IBPP1/4512-497/15/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 25 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 25 sierpnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 sierpnia 2015 r. nr IBPP1/4512-497/15/MG.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w K., Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą pod numerem... ("Nieruchomość"). Na Nieruchomość składają się działki ewidencyjne oznaczone numerami 7012/160 oraz 7014/160.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, zaś Nieruchomość nabył w drodze spadkobrania, a nie w drodze kupna w celu jej dalszej sprzedaży. Stwierdzenie nabycia praw do spadku nastąpiło na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 11 stycznia 2007 r., sygn. akt... i na mocy tego postanowienia Wnioskodawca został wpisany w księdze wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości jako jej współwłaściciel w 1/6.

Wnioskodawca zamierza, wraz z pozostałymi współwłaścicielami, zbyć Nieruchomość, gdzie nabywcą Nieruchomości będzie ta sama osoba - właściciel nieruchomości położonej obok Nieruchomości.

Z uzupełnienia wniosku z 20 sierpnia 2015 r. wynika, że:

1. Wnioskodawca nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT.

2. Przedmiotem sprzedaży będą działki niezabudowane.

3. Wnioskodawca nie prowadził w przeszłości działalności gospodarczej.

4. Wnioskodawca przyjął nieruchomość w drodze spadkobrania w celu i z zamiarem powiększenia swojego majątku osobistego. Wnioskodawca nie miał sprecyzowanego zamiaru odnośnie jej wykorzystywania.

5. Wnioskodawca wskazał, że działki nie były wykorzystywane w jakikolwiek sposób.

6. Wnioskodawca nie miał sprecyzowanych celów wykorzystania działki, nawet w celach prywat¬nych, prawo własności działek wchodziło po prostu w skład masy spadkowej.

7. Przyczyną sprzedaży działek jest propozycja kupna złożona przez właściciela sąsiedniej działki.

8. Przedmiotowe działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.

9. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym, jednak na przedmiotowych działkach nie prowadzi, ani nie prowadził działalności rolniczej.

10. Dla przedmiotowych działek nie obowiązywał i nadal nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

11. Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego.

12. Wnioskodawca nie wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla całości lub części działek.

13. Wnioskodawca podał, że nie podejmował, ani nie ma zamiaru podjąć działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej ani jakichkolwiek innych działań.

14. Wnioskodawca nie poczynił jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia działek.

15. Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podjąć jakichkolwiek działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

16. Wnioskodawca nie stosuje ani nie stosował jakichkolwiek form ogłoszeń o sprzedaży.

17. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości.

18. Wnioskodawca nie posiada jakichkolwiek nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

19. Środki ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na potrzeby osobiste.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle powyższego stanu faktycznego Wnioskodawca, wobec zbycia Nieruchomości, stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług (podatku VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo zbycia Nieruchomości, nie stanie się on podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jedną z cech działalności gospodarczej, wskazanych w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. poz. 177, nr 1054 z późn. zm., dalej "Ustawa o VAT") jest jej ciągłość oraz wykorzystywanie towarów w celach zarobkowych. Co istotne, ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) zmieniono art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, wykreślając fragment dotyczący jednorazowego wykonania czynności w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

W pierwszej kolejności za tym, aby przedmiotowej transakcji nie obejmować podatkiem VAT przemawia okoliczność, że Wnioskodawca nie prowadzi w ogóle działalności gospodarczej, w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami. Stwierdzenie nabycia praw do spadku wnioskodawcy nastąpiło w 2006 r. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 11 stycznia 2007 r" zatem co najmniej od 2006 r. Wnioskodawcy przysługuje prawo do części masy spadkowej, w której skład wchodziła Nieruchomość. Już sam okres czasu, który upłynął od dnia wpisu Wnioskodawcy jako współwłaściciela w księdze wieczystej a datą złożenia niniejszego wniosku (który dotyczy stanu przyszłego) nakazuje wykluczyć przedmiotową transakcję jako prowadzoną w ramach działalności gospodarczej, bowiem żaden racjonalnie działający podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami nie "przetrzymuje" dobrowolnie w swoim majątku nieruchomości przez 9 lat.

W ocenie Wnioskodawcy także okoliczność, że przedmiotem sprzedaży jest udział we własności nieruchomości składającej się z dwóch działek ewidencyjnych, nie stanowi o tym, że transakcja ta przeprowadzona zostanie w ramach działalności gospodarczej. W pierwszej kolejności należy bowiem zauważyć, że przedmiotem sprzedaży będzie dana nieruchomość, kwestią zupełnie wtórną i nieistotną jest to, na ile działek dana nieruchomość jest podzielona, bowiem przedmiotem sprzedaży nie mogą być odrębne działki i nie może to świadczyć o ciągłości czynności wykonywanych w celach zarobkowych, o czym mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT.

Tak samo okoliczność, że Wnioskodawca zamierza zbyć dwie nieruchomości, nie świadczy o tym, że jego działanie cechuje się ciągłością czy też powtarzalnością, wynika to bowiem wyłącznie ze specyficznego układu obu nieruchomości, z których jedna przedziela drugą, składającą się z dwóch działek ewidencyjnych.

Biorąc pod uwagę fakt, że działalnością gospodarczą dla celów podatku od towarów i usług jest przede wszystkim profesjonalny obrót gospodarczy, realizowany w sposób zorganizowany, a co za tym idzie, w stałym horyzoncie czasowym, nie sposób uznać, aby wnioskodawca taką działalność prowadził. Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, wskutek czego też nie można uznać, że Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W tym miejscu należy się także odnieść do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wnioskodawca nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz nie prowadził w przeszłości działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym, jednak na przedmiotowych działkach nie prowadzi, ani nie prowadził działalności rolniczej.

Przedmiotem sprzedaży będą działki niezabudowane, które Wnioskodawca przyjął w drodze spadkobrania w celu i z zamiarem powiększenia swojego majątku osobistego. Nie miał sprecyzowanego zamiaru odnośnie jej wykorzystania. Działki nie były wykorzystywane w jakikolwiek sposób. Prawo własności wchodziło po prostu w skład masy spadkowej. Przyczyną sprzedaży działek jest propozycja kupna złożona przez właściciela sąsiedniej działki. Przedmiotowe działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Dla przedmiotowych działek nie obowiązywał i nadal nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Ponadto Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego ani nie wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla całości lub części działek.

Ponadto Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mających na celu podwyższenie wartości nieruchomości, uatrakcyjnienie tej nieruchomości. Nie podejmował i nie zamierza podjąć jakichkolwiek działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Wnioskodawca nie stosuje ani nie stosował jakichkolwiek form ogłoszeń o sprzedaży. Co więcej Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości oraz nie posiada jakichkolwiek nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Środki ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na potrzeby osobiste.

Z opisu sprawy wynika zatem, że Wnioskodawca nie podejmował wobec nieruchomości otrzymanej w drodze spadku żadnych działań wskazujących na zamiar wykorzystania jej do działalności gospodarczej.

A zatem, w takich okolicznościach nie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zatem dokonując sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie działał w charakterze podatnika zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek nr 7012/160 i 7014/160 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy, że pomimo zbycia nieruchomości nie stanie się on podatnikiem podatku od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.