IBPP1/4512-834/15/AR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) uzupełnionym pismem z 4 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z 4 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 grudnia 2015 r. znak IBPP1/4512-834/15/AR.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości objętej KW...., posiadającym udziały we własności nieruchomości w wysokości 1/4 w której skład wchodzą działki nr A i B. Nieruchomość znajduje się w K. Przedmiotowy udział we własności nieruchomości Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia po swoim mężu - X. Pozostałe udziały odziedziczyły dzieci spadkodawcy w udziałach po 3/20.

Działka nr A jest zabudowana domem mieszkalnym, w którym obecnie zamieszkuje Wnioskodawca wraz z synem - X oraz synami spadkodawcy z pierwszego małżeństwa - X oraz X.

Działka nr B nie jest zabudowana.

Łączna wielkość działek wynosi 520 m².

Od lipca 2008 r. do czerwca 2015 r. syn Wnioskodawcy - X wynajmował garaż znajdujący się w budynku.

W chwili obecnej na przedmiotowych działkach nie jest prowadzona przez nikogo działalność gospodarcza.

Na terenie objętym przedmiotowymi działkami obowiązuje od lipca 2014 r. Plan Zagospodarowania Przestrzennego.

Ze względu na zły stan domu Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zdecydował o sprzedaży działek objętych ww. księgą wieczystą. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem, działki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości nie były wykorzystywane do produkcji rolnej.

Wnioskodawca w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie podjął działań zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości, w szczególności nie dokonał podziału działek, nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Ponadto, Wnioskodawca nie zaangażował w sprzedaż nieruchomości profesjonalnych pośredników. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie zbywał nieruchomości.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że:

1. Na pytanie tut. organu cyt. "Czy Wnioskodawca jest lub był kiedykolwiek czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, jeśli tak to z jakiego tytułu i od kiedy...", Wnioskodawca wskazał "Nie".

2. Na pytanie tut. organu cyt. "Czy Wnioskodawca prowadził kiedykolwiek działalność gospodarczą, jeśli tak to w jakim okresie i co było jej przedmiotem...", Wnioskodawca wskazał "Nie".

3. Na pytanie tut. organu cyt. "Kiedy Wnioskodawca nabył udział w ww. nieruchomości w drodze dziedziczenia...", Wnioskodawca wskazał "11 grudnia 1980 r.".

4. Na pytanie tut. organu cyt. "W jakim celu Wnioskodawca nabył udział w ww. nieruchomości w drodze dziedziczenia, w jaki sposób zamierzał go wykorzystać...", Wnioskodawca wskazał "W drodze dziedziczenia. Zamierzał ją wykorzystać ewentualnie w celach mieszkalnych.

5. Na pytanie tut. organu cyt. "W jaki konkretnie sposób Wnioskodawca wykorzystywał działki nr A i B od momentu nabycia w drodze dziedziczenia do chwili obecnej...", Wnioskodawca wskazał "Nie korzystała poza zamieszkiwaniem w budynku mieszkalnym znajdującym się na działce o nr A".

6. Wnioskodawca nie ma wiedzy w przedmiocie na czyj wniosek został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Przeznaczenie działki o nr A to funkcja usługowa oznaczona symbolem U.5.

Przeznaczenie działki o nr B to funkcja usługowa oznaczona symbolem U.4.

7. Na pytanie tut. organu cyt. "Na czyj wniosek w lipcu 2014 r. został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego i w jaki sposób zmieniło się przeznaczenie działek nr A i B w związku z jego uchwaleniem...", Wnioskodawca wskazał "Jak w pkt 6."

8. Na pytanie tut. organu cyt. "Czy przed sprzedażą dla działek nr A i B zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeśli tak to należy wskazać na czyj wniosek oraz jakiej zabudowy będzie dotyczyła (należy podać odrębnie dla każdej działki)...", Wnioskodawca wskazał "Nie".

9. Na pytanie tut. organu cyt. "Z wniosku wynika, że w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie zostały podjęte działania zmierzające do zwiększenia wartości nieruchomości, w szczególności nie dokonano podziału działek, nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy.

Należy jednak wskazać czy w stosunku do przedmiotowych działek Wnioskodawca podjął lub zamierza podjąć jakiekolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to jakie i w jakim celu...", Wnioskodawca wskazał "Nie podjął i nie zamierza podejmować".

10. Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować działań marketingowych.

11. Brat Wnioskodawczyni - X, w rozmowie z sąsiadem został zapytany czy mógłby sprzedać działkę o nr A.

12. Na pytanie tut. organu cyt. "Czy a jeśli tak to w jaki konkretnie sposób działki i usytuowane na nich obiekty budowlane stanowiące przedmiot wniosku, były i będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę od chwili nabycia do momentu planowanej sprzedaży (proszę podać odrębnie dla każdej działki i budynków/budowli)...", Wnioskodawca wskazał "Nie korzystała poza zamieszkiwaniem w budynku mieszkalnym znajdującym się na działce o nr A".

13. Na pytanie tut. organu cyt. "Czy przedmiotowe działki i usytuowane na nich obiekty budowlane, były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jeśli tak to jakiej i w jakim okresie (proszę podać odrębnie dla działki i budynków/budowli)..., Wnioskodawca wskazał "Nie".

14. Na pytanie tut. organu cyt. "Z wniosku wynika, że od lipca 2008 r. do czerwca 2015 r. brat Wnioskodawcy wynajmował garaż znajdujący w budynku zlokalizowanym na działce nr A, należy jednak wyjaśnić czy Wnioskodawca był stroną umowy najmu ww. garażu i czy czerpał jakiekolwiek pożytki z tego tytułu, jeśli tak to jakie...", Wnioskodawca wskazał "Wnioskodawca nie był stroną umowy najmu i nie czerpał z tego tytułu jakichkolwiek korzyści".

15. Na pytanie tut. organu cyt. "Czy działki nr A i B oraz budynki/budowle na nich usytuowane (z wyjątkiem opisanego przez Wnioskodawcę garażu) były przedmiotem najmu, dzierżawy i jakie pożytki Wnioskodawca czerpał z tego tytułu (proszę podać odrębnie dla każdej działki i budynku/budowli)...", Wnioskodawca wskazał "Nie".

16. Budynek zlokalizowany na działce nr A jest budynkiem w rozumieniu ustawy - Prawo Budowlane, trwale związany z gruntem, wybudowany i oddany do użytku w latach 60 - tych XX wieku. Klasyfikacja PKOB -1.11.112.1121.

Działka nr B pozostaje niezabudowana.

17. Nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

18. Na pytanie tut. organu cyt. "Czy Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie ww. budynków/budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były wyższe niż 30% ich wartości początkowej (proszę podać odrębnie do każdego budynku/budowli)...", Wnioskodawca wskazał "Nie".

19. Na pytanie tut. organu cyt. "Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanych we wniosku), jeśli tak to jakie...", Wnioskodawca wskazał "Nie posiada".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię będzie rodzić skutki podatkowe w postaci obciążenia Wnioskodawczyni podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni nabyła ona przedmiotową nieruchomość w drodze dziedziczenia, co z samej natury tego typu nabycia własności przekreśla możliwość nabycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości w celu odsprzedaży. Co więcej, fakt zamieszkiwania Wnioskodawczyni wraz z rodziną przez ponad dwadzieścia lat świadczy o nieinwestycyjnym charakterze nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Planowana sprzedaż nieruchomości jest związania z realizacją prawa własności przysługującego Wnioskodawczyni jako osobie fizycznej. Przyczyną decyzji o sprzedaży nieruchomości jest fakt zamieszkiwania Wnioskodawczyni w domu na działce nr A, który nie gwarantuje jej, szczególnie jako osobie starszej, odpowiednich warunków bytowych ze względu na jej zły stan. Przedmiotowa sprzedaż ma charakter jednorazowy, Wnioskodawczyni jako osoba starsza i niepracująca nie zajmuje się sprzedażą nieruchomości.

W związku z powyższym należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawczyni obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami podatku VAT są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, obejmującą wszelkie czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedmiotowa nieruchomość była przez lata traktowana przez Wnioskodawczynię i jej rodzinę jako dom, w którym wspólnie zamieszkiwali, nie zaś jako źródło dochodu. W niniejszej sprawie nie można mówić o wypełnieniu którejkolwiek z wymienionych w ustawie przesłanek definiujących działalność gospodarczą. Bowiem czynność Wnioskodawczyni nie ma charakteru ciągłego, jako że sprzedaż niniejszej nieruchomości ma charakter jednorazowy. Ciągłość czynności jest w orzecznictwie rozumiana jako powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji (por. wyrok NSA z dn. 3 października 2013 r. sygn. I FSK 1507/12). W niniejszej sprawie nie możemy mówić o obiektywnie wykazanym zamiarze kontynuacji przeprowadzania czynności polegających na sprzedaży nieruchomości w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni nie posiada żadnego profesjonalnego zaplecza do kontynuowania sprzedaży nieruchomości, nie posiada do tego również odpowiedniej wiedzy i środków, a z powodu jej podeszłego wieku trudno racjonalnie przypuszczać, iż czynności takie będzie starała się powtarzać.

Ponadto, jak Wnioskodawczyni wskazywała wyżej, celem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości jest zaspokojenie jej potrzeb mieszkaniowych, a sama nieruchomość została nabyta w drodze dziedziczenia ponad 20 lat temu. Jak przyjmuje się w orzecznictwie "Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych." (por. tamże). W związku z powyższym uzasadnionym wydaje się pogląd o niepodleganiu przez Wnioskodawczynię w związku z przedmiotową sprzedażą podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie ze sobą tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dwóch zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 k.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały lub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W tym miejscu należy się także odnieść do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy sprzedaż udziałów we współwłasności nieruchomości będzie rodzić skutki podatkowe w postaci obciążenia Wnioskodawcy podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości posiadającym udziały we współwłasności nieruchomości w wysokości 1/4, w której skład wchodzą działki nr A i B. Przedmiotowy udział we własności nieruchomości Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia po swoim mężu. Zamierzał ją wykorzystać ewentualnie w celach mieszkalnych. Działka nr A jest zabudowana domem mieszkalnym, w którym obecnie zamieszkuje Wnioskodawca wraz z synem -X oraz synami spadkodawcy z pierwszego małżeństwa -X oraz X. Działka nr B nie jest zabudowana. Od lipca 2008 r. do czerwca 2015 r. syn Wnioskodawcy -X wynajmował garaż znajdujący się w budynku. Wnioskodawca nie był stroną umowy najmu i nie czerpał z tego tytułu jakichkolwiek korzyści. Budynek zlokalizowany na działce nr A jest budynkiem w rozumieniu ustawy - Prawo Budowlane, trwale związanym z gruntem, wybudowanym i oddanym do użytku w latach 60-tych 20 wieku. Klasyfikacja PKOB - 1.11.112.1121.

W chwili obecnej na przedmiotowych działkach nie jest prowadzona przez nikogo działalność gospodarcza. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem, działki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości nie były wykorzystywane do produkcji rolnej. Na terenie objętym przedmiotowymi działkami obowiązuje od lipca 2014 r. Plan Zagospodarowania Przestrzennego. Wnioskodawca nie ma wiedzy w przedmiocie na czyj wniosek został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Przeznaczenie działki o nr A to funkcja usługowa oznaczona symbolem U.5. Przeznaczenie działki o nr B to funkcja usługowa oznaczona symbolem U.4. Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy. Ze względu na zły stan domu Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zdecydował o sprzedaży działek. Wnioskodawca w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie podjął działań zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości, w szczególności nie dokonał podziału działek, nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować działań marketingowych. Ponadto Wnioskodawca nie zaangażował w sprzedaż nieruchomości profesjonalnych pośredników. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie zbywał nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy

o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w działkach nr A (zabudowanej domem mieszkalnym) i B (niezabudowanej), nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT a Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia po swoim mężu udziały we współwłasności działek nr A i B. Działka nr A jest zabudowana domem mieszkalnym i Wnioskodawca poza zamieszkiwaniem w budynku mieszkalnym nie korzystał z działki. Wnioskodawca nie podjął działań zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości, nie dokonał podziału działek, nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podjąć jakichkolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne. Na przedmiotowych działkach nie jest prowadzona przez nikogo działalność gospodarcza. Od lipca 2014 r. na terenie objętym przedmiotowymi działkami obowiązuje Plan Zagospodarowania Przestrzennego natomiast Wnioskodawca nie ma wiedzy na czyj wniosek został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Ponadto działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy. Wnioskodawca nie był również stroną umowy najmu garażu znajdującego się w budynku mieszkalnym i nie czerpał z tego tytułu jakichkolwiek korzyści.

Zatem działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziałów w działce nr A zabudowanej domem mieszkalnym oraz w niezabudowanej działce nr B korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSK 1507/12 bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osądzonej w określonym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych).W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.