IBPP2/443-1010/08/BW - Czy wyodrębnione przez podatnika zakłady powinny posługiwać się odrębnym od niego numerem NIP w transakcjach opodatkowanych podatkiem od towarów i usług?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Przedsiębiorstwa, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu 29 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu 22 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy wyodrębnione przez Wnioskodawcę Zakłady powinny posługiwać się odrębnym od niego numerem NIP w transakcjach opodatkowanych podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, m.in., w zakresie uznania, czy wyodrębnione przez Wnioskodawcę zakłady powinny posługiwać się odrębnym od niego numerem NIP w transakcjach opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 stycznia 2009 r. znak: DZ/61/341/09 (data wpływu 22 stycznia 2009 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 12 stycznia 2009 r. znak: IBPP2/443-1010/08/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Stan faktyczny:

W dniu 5 października 2006 r. w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego, powstała spółka akcyjna Przedsiębiorstwo Jedynym akcjonariuszem spółki został Skarb Państwa.

Przedsiębiorstwo posiada własny majątek i świadczy usługi na terenie pięciu miast i gmin. W dniu 1 sierpnia 2007 r. Skarb Państwa przeniósł nieodpłatnie 100% akcji na rzecz Miasta X. Następnie w dniu 26 sierpnia 2008 r. Miasto X przekazało nieodpłatnie pakiety akcji na rzecz miast: A, B, C oraz gminy D, na terenach których prowadzone są usługi przez Przedsiębiorstwo.

W piśmie z dnia 20 stycznia 2009 r., znak: DZ/61/341/09), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 12 stycznia 2009 r. znak: IBPP2/443-1010/08/BW, w uzupełnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca (Przedsiębiorstwo) wskazał, że działając na podstawie art. 359 § 1 w związku z art. 362 § 1 pkt 5 i art. 455 § 1 Kodeksu spółek handlowych w dniach: 17 grudnia 2008 r., 18 grudnia 2008 r. oraz 29 grudnia 2008 r. zawarł w formie aktów notarialnych z miastami umowy nabycia akcji w spółce akcyjnej w celu ich umorzenia. Wynagrodzeniem za nabycie akcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa w postaci zespołu składników materialnych i niematerialnych. Strony w powyższych umowach wyłączyły rozporządzający skutek zobowiązania Przedsiębiorstwa do przeniesienia na poszczególnych nabywców zespołu składników stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. Ponadto strony ustaliły, iż do czasu przeniesienia własności zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wskutek zwykłego korzystania z przedmiotu wynagradzania w toku bieżącej działalności gospodarczej, mogą wystąpić zmiany w zespole składników stanowiących wynagrodzenie za nabyte akcje, w szczególności niektóre składniki ubędą bądź zostaną zakupione.

Wnioskodawca wskazał, że prezentowany zespół składników jest zbieżny z wymienionym we wniosku z dnia 23 października i stanowi:

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż każdy wyodrębniony zakład jest zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, lecz nie jest zarejestrowany jako odrębny podmiot gospodarczy. Wyodrębniony zakład nie jest również odrębnym od Przedsiębiorstwa płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca stwierdził także, iż każdy wyodrębniony zakład samodzielnie sporządza sprawozdanie finansowe, zgodnie z przepisem art. 51 ustawy o rachunkowości.

Zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Przedsiębiorstwo.) poprzez uchwałę Walnego Zgromadzenia podejmie następnie decyzję o nabyciu akcji celem ich umorzenia od wspomnianych miast i gminy. Wynagrodzeniem za nabycie akcji celem ich umorzenia będą dla powyższych miast i gminy odpowiednio cztery zakłady, wyodrębnione przez Przedsiębiorstwo w ramach struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa i przeniesione na rzecz ww. miast i gminy w formie aktu notarialnego.

Każdy z czterech zakładów, przekazanych powyższym miastom i gminie będzie posiadał:

Wnioskodawca wskazał też, że nabywcy po otrzymaniu zakładów, rozumianych jako wynagrodzenie za nabyte akcje celem ich umorzenia będą w stanie, przy pomocy ww. składników prowadzić samodzielnie działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano, m.in., następujące pytanie:

Czy wyodrębnione Zakłady powinny posługiwać się odrębnym od Wnioskodawcy numerem NIP (Numer Identyfikacji Podatkowej), w transakcjach opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z przepisem art. 160 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem - w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca uważa, iż w świetle powyższego przepisu z chwilą wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług, a więc z dniem 1 maja 2004 r. zakłady (oddziały) przestały pełnić rolę wyodrębnionego podatnika podatku VAT i jednocześnie zostały zobowiązane we wszelkich sprawach związanych z podatkiem VAT do posługiwania się Numerem Identyfikacji Podatkowej (NIP) jednostki macierzystej. Obowiązek uzyskania odrębnego NIP od jednostki macierzystej dotyczy jedynie sytuacji, kiedy wyodrębnione zakłady (oddziały) będą pełniły rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnika składek na ubezpieczenie społeczne. Pogląd taki został wyrażony również w piśmie Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z dnia 7 czerwca 2004 r., Nr D-2-443/40/2004.

Reasumując Wnioskodawca jest zdania, że wyodrębnione Zakłady nie są zobowiązane do uzyskania i posługiwania się własnym Numerem Identyfikacji Podatkowej, odrębnym od jednostki macierzystej, we wszelkich sprawach związanych z podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ostatnia zmiana Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej (NIP).

Stosownie do ust. 2 cyt. wyżej przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych - podmioty te również otrzymują NIP.

Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi. Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Konsekwencją wydania ww. decyzji jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu w systemie Poltax, poprzez jego NIP i nazwę.

Jak wynika z wniosku w wyniku wyodrębnienia przez Wnioskodawcę czterech zakładów uległa zmianie jedynie jego struktura organizacyjna. Wyodrębnione Zakłady nie są odrębnymi od Wnioskodawcy płatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy, że wyodrębnione przez Niego Zakłady nie są zobowiązane do uzyskania i posługiwania się własnym Numerem Identyfikacji Podatkowej należy uznać za prawidłowe.

Tut. organ pragnie jednak zauważyć, iż w opisanej we wniosku sytuacji nie znajduje zastosowania powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 160 ust. 3 ust. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535).

Przepis ten stanowi bowiem, iż osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem - w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

Ww. przepis odnosi się więc do odwrotnej, niż opisana we wniosku, sytuacji. W szczególności dotyczy posługiwania się przez podmiot numerem identyfikacji podatkowej, nadanym dla oddziału i właśnie w tym zakresie zostało wydane wskazane przez Wnioskodawcę pismo Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z dnia 7 czerwca 2004 r. znak: D-2-443/40/2004 r.

Tym samym należy stwierdzić, iż ww. pismo Urzędu Skarbowego w Lublinie z dnia 7 czerwca 2004 r. (jako wydane odnośnie innego stanu faktycznego) również nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Należy tutaj dodatkowo zauważyć, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika.

Tak więc bez znaczenia dla sprawy jest powoływanie się we wniosku na stanowiska innych organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, że poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie uznania:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).