IBPP1/4512-51/15/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku który wpłynął do tut. Organu 21 stycznia 2015 r., uzupełnionym pismem z 30 marca 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej może wystawiać faktury dla prowadzących sprzedaż w kwotach netto - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2015 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej może wystawiać faktury dla prowadzących sprzedaż w kwotach netto.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 marca 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 25 marca 2015 r., znak: IBPP1/4512-51/15/DK, IBPBII/2/4511-102/15/MMa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wynajmuje teren pod przyczepy campingowe, którego jest właścicielem, nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest płatnikiem ryczałtu w wysokości 8,5%. Działki Wnioskodawca wynajmuje osobom prywatnym, jest ubezpieczony w KRUS jako rolnik. Do U.S. w X., złożył druk NIP-7 oraz VAT-R. Obecnie wypisuje faktury (dla prowadzących sprzedaż w cenach netto).

Wnioskodawca prosi o odpowiedź czy jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, może w świetle obowiązującego prawa nadal wypisywać faktury dla prowadzących sprzedaż w kwotach netto z których odprowadza 8,5% podatku od przychodu.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Na pytanie tut. organu "Kiedy Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R) i jakiej działalności Wnioskodawcy zgłoszenie to dotyczy, tj. czy rejestracja ta dotyczyła działalności gospodarczej rolniczej, pozarolniczej czy obu tych działalności...", Wnioskodawca odpowiedział, że VAT-R złożył dnia 16 stycznia 2013 r., nie prowadzi działalności gospodarczej.

2. Na pytanie tut. organu "Czy w wyniku rejestracji o której mowa we wniosku Wnioskodawca stał się czynnym podatnikiem VAT, czy też zarejestrował się jako "podatnik VAT zwolniony"...", Wnioskodawca odpowiedział, że jest płatnikiem VAT zwolnionym, o którym mowa w art. 113 ust. 1.

3. Na pytanie tut. organu "Czy rejestracja nastąpiła w związku z utratą prawa do zwolnienia czy Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia...", Wnioskodawca odpowiedział, że wybrał zwolnienie.

4. Na pytanie tut. organu "W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że wynajmuje teren pod przyczepy campingowe osobom fizycznym i jest ubezpieczony w KRUS jako rolnik. Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca wystawia faktury VAT. Należy zatem wyjaśnić jaką sprzedaż dokumentują faktury VAT wystawiane przez Wnioskodawcę (dostawę jakich towarów i świadczenie jakich usług)...", Wnioskodawca odpowiedział, że na fakturach VAT dokumentuje przychody z najmu.

5. Na pytanie tut. organu "Jak należy rozumieć stwierdzenie Wnioskodawcy, że obecnie wypisuje faktury VAT dla prowadzących sprzedaż w cenach netto.

a. Czy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest działalnością opodatkowaną, zwolnioną, niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT czy też działalnością mieszaną (jaką).

b. Jaka była wartość sprzedaży opodatkowanej w latach 2015, 2014 i 2013.

c. Czy dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

d. Czy Wnioskodawca wykonuje czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 ustawy o VAT. Jeśli tak, to czy wykonuje wyłącznie czynności zwolnione czy również inne (jakie)...",

Wnioskodawca odpowiedział, że:

a. Używa faktur "dla prowadzących sprzedaż w cenach netto", ale nic nie sprzedaje, to ten bloczek się tak nazywa.

e. Zwolnienie z podatku art. 113 ust. 1.

f. Wnioskodawca prowadzi tylko najem.

6. Na pytanie tut. organu "Jakie są symbole Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) dla ewentualnych sprzedawanych produktów rolnych z własnej działalności rolniczej i dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę, określonych zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.)...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie prowadzi działalności gospodarczej.

7. Na pytanie tut. organu "Czy Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi inne niż wymienione we wniosku, jeśli tak, to jakie...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie wykonuje żadnych usług oprócz najmu.

8. Na pytanie tut. organu "Czy w ramach świadczonych usług Wnioskodawca wykonuje lub będzie wykonywał jakiekolwiek czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie.

9. Na pytanie tut. organu "Czy w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca będzie wykonywał jakiekolwiek czynności doradcze oraz czy będzie udzielał porad prawnych...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, może w świetle obowiązującego prawa nadal wypisywać faktury dla prowadzących sprzedaż w kwotach netto.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Po konsultacji z U.S. w X. i krajową informacją podatkową Wnioskodawca uważa, że może nadal w taki sposób się rozliczać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez pojęcie sprzedaży - stosownie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT (art. 5, art. 7 i art. 8 ustawy o VAT), lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Podatnikiem podatku VAT jest każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez najemcę.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). W tym przypadku ustawa wprowadza wymóg ciągłości wykorzystywania. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu wskazuje, że ma ona charakter długotrwały, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc we własnym imieniu i na własny rachunek usługi najmu występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z definicją zawartą w tym przepisie, dokonuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem w przedmiotowej sprawie dokonywane przez Wnioskodawcę czynności polegające na wynajmowaniu nieruchomości pod przyczepy campingowe, noszą znamiona odpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zauważyć należy, że w podatku od towarów i usług występują dwie formy zwolnień od opodatkowania dokonywanych dostaw towarów lub świadczenia usług: zwolnienie podmiotowe z uwagi na wysokość obrotów uzyskiwanych przez podatnika (art. 113 ustawy) oraz zwolnienie przedmiotowe, przewidziane dla czynności dokonywanych przez podatnika (art. 43 i art. 82 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Dla ustalenia limitu wartości sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wlicza się wartość sprzedaży z tytułu transakcji związanych z nieruchomościami zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT. Pojęcie to dotyczy nie tylko dostawy nieruchomości, ale również związanych z nieruchomościami usług, pod warunkiem, że nie mają one charakteru transakcji pomocniczych. Zatem do limitu wartości sprzedaży 150.000 zł podatnik wlicza wartość świadczonych usług np. zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi oraz wynajmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe, pod warunkiem, że usługi te stanowią dla podatnika usługę podstawową.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ustawy o VAT).

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 (...) wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT, dostawy towarów lub świadczenia usług, tj. zakres zwolnienia przedmiotowego, został określony między innymi w art. 43 ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, że w myśl art. 5a ww. ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy o VAT naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie. Stosownie do art. 96 ust. 10 ustawy o VAT podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Jak już stwierdzono w niniejszej interpretacji, Wnioskodawca świadcząc usługi najmu nieruchomości dokonuje odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, a tym samym całokształt czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę w zakresie świadczenia tych usług mieści się w pojęciu działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca działa w charakterze podatnika.

Ponadto z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, i korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z powołanych przepisów w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, i korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, to świadczone przez niego usługi są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku przy najmie nieruchomości do czasu przekroczenia wymaganej wysokości obrotów obligującej do zarejestrowania jako podatnik VAT czynny.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wynika z art. 106b ust. 2 ustawy o VAT podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Podkreślenia wymaga, że przepis art. 106b posługuje się pojęciem "podatnika", nie zaś pojęciem "podatnika VAT czynnego". Konsekwencją powyższego jest powstanie, co do zasady, obowiązku dla podmiotu niezarejestrowanego jako podatnik VAT czynny (w tym również dla podatników zwolnionych od podatku od towarów i usług) do wystawienia faktury VAT dokumentującej wykonywaną przez niego czynność podlegającą opodatkowaniu, o ile nabywca wystąpi z takim żądaniem.

Zatem w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w przypadku dokumentowania sprzedaży zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, podatnik co do zasady zobowiązany jest do wystawienia faktury na żądanie nabywcy, o ile żądanie wystawienia faktury zgłoszone zostało w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Przy interpretowaniu art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT (w przypadku, gdy odsprzedaż dokonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności) należy jednak uwzględnić brzmienie art. 106b ust. 3 pkt 1, z którego wynika, że podatnik nie ma obowiązku wystawienia na żądanie faktur dokumentujących m.in. czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT (przepis ten odnosi się m.in. do usług najmu).

Zatem w świetle art. 106b ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o VAT podatnik (zarówno podatnik VAT czynny jak i zwolniony) nie jest obowiązany do wystawienia na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej faktur dokumentujących czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ww. ustawy.

Skoro bowiem podatnik VAT czynny nie jest obowiązany do wystawienia na żądanie nabywcy niebędącego podatnikiem (tekst jedn.: osoby fizycznej nieoprowadzącej działalności gospodarczej) faktur dokumentujących czynności o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ww. ustawy o VAT, to tym bardziej podatnik zwolniony nie ma obowiązku wystawienia faktur w takiej sytuacji (tekst jedn.: na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej).

Informacje na temat tego, jakie dane na fakturze powinni zamieszczać podatnicy korzystający ze zwolnienia, zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485) obowiązujące od 1 stycznia 2014 r., które określa m.in.:

* przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy oraz zakres tych danych,

* inny niż określony w art. 31a ust. 1 ustawy sposób przeliczania wykazywanych na fakturach kwot w walutach obcych, stosowanych do określenia podstawy opodatkowania,

* późniejsze niż określone w art. 106i ustawy terminy wystawiania faktur.

Zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, faktury dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 (określone przypadki zwolnienia przedmiotowego) lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:

Natomiast faktura dokumentująca świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7, 37-41 ustawy - stosownie do § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia - powinna zawierać:

Z kolei - w myśl § 3 pkt 3 ww. rozporządzenia - faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy powinna zawierać dane, o których mowa w pkt 1 lit. a-g.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wynajmuje osobom prywatnym teren pod przyczepy campingowe, którego jest właścicielem i wystawia faktury w których dokumentuje przychody z najmu.

16 stycznia 2013 r. Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R) - jednakże zarejestrował się jako podatnik zwolniony.

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy Wnioskodawca (korzystający ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT), może w świetle obowiązującego prawa nadal wypisywać tzw. faktury dla prowadzących sprzedaż w kwotach netto.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że od 1 stycznia 2014 r. podatnik dokumentujący czynności zwolnione, co do zasady, ma obowiązek wystawienia - na żądanie nabywcy - faktury na podstawie art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, zawierającej dane zgodne z § 3 pkt 1-3 ww. cytowanego rozporządzenia.

Natomiast w świetle art. 106b ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o VAT podatnik (zarówno podatnik VAT czynny jak i zwolniony) nie jest obowiązany do wystawienia na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej faktur dokumentujących czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ww. ustawy.

Zauważyć należy jednak, iż nie ma przeszkód, aby w takiej sytuacji podatnik, wystawił fakturę zgodnie z przepisami podatku od towarów i usług dobrowolnie.

Jeśli podatnik zdecyduje się na wystawienie faktury bez żądania nabywcy, to dokument ten musi zawierać dane wymagane (tutaj rozporządzeniem) dla faktury i wtedy będzie uznawany za fakturę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawca korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, nie jest zobowiązany do wystawienia faktury na rzecz najemcy dokumentującej świadczenie usług najmu nieruchomości pod przyczepy campingowe na podstawie art. 106b ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, nawet w przypadku gdy nabywca (najemca) zażądał jej wystawienia.

Wnioskodawca może jednak dobrowolnie (bez żądania nabywcy), wystawić fakturę na podstawie art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT, zawierającą dane zgodnie z § 3 pkt 1 i pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, przychodów z udostępniania terenu pod przyczepy kempingowe, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała