IBPP1/443W-23/08/JP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 maja 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443W-23/08/JP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawcy z dnia 28 marca 2008 r. (data wpływu 3 kwietnia 2008 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 12 marca 2008 r. znak IBPP1/443-562/07/JP, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

UZASADNIENIE

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej stawki podatku VAT dla dostawy komórek przynależnych do lokalu mieszkalnego (piwnic).

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

W ww. piśmie z dnia 28 marca 2008 r., Wnioskodawca zarzucił naruszenie prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 12 marca 2008 r. poprzez nieuzasadnione przyjęcie, iż stawka podatku obniżona do wysokości 7% nie ma zastosowania do dostawy garaży i komórek lokatorskich, które zdaniem tut. organu są lokalami użytkowymi podlegającymi opodatkowaniu stawką podstawową 22%.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje, iż nie jest uzasadnione stosowanie do poszczególnych części "jednej rzeczy" różnych stawek podatkowych. Skoro do budowy lokalu obowiązuje stawka 7%, należy ją zastosować do wszystkich jego części składowych, a więc do garażu i komórki lokatorskiej, które są częściami składowymi lokalu.Według Wnioskodawcy nie jest prawdą, że Wnioskodawca zwrócił się do tut. organu z zapytaniem, które dotyczyło zdarzenia przyszłego. Oba budynki mieszkalne są w trakcie realizacji, zostały dokonane częściowe wpłaty, umowy o ich realizacje zostały częściowo podpisane przed datą 31 grudnia 2007 r.

Wnioskodawca zarzuca naruszenie treści przepisu art. 47 Kodeksu cywilnego poprzez uznanie, że garaż i komórka lokatorska nie stanowi części składowej lokalu mieszkalnego, a zatem może być objęta inną stawką podatkową niż sam lokal. Tymczasem z obowiązujących przepisów prawa i orzecznictwa wynika wprost, że są to szczególne rodzaje części składowej nieruchomości - lokalu, które nie mogą być przedmiotem odrębnych praw. Już na etapie przygotowania samych projektów przedmiotowych budynków, było wiadomym, że nabycie, każdego z lokali może nastąpić jedynie z komórką lokatorską. Projekt przewidywał tyle komórek lokatorskich, co lokali mieszkalnych i każdy nabywca miał obowiązek nabyć komórkę. Ponadto, z każdym z budynków połączona jest określona liczba garaży, która jest jednak mniejsza niż liczba lokali. Nabywcy niektórych z lokali, mogli i mogą nabyć lokal z dodatkowym pomieszczeniem przynależnym (oprócz komórki lokatorskiej) - garażem. Pozostali nabywcy muszą korzystać z miejsc parkingowych poza budynkiem. Z założenia przyjętego do realizacji inwestycji wynika, że nabywcami garaży i komórek lokatorskich mieszczących się w ww. budynkach będą i są osoby nabywające poszczególne (choć nie wszystkie) lokale mieszkalne. Obiektywnie, każdy garaż mógł zostać nabyty przez osobę z "zewnątrz" i wtedy należałoby zastosować 22% stawkę podatku VAT, jednak garaże były i są proponowane nabywcom jako dodatkowe pomieszczenie przynależne, które tak jak lokal mieszkalny wraz z przynależną komórką lokatorską służyć będą zaspokajaniu potrzeb życiowych kupujących. Kupno komórki lokatorskiej i garażu oznacza nabycie prawa do korzystania z tych pomieszczeń przynależnych przez osoby nabywające, z wyłączeniem innych osób. Prawo to jest nierozerwalnie związane z nabyciem danego lokalu mieszkalnego stanowiąc jego integralną część. Dla każdego z lokali wraz z pomieszczeniami przynależnymi zostanie zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta K. o samodzielności lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem odpowiednio przynależnym do mieszkania, to jest komórką lokatorską względnie komórką lokatorską i garażem, po zawarciu umowy ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży, założona jedna księga wieczysta. Ponadto wykonawca inwestycji, stosuje również 7% stawkę podatku VAT, dlatego nie uzasadnionym jest by inwestor (Wnioskodawca) stosował odmienną stawkę podatku VAT. Komórki lokatorskie, tak jak garaże nie przylegają bezpośrednio do lokali mieszkalnych, ale przynależą do lokalu, zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Spełnienie wymagań o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali potwierdza w przypadku miasta K. Prezydent Miasta, wydając stosowne zaświadczenie (art. 2 ust. 3 ustawy o własności lokali). Tymczasem tut. organ bezpodstawnie przyjął, że garaż jak również piwnica (komórka lokatorska) jest pomieszczeniem użytkowym, a ustawa pomieszczeń tych do tej grupy wcale nie zalicza. Wobec tego przyjęta przez organ klasyfikacja jest niczym nieuzasadniona. Ustawa o podatku VAT pojęć lokali mieszkalnych i lokali użytkowych nie definiuje. W takiej sytuacji należy więc stosować zapisy ustawy o własności lokali.

Ponadto Wnioskodawca, nie może ponosić ujemnych konsekwencji, braku jednolitej interpretacji organów wśród organów podatkowych, ponadto jej dowolności (interpretacja z dnia 12 marca 2008 r. nie zawiera wystarczającego objaśnienia podstawy prawnej, w oparciu o którą została wydana by można się było do niej przychylić lub nie) oraz tego, że nastąpiła zmiana przepisów i teraz do wydania interpretacji nie jest właściwy Naczelnik właściwego Urzędu Skarbowego, lecz Dyrektor jednej z pięciu Izb Skarbowych. Do umów, które zostały podpisane, jak i są nadal zawierane, Wnioskodawca wprowadził w dobrej wierze, działając w oparciu o ww. postanowienia 7% stawkę podatku na cały przedmiot sprzedaży. Niedopuszczalnym, jest by nagle Wnioskodawca poinformował kupujących, że zamiast 7% podatku zapłacą 22% z uwagi na zmianę interpretacji przepisów podatkowych przez organ podatkowy.

Również w inwentaryzacji architektoniczno-budowlanej dotyczącej lokali mieszkalnych znajdującego się w zrealizowanej inwestycji Wnioskodawcy garaż i komórka lokatorska traktowane są jako pomieszczenia przynależne do lokalu.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołuje orzecznictwo:

* wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2003 r., sygn. akt III RN 29/2002, M. Podatkowy 2003/5/29, M. Podatkowy 2003/4/2,w którym Sąd wyraził pogląd, że "definiując pojęcie prawne "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy pojęciem "pomieszczenia pomocniczego" (art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali), tj. pomieszczeniem, które wraz z "izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi" bezpośrednio "służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych", oraz pojęciem "pomieszczenia przynależnego", które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest "przestrzenią" przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania "mieszkaniowych" potrzeb ludzi, natomiast służy zaspokajaniu "innych potrzeb" tych osób, które korzystają z "samodzielnego lokalu mieszkalnego" (art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 października 2007 r., sygn. akt. III SA/Wa 1140/2007, w którym Sąd zajął stanowisko, że: "Jeżeli podatnik świadczy usługi budowlano - montażowe to może on skorzystać z preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7%, ale jedynie w odniesieniu do robót związanych z budownictwem mieszkaniowym oraz infrastrukturą towarzyszącą, związaną z budownictwem mieszkaniowym",

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1181/2007, w którym Sąd wyraził pogląd, że "Jeżeli sprzedaż obejmuje zarówno mieszkanie, jak i określony udział we współwłasności garażu oraz prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego przypisanego do danego mieszkania, to sprzedaż miejsca postojowego również powinna być objęta 7% stawką VAT, tak jak sprzedaż samego lokalu mieszkalnego",

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2005 r., sygn. akt SA/Wa 2516/05, w którym Sąd stwierdził między innymi, że "nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatkowych), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży. (Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 22 czerwca 2005 r. (sygn. akt I FSK 103/05)),

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2005 r. sygn. akt I FSK 103/2005, sygn. akt FSK 2480/2004, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Po 1206/07. (zgodnie z tymi wyrokami przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniami przynależnymi, w tym z garażem, należy zastosować 7% stawkę VAT).

Ponadto Wnioskodawca przywołuje również okoliczność, że garaż i komórka lokatorska stanowi część składową lokalu, co wynika z treści Komentarza do Kodeksu Cywilnego tom I, pod red. prof, dr hab. K. Pietrzykowskiego ("Częścią składową nieruchomości lokalowej są pomieszczenia przynależne do lokalu, w szczególności piwnica, strych lub magazyn, choćby nawet do tego lokalu bezpośrednio nie przylegały") a także interpretację, przyjętą przez Ministra Finansów w piśmie z dnia 5 marca 2008 r., w sprawie dochodów Spółdzielni i Wspólnot Mieszkaniowych zwolnionych z podatku CIT - znak DD6/8213/11/KWW/07/MB7/82 - skierowanym do dyrektorów izb skarbowych oraz urzędów kontroli skarbowej. W ww. piśmie zostały sformułowane definicje "zasobów mieszkaniowych" i "gospodarki zasobami mieszkaniowymi", używanych w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak zdaniem Ministra Finansów przez "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże. Nielogiczne byłoby więc zdaniem Wnioskodawcy przyjęcie dla potrzeb podatku dochodowego, że garaże i piwnice czy komórki lokatorskie są pomieszczeniami przynależnymi do lokali mieszkalnych i tworzą "zasób mieszkaniowy", a dla potrzeb podatku VAT uznanie ich za lokale użytkowe, mimo iż mogą przynależeć do lokali mieszkalnych. Niedopuszczalna zdaniem Wnioskodawcy jest sytuacja, w której te same pomieszczenia (garaże, komórki) byłyby inaczej traktowane, w zależności od podatku, który jest w danym momencie naliczany.

Tut. organ niesłusznie zdaniem Wnioskodawcy zakwalifikował garaże oraz piwnice, do kategorii pomieszczeń użytkowych, w sytuacji, gdy nimi nie są. Ustawa o własności jednoznacznie traktuje garaże i piwnice jako przynależne do lokalu mieszkalnego. Przyjęta przez organ w tym zakresie, zbyt swobodna i niczym nie poparta, interpretacja narusza art. 2 ust. 2 ww. ustawy.

Skarżący w oparciu o powyższe analizy stwierdza, że stosowanie przez Wnioskodawcę 7% stawki VAT do garaży i komórek lokatorskich nabywanych jako pomieszczenia przynależne do lokalu mieszkalnego jest prawidłowe i zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.

Odpowiedź na zarzuty.

W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa Podatnik zarzuca, nieuzasadnione przyjęcie przez tut. organ, iż stawka podatku w wysokości 7% nie ma zastosowania do dostawy garaży i komórek lokatorskich, które jako lokale użytkowe podlegają opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 22%.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca buduje budynki mieszkalne z mieszkaniami, komórkami lokatorskimi (piwnicami) i garażami na sprzedaż (jest inwestorem). Jeden budynek z 51 mieszkaniami i 18 garażami został w 2007 r. przekazany aktami notarialnymi właścicielom. Obecnie trwa realizacja dwóch budynków mieszkalnych z 90 mieszkaniami i 40 garażami. Dotychczas Wnioskodawca w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniami przynależnymi tj. komórką lokatorską (piwnica) i garażem jako do całości czyli jednego przedmiotu sprzedaży mającego wymienione części składowe stosował stawkę podatku VAT w wysokości 7%. Natomiast zaliczki na poczet dostawy samego garażu bądź komórki lokatorskiej (piwnicy) opodatkował stawką 22% VAT (czyli stawką podstawową).

Ustawa z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym przedłużyła stosowanie 7% stawki VAT "do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym" (art. 41 ust. 12).

X sp. z o. o buduje budynki mieszkalne wielorodzinne z mieszkaniami o powierzchni użytkowej poniżej 150 m2. Natomiast garaże nie są lokalami użytkowymi, a przynależnymi do lokalu mieszkalnego wg ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie, czy może również od 1 stycznia 2008 r. stosować 7% stawkę VAT przy przyjmowaniu zaliczek na poczet dostawy lokalu mieszkalnego wraz z przynależnymi do niego komórką lokatorską (piwnicą) i garażem.

Zdaniem Wnioskodawcy również po 1 stycznia 2008 r. prawidłowe będzie stosowanie stawki VAT w wysokości 7% przy przyjmowaniu zaliczek na poczet dostawy lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150m2 wraz z przynależną do nich komórką lokatorską (piwnicą) i garażem (garażami), gdyż jest to zgodne z zapisami ustawy z dnia 19 września 2007 r.

Na tle tak przedstawionego zdarzenia przyszłego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, że stawka podatku od towarów i usług zarówno w okresie do dnia 31 grudnia 2007 r. jak i od dnia 1 stycznia 2008 r. obniżona do wysokości 7% (stosownie do art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy) ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do sprzedawanych części obiektów budownictwa mieszkaniowego (mieszkań), z wyłączeniem lokali użytkowych (piwnic, garaży), które podlegają opodatkowaniu stawką podstawową 22% (zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy). Zatem otrzymanie zaliczki na dostawę garażu i piwnicy po 1 stycznia 2008 r. należy udokumentować wystawieniem faktury z 22% stawką podatku VAT, natomiast otrzymanie zaliczki na dostawę lokalu mieszkalnego należy udokumentować fakturą ze stawka 7% podatku VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów zmienia w części swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 12 marca 2008 r. znak IBPP1/443-562/07/JP i stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie zaś do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosowało się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

W myśl art. 2 pkt 12 ww. ustawy przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111-Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112-Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113-Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na to, iż cyt. wyżej art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy utracił moc z dniem 31 grudnia 2007 r., przepisami art. 1 pkt 1 lit. b) oraz pkt 9 lit. a), b), c) ustawy z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 192, poz. 1382) wprowadzono w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług następujące zmiany od dnia 1 stycznia 2008 r.

Cyt. wyżej art. 41 ust. 1 ww. ustawy otrzymał brzmienie: stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ustawy). Natomiast w myśl art. 41 ust. 12 i ust. 12a ww. ustawy stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 12 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. nadanym przez ww. ustawę z dnia 19 września 2007 r., przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumieć należy budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Równocześnie przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 249, poz. 1861) do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 249, poz. 1861) w § 5 tego ostatniego rozporządzenia po ust. 1 dodano ust. 1a pkt 2 stanowiący, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 w zakresie w jakim obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Ustawa o VAT nie definiuje zarówno pojęcia: "lokal mieszkalny", jak i pojęcia: "lokal użytkowy", w związku z czym - posługując się wykładnią systemową - należy sięgnąć do uregulowań zawartych w innych przepisach, w tym również innych aktów prawnych. Zgodnie z wyrokiem SN z dnia 4 lutego 1994 r., sygn. akt.: III ARN 84/93, OSNC 1994/10/196, stwierdzono, że w procesie wykładni prawa podatkowego można posiłkować się definicjami zawartymi w innych ustawach, a nawet gałęziach prawa.Do unormowań wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej odsyła art. 2 pkt 6 ustawy o VAT definiując pojęcie towaru, w związku z czym posiadają one znaczenie priorytetowe. Do tego typu aktów zalicza się Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.). Wskazane rozporządzenie dzieli budynki na mieszkalne i niemieszkalne, określając te pierwsze w objaśnieniach wstępnych jako obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne zostały zdefiniowane jako obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Część "mieszkaniowa" budynku mieszkalnego obejmuje - zgodnie z PKOB -pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie). Mimo, że PKOB nie wymienia komórek lokatorskich - ze względu na podobieństwo znaczeniowe - podkreślenia wymaga uwzględnienie piwnic w części "mieszkaniowej" budynku.

Uregulowanie to nie wymienia natomiast garaży czy miejsc postojowych, choć znaczenie tego osłabia fakt, że wyliczenie nie jest zupełne. W PKOB garaże stanowiące odrębne budynki zostały zaklasyfikowane odrębnie, w klasie 1242, która jednak nie obejmuje parkingów w budynkach przeznaczonych głównie do innych celów. Uprawnione jest zatem wnioskowanie, że garaże stanowiące część budynku mieszkalnego nie są odrębnym budynkiem, posiadającym własną klasę. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych nie przesądza czy garaże podziemnie stanowią lokale użytkowe, nie precyzując również pojęcia: "pomieszczenia pomocnicze".

Wymienienie tego pojęcia znajduje się również w ustawie z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903), w której obok pojęcia normatywnego "samodzielnego lokalu mieszkalnego", w art. 2 ust. 4 tej ustawy ustawodawca posługuje się także pojęciem "pomieszczenia przynależnego do lokalu".

Ze sformułowanej w art. 2 ust. 2 ustawy definicji pojęcia "samodzielnego lokalu mieszkalnego" wynika, iż w rozumieniu tej ustawy jest to "wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych". Z kolei art. 2 ust. 4 stanowi, że do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane "pomieszczeniami przynależnymi".

Definiując pojęcie prawne "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni zatem wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* po pierwsze - pojęciem "pomieszczenia pomocniczego", czyli takiego pomieszczenia, które wraz z "izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi" służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych; w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych "pomieszczeń" z "izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi", który polega na wykorzystywaniu całej tej "przestrzeni" bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi, oraz

* po drugie - pojęciem "pomieszczenia przynależnego", które w sensie funkcjonalnym nie zawsze jest "przestrzenią" przeznaczoną dla bezpośredniej realizacji "mieszkaniowych" potrzeb ludzi, lecz służyć może zaspokojeniu "innych potrzeb" tych osób, które korzystają z "samodzielnego lokalu mieszkalnego". W tym kontekście ustawodawca wymieniał przykładowo: "piwnicę, strych, komórkę, garaż".

Przedstawiona analiza przepisów ustawy o własności lokali nie może jednak prowadzić do wniosku, że pomieszczenia przynależne nigdy nie stanowią części obiektu budownictwa mieszkaniowego, bądź iż jest to pojęcie równoznaczne z wyrażeniem: "lokal użytkowy". Na takie stwierdzenie nie pozwala literalne brzmienie art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, który:

* po pierwsze nie wskazuje, że zawsze pomieszczenia przynależne mają być położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem,

* po drugie wymienia w tej samej kategorii co garaż odmienne funkcjonalnie pomieszczenia np. strych, piwnicę, czy komórkę.

Ze względu na fakt, że system pojęciowy zastosowany w PKOB oraz w ustawie o własności lokali nie daje jednoznacznego wyniku wnioskowania, należy się odnieść - pomocniczo i posiłkowo - do innych uregulowań, które zawierają pojęcia występujące w przepisach ustawy o VAT. Takim aktem prawnym jest Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.)

Zgodnie z § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia przez mieszkanie rozumie się zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego, natomiast pomieszczeniem mieszkalnym są pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego (§ 9 pkt 10).

Z kolei lokal użytkowy został zdefiniowany jako jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym, natomiast pomieszczenie techniczne zostało określone jako pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku oraz pomieszczenie gospodarcze, przez które należy rozumieć pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 9 pkt 12 i 13).

Odrębną kategorię stanowi - wg cyt. rozporządzenia - pomieszczenie pomocnicze zdefiniowane jako pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności (§ 9 pkt 11). Komórka lokatorska - zgodnie z tym aktem stanowi pomieszczenie gospodarcze, a zatem nie wchodzi - w przeciwieństwie od garażu - do pojęcia lokalu użytkowego.Zatem mając na uwadze powyższe można zasadnie przyjąć, że stawka podatku 7% odnosi się do komórki lokatorskiej.

Jak wskazano powyżej tut. organ zmienił stanowisko w części zasadności opodatkowania stawką 7% dostawy lokali mieszkalnych wraz z komórkami lokatorskimi (piwnicami).

Mając natomiast na uwadze sprawę opodatkowania stawką 22% dostawy garaży wskazać należy, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 marca 2003 r., sygn. akt III RN 29/02 (pub. M. Podat. 2003/5/29), cyt. również przez Wnioskodawcę, potwierdził, że "garaże, choć stanowią część składową lokalu mieszkalnego, nie należą do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależnych do lokalu. Stąd, ich sprzedaż jest objęta 22% stawką VAT".

Dalej w wyroku Sąd Najwyższy podkreślił, iż: definiując pojęcie prawne "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy pojęciem "pomieszczenia pomocniczego" (art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali), tj. pomieszczeniem, które wraz z "izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi" bezpośrednio "służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych", oraz pojęciem "pomieszczenia przynależnego", które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest "przestrzenią" przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania "mieszkaniowych" potrzeb ludzi, natomiast służy zaspokajaniu "innych potrzeb" tych osób, które korzystają z "samodzielnego lokalu mieszkalnego" (art. 2 ust. 4). W tym kontekście ustawodawca wymieniał przykładowo "garaż". Zauważyć należy jednocześnie, iż powyższy wyrok zachowuje swoją aktualność także na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Przedstawiona analiza przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż 7% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) "samodzielnych lokali mieszkalnych" w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali (również samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z piwnicami) i tym samym sprzyjać miała zaspokajaniu właśnie "mieszkaniowych" potrzeb społeczeństwa. Nie są nią natomiast objęte stanowiące część składową sprzedawanego lokalu mieszkalnego garaże, których w świetle ww. przepisów nie można zaliczyć (obok izb) do tzw. pomieszczeń pomocniczych lokalu mieszkalnego, lecz zalicza się je do kategorii tzw. pomieszczeń przynależnych do tego lokalu.

Wnioskodawca w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa z dnia 23 marca 2008 r., podkreśla, iż Prezydent Miasta w opisanym stanie faktycznym wydaje stosowne zaświadczenie potwierdzające spełnienie wymagań o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali co pozwoliło na założenie jednej księgi wieczystej.

Tut. organ zauważa, iż takie zaświadczenie Prezydent wydaje po spełnieniu wymagań zawartych w ust. 2 art. 2 ww. ustawy o własności lokali. Wymagania te dotyczą samodzielnego lokalu mieszkalnego (...), które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosując powyższe kryteria stwierdzić należy, że garaż, chodź stanowi część składową lokalu mieszkalnego, nie należy do pomieszczeń pomocniczych ani samodzielnych lokali, lecz stanowi część przynależną do lokalu i nie służy dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ludności.

Zatem wydanie przez Prezydenta zaświadczenia nie ma wpływu na opodatkowanie dostawy pomieszczeń garażowych stawką podstawową VAT - 22%.

Wnioskodawca zarzuca że, skoro Wykonawca całej inwestycji stosuje stawkę 7% to brak podstaw by inwestor (Wnioskodawca) stosował odmienną stawkę podatku. Zauważyć jednak należy, że wykonawca inwestycji stosuje 7% stawkę do całego obiektu.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. nadanym przez ustawę z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 192, poz. 1382) przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumieć należy budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.Równocześnie zgodnie z wprowadzonym z dniem 1 stycznia 2008 r., na podstawie przepisu § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, przepisem § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniżono do wysokości 7% m.in. w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 w zakresie w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12 -12c ustawy.

Zatem o ile budynek mieści się we wskazanym wyżej grupowaniu należy przy jego dostawie stosować stawkę podatku w wysokości 7%. Należy jednak zauważyć, że stawka ta dotyczy całego budynku, natomiast Wnioskodawca sprzedaje jego "część", zatem w tej sytuacji 7% stawka będzie mieć zastosowanie jedynie do jego części mieszkalnej.

Nie można zgodzić się także z zarzutem, że wydana interpretacja nie zawiera wystarczającego objaśnienia podstawy prawnej, w oparciu o którą została wydana. Interpretacja z dnia 12 marca 2008 r. została wydana z przytoczeniem i objaśnieniem obowiązujących przepisów prawa, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny.

Ponadto Wnioskodawca zarzuca, że nie może ponosić konsekwencji braku jednolitej interpretacji organów wśród organów podatkowych oraz tego, że nastąpiła zmiana przepisów i obecnie do wydania interpretacji nie jest właściwy Naczelnik Urzędu Skarbowego lecz Dyrektor Izby Skarbowej.

W tym miejscu należy podkreślić, że tut. organ dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego w oparciu o przedstawiony stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe ma w tym zakresie swobodę orzekania i nie jest związany stanowiskiem zajmowanym przez inne organy czy instytucje, w tym Naczelników Urzędów Skarbowych. Właśnie w celu zapewnienia jednolitości interpretowania przepisów prawa podatkowego ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) wprowadzono nowe przepisy regulujące sposób wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego i wprowadzono w nim zmianę, w myśl której ograniczono liczbę organów wydających interpretacje do jednego - Ministra Finansów (w jego imieniu 4 Dyrektorów Izb Skarbowych).

Ponadto Wnioskodawca podnosi, że w piśmie z dnia 5 marca 2008 r. Minister Finansów sformułował definicje "zasobów mieszkaniowych" i "gospodarki zasobami mieszkaniowymi" używane w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, w sposób który pozwala na uznanie garaży i piwnic za pomieszczenia przynależne do lokali i tworzące w ten sposób "zasób mieszkaniowy". Tymczasem w podatku od towarów i usług pomieszczenia te są traktowane jako lokale użytkowe. Tym samym niedopuszczalna jest zdaniem Wnioskodawcy sytuacja, w której te same pomieszczenia są inaczej traktowane, w zależności od podatku, który jest w danym momencie naliczany.

Tut. organ pragnie zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć "zasobów mieszkaniowych", "gospodarki zasobami mieszkaniowymi". Są to pojęcia używane w odrębnej ustawie, natomiast dla potrzeb ustawy o podatku od towarów i usług zostały sformułowane pojęcia "budownictwo mieszkaniowe", "budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym" czy też "obiekty budownictwa mieszkaniowego (określenie użyte w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy o VAT). Zatem nie można zarzucać innego traktowania tych samych lokali w sytuacji gdy wynika to z faktu występowania innych definicji w odrębnych ustawach.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę orzecznictwa tut. organ pragnie stwierdzić, iż wyroki, są rozstrzygnięciami w konkretnych, indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Powyższe dotyczy również interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w innych sprawach czy pisemnych wskazówek udzielanych przez Ministra Finansów organom podatkowym.

Dlatego też poglądy zawarte w cyt. wyrokach nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa, tym bardziej, że na tle obecnie obowiązujących uregulowań prawnych oraz orzecznictwa ETS traci na aktualności pogląd, że nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje wprost na możliwość oddzielnego opodatkowania jednej czynności. Przykładowo w wyroku z dnia 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdza, iż: "Jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej".

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sytuacji oczywistym jest to, że skoro określone towary dostarczane wraz z lokalami mieszkalnymi zostały wyraźnie wyłączone przez polską ustawę o VAT z zakresu preferencji (z 7% stawki VAT), to tym samym objęcie ich tą preferencją, stanowiłoby poszerzenie jej zakresu przewidzianego dla dostawy samego lokalu (obiektu) mieszkaniowego. Skutkowałoby to tym, że towary wyraźnie wyłączone z zakresu preferencji byłyby jednak nią objęte. Taka wykładnia preferencji, jako szczególnego odstępstwa od opodatkowania zwykłą stawką VAT, byłaby sprzeczna z literalnym brzmieniem i celem przepisu ją wprowadzającego. Zakres przewidzianego w danym przepisie odstępstwa od ogólnych zasad opodatkowania musi bowiem zostać ograniczony wyłącznie do tego, co wyraźnie w nim zapisano. Przepisy ustanawiające odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT jest pobierany od każdej odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, podlegają wykładni zawężającej.

Z powyższego można wysnuć wniosek, iż gdyby ustawodawca chciał zastosować preferencyjną stawkę do sprzedaży garaży, miejsc postojowych czy też prawa do miejsca postojowego, sprzedawanych łącznie z lokalem mieszkalnym, użyłby wprost takiego określenia w ustawie, bądź nie wprowadzał wyłączenia z preferencji dotyczącego lokali użytkowych.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z garażem, będącym wyodrębnionym lokalem, czy to przypisanym do danego mieszkania czy też nie (mogącym być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży) podlega opodatkowaniu odpowiednio 7% i 22% stawką podatku VAT. Wynika to wprost z wyłączenia zawartego w przepisie § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) - "z wyłączeniem lokali użytkowych". Zatem mając na względzie racjonalność ustawodawcy nielogicznym byłoby zakładać, że w sytuacji gdy następuje zbycie lokalu mieszkalnego wraz z garażem, który nie stanowi wyodrębnionego lokalu, to sprzedaż taka podlegałaby jednej stawce VAT, właściwej dla lokalu mieszkalnego, tj. 7%, tylko z uwagi na fakt, iż przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży. Takie nierówne traktowanie podmiotów zbywających lokale mieszkalne wraz z lokalami przynależnymi, w zależności od statusu prawnego tych lokali przynależnych, prowadziłoby do naruszenia zasady państwa prawa, zapisanej w Konstytucji i art. 120 Ordynacji podatkowej oraz stanowiłoby niedopuszczalną wykładnię rozszerzającą przepisu wprowadzającego preferencję podatkową, która jest szczególnym odstępstwem od opodatkowania podstawową stawką podatku VAT.

Reasumując należy podkreślić jeszcze raz, iż gdyby ustawodawca chciał zastosować preferencyjną stawkę do sprzedaży garaży, miejsc postojowych czy też prawa do miejsca postojowego, sprzedawanych łącznie z lokalem mieszkalnym, użyłby wprost takiego określenia w ustawie, bądź nie wprowadzał wyłączenia z preferencji dotyczących lokali użytkowych.

Ponadto zauważyć należy, że z dniem 1 lipca 2007 r. weszły w życie nowe przepisy regulujące sposób wydawania indywidualnych interpretacji przepisów podatkowych, wprowadzone ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590). Dotychczas interpretacje wydawane były przez właściwych miejscowo Naczelników Urzędów Skarbowych, lecz obecnie ograniczono liczbę organów wydających interpretacje podatkowe w imieniu Ministra Finansów (działających w jego imieniu 4 Dyrektorów Izb Skarbowych). Zmiana przepisów w zakresie wydawania interpretacji miała m.in. na celu wyeliminowanie rozbieżności w interpretowaniu prawa podatkowego. Zatem nie może znaleźć uzasadnienia do zmiany przedmiotowej interpretacji fakt powoływania się na inne interpretacje.

Końcowo tut. organ pragnie zauważyć, że niezasadne jest twierdzenie Wnioskodawcy, że organ podatkowy bezpodstawnie interpretował przepisy prawa podatkowego w oparciu o zdarzenie przyszłe, w sytuacji gdy w przedmiotowym wniosku mamy do czynienia ze stanem faktycznym, gdyż budynki, o które pyta Wnioskodawca są w trakcie realizacji, zostały dokonane częściowe wpłaty, umowy o ich realizację zostały częściowo podpisane przed datą 31 grudnia 2007 r. Tut. organ pragnie zauważyć, że przepisy prawa podatkowego interpretowane są w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe. Określenie charakteru zdarzenia ustawodawca pozostawił Podatnikowi, a wyraz temu nadał poprzez zawarcie w formularzu wniosku ORD-IN poz. D.1, gdzie Wnioskodawca może zaznaczyć poz. 33 "stan faktyczny" lub 34 "zdarzenie przyszłe", w zależności od tego jakiego zdarzenia interpretacja ma dotyczyć. W przedmiotowym Wniosku zaznaczając kwadrat 34 sam Wnioskodawca wskazał więc, że przedmiotem interpretacji jest zdarzenie przyszłe.

W związku powyższym mając na uwadze okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę w złożonym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż sprzedaż lokali mieszkalnych (bez lub z komórkami lokatorskimi) podlega opodatkowaniu stawką 7%, natomiast sprzedaż lokali przynależnych (garaż) podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22% (zgodnie z art. 41 ust. 12 - 12c ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1a pkt 2 cyt. rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług), niezależnie od wymogów cywilnoprawnych dla takich transakcji. Tym samym tut. organ podtrzymuje swoje stanowisko co do dostawy garażu wraz z lokalem mieszkalnym, iż w takim przypadku stosuje się stawkę podatku w wysokości 22%. W przypadku zaś gdy wraz z lokalem mieszkalnym będzie dokonywana sprzedaż komórki lokatorskiej (piwnicy) zastosowanie winna mieć 7% stawka podatku VAT.

Na zmienioną niniejszym aktem pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie przysługuje skarga z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl