IBPP1/4512-110/15/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego:

* jest nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia, że sprzedaż nie podlega opodatkowaniu,

* jest prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokalu.

W dniu 9 lutego 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego.

Wniosek został uzupełniony pismem z 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/4512-110/15/ES z 23 kwietnia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarcza i będąc w tym czasie podatnikiem VAT w 1995 r. zakupił od Spółdzielni Mieszkaniowej bez podatku VAT pomieszczenie użytkowe o pow. 20 m² i do tego pomieszczenia dobudował drugie o pow. 36 m² łącząc je w jedną użytkową całość, co dało łączną powierzchnię 56 m². Podczas budowy tych 36 m² za zakupywane materiały Wnioskodawca odliczał podatek VAT. W tym stworzonym lokalu 56 m² Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą od 1996 r. do końca 2003 r. Działalność Wnioskodawca zlikwidował w 2003 r. W okresie 1996 do 2011 r. Wnioskodawca posiadał tzw. własnościowe prawo do lokalu, a od 2011 r. (marca) posiadał tzw. wyodrębnioną pełną własność.

Lokal ten od 2004 r. Wnioskodawca wynajmuje w części lub całości z różnymi przerwami pod działalność gospodarczą różnym najemcom i z tego tytułu prawie przez cały okres do 30 czerwca 2014 r. Wnioskodawca był płatnikiem podatku VAT. Obecnie Wnioskodawca lokal wynajmuje lecz od 1 lipca 2014 r. korzysta ze zwolnienia z podatku VAT i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest właścicielem żadnego innego lokalu użytkowego. Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotowy lokal.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

Nie wie dlaczego Spółdzielnia nie naliczyła podatku VAT.

Pomieszczenie, które Wnioskodawca zakupił znajduje się w obiekcie wybudowanym prawdopodobnie w latach 60 XX w., a w owym czasie nie obowiązywał podatek VAT, dlatego nie został naliczony, albo dlatego, że było to wg informacji Spółdzielni:

* uzupełnienie wkładu budowlanego tytułem pokrycia kosztów budowy poniesionych przez Spółdzielnię,

* wkład budowlany za przejmowane pomieszczenie, wkład członkowski.

W świetle powyższego w przekonaniu Wnioskodawcy oznacza to, że czynności ww. nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Czynność ta nie została udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawca otrzymał tylko dowód wpłaty do kasy Spółdzielni, co oznacza, że nie wystawiono faktury VAT, bo nie podlegała podatkowi VAT.

Wnioskodawcy nie przysługiwało (mimo, że był czynnym VAT-owcem) prawo do odliczenia podatku VAT, gdyż nie wystawiono faktury VAT, bo czynność ta nie podlegała podatkowi VAT.

Pomieszczenie, które Wnioskodawca zakupił znajdowało się i nadal znajduje w dużym budynku, w którym mieści się ponad 20 różnych lokali niemieszkalnych.

Z pomieszczenia zakupionego Wnioskodawca nie korzystał do czasu dobudowania drugiej części i połączył to w jedną całość. Po przejęciu zakupionego pomieszczenia pomimo, że Wnioskodawca nie mógł z niego korzystać przez cały okres budowy nowego pomieszczenia za to przejęte pomieszczenie Wnioskodawca płacił Spółdzielni określone kwoty.

Budowę tzw. dobudówki Wnioskodawca rozpoczął w 1996 r. a zakończył w I półroczu 1997 r. Dokładnych dat dziś nie jest w stanie podać.

Przedmiotowy lokal nie jest lokalem wolnostojącym, a jedynie częścią większego budynku, o którym mowa powyżej.

Lokal jest jedną z części dużego budynku i posiada jeden numer nadany przez Spółdzielnię.

Dobudowa drugiego pomieszczenia stanowiła ulepszenie tego lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (p.d.o.f.).

Wydatki na to ulepszenie były wyższe niż 30% wartości początkowej pierwszego pomieszczenia.

Powstały z połączenia 2 pomieszczeń lokal w stanie ulepszonym był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez ponad 6 lat.

Lokal od 2003 r. był wynajmowany w okresach:

01. 2004 r. - cały pusty (nie wynajmowany),

1 lutego 2004 r. - 30 grudnia 2012 r. - wynajmowano 46 m²,

30 grudnia 2004 r. - 30 grudnia 2012 r. - wynajmowano całość,

30.12.2012. - 4 listopada 2013 r. - cały pusty (nie wynajmowano),

4 listopada 2013 r. - 30 kwietnia 2014 r. - wynajmowano 30 m²,

30 kwietnia 2014 r. - 30 kwietnia 2015 r. - wynajmowano 46 m²,

od 30 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca nie ma najemcy i lokal będzie stał pusty.

Na pytanie tut. organu: "Czy powstały z połączenia 2 pomieszczeń lokal jest budynkiem lub budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.)...", Wnioskodawca odpowiedział, że nie zna tych przepisów, a ze względu na bardzo krótki termin na odpowiedź (3 dni robocze) nie był w stanie tego sprawdzić w żadnej instytucji (żądano zwrócenia się na piśmie, z tym że odpowiedź Wnioskodawca mógł otrzymać w terminie administracyjnym), Wnioskodawca może tylko stwierdzić, że jest częścią dużego budynku.

Symbol PKOB tego budynku to niemieszkalny o symbolu PKOB 112-123.

Budynek, w którym znajduje się lokal Wnioskodawcy jest trwale związany z gruntem.

Lokal Wnioskodawcy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w I półroczu 1997 r.

Po oddaniu lokalu w najem Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na jego ulepszenie.

Od ostatniego ulepszenia w kontekście powyższej odpowiedzi, lokal był używany od 1997 r.

Do chwili obecnej Wnioskodawca nie sprzedał lokalu, bo potencjalni kupcy nie chcą zapłacić podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jeśli Wnioskodawca sprzeda lokal, to czy od otrzymanej należności za ten lokal będzie zobowiązany zapłacić podatek VAT, czy nie.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana kwota z tytułu sprzedaży tego lokalu w obecnym stanie prawnym nie podlega podatkowi VAT lub winna być zwolniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* jest nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia, że sprzedaż nie podlega opodatkowaniu,

* jest prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokalu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez sprzedaż w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, iż najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, a jak wiadomo, zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą i będąc w tym czasie podatnikiem VAT, w 1995 r. zakupił od Spółdzielni Mieszkaniowej pomieszczenie użytkowe o pow. 20 m² i do tego pomieszczenia dobudował drugie o pow. 36 m² łącząc je w jedną użytkową całość o pow. 56 m². Czynność nabycia pierwszego pomieszczenia nie została udokumentowana fakturą VAT, Wnioskodawca otrzymał tylko dowód wpłaty do kasy Spółdzielni, co oznacza, że nie wystawiono faktury VAT, bo nie podlegała podatkowi VAT. Pomieszczenie, które Wnioskodawca zakupił znajdowało się i nadal znajduje w dużym budynku, w którym mieści się ponad 20 różnych lokali niemieszkalnych. Z pomieszczenia zakupionego Wnioskodawca nie korzystał do czasu dobudowania drugiej części i połączył to w jedną całość. Budowę tzw. dobudówki Wnioskodawca rozpoczął w 1996 r. a zakończył w I półroczu 1997 r.

Podczas budowy drugiego pomieszczenia o pow. 36 m² za zakupywane materiały Wnioskodawca odliczał podatek VAT.

Dobudowa drugiego pomieszczenia stanowiła ulepszenie tego lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wydatki na to ulepszenie były wyższe niż 30% wartości początkowej pierwszego pomieszczenia.

Powstały z połączenia 2 pomieszczeń lokal w stanie ulepszonym był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez ponad 6 lat.

Przedmiotowy lokal nie jest lokalem wolnostojącym, a jedynie częścią większego budynku, o którym mowa powyżej. Lokal jest jedną z części dużego budynku i posiada jeden numer nadany przez Spółdzielnię.

Budynek, w którym znajduje się lokal Wnioskodawcy jest trwale związany z gruntem. Symbol PKOB tego budynku to niemieszkalny o symbolu PKOB 112-123.

Lokal Wnioskodawcy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w I półroczu 1997 r.

Od ostatniego ulepszenia w kontekście powyższej odpowiedzi, lokal był używany od 1997 r., gdyż po oddaniu lokalu w najem Wnioskodawca nie ponosił innych wydatków na jego ulepszenie.

W lokalu o pow. 56 m² Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą od 1996 r. do końca 2003 r., kiedy to zlikwidował działalność. Wnioskodawca był płatnikiem podatku VAT a od 1 lipca 2014 r. korzysta ze zwolnienia z podatku VAT i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Lokal ten od 2004 r. Wnioskodawca wynajmuje w części lub całości z różnymi przerwami pod działalność gospodarczą różnym najemcom:

01. 2004 r. - cały pusty (nie wynajmowany),

1 lutego 2004 r. - 30 grudnia 2012 r. - wynajmowano 46 m²,

30 grudnia 2004 r. - 30 grudnia 2012 r. - wynajmowano całość,

30.12.2012. - 4 listopada 2013 r. - cały pusty (nie wynajmowano),

4 listopada 2013 r. - 30 kwietnia 2014 r. - wynajmowano 30 m²,

30 kwietnia 2014 r. - 30 kwietnia 2015 r. - wynajmowano 46 m²,

od 30 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca nie ma najemcy i lokal będzie stał pusty.

Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotowy lokal.

W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca wykorzystywał należący do niego lokal użytkowy do działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

W lokalu o pow. 56 m² Wnioskodawca (będąc czynnym podatnikiem VAT) prowadził działalność gospodarczą od 1996 r. do końca 2003 r., a następnie od 1 lutego 2004 r. lokal jest wynajmowany w części lub całości z przerwami pod działalność gospodarczą różnym najemcom.

Zatem w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nieruchomość w postaci lokalu użytkowego niewątpliwie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT w tym w postaci najmu.

Należy mieć na uwadze, że w podatku VAT nie występuje pojęcie "najmu prywatnego" i "najmu w ramach działalności gospodarczej". W świetle przepisów ustawy o VAT działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi środek trwały w jego zarejestrowanej działalności czy nie.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, co wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści wyroku TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht). Orzeczenie to dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika więc, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca w odniesieniu do lokalu będącego własnością Wnioskodawcy.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Zachowanie Wnioskodawcy prezentowane w odniesieniu do ww. nieruchomości w postaci lokalu użytkowego skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a więc za podatnika podatku od towarów i usług. Nie można bowiem uznać, by w tej konkretnej sytuacji dostawa przedmiotowej części nieruchomości stanowiła dostawę majątku wykorzystywanego wyłącznie na potrzeby prywatne Wnioskodawcy skoro w lokalu tym Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT w tym polegającą na jego wynajmowaniu.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa nieruchomości w postaci lokalu użytkowego, stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca działać będzie dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę - bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) czy nabywcy.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

W myśl natomiast art. 43 ust. 7a ww. ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

3a.obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa lokalu użytkowego, który był przedmiotem najmu może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Aby zatem dostawa przedmiotowego lokalu użytkowego mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tego lokalu nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata.

Ażeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (w tym przypadku lokalu) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt lub jego część zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, leasing. Zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa, leasing są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie także moment oddania budynku lub jego części do użytkowania pierwszemu nabywcy czy najemcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że dokonany przez Wnioskodawcę w 1995 r. zakup pomieszczenia (lokalu użytkowego) o pow. 20 m² od Spółdzielni Mieszkaniowej nie był udokumentowany fakturą VAT i nie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Lokal użytkowy, o którym mowa we wniosku był ulepszany poprzez dobudowę drugiego pomieszczenia.

Rozpoczęta przez Wnioskodawcę w 1996 r. a zakończona w I półroczu 1997 r. dobudowa drugiego pomieszczenia stanowiła ulepszenie tego lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wydatki na to ulepszenie były wyższe niż 30% wartości początkowej pierwszego pomieszczenia. Podczas dobudowy, w związku z zakupem materiałów Wnioskodawca odliczał podatek VAT.

Biorąc pod uwagę fakt, że poniesione od 1996 r. do końca I półrocza 1997 r. wydatki na ulepszenie lokalu stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej, natomiast później Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na jego ulepszenie, to pierwsze zasiedlenie przedmiotowego lokalu nastąpiło w związku z jego najmem (od 1 lutego 2004 r. do 30 grudnia 2004 r. - wynajmowano 46 m², natomiast już od 30 grudnia 2004 r. do 30 grudnia 2012 r.- wynajmowano całość), po ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej, a zatem pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą przedmiotowego lokalu nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Biorąc powyższe pod uwagę planowana dostawa ww. lokalu użytkowego będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów objętą zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż tego lokalu powinna być zwolniona od podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż nie podlega opodatkowaniu należało uznać za nieprawidłowe.

Należy bowiem zaznaczyć, że niepodleganie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku VAT, są to dwa różne, wzajemnie wykluczające się pojęcia, których nie można utożsamiać. Czym innym jest wyłączenie czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a czym innym objęcie czynności reżimem ustawy o VAT z jednoczesnym zwolnieniem z opodatkowania tym podatkiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.