IBPP1/4512-164/15/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 15 stycznia 2008 r. Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (imię i nazwisko wnioskodawcy). Od daty rozpoczęcia działalności Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Firma zajmuje się sporządzaniem operatów szacunkowych oraz analizą rynku nieruchomości - PKD: 68.31.Z. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na opracowywaniu operatów szacunkowych tj. pisemnych opinii określających wartość nieruchomości oraz wartość ograniczonych praw rzeczowych. W ramach analiz rynku nieruchomości Wnioskodawca sporządza pisemne opinie zawierające skrócony opis badanego segmentu rynku z wyszczególnieniem ilości transakcji wraz z ich cenami transakcyjnymi.

Operaty szacunkowe oraz analizy rynku nieruchomości są sporządzane na zlecenie banków, organów administracji publicznej, osób fizycznych oraz przedsiębiorców. Celem powstania operatów szacunkowych w formie opinii pisemnej i analiz dot. praw do nieruchomości i ograniczonych praw rzeczowych jest ich: zbycie, nabycie, zabezpieczenia wierzytelności bankowej z tytułu udzielanego kredytu, egzekucja, określenia wartości dla potrzeb podatkowych, określenia wartości praw do nieruchomości i praw rzeczowych w postępowaniach administracyjnych (dla potrzeb odszkodowania, opłaty, renty, wywłaszczenia, zamiany, uzupełnienia - zgodnie z ustawą o gospodarowaniu nieruchomościami). Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza w przyszłości prowadzić żadnych usług doradczych oraz porad prawnych w tym zakresie.

Wnioskodawca posiada uprawnienia zawodowe i tytuł zawodowy rzeczoznawcy majątkowego. Efektem działalności Wnioskodawcy jest określenie najbardziej prawdopodobnej wartości praw do nieruchomości lub ograniczonych praw rzeczowych uwzględniając ich różne uwarunkowania, dla różnych celów i różnych podmiotów w formie operatów szacunkowych oraz analiz rynku nieruchomości. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia "doradztwo" ani pojęcia "rzeczoznawstwo". Zgodnie z małym słownikiem języka polskiego PWN, Warszawa 1994, "rzeczoznawca to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert". Natomiast "doradczy" to, według powyższego słownika, służący radą, doradzający, zaś "doradca" to ten, kto doradza. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" to szereg usług doradczych np. podatkowe, prawne, finansowe. Wydaje się, że użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szerzej jako dostarczenie informacji typu: co, jak kiedy, w wyniku czego, w oparciu o co, co zrobić lub jak zrobić w konkretnym przypadku - wskazanie sposobu postępowania, udzielenie wyjaśnienia, porady. Natomiast sporządzanie operatów szacunkowych oraz analiz rynku nieruchomości (tekst jedn.: sporządzanie piśmiennej opinii określającej wartość rynkową nieruchomości) wchodzące w zakres kwalifikacji zawodowych nie zawierają elementów doradztwa, a jedynie wskazują informacje o wartości praw do nieruchomości lub ograniczonych praw rzeczowych. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził żadnej innej działalności gospodarczej. Jest również biegłym sądowym przy Sądzie Okręgowym w Katowicach w zakresie szacowania nieruchomości (sporządza opinie o wartości nieruchomości, wysokości odszkodowań, wynagrodzeń za korzystanie z nieruchomości w ramach prowadzonych postępowań) i działa na zlecenie organów władzy i administracji państwowych takich jak sądy, urzędy skarbowe, komornicy sądowi. Świadczenie usług na zlecenie ww. organów przez biegłego sądowego polega na tworzeniu jednego z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym i administracyjnym. W tym przypadku biegły sądowy nie "doradza" organowi prowadzącemu postępowanie w konkretnej sprawie, a jedynie wykonuje opinię stanowiącą dowód w sprawie. Zatem można przyjąć, że jego działanie nie stanowi usług doradztwa, a tym samym i usług prawniczych.

W roku 2014 wartość objęta działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym i przyszłym można korzystać ze zwolnienia podmiotowego Wnioskodawcy będącego rzeczoznawcą majątkowym i biegłym sądowym (bez doradztwa) od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości (sporządzanie operatów szacunkowych, oraz analiza rynku nieruchomości), zgodnie z uzyskanymi uprawnieniami zawodowymi i posiadanym tytułem zawodowym rzeczoznawcy majątkowego, w przypadku gdy wartość objętej działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekracza 150.000 złotych, Wnioskodawca może wybrać zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Takie samo stanowisko zajęła w analogicznym stanie faktycznym Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z dnia 8 stycznia 2015 r. sygn. IBPP1/443-1035/14/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Powołany wyżej przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, iż czynności biegłych w postępowaniu sądowym stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia - wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną - odpłatnym świadczeniem usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 tej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ww. ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez biegłych sądowych na zlecenie organu władzy należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy pod kątem kryterium decydującego o uznaniu tych osób za podatników. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 powołanej ustawy przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a mianowicie związanie wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności, nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności, na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym, spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności.

W przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego. Na przykład sąd "odpowiada" za wydany wyrok w danej sprawie, nie ma natomiast tożsamości czynności sądu i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. To, że zarówno sąd, jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego procesu wymiaru sprawiedliwości, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami.

Wskazać również należy, że prawo do wykonywania funkcji biegłego sądowego nabywane jest w określonym trybie i po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15, poz. 133). Biegły sądowy jest osobą, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownym dokumentem i w pełni samodzielnie sporządza zleconą mu opinię (ekspertyzę), kierując się wyłącznie posiadaną wiedzą w tym zakresie. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym. Przed objęciem funkcji biegły składa przyrzeczenie, iż powierzone mu obowiązki wykonywać będzie z całą sumiennością i bezstronnością. Nikt zatem nie powinien mieć wpływu na treść jego pracy (sporządzenia stosownej opinii).

Z powyższych względów czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę.

Uznać zatem należy, że czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje - sporządzanie opinii - wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Analogicznie czynności polegające na sporządzaniu operatów szacunkowych oraz analizie rynku nieruchomości, również stanowią świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 cyt. ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a tej ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, np. tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądu przez biegłego sądowego, nie stanowi usług doradztwa, bowiem biegły sądowy "nie doradza" organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym.

Jak ponadto wynika z powyższego Słownika, "rzeczoznawca" to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że "biegły" to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a "ekspert" to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych. Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 518 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 15 stycznia 2008 r. Od daty rozpoczęcia działalności Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Firma zajmuje się sporządzaniem operatów szacunkowych oraz analizą rynku nieruchomości - PKD: 68.31.Z. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na opracowywaniu operatów szacunkowych tj. pisemnych opinii określających wartość nieruchomości oraz wartość ograniczonych praw rzeczowych. W ramach analiz rynku nieruchomości Wnioskodawca sporządza pisemne opinie zawierające skrócony opis badanego segmentu rynku z wyszczególnieniem ilości transakcji wraz z ich cenami transakcyjnymi.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza w przyszłości prowadzić żadnych usług doradczych oraz porad prawnych w tym zakresie.

Wnioskodawca posiada uprawnienia zawodowe i tytuł zawodowy rzeczoznawcy majątkowego. Efektem działalności Wnioskodawcy jest określenie najbardziej prawdopodobnej wartości praw do nieruchomości lub ograniczonych praw rzeczowych uwzględniając ich różne uwarunkowania, dla różnych celów i różnych podmiotów w formie operatów szacunkowych oraz analiz rynku nieruchomości. Sporządzanie operatów szacunkowych oraz analiz rynku nieruchomości (tekst jedn.: sporządzanie piśmiennej opinii określającej wartość rynkową nieruchomości) wchodzące w zakres kwalifikacji zawodowych nie zawierają elementów doradztwa, a jedynie wskazują informacje o wartości praw do nieruchomości lub ograniczonych praw rzeczowych. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził żadnej innej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest również biegłym sądowym przy Sądzie Okręgowym w zakresie szacowania nieruchomości (sporządza opinie o wartości nieruchomości, wysokości odszkodowań, wynagrodzeń za korzystanie z nieruchomości w ramach prowadzonych postępowań) i działa na zlecenie organów władzy i administracji państwowych takich jak sądy, urzędy skarbowe, komornicy sądowi. Świadczenie usług na zlecenie ww. organów przez biegłego sądowego polega na tworzeniu jednego z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym i administracyjnym. W tym przypadku biegły sądowy nie "doradza" organowi prowadzącemu postępowanie w konkretnej sprawie, a jedynie wykonuje opinię stanowiącą dowód w sprawie. Zatem można przyjąć, że jego działanie nie stanowi usług doradztwa, a tym samym i usług prawniczych.

W roku 2014 wartość objęta działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150.000 zł.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę usług polegających na sporządzaniu operatów szacunkowych i analiz rynku nieruchomości, oraz działalności w zakresie sporządzania jako biegły sądowy opinii sądowych nie obejmujących usług w zakresie doradztwa, w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca od 15 stycznia 2008 r. jest czynnym podatnikiem VAT, natomiast w roku 2014 wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150.000 zł.

W myśl art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca nie uzyskał - jak to wynika z wniosku - obrotu ze sprzedaży opodatkowanej przekraczającego kwotę uprawniającą do zwolnienia, to może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Przy czym jeżeli wartość sprzedaży przekroczy wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT kwotę 150.000 zł, to Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy jednak w tym miejscu zauważyć, że oprócz czynności jako rzeczoznawca w zakresie sporządzania operatów szacunkowych i analiz rynku nieruchomości, Wnioskodawca wykonuje również czynności jako biegły sądowy, zatem do obrotu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego winien wliczać wartość sprzedaży opodatkowanej z całej prowadzonej działalności gospodarczej (tekst jedn.: zarówno z czynności wykonywanych jako rzeczoznawca jak i z czynności wykonywanych jako biegły sądowy).

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że prowadząc działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości (sporządzanie operatów szacunkowych oraz analiza rynku nieruchomości), zgodnie z uzyskanymi uprawnieniami zawodowymi i posiadanym tytułem zawodowym rzeczoznawcy majątkowego, w przypadku gdy wartość objętej działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekracza 150.000 złotych, Wnioskodawca może wybrać zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W szczególności niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku, gdyby świadczone przez Wnioskodawcę usługi były usługami doradztwa w jakimkolwiek zakresie (z wyjątkiem doradztwa rolniczego).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.