IBPP1/4512-190/15/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 marca 2015 r. (data wpływu 5 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie uznania czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności rachunkowo-księgowej powodują, że Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności rachunkowo-księgowej powodują, że Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie rachunkowo-księgowym, tzn. biuro rachunkowe, natomiast nie świadczy usług doradczych i od 1 stycznia 2013 r. korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej tj. 27 maja 2010 r. wartość sprzedaży opodatkowanej w poszczególnych latach nie przekroczyła limitu obrotów w kwocie 150.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca nadmienia, iż Wnioskodawca w bieżącym roku podatkowym nie przewiduje przekroczenia obrotów, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe na podstawie podpisanych umów z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą i nie zamierza wykonywać jednorazowych zeznań podatkowych dla podmiotów gospodarczych z którymi nie ma zawartych umów. Wnioskodawca na rzecz podmiotów z którymi ma podpisane umowy świadczy usługi polegające na prowadzeniu ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ksiąg handlowych, sporządzaniu na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych, prowadzeniu ewidencji środków trwałych i amortyzacji, ewidencji sprzedaży i zakupu VAT, prowadzeniu rozliczeń płac i ZUS zatrudnionych pracowników, oraz rozliczeń ZUS zleceniobiorcy. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom klientów oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami odnośnie wysyłania deklaracji PIT-4R i PIT-8AR, informacji PIT-8C, PIT-11, PIT-R, IFT-1/IFT-1R, IFT-3/IFT-3R oraz roczne obliczenie podatku PIT-40, Wnioskodawca posiada pełnomocnictwa (UPL-1) udzielone przez klientów do podpisywania deklaracji składanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej w celu szybszego załatwiania ich spraw podatkowych oraz w celu ograniczenia konieczności ich osobistego stawiennictwa w urzędzie skarbowym. Wnioskodawca nie posiada pełnomocnictw do reprezentowania swoich klientów przed organami podatkowymi ani innymi instytucjami. W ramach wykonywanych usług Wnioskodawca sporządza również osobom fizycznym zeznania roczne PIT, jednak nie udziela im pomocy w tym zakresie. Klienci indywidualni sami określają z jakich ulg chcą skorzystać. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nie świadczy ani nie zamierza świadczyć usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności rachunkowo-księgowej, czynności wyżej opisane powodują, że Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie kompleksowych usług rachunkowo-księgowych nie należy utożsamiać ze świadczeniem usług doradczych. Wnioskodawca z uwagi na to że nie przekracza w roku podatkowym wartości sprzedaży 150.000 zł, może korzystać z zwolnienia podmiotowego, ponieważ usługi świadczone w ramach usług księgowych nie są usługami z zakresu doradztwa podatkowego, które to jest wyłączone z zwolnień podmiotowych w podatku VAT. Wnioskodawca nadmienia, że zawodowe wykonywanie czynności doradczych zastrzeżone jest wyłącznie dla osób wpisanych na listę doradców podatkowych, a Wnioskodawca nie posiada uprawnień pozwalających na ich wykonywanie. Sporządzanie deklaracji podatkowych i ich podpisywanie realizowane jest jako element kompleksowej usługi księgowej. Samo świadczenie usług księgowo-rachunkowych nie jest zdaniem Wnioskodawcy równoznaczne z udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ww. ustawy o VAT obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć "tego, kto doradza". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

Ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Podsumowując, w sytuacji gdy Wnioskodawca (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy o VAT. Jeżeli natomiast Wnioskodawca (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy o VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie rachunkowo-księgowym (biuro rachunkowe), natomiast nie świadczy usług doradczych.

Od 1 stycznia 2013 r. korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej tj. 27 maja 2010 r. wartość sprzedaży opodatkowanej w poszczególnych latach nie przekroczyła limitu obrotów w kwocie 150.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W bieżącym roku podatkowym Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia obrotów, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe na podstawie podpisanych umów z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, polegające na prowadzeniu ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ksiąg handlowych, sporządzaniu na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych, prowadzeniu ewidencji środków trwałych i amortyzacji, ewidencji sprzedaży i zakupu VAT, prowadzeniu rozliczeń płac i ZUS zatrudnionych pracowników, oraz rozliczeń ZUS zleceniobiorcy.

Wnioskodawca posiada pełnomocnictwa (UPL-1) udzielone przez klientów do podpisywania deklaracji składanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej w celu szybszego załatwiania ich spraw podatkowych oraz w celu ograniczenia konieczności ich osobistego stawiennictwa w urzędzie skarbowym (deklaracje PIT-4R i PIT-8AR, informacje PIT-8C, PIT-11, PIT-R, IFT-1/IFT-1R, IFT-3/IFT-3R, roczne obliczenie podatku PIT-40).

Wnioskodawca nie posiada pełnomocnictw do reprezentowania swoich klientów przed organami podatkowymi ani innymi instytucjami.

W ramach wykonywanych usług Wnioskodawca sporządza również osobom fizycznym zeznania roczne PIT, jednak nie udziela im pomocy w tym zakresie (klienci indywidualni sami określają z jakich ulg chcą skorzystać).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nie świadczy ani nie zamierza świadczyć usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, czy w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności rachunkowo-księgowej, czynności wyżej opisane powodują, że Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na prowadzeniu w imieniu i na rzecz klientów (podatników, płatników i inkasentów) ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych, a także sporządzaniu zeznań czy deklaracji podatkowych (w tym podpisywania deklaracji składanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej), stanowią czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym, których jednak ze względu na ich techniczny charakter nie można uznać za doradztwo, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Reasumując, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z wykonywaniem usług kompleksowej obsługi rachunkowo-księgowej, przy założeniu, że - jak wskazano we wniosku - Wnioskodawca nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym, nie będzie udzielać porad prawnych ani wskazywać sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, ani też wykonywać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT wykluczających prawo do zwolnienia podmiotowego.

Jeżeli jednak faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwolnienie utraci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Ponadto Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego w momencie wykonania czynności doradztwa (w szczególności doradztwa podatkowego) lub usług prawniczych niezależnie od posiadanych przez Wnioskodawcę uprawnień.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że z uwagi na to że nie przekracza w roku podatkowym wartości sprzedaży 150.000 zł, może korzystać z zwolnienia podmiotowego, ponieważ usługi świadczone w ramach usług księgowych nie są usługami z zakresu doradztwa podatkowego, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku wykonywania jakichkolwiek usług doradczych lub prawniczych) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.