IBPP1/4512-868/15/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 października 2015 r. (data wpływu 3 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 20 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy sprzedawane przez Wnioskodawcę artykuły podlegają zasadzie odwrotnego opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 3 listopada 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy sprzedawane przez Wnioskodawcę artykuły podlegają zasadzie odwrotnego opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z 18 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 8 stycznia 2016 r. nr IBPP1/4512-868/15/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) prowadzi handel towarami własnej produkcji i sprowadzanymi z zagranicy, kwalifikowanymi wg PKWiU pod kodem 32.40.42 - artykuły przeznaczone do gry w bilard, do gier towarzyskich, stołowych lub salonowych; pozostałe gry uruchamiane przez wrzucenie monety lub żetonu. Pomimo takiej klasyfikacji część odbiorców uważa, że do sprzedawanych urządzeń ma zastosowanie zasada odwróconego opodatkowania określona w załączniku nr 11 w pozycji 28c. Sprzedawane przez Wnioskodawcę artykuły to stoły bilardowe, air hockey'e, piłkarzyki, bujaki, kopacze, boksery i symulatory samochodowe. Urządzenia te posiadają wyświetlacze elektroniczne i specjalistyczne, stałe - nie wymienialne, oprogramowanie. Uruchamiane są monetą lub żetonem.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Wszystkie sprzedawane przez Wnioskodawcę towary, których dotyczy wniosek, są kwalifikowane zgodnie z PKWiU wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. pod kodem 32.40.42 - artykuły przeznaczone do gry w bilard, do gier towarzyskich, stołowych lub salonowych; pozostałe gry uruchamiane przez wrzucenie monety lub żetonu.

2. Żaden ze sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów nie odpowiada warunkom sklasyfikowania zgodnie z PKWiU pod kodem 26.40.60.0 - konsole do gier wideo (w rodzaju stosowanych z odbiornikiem telewizyjnym lub samodzielnym ekranem) i pozostałe urządzenia do gier zręcznościowych lub hazardowych z elektronicznym wyświetlaczem.

3. Wnioskodawca nie sprzedaje towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług za wyjątkiem odpadów produkcyjnych - surowców wtórnych pod kodem 38.32.

4. Wnioskodawca nie sprzedawał towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika, zatem transakcje obejmujące te towary nie wystąpiły, a tym samym nie wystąpiło przekroczenie kwoty zwolnionej (20.000 zł).

5. Nabywcami towarów objętych wnioskiem są zarówno osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej jak i osoby fizyczne.

6. W większości odbiorcami sprzedawanych towarów objętych wnioskiem są czynni podatnicy podatku od towarów i usług.

7. Wnioskodawca jest płatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy.

8. Dostawy towarów wykonywane przez Wnioskodawcę nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz z art. 122 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jednostka postępuje prawidłowo uznając, że sprzedawane artykuły nie podlegają zasadzie odwrotnego opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7.

Zdaniem Wnioskodawcy, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), na którą powołuje się ustawodawca w załączniku nr 11 w pozycji 28c z symbolem ex 26.40.60.0 dotyczącym tylko wyrobu z danego grupowania, określa wyłączenie: "grupowanie to nie obejmuje: gier elektronicznych ze stałym (nie wymienialnym) oprogramowaniem, sklasyfikowanych w 32.40". Artykuły sprzedawane przez Wnioskodawcę po pierwsze uruchamiane są przez wrzucenie monety lub żetonu, a po drugie posiadają oprogramowanie stałe - nie wymienialne, umożliwiające działanie urządzenia. Zdaniem Wnioskodawcy wymienialność oprogramowania dotyczy artykułów mających wmontowane urządzenie wyjścia, pozwalające na wgranie oprogramowania zmieniającego charakter gry i nie dotyczy możliwości wymiany oprogramowania na nowsze nie zmieniające jednakże sposobu działania i charakteru urządzenia. W tym stanie artykuły sprzedawane przez Wnioskodawcę są zaliczane do PKWiU o symbolu 32.40.42.0, co również nie kwestionują Służby Celne przy ich imporcie, wobec czego zastosowanie ogólnych zasad opodatkowania VAT jest zasadne i prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), którą dla celów podatku od towarów i usług stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W przypadku gdy którykolwiek z wymienionych warunków nie jest spełniony, obowiązek rozliczenia podatku w związku z dostawą ww. towarów spoczywa na ich dostawcy.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy o VAT - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zatem przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1c ustawy o VAT w przypadku dostaw towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy przepis ust. 1 pkt 7 stosuje się, jeżeli łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku, przekracza kwotę 20 000 zł.

Załącznik nr 11 do ustawy zawiera wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. W poz. 28a-28c tego załącznika wymieniono następujące towary:

28a - ex 26.20.11.0 - Przenośne maszyny do automatycznego przetwarzania danych, o masie <= 10 kg, takie jak: laptopy i notebooki; komputery kieszonkowe (np. notesy komputerowe) i podobne - wyłącznie komputery przenośne, takie jak: tablety, notebooki, laptopy

28b - ex 26.30.22.0 - Telefony dla sieci komórkowych lub dla innych sieci bezprzewodowych - wyłącznie telefony komórkowe, w tym smartfony

28c - ex 26.40.60.0 - Konsole do gier wideo (w rodzaju stosowanych z odbiornikiem telewizyjnym lub samodzielnym ekranem) i pozostałe urządzenia do gier zręcznościowych lub hazardowych z elektronicznym wyświetlaczem - z wyłączeniem części i akcesoriów

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi handel towarami własnej produkcji i sprowadzanymi z zagranicy, kwalifikowanymi wg PKWiU pod kodem 32.40.42 - artykuły przeznaczone do gry w bilard, do gier towarzyskich, stołowych lub salonowych; pozostałe gry uruchamiane przez wrzucenie monety lub żetonu. Sprzedawane przez Wnioskodawcę artykuły to stoły bilardowe, air hockey'e, piłkarzyki, bujaki, kopacze, boksery i symulatory samochodowe. Urządzenia te posiadają wyświetlacze elektroniczne i specjalistyczne, stałe - nie wymienialne, oprogramowanie. Uruchamiane są monetą lub żetonem.

Wszystkie sprzedawane przez Wnioskodawcę towary, których dotyczy wniosek, są kwalifikowane zgodnie z PKWiU wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. pod kodem 32.40.42 - artykuły przeznaczone do gry w bilard, do gier towarzyskich, stołowych lub salonowych; pozostałe gry uruchamiane przez wrzucenie monety lub żetonu.

Żaden ze sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów nie odpowiada warunkom sklasyfikowania zgodnie z PKWiU pod kodem 26.40.60.0 - konsole do gier wideo (w rodzaju stosowanych z odbiornikiem telewizyjnym lub samodzielnym ekranem) i pozostałe urządzenia do gier zręcznościowych lub hazardowych z elektronicznym wyświetlaczem.

Wnioskodawca nie sprzedaje towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług za wyjątkiem odpadów produkcyjnych - surowców wtórnych pod kodem 38.32.

Wnioskodawca nie sprzedawał towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika, zatem transakcje obejmujące te towary nie wystąpiły, a tym samym nie wystąpiło przekroczenie kwoty zwolnionej (20.000 zł).

Nabywcami towarów objętych wnioskiem są zarówno osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej jak i osoby fizyczne.

W większości odbiorcami sprzedawanych towarów objętych wnioskiem są czynni podatnicy podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest płatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy.

Dostawy towarów wykonywane przez Wnioskodawcę nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz z art. 122 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga, że ustawodawca uzależnił zakres stosowania procedury odwrotnego obciążenia wyłącznie w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W przypadku gdy transakcja dotyczy tych towarów, sprzedawca powinien zastosować odwrotne obciążenie, jeżeli spełnione są przy tym również warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Zatem w sytuacji, gdy transakcja nie obejmuje towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, nie można w ogóle mówić o stosowaniu procedury odwrotnego obciążenia nawet przy zachowaniu pozostałych przesłanek wynikających z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca podał, że wniosek dotyczy towarów własnej produkcji i sprowadzanych z zagranicy, kwalifikowanych wg PKWiU pod kodem 32.40.42 - artykuły przeznaczone do gry w bilard, do gier towarzyskich, stołowych lub salonowych; pozostałe gry uruchamiane przez wrzucenie monety lub żetonu.

Towary te nie są wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, stąd nie ma podstaw stosowania w stosunku do nich procedury odwrotnego obciążenia wynikającej z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT ponieważ nie został spełniony warunek wynikający z tego przepisu.

W związku z powyższym nawet spełnienie warunków określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 lit. a, b oraz c nie uzasadnia zastosowania w stosunku do towarów będących przedmiotem wniosku procedury odwrotnego obciążenia.

Zatem wobec towarów będących przedmiotem wniosku sklasyfikowanych według PKWiU pod kodem 32.40.42 - artykuły przeznaczone do gry w bilard, do gier towarzyskich, stołowych lub salonowych; pozostałe gry uruchamiane przez wrzucenie monety lub żetonu nie należy stosować procedury odwrotnego obciążenia określonej w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, lecz zasady ogólne.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Równocześnie tut. Organ informuje, że nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług do właściwego grupowania PKWiU ani też weryfikacji wskazanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zgodnie bowiem z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów lub usług, a w razie wątpliwości może on w tym zakresie zwrócić się do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w..., który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Zatem zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Tym samym należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o klasyfikację statystyczną wskazaną we wniosku przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.