IBPP2/443-1006/09/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu 9 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Spółka była uprawniona do uwzględnienia wystawionych not korygujących i faktur wewnętrznych korygujących w rozliczeniu za miesiąc, w którym potwierdzenia tych not korygujących zostały uzyskane - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Spółka była uprawniona do uwzględnienia wystawionych not korygujących i faktur wewnętrznych korygujących w rozliczeniu za miesiąc, w którym potwierdzenia tych not korygujących zostały uzyskane.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu 9 lutego 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 lutego 2010 r. znak: IBPP2/443-1006/09/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również "Spółka") na podstawie Umowy Koncesyjnej (dalej: "Umowa Koncesyjna") zawartej z ministrem właściwym do spraw transportu (dalej: "Minister") eksploatuje odcinek autostrady płatnej, zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2571 z późn. zm., dalej: "ustawa o autostradach płatnych"). W związku z powyższym Spółka pobiera opłaty za przejazd autostradą na zasadach określonych w ustawie o autostradach płatnych. Umowa Koncesyjna opiera się na zasadzie podziału ryzyk, gdzie strona prywatna (tutaj: Spółka) przejmuje ryzyka komercyjne, strona publiczna zaś (tu: Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra) odpowiada głównie za ryzyko zmian w prawie wpływających na warunki realizacji projektów koncesyjnych.

Z dniem 1 września 2005 r. strona publiczna Umowy Koncesyjnej zmieniła warunki prawne poprzez zmiany przepisów dotyczących autostrad płatnych (ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz ustawy o transporcie drogowym; Dz. U. z 2005 r. Nr 155, poz. 1297; dalej: "ustawa o zmianie ustawy o autostradach płatnych"), które to zmiany zwolniły pojazdy ciężarowe z obowiązku uiszczania opłat rzeczywistych na autostradach płatnych. Powyższa zmiana spowodowała konieczność zastąpienia przychodów Spółki (jako koncesjonariusza) pochodzących z rzeczywistego poboru opłat, środkami finansowymi uiszczanymi przez stronę publiczną na rzecz Spółki stanowiącymi rekompensatę za przejazd pojazdów zwolnionych z opłat (tzw. opłaty winietowe). Wysokość opłat winietowych została określona przez strony w Umowie Koncesyjnej. Negocjując w 2005 r. wysokość opłat winietowych uiszczanych na rzecz Spółki, strony Umowy Koncesyjnej nie znały jeszcze stopnia wzrostu ruchu pojazdów ciężarowych wskutek wprowadzenia powyższego zwolnienia. Wobec powyższego w Umowie Koncesyjnej strony przewidziały, że w przypadku, gdy po wprowadzeniu systemu winietowego nastąpi rzeczywisty wzrost ruchu znacznie przewyższający założenia przyjęte przez strony w 2005 r., przystąpią one do renegocjacji stawki w celu jej skorygowania, tak aby pozostawić Spółkę w sytuacji niepogorszonej, z przyczyn od niej niezależnych, w stosunku do tej w jakiej byłaby, gdyby wzrost ruchu odpowiadał założeniom stron.

W rezultacie przeprowadzonych analiz finansowych i technicznych oraz negocjacji, strony Umowy Koncesyjnej zawarły w dniu 25 lutego 2009 r. porozumienie (dalej: "Porozumienie") ustalające wysokość skorygowanej opłaty winietowej na poziomie niższym niż wysokość opłaty winietowej stosowanej od dnia 1 maja 2007 r. przy obliczaniu kwot należnych Spółce i przelanych na jej rachunek bankowy. W Porozumieniu ustalono ponadto, że wynegocjowane stawki opłat winietowych będą miały zastosowanie dla wyliczenia należności Spółki, począwszy od dnia 1 maja 2007 r.. W związku z powyższym powstała konieczność zwrotu przez Spółkę różnicy pomiędzy faktycznie otrzymanymi kwotami opłat winietowych w okresie od 1 maja 2007 r. do ostatniego dnia miesiąca, w którym zostało zawarte Porozumienie, a należnościami wyliczonymi według skorygowanych stawek ustalonych w Porozumieniu.

W Porozumieniu ustalono, że w kolejnych miesiącach, strony będą dokonywać potrącenia wzajemnych zobowiązań i należności z tytułu opłat winietowych. Do dokonania potrącenia ze strony publicznej upoważniona została Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad (dalej: "GDDKiA").

W związku z powyższym Spółka wystawiła w dniu 27 lutego 2009 r. noty korygujące należne Spółce opłaty winietowe za poszczególne miesiące okresu od maja 2007 r. do lutego 2009 r., uwzględniające obniżone stawki, oraz faktury wewnętrzne korygujące z tytułu zwrotu kwot opłat winietowych. Skorygowana sprzedaż została ujęta w rejestrze za marzec 2009 r., tj. za miesiąc otrzymania przez GDDKiA, zobowiązaną przez stronę publiczną Umowy Koncesyjnej do potrącania wzajemnych zobowiązań i należności, not korygujących i wpływu podpisanych not do Spółki.

Zobowiązania Spółki z tytułu zwrotu różnicy pomiędzy faktycznie otrzymanymi kwotami opłat winietowych w okresie od maja 2007 r. do lutego 2009 r., a należnościami wyliczonymi według skorygowanych stawek ustalonych w Porozumieniu, są potrącane w kolejnych miesiącach z bieżącymi należnościami Spółki z tytułu opłat winietowych. Spółka za każdy miesiąc (okres rozliczeniowy) wystawia w miesiącu następującym po tym okresie rozliczeniowym notę obciążeniową na rzecz strony publicznej (Ministra Infrastruktury) z tytułu zwrotu środków finansowych za przejazd pojazdów zwolnionych z opłat. Kwota zwrotu wyliczana jest na podstawie zestawienia dotyczącego faktycznego ruchu pojazdów zwolnionych z opłat za dany okres rozliczeniowy. Kwota zwrotu wymagalna jest każdorazowo w miesiącu wystawienia noty obciążeniowej. W miesiącu wystawienia i przekazania stronie publicznej noty obciążeniowej z tytułu bieżących opłat winietowych Spółka wystawia fakturę wewnętrzną z tytułu otrzymanego zwrotu środków finansowych (opłat winietowych) za przejazd pojazdów zwolnionych z opłat na kwotę brutto odpowiadającą wartości noty obciążeniowej. W związku z faktem, iż Spółka nie otrzymuje przedmiotowych środków na rachunek bankowy, bowiem całość należności Spółki jest kompensowana ze zobowiązaniami Spółki z tytułu zwrotu różnicy pomiędzy faktycznie otrzymanymi kwotami opłat winietowych w okresie od 1 maja 2007 r. do 28 lutego 2009 r., a należnościami wyliczonymi według skorygowanych stawek ustalonych w Porozumieniu, Spółka ujmuje fakturę wewnętrzną w rejestrze sprzedaży i rozpoznaje obowiązek podatkowy z tytułu należnych jej opłat winietowych w miesiącu wystawienia faktury wewnętrznej i dokonania kompensaty.

Dodatkowo w piśmie z dnia 8 lutego 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka wskazała, że za każdy miesiąc (okres rozliczeniowy) wystawia w miesiącu następującym po tym okresie rozliczeniowym notę obciążeniową na rzecz strony publicznej (Ministra Infrastruktury) z tytułu zwrotu środków finansowych za przejazd pojazdów zwolnionych z opłat. Kwota zwrotu wyliczana jest na podstawie zestawienia dotyczącego faktycznego ruchu pojazdów zwolnionych z opłat za dany okres rozliczeniowy. Kwota zwrotu wymagalna jest każdorazowo w miesiącu wystawienia noty obciążeniowej. W miesiącu wystawienia i przekazania stronie publicznej noty obciążeniowej z tytułu bieżących opłat winietowych Spółka wystawia fakturę wewnętrzną z tytułu otrzymanego zwrotu środków finansowych (opłat winietowych) za przejazd pojazdów zwolnionych z opłat na kwotę brutto odpowiadającą wartości noty obciążeniowej.

Powyższy sposób dokumentowania opłat winietowych stosowany był również w okresie od maja 2007 r. do lutego 2009 r. Prawidłowość powyższych zasad rozliczania opłat winietowych potwierdzona została otrzymaną przez Spółkę decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 marca 2006 r. (PPB1-4407/I/115/2005).

Ponadto Wnioskodawca doprecyzował, iż wskazując, że w dniu 27 lutego 2009 r. Spółka wystawiła noty korygujące należne opłaty winietowe za poszczególne miesiące od maja 2007 r. do lutego 2009 r. Spółka miała na myśli noty korygujące ("noty obciążeniowe - korekta") wystawione uprzednio na rzecz strony publicznej noty obciążeniowe z tytułu opłat winietowych należnych w okresie od maja 2007 r. do lutego 2009 r.

Z uwagi na to, że Spółka nie otrzymuje od strony publicznej faktur ani faktur korygujących w związku z otrzymywanymi opłatami winietowymi, nie będąc nabywcą towarów ani usług od strony publicznej w związku z tymi opłatami, nie było w przedmiotowym stanie faktycznym możliwe wystawienie przez Spółkę faktur nazwanych notami korygującymi w rozumieniu § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka była uprawniona do uwzględnienia wystawionych not korygujących należne Spółce opłaty winietowe za okres od maja 2007 r. do lutego 2009 r. oraz faktur wewnętrznych korygujących w rozliczeniu za miesiąc wpływu podpisanych przez odbiorcę (GDDKiA) not korygujących do Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy VAT podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b. Według art. 29 ust. 4a ustawy VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. Zgodnie z kolei z art. 106 ust. 7 ustawy VAT dla udokumentowania m.in. zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze wystawiane są faktury wewnętrzne.

Z uwagi na powyższe regulacje, dla udokumentowania zwrotu różnicy pomiędzy faktycznie otrzymanymi kwotami opłat winietowych w okresie od 1 maja 2007 r. do ostatniego dnia miesiąca, w którym zostało zawarte Porozumienie, a należnościami wyliczonymi według skorygowanych stawek ustalonych w Porozumieniu, Spółka wystawiła 27 lutego 2009 r. noty korygujące należne Spółce opłaty winietowe za okres od maja 2007 r. do lutego 2009 r. oraz odpowiednie faktury wewnętrzne korygujące. Zgodnie z przepisami ustawy VAT warunkiem zmniejszenia podstawy opodatkowania w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze jest posiadanie, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nabywca otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania tej korekty przez nabywcę. Jeżeli potwierdzenie takie zostanie uzyskane po terminie złożenie deklaracji za dany okres rozliczeniowy, podatnik jest uprawniony do uwzględnienia korekty faktury w rozliczeniu za okres, w którym potwierdzenie to zostało uzyskane.

W przedmiotowym stanie faktycznym zwrot na rzecz strony publicznej Umowy Koncesyjnej kwoty różnicy pomiędzy faktycznie otrzymanymi kwotami opłat winietowych, a należnościami wyliczonymi według skorygowanych stawek, nastąpił na podstawie not korygujących wystawione noty obciążeniowe, a nie korekt wystawionych faktur. Jednocześnie dla udokumentowania zwrotu Spółka miała obowiązek wystawienia faktur wewnętrznych. Z uwagi na fakt, że wystawione faktury wewnętrzne korygujące stanowią wewnętrzne dokumenty Spółki, podmiot zobowiązany do rozliczenia dokonanego zwrotu - GDDKiA - nie otrzymał tych dokumentów, lecz jedynie wystawione noty korygujące.

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisów ustawy Spółka, ze względu na brak otrzymania przez odbiorcę korekt faktur oraz brak otrzymania potwierdzenia otrzymania korekt faktur, nie byłaby uprawniona do dokonania obniżenia obrotu w związku z wystawieniem not korygujących opłaty winietowe. W ocenie Spółki wystawienia korekt faktur oraz posiadania potwierdzenia ich otrzymania przez odbiorcę nie może pozbawiać Spółki uprawnienia do obniżenia obrotu w związku z dokonaną korektą stawek opłat winietowych. Uprawnienie to wynika nie tylko z przepisów ustawy VAT, ale również z treści Dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Art. 90 tej Dyrektywy stanowi, że w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania całkowitego lub częściowego nie wywiązywania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Ponieważ w przedmiotowym stanie faktycznym udokumentowanie kwoty różnicy pomiędzy faktycznie otrzymanymi kwotami zwrotu środków finansowych z tytułu zwolnienia z opłat niektórych pojazdów, a należnościami wyliczonymi według skorygowanych stawek, nastąpiło w drodze wystawienia not korygujących oraz faktur wewnętrznych korygujących, za dokumenty uprawniające do dokonania takiego obniżenia należy w tym przypadku uznać wystawioną notę korygującą i fakturę wewnętrzną korygującą oraz potwierdzenie otrzymania noty korygującej przez odbiorcę. Podpisana przez odbiorcę nota korygująca uzyskana przez Spółkę pełni w tym przypadku funkcję analogiczną do potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę. Analogiczne stanowisko w powyższym względzie zajął przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 9 marca 2009 r. (III SA/Wa 2866/08), wydanym w odniesieniu do kwestii prawa do zmniejszenia obrotu o kwoty premii udokumentowanych otrzymywanymi od kontrahentów notami obciążeniowymi w sytuacji, w której podatnik nie jest w stanie dokumentować udzielonych premii fakturami korygującymi. W wyroku tym Sąd potwierdził, że: "Dokonanie korekty faktury nie stanowi więc jedynej możliwości dla zmniejszenia obrotu. Zmniejszenie takie możliwe jest także w oparciu o inne dokumenty, które zawierać będą wszelkie dane potrzebne dla zobrazowania wysokości udzielonego rabatu. (...) Powyższe stanowisko pozostaje w zgodzie z Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która w art. 73 oraz 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z powyższą dyrektywą, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób".

A zatem, w ocenie Spółki, w wyniku wystawienia not korygujących i faktur wewnętrznych korygujących dla udokumentowania zwrotu różnicy pomiędzy faktycznie otrzymanymi kwotami opłat winietowych, a należnościami wyliczonymi według skorygowanych stawek, oraz uzyskaniem potwierdzenia otrzymania przez odbiorcę (GDDKiA) wystawionych not korygujących, Spółka była uprawniona do uwzględnienia wystawionych not korygujących i faktur wewnętrznych korygujących w rozliczeniu za miesiąc, w którym potwierdzenia te zostały uzyskane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z § 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W myśl § 14 ust. 2 tego rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Zgodnie z § 14 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

W myśl § 14 ust. 4 tego rozporządzenia, przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 5 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy o VAT w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 4 ww. ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Stosownie do art. 29 ust. 4a ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 4a cyt. stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c).

Jednocześnie zgodnie z art. 29 ust. 4b pkt 1 powołanej ustawy o podatku od towarów i usług, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

W stanie faktycznym Spółka wskazała, iż nie otrzymuje od strony publicznej faktur. Zatem nie było w przedmiotowym stanie faktycznym możliwe wystawienie faktur zwanych notami korygującymi.

Spółka wyjaśniła także, iż miała na myśli noty korygujące i "noty obciążeniowe" - korekta.

W przypadku faktur wewnętrznych, jak i faktur wewnętrznych korygujących wystawca faktury nie przesyła jej do żadnego innego podmiotu. Nie może zatem otrzymać potwierdzenia odbioru wewnętrznej faktury korygującej. Skoro stan faktyczny wyklucza możliwość otrzymania potwierdzenia doręczenia wewnętrznej faktury korygującej należy przyjąć, iż nie ma możliwości stosowania cytowanych wyżej przepisów w tej części.

Powołane wyżej przepisy nie mają też zastosowania do not obciążeniowych - korekt.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż Spółka była uprawniona do uwzględnienia wystawionych not korygujących i faktur wewnętrznych korygujących w rozliczeniu za miesiąc, w którym potwierdzenia tych not korygujących zostały uzyskane, należało uznać za nieprawidłowe, bowiem prawo obniżenia kwoty podatku należnego przysługuje Wnioskodawcy już w miesiącu wystawienia tych dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii dotyczącej sposobu dokumentowania opłat winietowych, który stosowany był w okresie od maja 2007 r. do lutego 2009 r., bowiem przyjmując stwierdzenie Wnioskodawcy "prawidłowość powyższych zasad rozliczania opłat winietowych potwierdzona została otrzymaną przez Spółkę decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 marca 2006 r. (PPB1-4407/I/115/2005).", ponadto Wnioskodawca nie sformułował pytania w tym zakresie. Stąd też informacje podane przez Wnioskodawcę w tym zakresie przyjęto jako element stanu faktycznego bez dokonywania ich oceny. Sformułowane we wniosku pytanie dotyczy wyłącznie ustalenia czy Spółka była uprawniona do uwzględnienia wystawionych not korygujących i faktur wewnętrznych korygujących w rozliczeniu za miesiąc, w którym potwierdzenia tych not korygujących zostały uzyskane.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, że w zakresie uznania czy Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu opłat winietowych w miesiącu dokonania kompensaty wzajemnych zobowiązań i należności, tj. wystawienia noty obciążeniowej oraz faktury wewnętrznej, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.