IBPP1/4512-919/15/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 września 2015 r., sygn. akt I FSK 945/15 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 30 października 2012 r., sygn. akt I SA/Rz 870/12, (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu 26 listopada 2015 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. organu 27 lutego 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie sposobu naliczania przez komornika jako płatnika wynagrodzenia, o którym mowa w art. 28 ustawy - Ordynacja podatkowa z tytułu pobrania i terminowego wpłacenia podatku od towarów i usług na rzecz budżetu państwa w związku z dokonywaną w trybie egzekucji dostawą towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2012 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów prawa podatkowego w zakresie sposobu naliczania przez komornika jako płatnika wynagrodzenia, o którym mowa w art. 28 ustawy - Ordynacja podatkowa z tytułu pobrania i terminowego wpłacenia podatku od towarów i usług na rzecz budżetu państwa w związku z dokonywaną w trybie egzekucji dostawą towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W dniu 28 maja 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-231/12/ES uznając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu naliczania przez komornika jako płatnika wynagrodzenia, o którym mowa w art. 28 ustawy - Ordynacja podatkowa z tytułu pobrania i terminowego wpłacenia podatku od towarów i usług na rzecz budżetu państwa w związku z dokonywaną w trybie egzekucji dostawą towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów - jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 28 maja 2012 r. znak: IBPP1/443-231/12/ES złożył skargę z 29 lipca 2012 r., w której wniósł o uchylenie przedmiotowej interpretacji w całości jako naruszającej prawo.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 30 października 2012 r. sygn. akt I SA/Rz 870/12 uwzględnił skargę Wnioskodawcy i uchylił ww. interpretację indywidualną znak IBPP1/443-231/12/ES.

Powyższy wyrok WSA został zaskarżony skargą kasacyjną Ministra Finansów do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniesiono o uchylenie w całości zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2015 r. sygn. akt I FSK 157/14 oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Wskutek powyższego wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Wykonując czynności egzekucyjne Wnioskodawca będący komornikiem sądowym przy sądzie rejonowym w (...) dokonał sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji. Nieruchomość była w trakcie budowy, nie była oddana do użytkowała przed dniem licytacji komorniczej. W zaistniałym stanie faktycznym sprzedaż ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Transakcja została udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez komornika jako płatnika w imieniu dłużnika, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek od towarów i usług z tytułu sprzedaży został pobrany i terminowo przekazany przez komornika (Wnioskodawcę) na konto Urzędu Skarbowego.

Na podstawie art. 28 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa płatnikowi przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatku wpłacanego na rzecz budżetu państwa. Na mocy przepisu § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie wynagrodzenia płatników i inkasentów pobierających podatki na rzecz budżetu państwa płatnikom przysługuje wynagrodzenie w wysokości 0,3% od wpłacanych podatków.

Komornik, jako płatnik podatku od towarów i usług nie składa żadnych deklaracji VAT w imieniu dłużnika. Dłużnik, jako podatnik podatku od towarów i usług jest obowiązany do wykazania transakcji sprzedaży komorniczej na składanej przez siebie deklaracji VAT za okres, w którym dokonano dostawy. Odbywa się to jednak już poza czynnościami komorniczymi i komornik nie ma wpływu na fakt złożenia deklaracji VAT przez dłużnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób komornik jako płatnik ma naliczyć zryczałtowane wynagrodzenie w wysokości 0,3% z tytułu pobrania i terminowego przekazania podatku od towarów i usług na podstawie dostawy towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, będącej konsekwencją wykonywania czynności egzekucyjnych w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, dokonywanych w trybie egzekucji.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie należy się od kwoty naliczonego i wpłaconego terminowo podatku od towarów i usług. Podstawą zryczałtowanego wynagrodzenia powinna więc być kwota podatku od towarów i usług wykazana na fakturze VAT dokumentującej dostawę, będącą konsekwencją sprzedaży komorniczej. Zarówno dłużnik jak i wierzyciel nie powinni ponosić konsekwencji pobrania zryczałtowanego wynagrodzenia przysługującego komornikowi z tytułu naliczenia i wpłacenia podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze VAT dokumentującej dostawę komorniczą. Wynagrodzenie to powinno więc być naliczone poza fakturą VAT i niezależnie od niej.

Z racji, że komornik nie składa żadnej deklaracji w imieniu podatnika podatku od towarów i usług, Wnioskodawca zamierza zwrócić się do Naczelnika Urzędu Skarbowego, na konto którego został przekazany podatek od towarów i usług z pisemnym wnioskiem o wypłacenie zryczałtowanego wynagrodzenia w wysokości 0,3% od kwoty wpłaconego w terminie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, gdyż niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygniecie wniosku strony w wyniku orzeczenia sądowego.

Pojęcie "płatnika" zostało zdefiniowane w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Należy zauważyć, że regulacja art. 18 ustawy o VAT wskazuje na szczególną w przypadku VAT sytuację, kiedy to należny podatek jest pobierany i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika.

Uzasadnione jest to szczególnym charakterem odpłatnej dostawy, następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Skoro bowiem istnieją podstawy do przyjęcia, że podatnik jest niesolidnym dłużnikiem (wszczęto przecież postępowanie egzekucyjne), to można przypuszczać, że nie będzie skory do uiszczenia podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny lub komornika ze sprzedaży towarów, dokonywanych w ramach egzekucji. Prawdopodobne jest zatem, że nie miałby on środków finansowych na uiszczenie należnego podatku.

Ustanowienie organu egzekucyjnego i komornika płatnikiem ma zatem zapewnić odprowadzenie należnego podatku od sprzedaży przez podmiot przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Należy przyjąć, iż ustawodawca stwierdził, że jeżeli można przypuszczać, że dłużnik nie będzie skory do uiszczenia podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji, najbezpieczniejszym uregulowaniem będzie zobowiązanie komornika do poboru i zapłaty należnego podatku VAT.

Artykuł 18 ustawy o VAT stanowi zatem podstawę prawną do wykonania przez komornika sądowego czynności płatnika podatku od towarów i usług od dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów, które stanowią własność dłużnika. Komornik sądowy ma obowiązek obliczenia podatku, pobrania podatku oraz wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Należy zaznaczyć, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 30 października 2012 r. wskazał, iż "Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 4 listopada 2010 r. P.44/207, orzekł że art. 18 ustawy o VAT w zakresie, w jakim nakłada na komorników sądowych obowiązki płatnika podatku od dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów, polegającej na sprzedaży nieruchomości będącej własnością dłużnika jest zgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W wyroku tym Trybunał, wskazując że pojęcie płatnika zostało zdefiniowane w art. 8 Ordynacji podatkowej, a tym samym płatnik jest podmiotem "pośredniczącym" między organem podatkowym a podatnikiem, "wyręczającym" ten ostatni podmiot w wykonaniu ciążącego na nim obowiązku zapłaty podatku, a zatem w sytuacji, gdy istnieją podstawy do przyjęcia, że podatnik będący niesolidnym dłużnikiem nie będzie skory do uiszczenia podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w toku egzekucji, ustawodawca uczynił komornika sądowego w sytuacji objętej dyspozycją art. 18 ustawy o VAT, płatnikiem.

Nie może więc budzić wątpliwości, że komornik sądowy, będący płatnikiem, z mocy art. 18 ustawy o VAT, jest płatnikiem o którym mowa w art. 8 i art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej, a więc z woli ustawodawcy należy mu się wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa."

Powyższe stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zostało podtrzymane wyrokiem Najwyższego Sądu Administracyjnego z dnia 24 września 2015 r. sygn. akt I FSK 945/15.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca będący komornikiem sądowym wykonując czynności egzekucyjne dokonał sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji. Sprzedaż ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Transakcja została udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez komornika jako płatnika w imieniu dłużnika, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek od towarów i usług z tytułu sprzedaży został pobrany i terminowo przekazany przez komornika (Wnioskodawcę) na konto Urzędu Skarbowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia w jaki sposób komornik jako płatnik ma naliczyć zryczałtowane wynagrodzenie w wysokości 0,3% z tytułu pobrania i terminowego przekazania podatku od towarów i usług na podstawie dostawy towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, będącej konsekwencją wykonywania czynności egzekucyjnych w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, dokonywanych w trybie egzekucji.

Przepis art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, iż płatnikom i inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa.

Z treści tego przepisu wynika, iż uprawnienie płatnika do potrącenia przysługującego mu wynagrodzenia jest uzależnione od dokonania wpłaty pobranego podatku w terminie. Wynagrodzenie przewidziane w art. 28 ww. ustawy ma charakter fakultatywny. Płatnicy oraz inkasenci podatków stanowiących dochód budżetu państwa mogą, ale nie muszą, korzystać z tego uprawnienia.

Zgodnie z art. 28 § 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady ustalania wynagrodzenia płatników i inkasentów pobierających podatki na rzecz budżetu państwa, w relacji do kwoty pobranych podatków, oraz tryb pobrania wynagrodzenia.

Stosownie do § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie wynagrodzenia płatników i inkasentów pobierających podatki na rzecz budżetu państwa (Dz. U. Nr 240, poz. 2065), płatnikom i inkasentom przysługuje wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków, wynoszące 0,3% kwoty podatków pobranych przez płatników na rzecz budżetu państwa.

W myśl § 1 ust. 2 cyt. rozporządzenia, kwota należnego wynagrodzenia jest potrącana z kwoty podatków pobranych przez płatników lub inkasentów.

Ponadto zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, płatnik lub inkasent, który pobrał podatek nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, jest obowiązany dokonać zwrotu nienależnego wynagrodzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego wraz z odsetkami za zwłokę.

W tym miejscu należy wskazać, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 30 października 2012 r. wskazał, iż "Z mocy art. 18 ustawy o VAT organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1957 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Należy zauważyć, co zresztą słusznie podniósł skarżący w skardze, a czego nie kwestionuje Minister, że obowiązek wystawienia faktury spoczywa w takim przypadku na organach egzekucyjnych oraz komornikach sądowych. Z tym jednak, że z treści faktury musi wynikać, że sprzedawcą jest dłużnik, bowiem nie ulega wątpliwości, że podatnikiem pozostaje dłużnik, komornik sądowy jest jedynie płatnikiem. Stosowne deklaracje wynikające z samoobliczenia w zakresie towarów od towarów i usług za stosowny okres rozliczeniowy sporządza podatnik, nie płatnik. Komornik sądowy jako płatnik zobowiązany jest do obliczenia, pobrania i wpłacenia całego podatku z tytułu dostawy towarów dokonywanej w trybie egzekucji. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatek został przez skarżącego wpłacony w terminie, chociaż zauważyć należy, że w tym zakresie ustawa ani rozporządzenia wykonawcze nie regulują kwestii terminu, w którym wpłata przez płatnika powinna nastąpić. W literaturze przedmiotu przyjmuje się jednolicie, że taki podatek powinien być wpłacony przez płatnika w terminie zapłaty podatku przez podatnika (Zdzisław Modzelewski, Grzegorz Mularczyk, Komentarz do ustawy o VAT - Serwis Prawniczy Lexis Nexis - Lex Polonica). Pogląd ten w ocenie Sądu należy podzielić."

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei, w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., zastosowanie znajdowały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.).

Według § 23 tego rozporządzenia, faktury dokumentujące dokonanie dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

jeżeli na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy związany z dostawą tych towarów.

Fakturę wystawia się nie później niż 7. dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2#8722;5, § 10#8722;12 i § 16 ust. 2 (§ 9 ust. 1 rozporządzenia).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca - komornik sądowy wykonując czynności egzekucyjne dokonał sprzedaży nieruchomości, która to sprzedaż podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i transakcja została udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez komornika jako płatnika w imieniu dłużnika, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast podatek od towarów i usług z tytułu sprzedaży został pobrany i terminowo przekazany przez Wnioskodawcę na konto urzędu skarbowego, to zgodnie z art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. Wnioskodawcy jako płatnikowi przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków, wynoszące 0,3% kwoty podatku pobranego na rzecz budżetu państwa.

Ponadto jeżeli na dłużniku ciążył obowiązek podatkowy związany z dostawą przedmiotowej nieruchomości, to zgodnie z § 23 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., Wnioskodawca jako komornik sądowy dokonujący transakcji (dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy o VAT), winien transakcje tę udokumentować fakturą wystawioną w imieniu i na rzecz dłużnika.

Tym samym Wnioskodawca winien obliczyć wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków, wynoszące 0,3% kwoty podatku VAT pobranego na rzecz budżetu państwa wynikającego z faktury wystawionej przez Wnioskodawcę w imieniu dłużnika w związku z dostawą nieruchomości dokonaną w trybie egzekucji komorniczej.

Należy zauważyć, że przepisy Ordynacji podatkowej nie przewidują sposobu w jaki komornik jako płatnik może zwrócić się do Naczelnika Urzędu Skarbowego, na konto którego został przekazany podatek od towarów i usług o wypłacenie zryczałtowanego wynagrodzenia w wysokości 0,3% od kwoty wpłaconego w terminie podatku VAT, zatem zamiar Wnioskodawcy zwrócenia się z pisemnym wnioskiem o wypłacenie zryczałtowanego wynagrodzenia w wysokości 0,3% od kwoty wpłaconego w terminie podatku od towarów i usług należy uznać za właściwy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.