IBPP1/4512-629/15/AR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lipca 2015 r. (data wpływu 28 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu 19 października 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług rzeczoznawstwa majątkowego oraz wyceny nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług rzeczoznawstwa majątkowego oraz wyceny nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. Organu 19 października 2015 r., będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 6 października 2015 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zwraca się z uprzejmą prośbą o udzielenie informacji - indywidualnej interpretacji podatkowej w następującej sprawie.

Wnioskodawca posiada uprawnienia zawodowe rzeczoznawcy majątkowego od 1993 r. i prowadzi jako osoba fizyczna jednoosobową działalność gospodarczą z zakresu wyceny nieruchomości (PKD: 68.31.Z). Jest płatnikiem podatku VAT od początku prowadzenia działalności gospodarczej, tj. od 1995 r.

W swojej działalności zawodowej Wnioskodawca nie świadczy usług doradztwa ani usług prawniczych i nie zamierza w przyszłości prowadzić tego rodzaju usług, a jedynie sporządza operaty szacunkowe, określające wartość nieruchomości oraz innych praw do nieruchomości (ograniczone prawa rzeczowe, prawa użytkowania wieczystego). Aktualnie jest także biegłym sądowym przy Sądzie Okręgowym w X w zakresie szacowania nieruchomości. Opinie polegające na określaniu wartości nieruchomości wykonuje w formie operatów szacunkowych na zlecenie sądów.

Wartość sprzedaży opodatkowanej od początku działalności gospodarczej Wnioskodawcy nigdy nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

W zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawca informuje, że nie wykonuje i nie planuje wykonywać jakichkolwiek czynności o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Wnioskodawca jak już wspomniał w pierwszym wniosku, w swojej działalności zawodowej nie świadczy usług doradztwa ani usług prawniczych i nie zamierza w przyszłości prowadzić tego rodzaju usług, a jedynie sporządza operaty sza¬cunkowe, określające wartość prawa własności lub innych praw do nieruchomości (por. § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 z późn. zm., zwanego dalej "rozporządzeniem"). W ramach sporządzanych wycen doko¬nuje także analizy rynku nieruchomości, zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia.

Operaty szacunkowe opracowuje głównie na zlecenie sądów jako biegły sądowy w zakresie szacowania nierucho¬mości oraz w mniejszym stopniu na zamówienie organów samorządowych i państwowych, instytucji finansowych (Gminy, Starostwa, Urzędu Marszałkowskiego i Wojewódzkiego, Urzędów Skarbowych, Banków) oraz osób indy¬widualnych i podmiotów gospodarczych.

Wnioskodawca wykonując operat szacunkowy w formie opinii jako biegły sądowy w danej sprawie nie doradza organowi pro¬wadzącemu postępowanie w konkretnej sprawie, a jedynie sporządza opinie stanowiącą dowód w toczącym się postępowaniu. Zadaniem opinii nie jest doradzanie sądowi jak rozstrzygnąć dany problem ale udzielenie specjali¬stycznych wiadomości dla ustalenia i oceny okoliczności sprawy.

Oprócz sporządzania ww. operatów szacunkowych Wnioskodawca nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej i nie planu¬je zmiany zakresu dotychczasowej działalności, nie jest także zatrudniony przez inny podmiot gospodarczy. Jako czynny płatnik podatku od towarów i usług za sporządzane operaty szacunkowe wystawia faktury VAT. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że wartość sprzedaży opodatkowanej od początku działalności gospodarczej nigdy nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadząc działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości, a także będąc jednocześnie biegłym sądowym w zakresie wyceny nieruchomości Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, w myśl art. 113 ust. 1. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko przedstawione w uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 19 października 2015 r.), na gruncie przedstawionego stanu faktycznego prowadząc działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości zgodnie z posiada¬nymi uprawnieniami zawodowymi jako rzeczoznawca majątkowy oraz wykonując opinie w danej sprawie na zlecenie sądu jako biegły sądowy, Wnioskodawca ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmioto¬wego od podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

W dotychczasowej sytuacji, tj. od początku działalności gospodarczej Wnioskodawcy nigdy nie przekroczy¬ł on w roku podatkowym kwoty 150.000 zł, co jest warunkiem do korzystania z powyższego zwol¬nienia podmiotowego.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko potwierdzają także inne interpretacje podatkowe, wydane dla analogicznych sytuacji - stanów faktycznych (w szczególności: IBPP1/443-1035/14/AW; IPP2/443-984/14-2/AO).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Powołany wyżej przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, iż czynności wykonywania usługi sporządzania opinii dla sądu, które to są jednym z dowodów w prowadzonych przez organy administracyjne czy sądy postępowaniach, stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia (wykonanie opinii) za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną - odpłatnym świadczeniem usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 tej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ww. ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych na zlecenie organu władzy należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy pod kątem kryterium decydującego o uznaniu tych osób za podatników. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 powołanej ustawy przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a mianowicie związanie wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Przy powoływaniu osoby sporządzającej opinię dla sądu lub organu administracyjnego, nawet przy przyjęciu, że sąd lub organ jest zlecającym wykonanie czynności, nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności, na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym, spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności.

W przypadku wykonywania zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności osoby wykonującej opinię. Na przykład sąd "odpowiada" za wydany wyrok w danej sprawie, nie ma natomiast tożsamości czynności sądu i osoby wykonującej opinię, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. To, że zarówno sąd, jak i powołane osoby są uczestnikami tego samego procesu wymiaru sprawiedliwości, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami.

Z powyższych względów czynności wykonywane przez osoby wykonujące opinie nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę.

Uznać zatem należy, że usługi wykonywania opinii na zlecenie sądu lub organu administracji wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Analogicznie czynności wykonywane w ramach prowadzenia działalności gospodarczej z zakresu rzeczoznawstwa majątkowego polegające na szacowaniu wartości nieruchomości, tj. sporządzaniu operatów szacunkowych, również stanowią świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądu przez biegłego sądowego, nie stanowi usług doradztwa, bowiem biegły sądowy "nie doradza" organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym.

Jak ponadto wynika z powyższego Słownika, "rzeczoznawca" to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że "biegły" to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a "ekspert" to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych. Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 782 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, nie stanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca posiada uprawnienia zawodowe rzeczoznawcy majątkowego od 1993 r. Wnioskodawca prowadzi jako osoba fizyczna jednoosobową działalność gospodarczą z zakresu wyceny nieruchomości (PKD: 68.31.Z). Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT od początku prowadzenia działalności gospodarczej, tj. od 1995 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie świadczy usług doradztwa ani usług prawniczych i nie zamierza w przyszłości prowadzić tego rodzaju usług, a jedynie sporządza operaty szacunkowe, określające wartość prawa własności lub innych praw do nieruchomości (por. § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 z późn. zm., zwanego dalej "rozporządzeniem"). W ramach sporządzanych wycen doko¬nuje także analizy rynku nieruchomości, zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia.

Wnioskodawca nie wykonuje i nie planuje wykonywać jakichkolwiek czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Wnioskodawca opracowuje operaty szacunkowe głównie na zlecenie sądów jako biegły sądowy w zakresie szacowania nieruchomości oraz w mniejszym stopniu na zamówienie organów samorządowych i państwowych, instytucji finansowych (Gminy, Starostwa, Urzędu Marszałkowskiego i Wojewódzkiego, Urzędów Skarbowych, Banków) oraz osób indy¬widualnych i podmiotów gospodarczych. Wnioskodawca wykonując operat szacunkowy w formie opinii jako biegły sądowy w danej sprawie nie doradza organowi prowadzącemu postepowanie w konkretnej sprawie, a jedynie sporządza opinię stanowiącą dowód w toczącym się postępowaniu. Wnioskodawca za sporządzane operaty szacunkowe wystawia faktury VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji gdy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości, a także będącego jednocześnie biegłym sądowym w zakresie wyceny nieruchomości (sporządzającym operaty szacunkowe w formie opinii, stanowiące dowód w toczącym się postepowaniu), nie obejmują usług w zakresie doradztwa, to w sprawie nie ma zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, natomiast wartość sprzedaży opodatkowanej od początku działalności gospodarczej Wnioskodawcy nigdy nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

W myśl art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca nie uzyskał łącznie w poprzednim roku podatkowym obrotu ze sprzedaży opodatkowanej przekraczającego kwotę uprawniającą do zwolnienia, to może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Przy czym jeżeli wartość sprzedaży przekroczy wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT kwotę 150.000 zł, to Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego począwszy od czynności, którą przekroczy tę kwotę, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę brzmienie przepisu art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy o VAT pod warunkiem, że minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował oraz w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty 150.000 zł.

Należy tu podkreślić, że do obrotu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego Wnioskodawca winien wliczać wartość sprzedaży opodatkowanej z całej prowadzonej działalności gospodarczej (w tym również z tytułu czynności wykonywanych jako biegły sądowy).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że prowadząc działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości zgodnie z posiada¬nymi uprawnieniami zawodowymi jako rzeczoznawca majątkowy oraz wykonując opinie w danej sprawie na zlecenie sądu jako biegły sądowy, Wnioskodawca ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmioto¬wego od podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W szczególności niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku, gdyby świadczone przez Wnioskodawcę usługi były usługami doradztwa w jakimkolwiek zakresie (z wyjątkiem doradztwa rolniczego).

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.