IBPP1/4512-120/16/AR - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z 25 marca 2016 r. (data wpływu 30 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych.

Wniosek został uzupełniony pismem z 25 marca 2016 r. (data wpływu 30 marca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 marca 2016 r. znak IBPP1/4512-120/16/AR.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotową nieruchomość (stanowiącą działkę 0,75 ha zabudowaną budynkiem mieszkalnym (252 m²) i budynkiem gospodarczym) Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny dnia 20 stycznia 2004 r. (na podst. Aktu Notarial.) od swojej babci.

W roku 2012 sytuacja finansowa (brak funduszy na konieczne bieżące remonty budynku mieszkalnego - remont dachu, szkody górnicze oraz izolacja i osuszenie fundamentów i ścian) zmusiła Wnioskodawcę do podjęcia decyzji o sprzedaży części działki.

Wnioskodawca by być uczciwym wobec siebie i nabywców przyszłych i mieć pewność, że sprzedaje działkę budowlaną, wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, w związku z tym, że na danym terenie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzję ww. Wnioskodawca otrzymał 25 września 2012 r.

Ponieważ nie można sprzedać części działki nie oznaczając, która to część, Wnioskodawca zmuszony był podzielić geodezyjnie całą nieruchomość (decyzje podziału UM z dn. 10 kwietnia 2014 r.) na mniejsze, licząc się z tym, iż trudno będzie sprzedać cały przeznaczony teren jednemu nabywcy.

Biorąc pod uwagę, że uzyskane w wyniku podziału działki, które Wnioskodawca przeznaczy na sprzedaż (łącznie 4 sztuki) nie znajdą nabywcy bez posiadanej możliwości dojazdu, Wnioskodawca zmuszony był wydzielić ze swojej nieruchomości działkę na drogę dojazdową.

Cały grunt, o którym mowa powyżej stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, który nie jest i nigdy nie był przedmiotem żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca również nie prowadzi i nie prowadził na tej nieruchomości działalności gospodarczej.

Wnioskodawca otrzymując na własność w 2004 r. nieruchomość nie przypuszczał, iż będzie zmuszony ją kiedykolwiek sprzedać.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że:

1. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT.

2. Wnioskodawca nie jest i nie był nigdy rolnikiem, nie sprzedawał produktów rolnych.

3. Od momentu nabycia spadku/darowizny budynek mieszkalny Wnioskodawca zamieszkuje wraz z rodziną, budynki gospodarcze wykorzystuję na własne potrzeby; grunty: niewielka część stanowi obejście domu (podwórko), reszta to nieużytki.

4. Wnioskodawca oprócz wystąpienia o decyzję o warunkach zabudowy oraz podział, w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie podejmował innych działań.

5. Na pytanie tut. organu cyt. "Wnioskodawca wskazał we wniosku, że wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Decyzję tą otrzymał 25 września 2012 r., należy więc wskazać jakiej zabudowy dotyczyła (należy podać odrębnie dla każdej działki)..." Wnioskodawca wskazał, że "Zgodnie z wymogami Urzędu Miasta (ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kodeks postępowania administracyjnego aby uzyskać decyzję o warunkach zabudowy należy wskazać rodzaj zabudowy.

W związku z powyższym Wnioskodawca wskazał, że we wniosku jest parterowy budynek mieszkalny jednorodzinny o pow. zabudowy 120 m².

Jeden budynek na jednej działce wg planowanego podziału.

Do każdej niezabudowanej działki "przypisany" taki sam budynek".

6. Na pytanie tut. organu cyt. "Dlaczego podział działek został dokonany dopiero po 2 latach od wydania decyzji o warunkach zabudowy. Czy Wnioskodawca próbował sprzedać całość bez podziału..." Wnioskodawca wskazał, że wniosek do UM Z. o podział działki został złożony 29 listopada 2012 r., natomiast decyzję zatwierdzającą podział Wnioskodawca otrzymał 10 kwietnia 2014 r. Stąd wynikają te 2 lata różnicy. Niestety Wnioskodawca nie ma wpływu na pracę i procedury Urzędu.

Wnioskodawca nie próbował sprzedać całości bez podziału, bo nie ma takiej możliwości bez wyznaczenia geodezyjnego części przeznaczonej na zbycie oraz ustalenie drogi dojazdowej do tej części. Prawnie i formalnie byłoby to niemożliwe, gdyż tworzyło całość z domem, budynkami gospodarczymi i obejściem, które Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać.

7. Wydzielenie drogi dojazdowej było dokonane wraz z podziałem w 2014 r.

8. Wytyczenie drogi było niezbędnym warunkiem podziału działki na mniejsze (tylko na taki podział Urząd Miasta wyraził zgodę).

Działka pod drogę została wydzielona wraz z całym podziałem w 2014 r.

9. Oprócz podziału i wytyczenia działki pod drogę nic więcej z nieruchomością nie było robione (brak jakichkolwiek mediów).

10. Przedmiotowe działki, budynek mieszkalny oraz gospodarczy nigdy nie były przedmiotem najmu czy dzierżawy.

11. Wnioskodawca na chwilę obecną nie zamierza umieszczać tabliczki o sprzedaży na działce, gdyż jest to boczna droga mniej uczęszczana, Wnioskodawca jedynie rozpowie wśród znajomych, mając nadzieję, że przekażą dalej.

12. Wnioskodawca na pytanie tut. organu cyt. "W jaki sposób Wnioskodawca pozyska nabywców dla ww. działki..." wskazał, że jak wspomniał powyżej, zamierza wykorzystać "pocztę pantoflową" - rozpowie wśród znajomych.

13. Wnioskodawca na razie nie stosuje żadnych form ogłoszeń, zamierza rozreklamować wśród znajomych.

Czasem to najskuteczniejsza reklama!.

14. Pieniądze ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na generalny remont budynku mieszkalnego, który ze względu na swój wiek (grubo ponad 100 lat) oraz na szkody górnicze na tym terenie tegoż wymaga. Niezbędny jest remont dachu, osuszenie fundamentów oraz ścian i ich ocieplenie, wymiana starej instalacji elektrycznej. Ponieważ jest to duży dom to i koszty są duże.

15. Do sprzedaży Wnioskodawca przeznacza jedynie działki niezabudowane, działkę na której stoi dom, budynki gospodarcze i obejście nie zamierza sprzedawać.

16. Wnioskodawca posiada udział w wysokości 1/6 części w nieruchomości o pow. całkow. 0,4927 ha (jego udział wynosi 0,0821 ha). Jest to grunt - nieużytki, który Wnioskodawca otrzymał w drodze spadku po zmarłym ojcu w 2000 r.

Wnioskodawca swojej części nie zamierza sprzedawać.

17. Wnioskodawca nie sprzedawał wcześniej żadnej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek budowlanych, powstałych po podziale jednej dużej działki na mniejsze, stanowiących majątek osobisty podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przez niego gruntów w postaci działek budowlanych (nieuzbrojonych) nie powinna być objęta podatkiem VAT, ponieważ jest to majątek osobisty Wnioskodawcy i nie nabywał go z zamiarem sprzedaży.

W zależności od sytuacji Wnioskodawca będzie chciał sprzedać działki w całości lub z uwzględnieniem podziału na mniejsze części, ale sądzi, iż nie powinno mieć to wpływu na fakt podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca pragnie powołać się również na wyroki WSA i NSA rozstrzygające kwestie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych podatkiem VAT:

* NSA z dn. 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07),

* WSA w Gliwicach (sygn. akt III SA/Gl 161/08),

* WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1217/07),

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 10 lipca 2008 r., IBPP1/443-567/08/LSz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu zarobku w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 Trybunał stwierdził, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo TSUE stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotową nieruchomość (stanowiącą działkę 0,75 ha zabudowaną budynkiem mieszkalnym (252 m²) i budynkiem gospodarczym) Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny dnia 20 stycznia 2004 r. (na podst. Aktu Notarialnego) od swojej babci. W roku 2012 sytuacja finansowa (brak funduszy na konieczne bieżące remonty budynku mieszkalnego - remont dachu, szkody górnicze oraz izolacja i osuszenie fundamentów i ścian) zmusiła Wnioskodawcę do podjęcia decyzji o sprzedaży części działki. Wnioskodawca wskazał, że do sprzedaży przeznacza jedynie działki niezabudowane, działkę na której stoi dom, budynki gospodarcze i obejście nie zamierza sprzedawać.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości mających być przedmiotem sprzedaży dla celów zarobkowych. Wnioskodawca podał, że od momentu nabycia spadku/darowizny budynek mieszkalny Wnioskodawca zamieszkuje wraz z rodziną, budynki gospodarcze wykorzystuje na własne potrzeby; grunty: niewielka część stanowi obejście domu (podwórko), reszta to nieużytki. Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowe działki, budynek mieszkalny oraz gospodarczy nigdy nie były przedmiotem najmu czy dzierżawy. Wnioskodawca nie jest i nie był nigdy rolnikiem, nie sprzedawał produktów rolnych. Cały grunt, o którym mowa powyżej stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, który nie jest i nigdy nie był przedmiotem żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca również nie prowadzi i nie prowadził na tej nieruchomości działalności gospodarczej.

Ponadto, jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca oprócz wystąpienia o decyzję o warunkach zabudowy oraz podział, w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie podejmował innych działań.

Wnioskodawca wskazał, że oprócz podziału i wytyczenia działki pod drogę nic więcej z nieruchomością nie było robione (brak jakichkolwiek mediów).

W celu sprzedaży działek zamierza wykorzystać "pocztę pantoflową" - rozpowie wśród znajomych. Wnioskodawca na razie nie stosuje żadnych form ogłoszeń, zamierza rozreklamować wśród znajomych.

Wnioskodawca posiada udział w wysokości 1/6 części w nieruchomości o pow. całkow. 0,4927 ha (jego udział wynosi 0,0821 ha). Jest to grunt - nieużytki, który Wnioskodawca otrzymał w drodze spadku po zmarłym ojcu w 2000 r. Wnioskodawca swojej części nie zamierza sprzedawać.

Pieniądze ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na generalny remont budynku mieszkalnego, który ze względu na swój wiek (grubo ponad 100 lat) oraz na szkody górnicze na tym terenie tegoż wymaga. Niezbędny jest remont dachu, osuszenie fundamentów oraz ścian i ich ocieplenie, wymiana starej instalacji elektrycznej. Ponieważ jest to duży dom to i koszty są duże.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych działek uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie jest czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do zamierzonej dostawy działki.

Natomiast w kwestii dokonania podziału nieruchomości należy odnieść się do powołanych wyżej orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10. Jak już zaznaczono, treść ww. orzeczeń wskazuje, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji wystąpiły pojedyncze okoliczności wskazane przykładowo w treści orzeczeń TSUE, związane z podziałem nieruchomości i wydzieleniem drogi wewnętrznej oraz wystąpieniem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, których jednak w ocenie tut. organu nie można uznać za ciąg zdarzeń przesądzających o uznaniu tych działań za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że jak podał Wnioskodawca w treści wniosku otrzymując na własność w 2004 r. nieruchomość nie przypuszczał, iż będzie zmuszony ją kiedykolwiek sprzedać. Wnioskodawca by być uczciwym wobec siebie i nabywców przyszłych i mieć pewność, że sprzedaje działkę budowlaną, wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, w związku z tym, że na danym terenie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto ponieważ nie można sprzedać części działki nie oznaczając, która to część, Wnioskodawca zmuszony był podzielić geodezyjnie całą nieruchomość (decyzja podziału UM Z. z dn. 10 kwietnia 2014 r.) na mniejsze, licząc się z tym, iż trudno będzie sprzedać cały przeznaczony teren jednemu nabywcy.

Wnioskodawca nie próbował sprzedać całości bez podziału, bo nie ma takiej możliwości bez wyznaczenia geodezyjnego części przeznaczonej na zbycie oraz ustalenie drogi dojazdowej do tej części. Jak wskazał Wnioskodawca, prawnie i formalnie byłoby to niemożliwe, gdyż tworzyło całość z domem, budynkami gospodarczymi i obejściem, które Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać.

Biorąc pod uwagę, że uzyskane w wyniku podziału działki, które Wnioskodawca przeznaczy na sprzedaż (łącznie 4 sztuki) Wnioskodawcy nie znajdzie nabywcy bez posiadanej możliwości dojazdu, zmuszony był wydzielić ze swojej nieruchomości działkę na drogę dojazdową. Wytyczenie drogi było niezbędnym warunkiem podziału działki na mniejsze (tylko na taki podział Urząd Miasta wyraził zgodę).

Wobec powyższego uznać należy, że planowana sprzedaż działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia ww. działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie Wnioskodawcy w odniesieniu do tej sprzedaży nie można uznać za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FPS 3/07 oraz orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego sygn. akt III SA/Gl 161/08 i III SA/Wa 1217/07 bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnej sprawie, osądzonej w określonym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Również powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) i stanowisko Wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tut. organ nie jest nią związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.