IBPP1/4512-418/16-1/MG - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowych na rzecz użytkownika wieczystego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2016 r. (data wpływu 7 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowych na rzecz użytkownika wieczystego - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowych na rzecz użytkownika wieczystego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie umowy oddania gruntu w użytkowanie wieczyste i przeniesienia własności nieruchomości z dnia 6 października 2005 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego Nr rep. A.... sporządzonego przed notariuszem R. B. z Kancelarii Notarialnej w... - przedstawiciel Skarbu Państwa wykonując Zarządzenie Nr.. Ministra Przemysłu z dnia 29 kwietnia 1991 r. zmienionego Zarządzeniem Nr.. Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 20 stycznia 1992 r. oraz w wykonaniu art. 51 i 53 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami:

* w § 2 pkt 1 lit. a aktu notarialnego oddał w użytkowanie wieczyste do dnia 5 grudnia 2089 r. nieruchomość stanowiącą działki gruntu oznaczone numerami: 2699/5 i 2699/6 o łącznym obszarze 3914 m² położoną w J. i przeniósł nieodpłatnie własność posadowionych na niej budynku na rzecz Spółki pod firmą "R." S.A. z siedzibą w W.,

* w § 2 pkt 1 lit. b aktu notarialnego oddał w użytkowanie wieczyste do dnia 6 października 2104 r. nieruchomość stanowiącą działki gruntu oznaczone numerami: 2698/3 i 2698/4 o łącznym obszarze 4470 m² położoną w J. i przeniósł nieodpłatnie własność posadowionych na niej budynku na rzecz Spółki pod firmą "R." S.A. z siedzibą w W.

Zgodnie z treścią § 4 ww. aktu Spółka pod firmą: "R." S.A. z siedzibą w W., na podstawie art. 51 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami jako państwowa osoba prawna wyposażona w nieruchomości niezbędne do jej działalności, zwolniona była z pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, zaś przeniesienie własności nieruchomości budynkowych na jej rzecz nastąpiło nieodpłatnie.

Opłata roczna za użytkowanie wieczyste gruntu w wysokości 3% wartości gruntu, wraz z należnym podatkiem od towarów i usług według stawki 22%, płatna jest z góry do dnia 31 marca każdego roku, począwszy od roku następnego od zawarcia niniejszej umowy.

Decyzją Burmistrza Miasta J. z dnia... o znaku... działka nr 2699/6 o pow. 0,2519 ha podzieliła się na działki nr: 2699/9 o pow. 0,2330 ha, 2699/10 o pow. 0,0189 ha.

Spółka pod firmą "R." spółka akcyjna z siedzibą w W., Aktem Notarialnym Repertorium A Nr.. (umowa sprzedaży) sporządzonym w dniu... przed asesorem notarialnym R. K., zastępcą R. I., notariusza w W. sprzedała B. i T. małżonkom K. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonych w obrębie nr 4 miasta J. składających się:

* z działek nr: 2699/5, 2699/9, 2699/10 o łącznym obszarze 0,3914 ha, objętych księgą wieczystą nr... oraz własność posadowionych na niej budynków, stanowiących odrębną nieruchomość (nieruchomość 1),

* z działek nr: 2698/3, 2698/4 o łącznym obszarze 0,4470 ha, objętych księgą wieczystą nr... oraz własność posadowionych na niej budynków, stanowiących odrębną nieruchomość (nieruchomość 2).

Pełnomocnicy Sprzedającej Spółki oświadczyli wówczas m.in., że Spółka nabyła nieruchomość 1 i 2 - na podstawie umowy oddania gruntu w użytkowanie wieczyste i przeniesienia własności nieruchomości, sporządzonej w dniu... przed notariuszem w W. Robertem Błaszczakiem, za Rep. A numer... a opisane nieruchomości stanowią całość gospodarczą.

Ponadto pełnomocnicy sprzedającej Spółki oświadczyli, że z tytułu dokonania tej czynności w zakresie działek 2698/4, 2699/9, 2699/5 Spółka zwolniona jest od podatku od towarów i usług-zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zaś w zakresie działek nr 2698/3, 2699/10 do ceny sprzedaży doliczony został podatek VAT.

Państwo T. i B. K. prawo użytkowania wieczystego działek nr: 2698/3, 2698/4, 2699/5, 2699/9, 2699/10 oraz własność budynków posadowionych na działkach nr: 2698/4, 2699/5, 2699/9 nabyli w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą K. - Firma Handlowo-Usługowa..." z siedzibą w J. Użytkownicy wieczyści przedmiotowych nieruchomości złożyli wniosek o sprzedaż na ich rzecz prawa własności tych nieruchomości - w oparciu o art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Wojewoda Zarządzeniem nr... z dnia... wyraził zgodę na zbycie prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa, o których mowa powyżej na rzecz ich użytkowników wieczystych - T. i B. K.

Starosta reprezentujący Skarb Państwa zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość na rzecz użytkowników wieczystych w drodze bezprzetargowej na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1774 z późn. zm.). Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa m.in. w art. 37 ust. 2 cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość. Na podstawie regulacji art. 69 tej ustawy, na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień jej sprzedaży.

Zgodnie z operatami szacunkowymi sporządzonymi w dniu 24 listopada 2015 r. przez rzeczoznawcę majątkowego szacunkowa wartość prawa własności:

* nieruchomości nr 1 składającej się z działek nr: 2699/5, 2699/9, 2699/10 została określona na kwotę... zł,

* nieruchomości nr 2 składające się z działek nr 2698/3, 2698/4 została określona na kwotę..., a wartości prawa użytkowania i wieczystego zostały określone na kwotę... zł - nieruchomość nr 1 i kwotę... zł - nieruchomość nr 2.

Rzeczoznawca majątkowy w treści operatów szacunkowych zawarł stwierdzenie, że określone wartości nie zawierają podatku VAT oraz opłat związanych ze sprzedażą nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych będących w użytkowaniu wieczystym na rzecz jej użytkownika wieczystego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych będących w użytkowaniu wieczystym na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu od towarów i usług, zatem do ceny sprzedaży (netto) nie powinien zostać doliczony podatek VAT.

Mając na uwadze przepisy prawa, oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów podlegająca opodatkowaniu, zatem w świetle opisanego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

Zatem w świetle przepisu art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego.

W tej sytuacji sprzedaż gruntu dotychczasowemu użytkownikowi wieczystemu nie stanowi przeniesienia prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel, gdyż dotychczasowy użytkownik wieczysty takie prawo już posiada.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na władztwo do rzeczy, które użytkownik uzyskał już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikająca z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że ww. przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, definiujący pojęcie "dostawa towarów" nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie "dostawa towarów" oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel", ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Według art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Przepis ten, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

W myśl art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1774) z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Zgodnie z zapisami art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

Stosownie do art. 32 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu za zgodą wojewody. Zgody wojewody nie wymaga sprzedaż na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości, o których mowa w art. 51 ust. 2 i art. 57 ust. 1.

Na mocy art. 32 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

W świetle art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

Jak stanowi art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Na podstawie regulacji art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami, na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne.

Stosownie do art. 71 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

W myśl art. 71 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4.

Na mocy art. 71 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Jak wynika z powołanych przepisów oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste jest czynnością odpłatną. Ustawodawca przewidział w tym zakresie dwa rodzaje odpłatności, tj. pierwszą opłatę oraz opłaty roczne.

Z opisu sprawy wynika, że na podstawie umowy oddania gruntu w użytkowanie wieczyste z dnia 6 października 2005 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego przedstawiciel Skarbu Państwa oddał w użytkowanie wieczyste do dnia 5 grudnia 2089 r. nieruchomość stanowiącą działki gruntu oznaczone numerami 2699/5 i 2699/6 i oddał w użytkowanie wieczyste do dnia 6 października 2104 r. nieruchomość stanowiącą działki gruntu oznaczone numerami 2698/3 i 2698/4 na rzecz Spółki pod firmą "R." S.A. z siedzibą w W. Opłata roczna za użytkowanie wieczyste płatna jest wraz z należnym podatkiem VAT w wysokości 22% z góry do 31 marca każdego roku.

Decyzją Burmistrza Miasta J. z dnia... działka nr 2699/6 podzieliła się na działki nr: 2699/9 o pow. 0,2330 ha, 2699/10 o pow. 0,0189 ha. Spółka pod firmą "R." S.A. aktem notarialnym sporządzonym w dniu... sprzedała B. i T. małżonkom K. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonych w obrębie nr 4 miasta J. składających się z działek nr 2699/5, 2699/9, 2699/10 oraz własność posadowionych na niej budynków i działek nr 2698/3, 2698/4 oraz własność posadowionych na niej budynków. Użytkownicy wieczyści przedmiotowych nieruchomości złożyli wniosek o sprzedaż na ich rzecz prawa własności tych nieruchomości w oparciu o art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości użytkownicy wieczyści otrzymali już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomościami, jak gdyby byli ich właścicielami.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi bowiem, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności przedmiotowej sprawy świadczą o tym, że obecni użytkownicy wieczyści w sensie ekonomicznym nabyli już prawo użytkowania wieczystego ww. nieruchomości gruntowych a zatem w sensie ekonomicznym nabyli już prawo do dysponowania gruntem jak właściciel. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy o VAT doszło już do dostawy tych nieruchomości na rzecz obecnych użytkowników wieczystych.

W związku z powyższym, sprzedaż nieruchomości na rzecz obecnych użytkowników wieczystych będzie w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości. Będzie stanowiła jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, natomiast nie wpłynie na "władztwo do rzeczy", które użytkownicy już uzyskali. Czynność ta nie może być traktowana jako ponowna dostawa tych samych nieruchomości, w związku z czym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy jednak zwrócić uwagę, że wprawdzie czynność zbycia gruntu będącego wcześniej przedmiotem użytkowania wieczystego, dla którego prawo to ustanowiono po dniu 1 maja 2004 r. nie podlega opodatkowaniu jako ponowna dostawa towarów, ani żadna inna czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest to kontynuacja dokonanej już dostawy towarów. Jednakże zbycie własności gruntu będącego wcześniej przedmiotem użytkowania wieczystego na rzecz użytkownika wieczystego zobowiązuje do jednorazowej (bądź w ratach) zapłaty pozostałej kwoty należnej. Zatem w przedmiotowej sprawie opodatkowaniu podatkiem VAT będzie podlegać kwota stanowiąca resztę ceny za użytkowanie wieczyste.

Skoro bowiem oddanie w użytkowanie wieczyste podlegało opodatkowaniu VAT (z wniosku wynika, że było ustanowione po 1 maja 2004 r., a Wnioskodawca raty roczne obciąża podatkiem VAT w wysokości 22%), to na tych samych zasadach musi być opodatkowana reszta ceny należnej za tę dostawę.

Skoro zatem pobierana obecnie od użytkowników wieczystych kwota za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności stanowi w istocie resztę ceny za dokonaną w przeszłości dostawę nieruchomości to kwotę tę należy opodatkować według 22% stawki VAT.

W przedmiotowej sprawie oddając nieruchomości w użytkowanie wieczyste w 2005 r., tj. w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wykonał w całości czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług przed dniem zmiany stawki podatku od towarów i usług (z 22% na 23%), tj. przed dniem 1 stycznia 2011 r. Oznacza to, iż wnoszone od dnia 1 stycznia 2011 r. opłaty roczne z tytułu tego użytkowania - wobec wypełnienia dyspozycji art. 41 ust. 14a ustawy o VAT - podlegają opodatkowaniu według stawki podatku obowiązującej dla czynności w momencie jej wykonania, czyli w wysokości 22%. Zatem każdą należność stanowiącą element ceny z tytułu przedmiotowej dostawy należy opodatkować tą samą stawką VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe, gdyż wprawdzie, jak twierdzi Wnioskodawca nie ma obecnie miejsca nowa dostawa towarów, jednakże kwota jaką Wnioskodawca pobierze w związku z przekształceniem prawa użytkowania wieczystego w prawo własności stanowi resztę ceny za dokonaną dostawę więc musi być opodatkowana na tych samych zasadach co dostawa mająca miejsce w 2005 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.