IBPP1/4512-833/15/DK - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 28 stycznia 2016 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/4512-833/15/DK VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 października 2015 r. (data wpływu do tut. organu 19 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z 4 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 grudnia 2015 r. znak IBPP1/4512-833/15/DK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości objętej KW 0., posiadającym udziały we własności nieruchomości w wysokości 3/20 w której skład wchodzą działki nr 39/6 i 39/7. Nieruchomość znajduje się w K., ul. M., obręb 0., dzielnica P. Przedmiotowy udział we własności nieruchomości Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia po swoim ojcu - M. Pozostałe udziały odziedziczyły inne dzieci spadkodawcy w udziałach po 3/20 oraz żona spadkodawcy w wysokości 1/4.

Działka nr 39/6 jest zabudowana domem mieszkalnym, w którym obecnie zamieszkują bracia Wnioskodawcy - J., L. oraz P., a także żona spadkodawcy M.

Działka nr 39/7 nie jest zabudowana.

Łączna wielkość działek wynosi 520 m2.

Od lipca 2008 r. do czerwca 2015 r. brat Wnioskodawcy - A. wynajmował garaż znajdujący się w budynku.

W chwili obecnej na przedmiotowych działkach nie jest prowadzona przez nikogo działalność gospodarcza.

Na terenie objętym przedmiotowymi działkami obowiązuje od lipca 2014 r. Plan Zagospodarowania Przestrzennego.

Ze względu na zły stan domu współwłaściciele nieruchomości zamieszkujący w nim przy zgodzie pozostałych współwłaścicieli zdecydowali o sprzedaży działek objętych ww. księgą wieczystą.

Wnioskodawca jest osobą ubezwłasnowolnioną, której opiekunem prawnym jest jego syn -K. Środki uzyskane ze sprzedaży udziałów opiekun Wnioskodawcy przeznaczy na zapewnienie mu potrzebnych zabiegów pielęgnacyjnych, zatrudnienie osoby do pomocy w pielęgnacji Wnioskodawcy oraz rehabilitacji i leków. Opiekun Wnioskodawcy wystąpił o zgodę na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości do Sądu Rejonowego w N.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, jest emerytem, nie pracuje. Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem, działki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości nie były wykorzystywane do produkcji rolnej. W celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie zostały podjęte działania zmierzające do zwiększenia wartości nieruchomości, w szczególności nie dokonano podziału działek, nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Ponadto, nie zaangażowano w sprzedaż nieruchomości profesjonalnych pośredników.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie zbywał nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał:

1. Na pytanie tut. organu "Czy Wnioskodawca jest lub był kiedykolwiek czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, jeśli tak to z jakiego tytułu i od kiedy...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

2. Wnioskodawca nie prowadził nigdy działalności gospodarczej.

3. Na pytanie tut. organu "Kiedy Wnioskodawca nabył udział w ww. nieruchomości w drodze dziedziczenia...", Wnioskodawca odpowiedział: 11 grudnia 1980 r.

4. Na pytanie tut. organu "W jakim celu Wnioskodawca nabył udział w ww. nieruchomości w drodze dziedziczenia, w jaki sposób zamierzał go wykorzystać...", Wnioskodawca odpowiedział: Nabył w drodze dziedziczenia. Zamierzał wykorzystać ewentualnie w celach mieszkalnych.

5. Na pytanie tut. organu "W jaki konkretnie sposób Wnioskodawca wykorzystywał działki nr 39/6 i 39/7 od momentu nabycia w drodze dziedziczenia do chwili obecnej...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie korzystał.

6. Na pytanie tut. organu "Na czyj wniosek w lipcu 2014 r. został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego i w jaki sposób zmieniło się przeznaczenie działek nr 39/6 i 39/7 w związku z jego uchwaleniem...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie ma wiedzy w przedmiocie na czyj wniosek został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Przeznaczenie działki o nr 39/6 to funkcja usługowa oznaczona symbolem U.5. Przeznaczenie działki o nr 39/7 to funkcja usługowa oznaczona symbolem U.4.

7. Na pytanie tut. organu "Jakie w momencie sprzedaży, będzie dokładne przeznaczenie każdej z działek, wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy...", Wnioskodawca odpowiedział: "Jak w pkt 6".

8. Na pytanie tut. organu "Czy przed sprzedażą dla działek nr 39/6 i 39/7 zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeśli tak to należy wskazać na czyj wniosek oraz jakiej zabudowy będzie dotyczyła (należy podać odrębnie dla każdej działki)...", Wnioskodawca odpowiedział: Nie.

9. Na pytanie tut. organu "Z wniosku wynika, że w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie zostały podjęte działania zmierzające do zwiększenia wartości nieruchomości, w szczególności nie dokonano podziału działek, nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Należy jednak wskazać czy w stosunku do przedmiotowych działek Wnioskodawca podjął lub zamierza podjąć jakiekolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to jakie i w jakim celu...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie podjął i nie zamierza podejmować.

10. Na pytanie tut. organu "Jakie działania marketingowe Wnioskodawca podjął/będzie podejmował w celu sprzedaży działek (należy wskazać odrębnie dla każdej z działek)...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie podejmował i nie zamierza podejmować działań marketingowych.

11. Na pytanie tut. organu "W jaki sposób Wnioskodawca pozyskał/zamierza pozyskać nabywców na przedmiotowe działki np. ogłoszenia w prasie, internet, inny - jaki...", Wnioskodawca odpowiedział, że Brat Wnioskodawcy - A., w rozmowie z sąsiadem został zapytany czy mógłby sprzedać działkę o nr 39/6.

12. Na pytanie tut. organu "Czy a jeśli tak to w jaki konkretnie sposób działki i usytuowane na nich obiekty budowlane stanowiące przedmiot wniosku, były i będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę od chwili nabycia do momentu planowanej sprzedaży (proszę podać odrębnie dla każdej działki i budynków/budowli)...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie korzystał.

13. Na pytanie tut. organu "Czy przedmiotowe działki i usytuowane na nich obiekty budowlane, były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jeśli tak to jakiej i w jakim okresie (proszę podać odrębnie dla działki i budynków/budowli)...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie.

14. Na pytanie tut. organu "Z wniosku wynika, że od lipca 2008 r. do czerwca 2015 r. brat Wnioskodawcy wynajmował garaż znajdujący w budynku zlokalizowanym na działce nr 39/6, należy jednak wyjaśnić czy Wnioskodawca był stroną umowy najmu ww. garażu i czy czerpał jakiekolwiek pożytki z tego tytułu, jeśli tak to jakie...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie był stroną umowy najmu i nie czerpał z tego tytułu jakichkolwiek korzyści.

15. Na pytanie tut. organu "Czy działki nr 39/6 i 39/7 oraz budynki/budowle na nich usytuowane (z wyjątkiem opisanego przez Wnioskodawcę garażu) były przedmiotem najmu, dzierżawy i jakie pożytki Wnioskodawca czerpał z tego tytułu (proszę podać odrębnie dla każdej działki i budynku/budowli)...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie.

16. Na pytanie tut. organu "Czy budynki/budowle zlokalizowane na działkach nr 39/6 i 39/7 w momencie sprzedaży będą stanowiły budynki, budowle lub ich część w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) oraz budynek lub obiekt inżynierii lądowej i wodnej w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) - jeżeli tak, to jakie będzie ich oznaczenie PKOB (należy podać odrębnie do każdego budynku/budowli):

a. Czy te budynki/budowli będą trwale z gruntem związane.

b. Kiedy te budynki/budowle zostały wybudowane i oddane do użytkowania...",

Wnioskodawca odpowiedział, że budynek zlokalizowany na działce nr 39/6 jest budynkiem w rozumieniu ustawy - Prawo Budowlane, trwale związany z gruntem, wybudowany i oddany do użytku w latach 60-tych XX wieku - Klasyfikacja PKOB -1.11.112.1121. Działka nr 39/7 pozostaje niezabudowana.

17. Na pytanie tut. organu "Czy, a jeśli tak to kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków/budowli zlokalizowanych na działkach nr 39/6 i 39/7, dokonane w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), tj. kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej,oraz jaka konkretnie czynność stanowiła to pierwsze zasiedlenie (proszę podać odrębnie do każdego budynku/budowli).

Należy w tym miejscu także wyjaśnić, że pierwszym zasiedleniem w rozumieniu ww. art. 2 pkt 14 ustawy o VAT nie jest samo zamieszkanie w nim lub rozpoczęcie użytkowania, lecz jak już wskazano oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu tj. np. sprzedaż przez podmiot działający dla danej transakcji w charakterze podatnika VAT, najem, dzierżawa.",Wnioskodawca odpowiedział, że nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

18. Na pytanie tut. organu "Czy Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie ww. budynków/budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były wyższe niż 30% ich wartości początkowej (proszę podać odrębnie do każdego budynku/budowli)...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie.

19. Na pytanie tut. organu "Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanych we wniosku), jeśli tak to jakie...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie posiada.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie rodzić skutki podatkowe w postaci obciążenia Wnioskodawcy podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w drodze dziedziczenia, co z samej natury tego typu nabycia własności przekreśla możliwość nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości w celu odsprzedaży. Co więcej, fakt zamieszkiwania rodziny Wnioskodawcy przez ponad dwadzieścia lat świadczy o nieinwestycyjnym charakterze nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Planowana sprzedaż nieruchomości jest związania z realizacją prawa własności przysługującego Wnioskodawcy jako osobie fizycznej. Przyczyną decyzji o sprzedaży nieruchomości jest fakt zamieszkiwania rodziny Wnioskodawcy w domu na działce nr 39/6, który nie gwarantuje im odpowiednich warunków bytowych, szczególnie jako osobom w podeszłym wieku, ze względu na swój zły stan.

Dochód uzyskany ze sprzedaży udziałów Wnioskodawcy w przedmiotowej nieruchomości, opiekun Wnioskodawcy przeznaczy na zapewnienie jej zabiegów pielęgnacyjnych, rehabilitacji i niezbędnej opieki.

Przedmiotowa sprzedaż ma charakter jednorazowy, Wnioskodawca nie pracuje i nie zajmuje się sprzedażą nieruchomości.

Przedmiotowa nieruchomość była przez lata używana przez rodzinę Wnioskodawcy jako dom, w którym mieszkali, nie zaś jako znaczące dochodu.

W związku z powyższym należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami podatku VAT są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, obejmującą wszelkie czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W niniejszej sprawie nie można mówić o wypełnieniu którejkolwiek z wymienionych w ustawie przesłanek definiujących działalność gospodarczą. Bowiem czynność Wnioskodawcy nie ma charakteru ciągłego, jako że sprzedaż niniejszej nieruchomości ma charakter jednorazowy. Ciągłość czynności jest w orzecznictwie rozumiana jako powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji (por. wyrok NSA z dn. 3 października 2013 r. sygn. I FSK 1507/12). W niniejszej sprawie nie możemy mówić o obiektywnie wykazanym zamiarze kontynuacji przeprowadzania czynności polegających na sprzedaży nieruchomości w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie posiada żadnego profesjonalnego zaplecza do kontynuowania sprzedaży nieruchomości, nie posiada do tego również odpowiedniej wiedzy i środków, i nie ma powodu by racjonalnie przypuszczać, iż czynności takie będzie starał się powtarzać. Ponadto, jak Wnioskodawca wskazywał wyżej, celem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości jest zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych, a sama nieruchomość została nabyta w drodze dziedziczenia ponad 20 lat temu. Jak przyjmuje się w orzecznictwie "Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych." (por. tamże).

W związku z powyższym uzasadnionym wydaje się pogląd o niepodleganiu przez Wnioskodawcę w związku z przedmiotową sprzedażą podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 k.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały lub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą ubezwłasnowolnioną, której opiekunem prawnym jest jego syn. Wnioskodawca nie prowadził nigdy działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości (udział w wysokości 3/20) w której skład wchodzą działki nr 39/6 i 39/7. Działka nr 39/7 nie jest zabudowana, natomiast działka nr 39/6 jest zabudowana domem mieszkalnym, w którym obecnie zamieszkują bracia Wnioskodawcy a także żona spadkodawcy.

Przedmiotowy udział we własności nieruchomości Wnioskodawca nabył w 1980 r., w drodze dziedziczenia po swoim ojcu.

Ww. nieruchomość Wnioskodawca zamierzał wykorzystać ewentualnie w celach mieszkalnych.

Od lipca 2008 r. do czerwca 2015 r. brat Wnioskodawcy wynajmował garaż znajdujący się w budynku, jednak Wnioskodawca nie był stroną ww. umowy najmu i nie czerpał z tego tytułu jakichkolwiek korzyści.

Działki nr 39/6 i 39/7 oraz budynki/budowle na nich usytuowane (z wyjątkiem opisanego przez Wnioskodawcę garażu) nie były przedmiotem najmu, dzierżawy.

Ze względu na zły stan domu współwłaściciele nieruchomości zamieszkujący w nim przy zgodzie pozostałych współwłaścicieli zdecydowali o sprzedaży ww. nieruchomości.

Opiekun Wnioskodawcy wystąpił o zgodę na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości do Sądu Rejonowego.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca od chwili nabycia do momentu planowanej sprzedaży nie korzystał z ww. działek.

Przedmiotowe działki i usytuowane na nich obiekty budowlane, nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem, a działki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości nie były wykorzystywane do produkcji rolnej.

Na terenie objętym przedmiotowymi działkami obowiązuje od lipca 2014 r. plan zagospodarowania przestrzennego, jednak Wnioskodawca nie ma wiedzy w przedmiocie na czyj wniosek został on uchwalony.

Z wniosku wynika, że przed sprzedażą dla działek nr 39/6 i 39/7 nie została i nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie zostały podjęte działania zmierzające do zwiększenia wartości nieruchomości, w szczególności nie dokonano podziału działek.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podejmować w stosunku do przedmiotowych działek jakiekolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne.

Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie zbywał nieruchomości oraz nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Środki uzyskane ze sprzedaży udziałów opiekun Wnioskodawcy przeznaczy na zapewnienie Wnioskodawcy potrzebnych zabiegów pielęgnacyjnych, zatrudnienie osoby do pomocy w pielęgnacji Wnioskodawcy oraz rehabilitacji i leków.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie rodzić skutki podatkowe w postaci obciążenia go podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy odnieść się do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z ww. wyroku TSUE wynika, że sama liczba transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji można dokonywać również jako czynności osobistych.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wykazał aktywności w rozporządzaniu nieruchomością, wykraczającej poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy przy tym wskazać, że Wnioskodawca nie zakupił udziału w opisanej we wniosku nieruchomości lecz otrzymał go w drodze spadku po zmarłym ojcu.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca od chwili nabycia do momentu planowanej sprzedaży nie korzystał z ww. działek.

Przed sprzedażą dla działek nr 39/6 i 39/7 nie została i nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ponadto z opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że Wnioskodawca nie występował o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie zostały podjęte działania zmierzające do zwiększenia wartości nieruchomości, w szczególności nie dokonano podziału działek.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podejmować w stosunku do przedmiotowych działek jakiekolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne.

Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie zbywał nieruchomości oraz nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Środki uzyskane ze sprzedaży udziałów opiekun Wnioskodawcy przeznaczy na zapewnienie Wnioskodawcy potrzebnych zabiegów pielęgnacyjnych, zatrudnienie osoby do pomocy w pielęgnacji Wnioskodawcy oraz rehabilitacji i leków.

A zatem, w takich okolicznościach nie wystąpią przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie nie można przypisać Wnioskodawcy aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, dlatego też planowaną dostawę udziału w nieruchomości o której mowa we wniosku (niezabudowanej działki nr 39/7 oraz działki nr 39/6 zabudowanej domem mieszkalnym), należy uznać za sprzedaż majątku prywatnego Wnioskodawcy, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży udziału w nieruchomości.

Zatem ww. czynność sprzedaży udziału w ww. nieruchomości w skład której wchodzą niezabudowana działka nr 39/7 oraz działka nr 39/6 zabudowana domem mieszkalnym, będzie oznaczać działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania unormowania ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSK 1507/12 bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osądzonej w określonym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku

z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl