IBPP2/443-1016/10/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010 r. (data wpływu 8 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 22 lutego 2011 r.) oraz pismem z dnia 4 marca 2011 r. (data wpływu 4 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca może odzyskać nieodliczoną część podatku VAT w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu pod wynajem oraz sposobu dokonania korekty deklaracji VAT- 7 - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 22 lutego 2011 r.) oraz pismem 4 marca 2011 r. (data wpływu 4 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca może odzyskać nieodliczoną część podatku VAT w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu pod wynajem oraz sposobu dokonania korekty deklaracji VAT- 7.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma jest płatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem zgodnie z wpisem do ewidencji jest między innymi oddanie pojazdów samochodowych w odpłatne użytkowaniem, zgodnie z PKD 77.12.Z, 77.11.Z. Firma zakupiła samochód osobowy z przeznaczeniem pod wynajem (powyżej 6 miesięcy). Od zakupionego samochodu osobowego przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego, w związku z przedmiotem jego działalności, z którego to prawa Wnioskodawca skorzystał. Równocześnie, zgodnie z warunkami zawartej umowy podmiot wynajmujący samochód tankuje paliwo na kartę paliwową firmy Wnioskodawcy, a faktura za zakup paliwa jest wystawiana na jego firmę, czyli wynajmującego. Od faktury z tytułu zakupu paliwa Wnioskodawca odlicza podatek VAT. Koszt paliwa w wartości netto jest rozliczany w cenę świadczonej usługi najmu, to znaczy wystawiając fakturę sprzedaży (stawka 22%) z tytułu wynajmu samochodu osobowego uwzględniamy w jej cenie także wartość zużytego w danym okresie paliwa.

W ewidencji środków trwałych firmy znajdują się też samochody osobowe zakupione do celów prowadzenia bieżącej działalności. W chwili ich zakupu Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT w wysokości 60% kwoty podatku nie więcej niż 6.000 zł.

W obecnej chwili Wnioskodawca chce jeden z tych samochodów oddać w odpłatne użytkowanie na okres powyżej 6 miesięcy.

W uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż

Wnioskodawca wnosi o interpretację przepisów według stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1):

Czy Wnioskodawca może odzyskać nieodliczoną część podatku VAT w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu. Przy zakupie dokonano odliczenia 60% podatku VAT, a w chwili obecnej samochód ma zostać wynajęty, zgodnie z umową na okres 1 roku. Jeżeli tak, to, w jaki sposób tego dokonać, czy w bieżącej deklaracji, czy też korektą deklaracji z chwili zakupu.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on odliczyć nieodliczoną część podatku VAT w związku ze zmianą przeznaczenia środka trwałego.

Korekty może dokonać w bieżącej deklaracji VAT-7 w części D.3. - jako korekta podatku naliczonego od nabycia środków trwałych.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 lutego 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł W myśl ust. 2 ww. artykułu

Na mocy art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., ograniczenia zawartego w art. 86 ust. 3 nie stosuje się w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

W myśl art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy nowelizującej, uchylono art. 86 ust. 3-7a ustawy o VAT.

Natomiast dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, W myśl ust. 2 ww. artykułu

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1 do 10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, regulują m.in. odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

Na podstawie art. 3 ust. 1 cyt. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2. W myśl ust. 2 ww. artykułu

Zgodnie z art. 3 ust. 2 cyt. ustawy nowelizującej., przepis ust. 1 nie dotyczy:

Z powołanych norm prawnych wynika, że w przypadku, gdy przedmiotem prowadzonej działalności jest odprzedaż samochodów (pojazdów) lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i samochody (pojazdy) te są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w pełnej wysokości.

Analiza powołanych przepisów wskazuje, że Wnioskodawca dokonując nabycia towaru - pojazdu samochodowego - w chwili jego zakupu ma obowiązek określić jakim celom towar ten ma służyć - czy jest to towar handlowy przeznaczony do dalszej odsprzedaży, bądź towar przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie np. umowy najmu, czy też zakup na potrzeby prowadzonej działalności. Do takiego wyodrębnienia zobowiązują przepisy dotyczące możliwości dokonywania odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach zakupu, co do których stosuje się różne zasady.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem zgodnie z wpisem do ewidencji jest między innymi oddanie pojazdów samochodowych w odpłatne użytkowaniem. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy z przeznaczeniem pod wynajem (powyżej 6 miesięcy). Od zakupionego samochodu osobowego przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego, w związku z przedmiotem jego działalności, z którego to prawa Wnioskodawca skorzystał.

W ewidencji środków trwałych firmy znajdują się też samochody osobowe zakupione do celów prowadzenia bieżącej działalności. W chwili ich zakupu Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT w wysokości 60% kwoty podatku nie więcej niż 6.000 zł.

W obecnej chwili Wnioskodawca chce jeden z tych samochodów oddać w odpłatne użytkowanie na okres powyżej 6 miesięcy.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawiony stan prawny należy wskazać, iż przeznaczenie przedmiotowego samochodu osobowego, określone już w chwili jego zakupu, nie pozwala uznać, iż będzie to samochód, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7b ustawy nowelizującej.

Fakt, że po wykorzystaniu tego samochodu przez Wnioskodawcę jako samochód osobowy zakupiony do celów prowadzenia bieżącej działalności, zostanie on na podstawie umowy najmu przekazany w odpłatne użytkowanie, nie zmienia jego kwalifikacji.

Literalna analiza postanowień art. 3 ust. 2 pkt 7b cyt. ustawy nowelizującej, wskazuje w sposób oczywisty, że ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdów, przewidziane w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r.), nie ma zastosowania między innymi wówczas, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów) bądź ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu itp....

Zatem dotyczy tylko i wyłącznie samochodów nabywanych w celu ich dalszej odsprzedaży lub oddania ich w celu odpłatnego używanie na podstawie umowy np. najmu.

Uznanie, że przepis ten dotyczy również nabywanych samochodów przeznaczonych do innych celów (w tym zakupione do celów prowadzenia bieżącej działalności Wnioskodawcy), a następnie oddanie w odpłatne użytkowanie, byłoby nieuprawnionym rozszerzeniem stosowania wskazanego przepisu.

Reasumując stwierdzić należy, iż fakt wykorzystywania przedmiotowego samochodu osobowego do celów prowadzonej działalności (samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy) powoduje, iż nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku powyższym, na podstawie art. 3 ust. 1 cyt. ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł - z tytułu zakupu samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, wynikającego z faktury VAT określonego przy zakupie przedmiotowego samochodu osobowego, w oparciu o przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż może on odliczyć nieodliczoną część podatku VAT w związku ze zmianą przeznaczenia środka trwałego, należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, wynikającego z faktury VAT określonego przy zakupie przedmiotowego samochodu osobowego, zatem odpowiedź na pytanie cyt. "Jeżeli tak, to, w jaki sposób tego dokonać, czy w bieżącej deklaracji, czy też korektą deklaracji z chwili zakupu" staje się bezprzedmiotowe.

Ponadto należy zauważyć, iż kwestia dotycząca pytania, oznaczonego we wniosku jako nr 2, jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.