IBPP1/443-979/11/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2011 r. (data wpływu 17 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy czynność zbycia nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego dokonana na podstawie umowy cywilnoprawnej stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy czynność zbycia nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego dokonana na podstawie umowy cywilnoprawnej stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 sierpnia 2011 r. (data wpływu 17 sierpnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Burmistrz będący reprezentantem Gminy dokonał sprzedaży nieruchomości na rzecz Spółdzielni w dniu 3 grudnia 2010 r. Zawierając umowę cywilnoprawną w formie aktu notarialnego, mając na uwadze art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług Urząd Gminy i Miasta wystawił do tej transakcji fakturę VAT opodatkowującą sprzedaż stawką 22%.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 5 sierpnia 2011 r. wynika, iż prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało ustanowione 10 września 1998 r. na rzecz Spółdzielni aktem notarialnym. Przy pobieraniu opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego Gmina nie doliczała podatku VAT.

Sprzedaży nieruchomości użytkownikowi wieczystemu dokonano na podstawie przepisów art. 32 ust. 1, art. 37 ust. 2 pkt 5, art. 67 ust. 1 oraz art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Przedmiotem sprzedaży dokonanej w dniu 3 grudnia 2010 r. aktem notarialnym była tylko i wyłącznie nieruchomość gruntowa, tj. działki oznaczone numerami ewidencyjnymi 1344/14 i 1344/34 położone na terenie miasta. Na działce oznaczonej nr 1344/34 znajduje się budynek piekarni, a na działce nr 1344/14 budynek gospodarczy, stanowiące przedmiot odrębnej własności użytkownika wieczystego.

Ogólny plan zagospodarowania przestrzennego dla Miasta z dniem 31 grudnia 2003 r. przestał obowiązywać. W chwili obecnej nie ma ważnego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z zapisami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania, nieruchomość (ww. działki) położona jest w obszarze istniejącego rzemiosła, baz, składów i przemysłu.

W uzupełnieniu z dnia 5 sierpnia 2011 r. dokonano sprostowania oznaczenia Wnioskodawcy zaznaczając, iż Wnioskodawcą w przedmiocie wydania interpretacji podatkowej jest Gmina, a Urząd Gminy i Miasta jest jednostką pomocniczą Gminy.

Urząd Gminy i Miasta jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 sierpnia 2011 r.):

Czy czynność zbycia nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego dokonana na podstawie umów cywilnoprawnych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (z uwzględnieniem stanowiska zawartego w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 sierpnia 2011 r.), zbycie nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego, dokonane na podstawie umów cywilnoprawnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste dnia 10 września 1998 r. tj. przed wejściem w życie ustawy o VAT, w związku z tym przy pobieraniu opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego Gmina nie doliczała podatku VAT, gdyż dostawa towarów sprecyzowana w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT została dokonana przed wejściem wżycie ustawy. Nieruchomość gruntowa została wydana Spółdzielni bez przeniesienia prawa własności. Użytkownik wieczysty ma uprawnienia do korzystania z gruntu nie będącego jego własnością w zamian za wywiązywanie się z warunków zawartej umowy. Prawo użytkowania wieczystego jest zawierane na ograniczony okres czasu. Zgodnie z art. 33 ustawy o gospodarce nieruchomościami użytkowanie wieczyste wygasa z upływem okresu ustalonego w umowie, lub przez rozwiązanie umowy przed upływem tego okresu, w takim przypadku właścicielem nieruchomości nadal pozostaje Gmina. Wynika z tego, że oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste nie jest tożsame z dostawą towaru. Reasumując przeniesienia prawa własności dokonano w 2010 r., a użytkownik wieczysty dopiero po podpisaniu aktu notarialnego otrzymał nieograniczone uprawnienia właściciela w stosunku do nieruchomości z przeniesieniem prawa własności.

Mając na uwadze przeniesienie własności nieruchomości gruntowej w 2010 r., zdaniem Wnioskodawcy stanowi ono czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto o podstawy prawne obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia opisanego we wniosku tj. w grudniu 2010 r.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.), są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Należy zauważyć, iż dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

Jak stanowi art. 32 ust. 2 ww. ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

W myśl art. 37 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

Na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 5) ww. ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Stosownie do art. 67 ust. 1 ww. ustawy, cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości.

Zgodnie z art. 69 ww. ustawy, na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Burmistrz będący reprezentantem Gminy dokonał sprzedaży nieruchomości na rzecz Spółdzielni w dniu 3 grudnia 2010 r. na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej w formie aktu notarialnego. Sprzedaż opodatkowano stawką 22%.

Prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało ustanowione 10 września 1998 r. na rzecz Spółdzielni aktem notarialnym. Przy pobieraniu opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego Gmina nie doliczała podatku VAT.

Sprzedaży nieruchomości użytkownikowi wieczystemu dokonano na podstawie przepisów art. 32 ust. 1, art. 37 ust. 2 pkt 5, art. 67 ust. 1 oraz art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Przedmiotem sprzedaży dokonanej w dniu 3 grudnia 2010 r. aktem notarialnym była tylko i wyłącznie nieruchomość gruntowa, tj. działki oznaczone numerami ewidencyjnymi 1344/14 i 1344/34 położone na terenie miasta. Na działce oznaczonej nr 1344/34 znajduje się budynek piekarni, a na działce nr 1344/14 budynek gospodarczy, stanowiące przedmiot odrębnej własności użytkownika wieczystego.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy czynność zbycia nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego dokonana na podstawie umowy cywilnoprawnej stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było w niniejszej sprawie oddanie przedmiotowej nieruchomości w użytkowanie wieczyste w dniu 10 września 1998 r. na rzecz Spółdzielni.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia na rzecz pierwotnego użytkownika (Spółdzielni) - prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, a więc przed 1 maja 2004 r. Do ustanowienia tego prawa doszło w okresie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), na mocy której czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Użytkownik wieczysty przedmiotowej nieruchomości nabył prawo wieczystego użytkowania w roku 1998, a zatem w sensie ekonomicznym nabył już prawo do dysponowania gruntem jak właściciel. Sprzedaż nieruchomości wieczystemu użytkownikowi przez Gminę w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo rzeczy", które użytkownik już uzyskał (w opisanym stanie faktycznym w 1998 r.).

Mając powyższe na względzie, sprzedaż na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej przez Gminę przedmiotowej nieruchomości w dniu 3 grudnia 2010 r. nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Reasumując, sprzedaż przez Gminę przedmiotowej nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym, na rzecz użytkownika wieczystego, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.