedaży nieruchomości, w tym budynku i budowli trwale związanych z gruntami, cena kalkulowana będzie w oparciu o wartość gruntów, gdyż naniesienia zostały wybudowane przez Politechnikę. Strony nie zamierzają rozliczać nakładów poniesionych przez Politechnikę w związku z inwestycjami na działkach Gminy.

Budynki i budowle od chwili ich wybudowania były (i są nadal) użytkowane przez Politechnikę. Politechnika jest wyłącznym właścicielem nakładów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczenia nr pytań tut. organ przyjął wg wniosku):

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa gruntów zabudowanych wraz z posadowionym na nich budynkiem (tekst jedn.: działek nr 150 i 151/1) podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, natomiast dostawa gruntów zabudowanych wraz z posadowionymi na nich budowlami (tekst jedn.: działek nr 37, 38, 149, 608/1, 710/1), dokonana w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Dostawa gruntów zabudowanych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwolnieniu z opodatkowania VAT podlega dostawa budynków i budowli, z wyjątkiem gdy jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, przed nim lub gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pierwszym zasiedleniem, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, jest oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu (o ile wydatki poniesione na ulepszenie, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej). Zgodnie z powołanymi przepisami, zwolnieniu z opodatkowania VAT, przy spełnieniu określonych warunków, podlega dostawa budynków i budowli.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w świetle prawa, budynek lub budowla stanowi jeden przedmiot własności wraz z gruntem, na którym jest posadowiony.

Na podstawie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93, dalej: k.c.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Część składowa rzeczy, w świetle przepisów k.c. nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, natomiast do części składowych gruntu z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

Z przedstawionych powyżej przepisów prawa cywilnego wynika zakaz dzielenia przedmiotu własności i praw rzeczowych na prawa do poszczególnych części składowych, w szczególności, jeśli częścią składową jest budynek. Zatem budynek, będący częścią składową nieruchomości nie może być przedmiotem odrębnej własności w oderwaniu od gruntu.

Zakaz wyodrębniania wartości gruntu wynika również z przepisów ustawy o VAT. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, w świetle art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady więc, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki VAT, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Jeżeli natomiast dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z opodatkowania VAT, dostawa gruntu, na którym te budynki lub budowle są posadowione, również korzysta ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Powyższa teza znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Krakowie z 14 maja 2010 r. (sygn. I SA/Kr 581/10) - w którym sąd wskazał, że "przyjęta przez organ konstrukcja dzieląca jedną transakcję na dostawę niezabudowanego gruntu i nieodpłatną dostawę towarów sprzeczna jest nie tylko z systemem prawa cywilnego (oddziela bowiem, wbrew ww. regule superficies solo cedit byt prawny własności budynków od własności gruntu, na którym budynki te w sposób trwały zostały wzniesione) ale też sprzeczna jest ze stanem faktycznym. Gdyby nawet podzielić przedmiot transakcji na dwie części (budynki i grunt) to grunt (w stanie faktycznym opisanym we wniosku) nadal byłby gruntem zabudowanym."

Z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 lipca 2011 r. (sygn. IPPP2/443-760/07/11-67S/KCH/KOM) wynika, że "budynek - jako część składowa - nie może być w oderwaniu od gruntu przedmiotem odrębnej własności, a tym samym i obrotu. Wszelkie więc budynki i urządzenia trwale z gruntem związane posadowione na gruntach stanowiących współwłasność Wnioskodawcy stanowią jego współwłasność, niezależnie od tego przez kogo zostały wybudowane. Wzniesienie budowli następuje, poza wyjątkami określonymi w ustawie, z zachowaniem zasady superficies solo cedit, a to oznacza, że może on rozporządzać przysługującym mu udziałem zarówno we współwłasności gruntu, jak i budynków." Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z 10 sierpnia 2011 r. (sygn. I FSK 1232/10) wskazał natomiast "przypomnieć raz jeszcze należy, że zgodnie z zasadą "superficies solo cedit", wszystko co jest trwale z gruntem związane stanowi część składową gruntu. Skoro zaś w myśl art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, to należało uznać, że mimo, iż Spółdzielnia Pracy wybudowała z własnych środków przedmiotowe budynki, właścicielem gruntu zabudowanego budynkami pozostaje Gmina K. Niezasadne w świetle przepisów prawa cywilnego jest zatem dzielenie dostawy gruntu zabudowanego na dwie samodzielne i odrębne transakcje dostawy gruntu oraz dostawy budynku. Trudno jest również znaleźć uzasadnienie dla takiego podziału na gruncie regulacji ustawy o podatku od towarów i usług."

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Gminy, zwolnieniu z opodatkowania VAT, podlegać będzie dostawa tych nieruchomości, które spełniają warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a zatem tych nieruchomości, które zabudowane zostały budynkiem wybudowanym wcześniej niż 2 lata przed dostawą (tekst jedn.: działek nr 150, 151/1).

W odniesieniu do pozostałych nieruchomości mających podlegać zamianie (tekst jedn.: działek nr 37, 38, 149, 608/1, 710/1), na których naniesienia powstały w okresie krótszym niż 2 lata przed planowaną dostawą, zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Gmina nie miała bowiem prawa do odliczenia VAT w związku z inwestycjami, nie dokonywała też żadnych ulepszeń budowli, a zatem wypełnione są przesłanki określone w powołanym przepisie.

Jednocześnie - na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług strony mogą wybrać rezygnacje ze zwolnienia z opodatkowania dostawy budowli i ich części, czyli dokonać opodatkowania przedmiotowych działek zabudowanych podatkiem w wysokości 23%.

Fakt, iż wartość przedmiotu sprzedaży w analizowanej transakcji zostanie skalkulowana jedynie jako wartość gruntu, nie ma w praktyce znaczenia, bowiem przedmiotem opodatkowania dostawy budynków lub budowli będzie wartość całej transakcji, mimo, że ekonomicznie odpowiadać będzie jedynie wartości gruntu.

W związku z powyższym Gmina wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska przedstawionego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której - z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym - należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem. Przykładowo dostawą towarów będzie faktyczne rozporządzanie nieruchomością nawet bez zachowania formy aktu notarialnego, sprzedaż rzeczy znalezionej, której własności znalazca jeszcze nie nabył.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje niezależnie od tego czy czynności podlegające opodatkowaniu zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Czynności opodatkowane na gruncie VAT zostały bowiem oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące znaczenie ma bowiem nie prawny (na gruncie prawa cywilnego), lecz ekonomiczny aspekt transakcji.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać w drodze zamiany z Politechniką działki nr 150, 151/1 na których posadowiony jest budynek, wybudowany i użytkowany przez Politechnikę. W ciągu ostatnich dwóch lat żadne inwestycje w związku z tym budynkiem nie były realizowane ze środków Wnioskodawcy oraz działki nr 37, 38, 149, 608/1, 710/1, które w oparciu o postanowienia przedwstępnej umowy sprzedaży zawartej z gminą, zostały zabudowane w 2012 r. przez Politechnikę, trwale związanymi z gruntami budowlami w postaci chodników, parkingów, itp. W przedmiotowej transakcji sprzedaży nieruchomości, w tym budynku i budowli trwale związanych z gruntami, cena kalkulowana będzie w oparciu o wartość gruntów, gdyż naniesienia zostały wybudowane przez Politechnikę. Strony nie zamierzają rozliczać nakładów poniesionych przez Politechnikę w związku z inwestycjami na działkach Gminy. Budynki i budowle od chwili ich wybudowania były (i są nadal) użytkowane przez Politechnikę. Politechnika jest wyłącznym właścicielem nakładów.

W odniesieniu do powyższej transakcji należy podkreślić, iż transakcję zamiany należy rozumieć jak termin zbliżony do dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem w ramach tej czynności następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel.

O ile jest oczywiste, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim budynków i budowli, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakim są niewątpliwie budynki i budowle w rozumieniu ustawy o VAT. Dostawca zamierza bowiem przenieść na nabywcę własność nieruchomości zabudowanych budynkami i budowlami wskazując jednocześnie, że budynki i budowle zostały wybudowane przez inny podmiot tj. Politechnikę. Przedmiotowe budynki i budowle nie stanowią zatem majątku Wnioskodawcy. Nakłady na wybudowanie budynków i budowli znajdujących się na gruncie Wnioskodawcy ponosiła Politechnika. Strony nie zamierzają rozliczać nakładów poniesionych przez Politechnikę w związku z inwestycjami na działkach Gminy.

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z cytowanego przepisu wynika wprost, że ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje regułę odwrotną niż zasada superficies solo cedit, wynika z niego bowiem, że grunt podziela los budynku lub budowli (w tym sensie, że przy dostawie budynków i budowli nie wyodrębnia się do podstawy opodatkowania wartości gruntu). Oczywisty jest więc brak nawiązania w ustawie o VAT do uregulowań kodeksu cywilnego.

Skoro Politechnika wytworzyła towar, jakim niewątpliwie są budynki i budowle i uczyniła to z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, to nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca dokona dostawy przedmiotowych budynków i budowli, chociaż przeniesie ich własność - dokonując dostawy gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na nabywcę gruntu formalnie przejdzie prawo własności budowli z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o VAT, nie wystąpi dostawa towaru, jakimi są budynki i budowle.

Jak wcześniej wskazano, z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Podobną regulację w zakresie dostawy zawiera art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L.Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Dostawa towaru nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem. Pogląd ten jest zgodny z celem Dyrektywy, która została opracowana między innymi w celu oparcia wspólnego systemu VAT na jednolitej definicji transakcji podlegających opodatkowaniu. Celowi temu mogłaby zagrozić sytuacja, gdyby warunek zaistnienia dostawy towarów - będącej jedną z trzech transakcji podlegających opodatkowaniu - różnił się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków rządzących przeniesieniem prawa własności w prawie cywilnym. Takie stanowisko znalazło wyraz w wielu orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości, który stwierdził, że pojęcie dostawy towaru nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwym prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego rozporządzania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Cel Dyrektywy mógłby zostać zagrożony, gdyby stwierdzenie dostawy towaru, która jest jedną z trzech czynności podlegających opodatkowaniu, zależało od spełnienia warunków zmieniających się w zależności od prawa cywilnego danego państwa członkowskiego.

Pojęcie rozporządzania towarami jak właściciel w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy więc rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci) czy ich obciążenia (ustanowienia na rzeczy prawa rzeczowego, czy też oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), lecz także korzystania z nabytych towarów.

Oceniając konsekwencje prawne przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji, stwierdzić należy, że ekonomiczne władanie rzeczą tj. budynkami i budowlami należy do Politechniki, która jest wyłącznym właścicielem nakładów. Skoro zatem art. 7 ust. 1 mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja zbycia nieruchomości - w części obejmującej budynki i budowle - nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Uniezależnienie treści dostawy towarów od treści cywilnoprawnej sprzedaży pozwala bowiem na tego rodzaju wydzielenie z całości czynności prawnej tej jej części, która może być uznana za dostawę dokonaną przez podatnika.

Zatem w niniejszej sprawie, tylko część transakcji cywilnoprawnej może być potraktowana jako dostawa towarów.

W tym stanie rzeczy uzasadnione jest twierdzenie, że dostawa na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 7 ust. 1, obejmować będzie wyłącznie sam grunt. Tym samym w sprawie będącej przedmiotem wniosku przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 nie będzie miał zastosowania.

Zatem mamy do czynienia z odpłatną dostawą gruntu przeznaczonego pod zabudowę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Co do zasady, stosownie do art. 41. ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jak już wskazano wyżej przedmiotem dostawy będzie sam grunt przeznaczony pod zabudowę tj. działki gruntu o nr 150, 151/1, 37, 38, 149, 608/1, 710/1, zatem nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż przedmiotem dostawy będzie sam grunt, nie znajdzie zastosowanie do podstawy opodatkowania art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 cyt ustawy, w konsekwencji dostawa działek gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym, iż przedmiotem dostawy będzie sam grunt, pytanie nr 3 tj. Czy w stosunku do działek zabudowanych przez Politechnikę w 2012 r., tj. działek nr: 37, 38, 149, 608/1, 710/1, strony mogą dobrowolnie zrezygnować ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy budowli i ich części w trybie art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli opodatkować dostawę przedmiotowych działek podatkiem w wysokości 23%, staje się bezprzedmiotowe.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Kwestia opodatkowania dostawy nieruchomości niezabudowanych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane wyroki I SA/Kr 581/10 oraz I FSK 1232/10. Przytoczone wyroki są rozstrzygnięciami w konkretnej sprawie, osadzonymi w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża.

Należy zwrócić uwagę, iż Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.