IBPP1/443-986/09/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2009 r. (data wpływu 29 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania inwestycji środków trwałych, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy oraz w zakresie stawki podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 września 2009 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania inwestycji środków trwałych, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy oraz w zakresie stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem VAT (w chwili obecnej działalność została zlikwidowana). Z początkiem działalności Wnioskodawca ponosił wydatki na zakupy związane z przystosowaniem lokalu (lokal był wynajmowany) do prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, były inwestycjami w obcym środku trwałym. Od zakupów tych Wnioskodawca dokonywał odliczenia VAT-u naliczonego. Całość zakupów związana była wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną. Umowa z właścicielem lokalu nie przewidywała zwrotu nakładów i poniesione nakłady zostały w substancji opuszczanego lokalu (zabrano rzeczy demontowane). Zakupy związane z inwestycjami w obcym środku trwałym opodatkowane były różnymi stawkami VAT (7% i 22%).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie występuje obowiązek odprowadzenia VAT-u należnego od tej wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 12 powyższej ustawy, w przypadku usług, o których mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. W powstałej sytuacji faktycznej zasadne jest uznanie wartości tych kosztów w wysokości niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym - adekwatnie do uregulowań art. 29 ust. 10 ustawy stanowiącego, iż do dostawy towarów wymienionych w art. 7 ust. 2 ustawy (nieodpłatne przekazanie) podstawę opodatkowania stanowi koszt wytworzenia określony w momencie dostawy.

Definicja usługi zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma szerszy zakres od definicji usługi zawartej w klasyfikacjach statystycznych. Przy definiowaniu "świadczenia" należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Pojęcie świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. Tym samym spod pojęcia świadczenia usług będzie wyłączone świadczenie, którego treścią jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej) traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej.

Przepis art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Według art. 676 Kodeksu cywilnego, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że najemca, który poniósł nakłady na rzecz najętą, jest ich właścicielem w sensie ekonomicznym (nie prawnym). Poniesione przez najemcę nakłady należy uznać za świadczenie usług na rzecz wynajmującego. Odpłatnością za świadczenie usług jest kwota, którą wynajmujący zgodnie z umową najmu musi uiścić za poniesione nakłady, przy czym odpłatność ta może być wyrażona w pieniądzu albo w naturze w formie towaru lub usługi.

Sposób rozliczenia się przez strony umowy najmu w związku z nakładami poczynionymi przez najemcę na rzecz najętą jest pozostawiony - w ramach swobody zawierania umów - woli stron, chyba, że ze względu na treść lub cel umowa w tym przedmiocie sprzeciwiałaby się właściwości (naturze) stosunku najmu, ustawie lub zasadom współżycia społecznego (art. 3531 Kodeksu cywilnego).

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż dokonując ulepszeń w obcej nieruchomości najemca nabywa roszczenie majątkowe do tych nakładów i w zamian za te nakłady może żądać wynagrodzenia. Nakłady poniesione przez najemcę na rzecz najętą należy traktować za świadczenie usług przez najemcę na rzecz najmującego. Odpłatnością za świadczenie jest kwota, którą najmujący musiałby uiścić za poniesione przez najemcę nakłady, przy czym odpłatność ta może być wyrażoną w pieniądzu lub w naturze w formie towaru lub usługi.

W tym miejscu organ wydający interpretację pragnie podkreślić, iż należy zwrócić uwagę na odmienność uregulowań umownych od regulacji prawa cywilnego w tej materii, według których - zasadniczo - najemca powinien albo przekazać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili przekazania, albo przywrócić przedmiot najmu do stanu poprzedniego.

Jak wynika z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem VAT (w chwili obecnej działalność została zlikwidowana). Z początkiem działalności Wnioskodawca ponosił wydatki na zakupy związane z przystosowaniem lokalu (lokal był wynajmowany) do prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, były inwestycjami w obcym środku trwałym. Od zakupów tych Wnioskodawca dokonywał odliczenia VAT-u naliczonego. Całość zakupów związana była wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną. Umowa z właścicielem lokalu nie przewidywała zwrotu nakładów i poniesione nakłady zostały w substancji opuszczanego lokalu (zabrano rzeczy demontowane). Zakupy związane z inwestycjami w obcym środku trwałym opodatkowane były różnymi stawkami VAT (7% i 22%).

Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawca opuszcza wynajmowany lokal, a wynajmujący nabywa prawo do zatrzymania całości nakładów i ulepszeń poniesionych przez Wnioskodawcę w lokalu. Wynajmujący - zachowując wszelkie ulepszenia lokalu - zwalnia najemcę z konieczności ponoszenia dodatkowych nakładów w celu doprowadzenia lokalu do stanu pierwotnego, przedmiotowe nakłady na ulepszenia w obcym środku trwałym stanowią prawo majątkowe do tych nakładów. Opisana czynność polega na nieodpłatnym przekazaniu nakładów w związku z koniecznością rozwiązania dotychczasowej umowy najmu w warunkach, w których zawarta umowa nie przewidywała zwrotu nakładów po przekazaniu właścicielowi nieruchomości wraz z ulepszeniami. W sytuacji więc, gdy nieodpłatne przekazanie zachodzi w warunkach, gdy podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, traktuje się je jako odpłatne świadczenie usług - art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług podlegające opodatkowaniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania inwestycji środków trwałych, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy - należało uznać za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 41 ust. 13 ww. ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Z analizy przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego, nie wynika, by dla usługi nieodpłatnego przekazania inwestycji w obcym środku trwałym przewidziana była stawka inna niż podstawowa, zatem w niniejszym przypadku należy zastosować stawkę w wysokości 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku dotyczącej opodatkowania inwestycji środków trwałych, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy - należało uznać za nieprawidłowe

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznac za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.