IBPP1/443-988/14/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 października 2014 r. (data wpływu 7 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 19 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.), oraz pismem z 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży 3 działek niezabudowanych nr 269/4, nr 269/5 i nr 270/3 - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 19 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.), oraz pismem z 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży 3 działek niezabudowanych nr 269/4, nr 269/5 i nr 270/3.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Jako podatnik VAT Wnioskodawca (Spółka Jawna) zakupił w 2000 r. nieruchomość niezabudowaną od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności stanowiącą jego majątek. Firma postanowiła sprzedać nieruchomość niezabudowaną. W dniu 22 września 2014 r. Wnioskodawca podpisał umowę wstępną na sprzedaż nieruchomości, kupujący wpłacił zaliczkę na poczet zakupu nieruchomości, otrzymaną zaliczkę Firma opodatkowała stawką 23% VAT.

Wnioskodawca sprzedaż nieruchomości ww. opodatkuje stawką 23% VAT.

Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Miasta w sprawie planu zagospodarowania, otrzymał zaświadczenie że działki, które chce sprzedać są objęte obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że zgodnie z zaświadczeniem wydanym z Urzędu Miasta... działki, które chce Wnioskodawca sprzedać: nr 269/4, 269/5. 270/3 w obr.... w Rz., są objęte obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego p.n. Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego "Nr.. terenu we wsi P. gmina Ś." pod działalność usługowo-produkcyjną, który został uchwalony przez Radę Gminy w Ś. Nr... z dnia 28 czerwca 2002 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zastosowana stawka podatku VAT 23% jest prawidłowa.

Czy jest możliwość zastosowania stawki zwolnionej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sprawie Firma zastosowała stawkę 23% na podstawie ustawy VAT.

Zastosowanie stawki zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 (dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane), wyklucza art. 2 pkt 33 (tereny budowlane - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).

Wnioskodawca jednocześnie informuje, że w sprawie której dotyczy zapytanie nie toczy się postępowanie podatkowe ani postępowanie przed sądem administracyjnym i nie ma kontroli podatkowej.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o wyjaśnienie poprawności stosowania przez Wnioskodawcę ustawy o podatku od towarów i usług w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień dotyczących zastosowania prawidłowej stawki podatku dla dostawy działek niezabudowanych nr 269/4, nr 269/5 i nr 270/3, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zatem sprzedaż gruntu należy traktować w kategorii dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca (spółka jawna) czynny podatnik VAT wskazał, że w dniu 22 września 2014 r. podpisał umowę wstępną na sprzedaż nieruchomości niezabudowanej składającej się działek o nr 269/4, nr 269/5 i nr 270/3, kupujący wpłacił zaliczkę na poczet zakupu nieruchomości. Otrzymaną zaliczkę Spółka opodatkowała stawką 23% VAT. Wnioskodawca sprzedaż nieruchomości ww. opodatkuje stawką 23% VAT.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Jak wynika z wniosku działki nr 269/4, nr 269/5 i nr 270/3, które są niezabudowane Wnioskodawca nabył w 2000 r. Zgodnie z zaświadczeniem wydanym z Urzędu Miasta ww. działki, które Wnioskodawca chce sprzedać, są objęte obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego p.n. Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego "Nr.. terenu we wsi P. gmina Ś." pod działalność usługowo-produkcyjną, a zatem działki te są przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że w sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Zatem określenie stawki, bądź zwolnienia nie może być rozszerzane na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniające do stosowania preferencji.

Uwzględniając opis stanu faktycznego wskazujący, że ww. działki zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego stanowią tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej, stwierdzić należy że opisane we wniosku nieruchomości gruntowe niezabudowane nr 269/4, nr 269/5 i nr 270/3 mające być przedmiotem sprzedaży stanowią działki przeznaczone pod zabudowę.

Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę gruntów przeznaczonych pod zabudowę nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując sprzedaży gruntów niezabudowanych nr 269/4, nr 269/5 i nr 270/3 winien opodatkować je stawką podatku VAT w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż działek podlega 23% na podstawie ustawy VAT a zastosowanie stawki zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, wyklucza art. 2 pkt 33, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonego do uzupełnienia wniosku o interpretację dokumentu, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Wszelkie zatem negatywne konsekwencje podania we wniosku stanu faktycznego niezgodnego z rzeczywistością ponosi Wnioskodawca.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.