IBPP1/4512-137/16/KJ - Zwrot części kosztów poniesionych przez podatnika w ramach realizacji inwestycji stanowi wynagrodzenie z tytułu odpłatnej dostawy towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 lutego 2016 r. (data wpływu 18 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy kwota, którą otrzyma Wnioskodawca od Elektrociepłowni obejmująca zwrot części kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji inwestycji stanowi wynagrodzenie z tytułu:

* odpłatnej dostawy towarów - jest prawidłowe,

* odpłatnego świadczenia usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy kwota, którą otrzyma Wnioskodawca od Elektrociepłowni obejmująca zwrot części kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji inwestycji stanowi wynagrodzenie z tytułu odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. dystrybucja ciepła wytwarzanego przez podmioty zewnętrzne - dwie Elektrociepłownie, do odbiorców końcowych ciepła (tekst jedn.: odbiorców dokonujących zakupu ciepła na własny użytek) na lokalnym rynku dostaw ciepła.

Wnioskodawca chcąc zapewnić dostawę ciepła odbiorcom końcowym na terenie powstającego Parku Naukowo Technologicznego (zwanego dalej Parkiem), zamierza zrealizować inwestycję polegającą na wybudowaniu sieci ciepłowniczej do Parku, w celu połączenia sieci ciepłowniczej z terenu Parku z siecią ciepłowniczą Wnioskodawcy. Sieć ciepłownicza na terenie Parku została wybudowana przez Powiat zgodnie z porozumieniem zawartym przez Wnioskodawcę i Powiat w dniu 27 lipca 2015 r. Z uwagi na okoliczność, że w przedmiotowym porozumieniu Wnioskodawca zobowiązał się do przyłączenia obiektów na terenie Parku począwszy od sezonu grzewczego 2016-2017, konieczne jest wybudowanie w 2016 r. przez Wnioskodawcę sieci ciepłowniczej do Parku, która połączy sieć ciepłowniczą Wnioskodawcy z siecią ciepłowniczą Parku. Przewidywana długość sieci do wybudowania przez Wnioskodawcę wynosi ok. 1,5 km

W związku z planowaną budową sieci (nazwanej w dalszej treści wniosku również inwestycją) Wnioskodawca w dniu 12 lutego 2016 r. zawarł z Elektrociepłownią zlokalizowaną w pobliżu Parku, porozumienie w ramach, którego Wnioskodawca przedstawił zakres planowanej w 2016 r. inwestycji, tryb jej przeprowadzenia, orientacyjne koszty. W porozumieniu Elektrociepłownia zobowiązała się, że po zrealizowaniu inwestycji pokryje 50% wartości nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na jej budowę, jednak nie więcej niż 1 200 000,00 zł netto. Elektrociepłownia zamierza pokryć połowę kosztów budowy sieci, gdyż bliska lokalizacja tej inwestycji z Elektrociepłownią daje pewność pozyskania przez nią nowego rynku zbytu dla produkowanego przez tę Elektrociepłownię ciepła. Wnioskodawca w ramach przedmiotowego porozumienia zobowiązał się, że wszyscy odbiorcy końcowi przyłączeni do nowej sieci będą zasilani w ciepło z Elektrociepłowni i Wnioskodawca zamówi dodatkowo w "Elektrociepłowni" moc cieplną w ilości 2,5 MW począwszy od 1 lipca 2016 r. i utrzyma tę wielkość co najmniej do 2026 r., co będzie uwzględniane w wielkości mocy zamawianych dla umów rocznych zawieranych z tą Elektrociepłownią. Równocześnie w porozumieniu jest jednoznacznie wskazane, że zrealizowana sieć ciepłownicza, której dotyczy porozumienie, stanowić będzie własność Wnioskodawcy i Elektrociepłownia nie będzie wnosić z tego tytułu żadnych roszczeń w stosunku do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota, którą otrzyma Wnioskodawca od Elektrociepłowni obejmująca zwrot części kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji inwestycji opisanej w poz. 67, stanowi wynagrodzenie z tytułu odpłatnej dostawy lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota, którą otrzyma Wnioskodawca od Elektrociepłowni obejmująca zwrot części kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji inwestycji opisanej w poz. 67, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu odpłatnej dostawy lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy, tym samym nie musi być udokumentowana poprzez wystawienie przez Wnioskodawcę faktury VAT (ale np. przez wystawienie noty obciążeniowej).

UZASADNIENIE WŁASNEGO STANOWISKA W SPRAWIE.

Artykuł 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, stanowi - cyt.:

Odpłatną dostawę towarów definiuje art. 7 ust. 1 ustawy, cyt.: "1. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel".

W opisanym w poz. 67 zdarzeniu przyszłym dotyczącym zrealizowania budowy sieci ciepłowniczej nie nastąpi przeniesienie na rzecz Elektrociepłowni własności lub współwłasności sieci, tym samym Elektrociepłownia nie uzyska prawa do rozporządzania zrealizowaną siecią jak właściciel lub współwłaściciel. Właścicielem sieci będzie Wnioskodawca i to będzie jego środek trwały. Skoro tak, to nie będzie to dostawa towaru w rozumieniu ustawy.

Natomiast definicja świadczenia usług w rozumieniu ustawy zawarta jest w art. 8 ust. 1 ustawy, który brzmi, cyt.: "1. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7".

Z punktu widzenia zacytowanej definicji usługi, należy stwierdzić, że budowa sieci ciepłowniczej przez Wnioskodawcę opisana w poz. 67 nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy. Po pierwsze z tego powodu, że budowa sieci w żadnej mierze nie jest ŚWIADCZENIEM na rzecz Elektrociepłowni. Wnioskodawca buduje nową sieć dla własnych potrzeb i podjął się jej budowy w celu zapewnienia dostaw ciepła do Parku na terenie, którego Powiat wybudował sieć zgodnie z porozumieniem zawartym z Wnioskodawcą w dniu 27 lipca 2015 r. W ramach wskazanego porozumienia Wnioskodawca zobowiązał się do wybudowania przedmiotowej sieci w celu umożliwienia przyłączenia obiektów z obszaru Parku, począwszy od sezonu grzewczego 2016-2017. W tej sytuacji budowa sieci przez Wnioskodawcę jest podyktowana koniecznością realizacji podjętego zobowiązania w stosunku do Powiatu a nie do Elektrociepłowni i jest niezależna od zwrotu części kosztów budowy przez Elektrociepłownię, podobnie jak i zwiększenie zamówienia mocy cieplnej o 2,5 MW od lipca 2016 r. W tej sytuacji pierwszy i zasadniczy warunek wystąpienia po stronie Wnioskodawcy odpłatnego ŚWIADCZENIA usług na rzecz Elektrociepłowni nie jest spełniony.

Kolejnym niezbędnym elementem w tym przedmiocie jest istnienie stosunku prawnego w rozumieniu VAT pomiędzy podmiotem świadczącym usługę a korzystającym z usługi, polegającego na tym, że usługodawca oferuje wykonanie danej usługi na rzecz usługobiorcy, a usługobiorca zleca usługodawcy jej świadczenie w zamian za zapłatę wynagrodzenia. Pomiędzy świadczeniem a zapłatą musi istnieć bezpośrednia zależność. Tak np. w rozstrzygnięciu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie o sygn. C-16/93 R.J. Tolmsa, czy C-215/95 Jürgen Mohr.

Mając na uwadze powyższe wskazane przez Trybunał warunki uznania danej czynności za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, należy stwierdzić, że w omawianym zdarzeniu przyszłym nie zostaną one spełnione. Elektrociepłownia nie zleca Wnioskodawcy usługi polegającej na wybudowaniu sieci ciepłowniczej, w zamian za finansowy jej udział w kosztach budowy, tym samym brak jest stosunku prawnego w zakresie świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o VAT. Elektrociepłownia dobrowolnie zgadza się ponieść część kosztów inwestycji. Zatem porozumienie zawarte pomiędzy Elektrociepłownią a Wnioskodawcą nie reguluje odpłatnego świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Elektrociepłowni w rozumieniu VAT, gdyż Elektrociepłownia nie zleciła wybudowania sieci przez Wnioskodawcę, w zamian za świadczenie wzajemne w postaci wynagrodzenia. Tym samym nie są spełnione podstawowe przesłanki w zakresie uznania przedmiotowego porozumienia za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

REASUMUJĄC, w ocenie Wnioskodawcy, zwrot części kosztów budowy na zasadach opisanych w poz. 67 niniejszego wniosku nie stanowi WYNAGRODZENIA z tytułu dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, w związku z tym płatność dokonywana przez Elektrociepłownię nie powinna być dokumentowana fakturą, a np. poprzez wystawienie przez Wnioskodawcę noty obciążeniowej.

Tak przykładowo rozstrzygnął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 grudnia 2009 r. sygn. ILPP2/443-1226/09-5/EN, czy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w wyroku z dnia 7 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 1351/12. Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu przywołanego wyroku stwierdził m.in., cyt.: "Świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Aby usługa podlegała obowiązkowi podatkowemu w podatku VAT konieczne jest, aby była świadczona odpłatnie, przy czym pomiędzy czynnością podlegającą opodatkowaniu (usługą), a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej wykonania istniał bezpośredni związek. Teza ta znalazła potwierdzenie w wyroku NSA wydanym w składzie 7 sędziów 19 marca 2012 r. sygn. akt I FPS 5/11, gdzie Sąd stwierdził, że "Podstawowym i koniecznym warunkiem do uznania transakcji za odpłatną usługę, a więc czynność opodatkowaną, jest wystąpienie wynagrodzenia bezpośrednio związanego z tą czynnością, rzeczywiście otrzymanego (bądź należnego), jako świadczenia wzajemnego za wykonaną usługę"."

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie wskazania czy kwota, którą otrzyma Wnioskodawca od Elektrociepłowni obejmująca zwrot części kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji inwestycji stanowi wynagrodzenie z tytułu odpłatnej dostawy towarów,

* nieprawidłowe - w zakresie wskazania czy kwota, którą otrzyma Wnioskodawca od Elektrociepłowni obejmująca zwrot części kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji inwestycji stanowi wynagrodzenie z tytułu odpłatnego świadczenia usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Zauważyć tutaj należy, iż jak wynika z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

W drodze wyjątku zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Pojęcie "odpłatności" pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin "zapłata" stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, iż czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu.

Mając na uwadze powyższe orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że czynność uznaje się za odpłatną, gdy są spełnione następujące warunki:

* istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

* wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

* istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

* odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

* wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Odpłatny charakter dostawy towarów lub świadczenia usług nie oznacza, że zapłata utożsamiana jest jedynie ze świadczeniem pieniężnym - świadczenie o charakterze rzeczowym także będzie wynagrodzeniem, bowiem ma miejsce konkretna korzyść za dokonywane świadczenie.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. dystrybucja ciepła wytwarzanego przez podmioty zewnętrzne - dwie Elektrociepłownie, do odbiorców końcowych ciepła na lokalnym rynku dostaw ciepła. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Chcąc zapewnić dostawę ciepła odbiorcom końcowym na terenie powstającego Parku Naukowo Technologicznego (zwanego dalej Parkiem), Wnioskodawca zamierza zrealizować inwestycję polegającą na wybudowaniu sieci ciepłowniczej do Parku, w celu połączenia sieci ciepłowniczej z terenu Parku z siecią ciepłowniczą Wnioskodawcy. Sieć ciepłownicza na terenie Parku została wybudowana przez Powiat zgodnie z porozumieniem zawartym przez Wnioskodawcę i Powiat w dniu 27 lipca 2015 r. Z uwagi na okoliczność, że w przedmiotowym porozumieniu Wnioskodawca zobowiązał się do przyłączenia obiektów na terenie Parku począwszy od sezonu grzewczego 2016-2017, konieczne jest wybudowanie w 2016 r. przez Wnioskodawcę sieci ciepłowniczej do Parku, która połączy sieć ciepłowniczą Wnioskodawcy z siecią ciepłowniczą Parku. Przewidywana długość sieci do wybudowania przez Wnioskodawcę wynosi ok. 1,5 km

W związku z planowaną budową sieci (nazwanej w dalszej treści wniosku również inwestycją) Wnioskodawca w dniu 12 lutego 2016 r. zawarł z Elektrociepłownią zlokalizowaną w pobliżu Parku, porozumienie w ramach, którego Wnioskodawca przedstawił zakres planowanej w 2016 r. inwestycji, tryb jej przeprowadzenia, orientacyjne koszty. W porozumieniu Elektrociepłownia zobowiązała się, że po zrealizowaniu inwestycji pokryje 50% wartości nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na jej budowę, jednak nie więcej niż 1 200 000,00 zł netto. Elektrociepłownia zamierza pokryć połowę kosztów budowy sieci, gdyż bliska lokalizacja tej inwestycji z Elektrociepłownią daje pewność pozyskania przez nią nowego rynku zbytu dla produkowanego przez tę Elektrociepłownię ciepła. Wnioskodawca w ramach przedmiotowego porozumienia zobowiązał się, że wszyscy odbiorcy końcowi przyłączeni do nowej sieci będą zasilani w ciepło z Elektrociepłowni i Wnioskodawca zamówi dodatkowo w "Elektrociepłowni" moc cieplną w ilości 2,5 MW począwszy od 1 lipca 2016 r. i utrzyma tę wielkość co najmniej do 2026 r., co będzie uwzględniane w wielkości mocy zamawianych dla umów rocznych zawieranych z tą Elektrociepłownią. Równocześnie w porozumieniu jest jednoznacznie wskazane, że zrealizowana sieć ciepłownicza, której dotyczy porozumienie, stanowić będzie własność Wnioskodawcy i Elektrociepłownia nie będzie wnosić z tego tytułu żadnych roszczeń w stosunku do Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy kwota, którą otrzyma od Elektrociepłowni obejmująca zwrot części kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji inwestycji stanowi wynagrodzenie z tytułu odpłatnej dostawy lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca dokonywał na rzecz Elektrociepłowni jakiejkolwiek dostawy towarów. Jak już wskazano w niniejszej interpretacji towarami w rozumieniu ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Towarami są zatem m.in. budynki, budowle czy grunty. Z wniosku wynika, że sieć, którą Wnioskodawca wybuduje będzie w całości wyłączną własnością Wnioskodawcy. Skoro zatem Wnioskodawca nie przekaże Elektrociepłowni prawa do rozporządzania jak właściciel ani budowlami, ani gruntami, ani jakimikolwiek innymi towarami, to nie może być mowy o dostawie towarów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że kwota, którą otrzyma Wnioskodawca od Elektrociepłowni obejmująca zwrot części kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji inwestycji nie stanowi wynagrodzenia z tytułu odpłatnej dostawy w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1, należało uznać za prawidłowe.

Niemniej jednak w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem wzajemnym, bezpośrednim i ekwiwalentnym. Otrzymana przez Wnioskodawcę kwota, zdaniem tut. organu, stanowić będzie rodzaj wynagrodzenia z tytułu usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Elektrociepłowni i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie istnieje bowiem stosunek prawny w postaci zawartego porozumienia pomiędzy Wnioskodawcą a Elektrociepłownią. Jak sam Wnioskodawca wskazał, w ramach przedmiotowego porozumienia Wnioskodawca zobowiązał się, że wszyscy odbiorcy końcowi przyłączeni do nowej sieci będą zasilani w ciepło z Elektrociepłowni i Wnioskodawca zamówi dodatkowo w "Elektrociepłowni" moc cieplną w ilości 2,5 MW począwszy od 1 lipca 2016 r. i utrzyma tę wielkość co najmniej do 2026 r., co będzie uwzględniane w wielkości mocy zamawianych dla umów rocznych zawieranych z tą Elektrociepłownią. Ponadto Elektrociepłownia zamierza pokryć połowę kosztów budowy sieci, gdyż bliska lokalizacja tej inwestycji z Elektrociepłownią daje pewność pozyskania przez nią nowego rynku zbytu dla produkowanego przez tę Elektrociepłownię ciepła.

Zatem kwota, którą Elektrociepłownia przekaże Wnioskodawcy będzie rodziła korzyści dla Elektrociepłowni w postaci pozyskania nowego rynku zbytu, a tym samym zwiększenia przychodów.

Otrzymaną więc kwotę wynagrodzenia należy powiązać w przedmiotowej sprawie z zobowiązaniami Wnioskodawcy oraz korzyściami dla Elektrociepłowni wynikającymi z zawartego porozumienia, a nie z samą budową sieci, która w istocie powstanie na koszt Wnioskodawcy i będzie jego własnością.

W związku z powyższym należy uznać, że omawiana czynność wypełnia definicję świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem kwota, którą otrzyma Wnioskodawca stanowić będzie wynagrodzenie za usługę świadczoną na rzecz Elektrociepłowni przez Wnioskodawcę.

Odnośnie kwestii sposobu dokumentowania otrzymywanej kwoty, należy wskazać, że zasady wystawiania faktur zostały uregulowane w Dziale XI ustawy w Rozdziale 1 - Faktury.

Zgodnie art. 106a ustawy o VAT, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Natomiast ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury, zostały określone w art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że faktury są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, mają znaczenie dowodowe.

Mając na uwadze, że otrzymana przez Wnioskodawcę kwota stanowić będzie wynagrodzenie za wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na rzecz Elektrociepłowni, to świadczenie tych usług powinno być udokumentowane fakturą.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej, że kwota, którą otrzyma Wnioskodawca od Elektrociepłowni obejmująca zwrot części kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji inwestycji nie stanowi wynagrodzenia z tytułu odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, tym samym nie musi być udokumentowana poprzez wystawienie przez Wnioskodawcę faktury VAT (ale np. przez wystawienie noty obciążeniowej), należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy podkreślić, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, ponieważ stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach osadzonych w określonym stanie faktycznym. Nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są na podstawie zebranego w danej sprawie materiału dowodowego. Wyroki dotyczyły innych stanów faktycznych niż przedstawiony w przedmiotowej sprawie. Wyrok WSA z 7 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 1351/12 dotyczy bowiem opodatkowania podatkiem VAT "udziału w inwestycji dealera", natomiast wyrok NSA z 19 marca 2012 r. sygn. akt I FPS 5/11 dotyczy transakcji nabycia na własne ryzyko wierzytelności trudnej po cenie niższej od jej wartości nominalnej.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdzić należy, że wyrok C-16/93 R. J. Tolsma został również wzięty pod uwagę przez tut. organ w niniejszej interpretacji i stanowił podstawę dokonania przedmiotowego rozstrzygnięcia, natomiast orzeczenie TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie C-215/94 pomiędzy Jürgen Mohr a Finanzamt Bad Segeberg dotyczy opodatkowania rządowego odszkodowania otrzymanego w związku z zaniechaniem produkcji mleka i zostało wydane w innym stanie faktycznym niż opisany w przedmiotowym wniosku.

Na marginesie należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tut. organ nie jest nią związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.