IBPP1/4512-1014/15/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa

(tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

T. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka w ramach swojej działalności produkuje i sprzedaje izolacje styropianowe dla budownictwa, elementy systemu ociepleń, a także sprzedaje inne materiały budowlane. Na życzenie nabywców są one dostarczane do nich przez wynajęte (przez Spółkę) firmy transportowe lub spedycyjne (1). Nabywcy mogą również (2) odbierać towary z magazynów Spółki własnym transportem lub wynajmować przewoźników we własnym zakresie. W Spółce występują także przypadki, kiedy po dokonaniu sprzedaży Spółka (3) na zlecenie nabywcy deponuje konkretny asortyment w swoim magazynie w oczekiwaniu na odbiór (przez nabywcę). Spółka przeprowadza także (4) krajowe transakcje łańcuchowe, w których jest podmiotem pośredniczącym. W takich przypadkach transport jest organizowany przez Spółkę lub pierwotnego sprzedawcę, Spółka nabywa i sprzedaje towar, przejmując prawo do dysponowania towarem jak właściciel w oparciu o fakturę zakupową i przenosząc je dalej zgodnie z fakturą sprzedażową).

Zasady współpracy i zawierania umów pomiędzy Spółką i jej kontrahentami (nabywcami) regulują Ogólne Warunki Sprzedaży (dalej: OWS), które mają zastosowanie do umów sprzedaży towarów zawieranych przez Spółkę i stanowią ich integralną część.

Spółka w OWS planuje wprowadzić modyfikacje, które doprecyzują stosunki między stronami i określą status prawny towarów do czasu (i w czasie) transportu, zwłaszcza jasno określą zobowiązania i uprawnienia kupującego i Spółki w odniesieniu do tych towarów. Planowana zmiana ma polegać na dodaniu do OWS regulacji, zgodnie z którą "Z chwilą wydania towarów z magazynu rozumianego jako wystawienie dokumentu WZ i pozostawienie towarów do dyspozycji Kupującego, towar zostaje definitywnie przeznaczony dla Kupującego, który może nim dysponować na warunkach określonych w OWS". Z datą wystawienia WZ i pozostawienia towarów do dyspozycji nabywcy będzie on mógł faktycznie rozporządzać towarem. Kontrahenci od momentu wystawienia przez Spółkę dokumentu WZ i pozostawienia towarów do ich dyspozycji będą mogli używać nabyte wyroby we własnej działalności gospodarczej, przetwarzać je, sprzedawać, oddać w użytkowanie, w najem, przemieszczać lub wykorzystywać w inny wybrany przez siebie sposób i nie wystąpią żadne ograniczenia w dysponowaniu przez nabywców tymi towarami.

Spółka pragnie potwierdzić, jaki powinna przyjmować moment powstania obowiązku podatkowego dla celów VAT po opisanej modyfikacji OWS, w świetle aktualnego brzmienia przepisów VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy data wydania towarów z magazynu rozumianego jako wystawienie dokumentu WZ i pozostawienie towarów do dyspozycji nabywcy, z którą to datą towar zostaje definitywnie przeznaczony dla nabywcy, który może nim dysponować według swojego wyboru, będzie wyznaczać datę dokonania dostawy towaru, a tym samym moment powstania obowiązku podatkowego w rozumieniu regulacji VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na tak postawione pytanie powinna być twierdząca: obowiązek podatkowy z tytułu zawieranych transakcji będzie następował z chwilą wydania towarów z magazynu rozumianego jako wystawienie dokumentu WZ i pozostawienie towarów do dyspozycji nabywcy, gdyż wtedy nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Określenie "dostawa towaru" definiuje natomiast art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, wskazując, że przez dostawę towaru rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Określenie momentu dostawy jest szczególnie istotne ze względu na art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Dla określenia momentu, w którym następuje dostawa towaru istotne jest ustalenie momentu przeniesienia faktycznej kontroli nad rzeczą, możliwości korzystania z niej i dysponowania nią. W opisanym zdarzeniu przyszłym należy przyjąć, że moment ten będzie następował w chwili wydania towarów z magazynu, tj. w dacie wystawienie dokumentu WZ i pozostawienia towarów do dyspozycji nabywcy. Wynika to z faktu, iż towar w tym momencie zostaje definitywnie przeznaczony nabywcy i od tego momentu po jego stronie powstaje prawo do dysponowania nim. Nie bez znaczenia staje się także wydzielenie odpowiedniej części towaru z magazynu Spółki - w związku z przeznaczeniem jej konkretnemu nabywcy można mówić o rzeczach oznaczonych co do tożsamości w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, a nie, jak wcześniej, rzeczach oznaczonych jedynie co do gatunku. Elementem kluczowym jest tutaj fakt, że wydzielona część produktów stanie się definitywnie przeznaczona dla konkretnego nabywcy, który uzyska prawo do dysponowania nią. W takiej sytuacji nie będzie można mówić, że Spółka wciąż włada towarem jak właściciel, bowiem władztwo to już w momencie wystawienia WZ i pozostawienia towarów do dyspozycji nabywcy przejdzie na kupującego. Dalsze losy towaru będą zależeć wyłącznie od kupującego i to on będzie uprawniony do wydawania wiążących poleceń w tym zakresie - np. co do konkretnego miejsca, do którego towar ma zostać przewieziony, czasu dostarczenia, itd.

Oznacza to, że mimo iż towar nie zostanie jeszcze dostarczony fizycznie do nabywcy, będzie on mógł rozporządzać nim jak właściciel, a więc dojdzie do dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Jak wskazuje T. Michalik, "przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel jest przeniesienie możliwości faktycznego dysponowania towarem i korzystania z niego na nabywcę (...) Dostawa towarów może mieć miejsce także gdy posiadanie towaru nie zostało przeniesione na nabywcę, jeżeli uzyskał on możliwość faktycznego dysponowania tym towarem" (VAT. Komentarz, Legalis 2015).

Warto przy tym zauważyć, że nabywca będzie mógł rozporządzać towarem jeszcze przed jego dostarczeniem, będzie mógł np. sprzedać go dalej czy też w inny sposób zadysponować towarem.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają także interpretacje prawa podatkowego, spośród których, w ramach przykładu, można wymienić:

* Interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 września 2014 r., IPPP3/443-575/14-5/JF i z dnia 26 stycznia 2015 r., IPPP1/443-1288/14-4/AP ("Klient zamawiając towar wybiera sposób jego odbioru. Jedną z jego form jest dostawa za pośrednictwem firmy kurierskiej. Zlecenie do firmy spedycyjnej składane jest przez sprzedawcę we własnym imieniu. (...) W sytuacji, gdy Spółka wystawi fakturę i jednocześnie dany towar przekaże przewoźnikowi, to w momencie wydania towaru z magazynu Spółki do transportu dokonana zostanie dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem w tym momencie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej transakcji, w myśl obowiązującego art. 19a ust. 1 ustawy.")

* Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 kwietnia 2015 r., ILPP1/4512-1-72/15-2/MK ("Skoro Spółka wystawia fakturę VAT przed wydaniem towaru wraz z kartą pojazdu i świadectwem homologacji, które umożliwiają rejestrację pojazdu w wydziale komunikacji, to w konsekwencji dzień wystawienia faktury będzie dniem dokonania dostawy, w którym powstanie obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy. Obowiązek podatkowy po stronie Wnioskodawcy dokonującego sprzedaży pojazdów samochodowych powstanie właśnie w takiej chwili, gdyż wskazany komplet dokumentów potwierdzających transakcję nabycia umożliwia jednocześnie swobodne dysponowanie pojazdem jak właściciel")

* Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2015 r., IBPP1/443-1132/14/AW ("W sytuacji zatem gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru (...), z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.")

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w interpretacji indywidualnej, o którą występuje niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U.

z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 2 ustawy o VAT w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Stosownie do art. 19a ust. 3 ustawy o VAT usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Zgodnie z art. 19a ust. 4 ustawy o VAT przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Jak stanowi art. 19a ust. 8 ustawy o VAT jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca w ramach swojej działalności sprzedaje izolacje styropianowe dla budownictwa, elementy systemu ociepleń, a także sprzedaje inne materiały budowlane. Na życzenie nabywców są one dostarczane do nich przez wynajęte przez Wnioskodawcę firmy transportowe lub spedycyjne. Nabywcy mogą również odbierać towary z magazynów Wnioskodawcy własnym transportem lub wynajmować przewoźników we własnym zakresie. U Wnioskodawcy występują także takie przypadki, kiedy po dokonaniu sprzedaży Wnioskodawca na zlecenie nabywcy deponuje konkretny asortyment w swoim magazynie w oczekiwaniu na odbiór (przez nabywcę). Wnioskodawca przeprowadza także krajowe transakcje łańcuchowe, w których jest podmiotem pośredniczącym. W takich przypadkach transport jest organizowany przez Wnioskodawcę lub pierwotnego sprzedawcę. Wnioskodawca nabywa i sprzedaje towar, przejmując prawo do dysponowania towarem jak właściciel w oparciu o fakturę zakupową i przenosząc je dalej zgodnie z fakturą sprzedażową.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku dostawy izolacji styropianowych dla budownictwa, elementów systemu ociepleń oraz innych materiałów budowlanych, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. W ustawie brak jest szczególnego przepisu odnoszącego się do momentu powstania obowiązku podatkowego w tym zakresie. W przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstaje zatem z chwilą dokonania dostawy towarów.

Należy zauważyć, że z wydaniem towaru łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Ustawodawca przewiduje więc, że w przypadku dostawy towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania tej dostawy. Należy zauważyć, że dostawa towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Oznacza to więc, że obowiązek podatkowy powstaje w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem.

Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług uzależniają dokonanie dostawy od przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (władztwo ekonomiczne).

W przedmiotowej sprawie zasady współpracy i zawierania umów pomiędzy Wnioskodawcą i jej kontrahentami (nabywcami) regulują Ogólne Warunki Sprzedaży, które mają zastosowanie do umów sprzedaży towarów zawieranych przez Wnioskodawcę i stanowią ich integralną część. Wnioskodawca w Ogólnych Warunkach Sprzedaży planuje wprowadzić modyfikacje, które doprecyzują stosunki między stronami i określą status prawny towarów do czasu (i w czasie) transportu, zwłaszcza jasno określą zobowiązania i uprawnienia kupującego i Wnioskodawcy w odniesieniu do tych towarów. Planowana zmiana ma polegać na dodaniu do Ogólnych Warunków Sprzedaży regulacji, zgodnie z którą "Z chwilą wydania towarów z magazynu rozumianego jako wystawienie dokumentu WZ i pozostawienie towarów do dyspozycji Kupującego, towar zostaje definitywnie przeznaczony dla Kupującego, który może nim dysponować na warunkach określonych w "Ogólnych Warunkach Sprzedaży". Z datą wystawienia WZ i pozostawienia towarów do dyspozycji nabywcy będzie on mógł faktycznie rozporządzać towarem. Kontrahenci od momentu wystawienia przez Wnioskodawcę dokumentu WZ i pozostawienia towarów do ich dyspozycji będą mogli używać nabyte wyroby we własnej działalności gospodarczej, przetwarzać je, sprzedawać, oddać w użytkowanie, w najem, przemieszczać lub wykorzystywać w inny wybrany przez siebie sposób i nie wystąpią żadne ograniczenia w dysponowaniu przez nabywców tymi towarami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla celów VAT dla dostawy towarów w związku z wprowadzeniem modyfikacji w Ogólnych Warunkach Sprzedaży.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przywołane przepisy należy stwierdzić, że jeżeli z datą wystawienia WZ i pozostawienia towarów do dyspozycji nabywcy będzie on mógł faktycznie rozporządzać towarem jak właściciel tj. kontrahenci od momentu wystawienia przez Wnioskodawcę dokumentu WZ i pozostawienia towarów do ich dyspozycji będą mogli używać nabyte wyroby we własnej działalności gospodarczej, przetwarzać je, sprzedawać, oddać w użytkowanie, w najem, przemieszczać lub wykorzystywać w inny wybrany przez siebie sposób i nie wystąpią żadne ograniczenia w dysponowaniu przez nabywców tymi towarami to należy uznać, że w odniesieniu do tych towarów, do dokonania dostawy w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dochodzi z datą wystawienia dokumentu WZ i pozostawienia towarów do dyspozycji nabywcy.

Tym samym po przedstawionej modyfikacji Ogólnych Warunków Sprzedaży należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT tj. z datą wystawienia dokumentu WZ i pozostawienia towarów do dyspozycji nabywcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw

z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U.

Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.