IBPP2/443-1000/09/ASz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 lutego 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-1000/09/ASz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu 4 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 26 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do stosowania stawki 0% z tytułu otrzymania zaliczki na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem dnia 26 lutego 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do stosowania stawki 0% z tytułu otrzymania zaliczki na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta unijnego na rachunek bankowy zaliczkę na poczet przyszłych dostaw wewnątrzwspóinotowych. Zaliczka nie dotyczy konkretnej dostawy ale do jej wyczerpania będzie wywożony towar w okresie 2-3 miesięcy od jej otrzymania. Kontrahent unijny zażądał i została wystawiona faktura dokumentująca otrzymanie zaliczki w formie zgodnej z rozporządzeniem Ministra Finansów. Wnioskodawca nie mógł skorzystać z § 10 rozporządzenia Min. Fin. z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom. Towar bez przeszkód został już wywieziony z Polski, na co Wnioskodawca posiada stosowne dokumenty, a zaliczka została w całości rozliczona. Przy wystawianiu faktury na otrzymaną zaliczkę zastosowano stawkę 0% i wykazano w deklaracji VAT-7 w poz. 30 w miesiącu otrzymania zaliczki.

W piśmie z dnia 26 lutego 2010 r. Wnioskodawca dodał, iż zdanie "Wnioskodawca nie mógł skorzystać z § 10 rozporządzenia Min. Fin. z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom", oznacza, że w związku z tym, iż kontrahent zagraniczny zażądał faktury zaliczkowej, Wnioskodawca nie mógł jej nie wystawić, na co pozwala § 10 ust. 2 tego rozporządzenia. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że faktura, o której mowa we wniosku, została wystawiona w terminie 7 dni od daty otrzymania zaliczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do stosowania 0% stawki VAT w dacie powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania zaliczki na poczet późniejszej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy: do zaliczek na poczet dostawy wewnątrzwspólnotowej należy stosować stawkę 0%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązuje stawka 0%, co wynika, z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT. Wprawdzie ustawodawca przewidział obostrzenia w art. 42 dotyczące dokumentowania konkretnej dostawy i możliwości zastosowania stawki 0% ale przepis ten dotyczy jedynie WDT a nie można go rozciągać do zaliczek. Co ustawodawca rozumie przez WDT przedstawił w art. 13 i nie ma tu mowy o zaliczkach. Stawka podatkowa odnosi się do danej czynności, z którą jest związana. Jest to bowiem obowiązek podatkowy od tej czynności - a nie od samej zaliczki. Zatem, ze względu na fakt, że zaliczka opodatkowana jest według tej samej stawki VAT, jaka będzie ostatecznie zastosowana do dostarczonego towaru, należy przyjąć, iż w przypadku zaliczki otrzymanej na WDT właściwa jest stawka 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1.

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2.

osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3.

podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4.

podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 20a i 20b.

W sytuacji, gdy przed upływem tego terminu podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wystawienia - ust. 2 powołanego artykułu.

Natomiast odrębna regulacja w zakresie z określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dotyczy uzyskania przez dostawcę zaliczki na poczet WDT. W takim przypadku obowiązek podatkowy, w myśl zapisu ust. 3 tego artykułu, powstanie z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie przed dokonaniem dostawy całości lub części ceny.

Z powyższego wynika, że moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku zaliczek został związany nie z chwilą ich otrzymania, lecz z chwilą wystawienia faktury dokumentującej otrzymanie tej zaliczki.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak art. 41 ust. 3 stanowi, iż w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 106 ust. 1 w związku z ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży oraz otrzymanie należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Na podstawie § 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), w przypadku, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, podatnik może wystawić fakturę potwierdzającą otrzymanie całości lub części ceny. W przypadku wystawienia faktury przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę), o czym stanowi ust. 3 ww. paragrafu.

Wystawienie faktury dokumentującej otrzymanie zaliczki na poczet WDT jest uprawnieniem podatnika, a nie jego obowiązkiem.

Jeżeli podatnik zdecyduje się na wystawienie faktury dokumentującej otrzymanie zaliczki na poczet WDT, winien to uczynić zgodnie z ogólną zasadą w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania zaliczki, stosując stawkę 0%. Z chwilą wystawienia faktury powstanie u niego obowiązek podatkowy z tego tytułu. Jeżeli natomiast nie zechce skorzystać z tej możliwości, to winien rozliczyć transakcję wg zasad ogólnych, poprzez wystawienie faktury potwierdzającej dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zaliczki co do zasady podlegają opodatkowaniu taką samą stawką podatku jak dostawa towarów. Z uwagi na fakt, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu stawką 0%, tą samą stawką opodatkowane są zaliczki, pod warunkiem, że w momencie wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy podatnik będzie posiadał dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta unijnego na rachunek bankowy zaliczkę na poczet przyszłych dostaw wewnątrzwspóinotowych. Zaliczka nie dotyczy konkretnej dostawy ale do jej wyczerpania będzie wywożony towar w okresie 2-3 miesięcy od jej otrzymania. Kontrahent unijny zażądał i została wystawiona faktura dokumentująca otrzymanie zaliczki w formie zgodnej z rozporządzeniem Ministra Finansów. Wnioskodawca nie mógł skorzystać z § 10 rozporządzenia Min. Fin. z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom. Towar bez przeszkód został już wywieziony z Polski, na co Wnioskodawca posiada stosowne dokumenty, a zaliczka została w całości rozliczona. Przy wystawianiu faktury na otrzymaną zaliczkę zastosowano stawkę 0% i wykazano w deklaracji VAT-7 w poz. 30 w miesiącu otrzymania zaliczki. Zdanie "Wnioskodawca nie mógł skorzystać z § 10 rozporządzenia Min. Fin. z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom", oznacza, że w związku z tym, iż kontrahent zagraniczny zażądał faktury zaliczkowej, Wnioskodawca nie mógł jej nie wystawić, na co pozwala § 10 ust. 2 tego rozporządzenia. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że faktura, o której mowa we wniosku, została wystawiona w terminie 7 dni od daty otrzymania zaliczki.

Zatem należy stwierdzić, iż ponieważ Wnioskodawca wystawił fakturę VAT z tytułu otrzymania zaliczki od kontrahenta unijnego z zachowaniem siedmiodniowego terminu do jej wystawienia, obowiązek podatkowy z powyższego tytułu powstał z chwilą jej wystawienia (zgodnie z art. 20 ust. 3 ustawy o VAT).

Należy jednak w tym miejscu zwrócić uwagę, iż moment powstania obowiązku podatkowego mógł rzeczywiście przypadać na miesiąc otrzymania zaliczki, lecz niekoniecznie - w zależności od dnia wystawienia faktury.

Z wniosku wynika również, że sprzedaż została dokonana, na co Wnioskodawca posiada stosowne dokumenty. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie traci prawa do opodatkowania otrzymanej wcześniej zaliczki stawką 0%, gdyż w przeciwnym wypadku, to znaczy gdyby przed złożeniem deklaracji podatkowej za miesiąc dokonania sprzedaży nie posiadał odpowiednich dokumentów, za miesiąc ten byłby zobowiązany do korekty wcześniej opodatkowanej zaliczki ze stawki 0% na stawkę właściwą dla dostawy tego towaru w kraju. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w takim wypadku podatnik zachowuje prawo do dokonania ponownej korekty po otrzymaniu stosownych dokumentów.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl