IBPP1/443-961/09/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2009 r. (data wpływu 22 września 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wyłącznie należności za zużyte media oraz zwolnienia z opodatkowania czynszu - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 września 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wyłącznie należności za zużyte media oraz zwolnienia z opodatkowania czynszu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-961/09/AZb z dnia 10 listopada 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przy Zespole Szkół prowadzonym przez Wnioskodawcę znajduje się internat, w którym mieszkają uczniowie tej szkoły. Niewykorzystane, wolne pokoje są wynajmowane osobom z zewnątrz, na podstawie umów najmu. Opłata za wynajem pokoju składa się z czynszu i naliczonej ryczałtem należności za zużyte media. Wysokość czynszu nie jest opodatkowana podatkiem VAT, natomiast z należności za media odprowadzane jest 22% podatku VAT.

Wnioskodawca jest zarejestrowany od dnia 1 września 2009 r. jako czynny podatnik podatku VAT, składający deklaracje VAT-7K, w zakresie świadczenia usług.

Pod pojęciem "media" Wnioskodawca rozumie: wodę zimną, wodę ciepłą, kanalizację, energię elektryczną, energię cieplną, wywóz nieczystości stałych.

W umowie najmu jest zapis o zryczałtowanej opłacie za zużyte media.

Umowa najmu określa odrębnie kwotę czynszu i wyliczenie ryczałtowej należności za media.

Media nabywane przez Wnioskodawcę są opodatkowane stawką VAT w wysokości 7% i 22%, w zależności od ich rodzaju.

Wnioskodawca odsprzedaje media na rzecz osób wynajmujących mieszkania w internacie.

Wnioskodawca jest jednostką budżetową wynajmującą wolne pomieszczenia osobom fizycznym.

Wnioskodawca zaznacza, iż sklasyfikowania usługi dokonano samodzielnie w dziale PKWiU w następujący sposób: czynsz: ex 70.20.11. Koszty dodatkowe: zima woda: PKWiU 41.00, ciepła woda: PKWiU 40.30, energia elektryczna: PKWiU 40.10, energia cieplna: PKWiU 40.30, kanalizacja: PKWiU 90.00, wywóz nieczystości stałych: PKWiU 90.00.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek VAT powinien być odprowadzany tylko z należności za zużyte media a zwolnienie dotyczy tylko czynszu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynajmowanie pokoi w internacie szkoły osobom fizycznym jest usługą zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, że szkoła oprócz czynszu (który jest zwolniony z VAT-u) obciąża lokatorów kosztami zużycia mediów, Wnioskodawca uznał, że dochodzi do odsprzedaży mediów przez Wynajmującego na rzecz Najemcy. Należy zatem usługę tę opodatkować podatkiem VAT w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojecie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

W myśl art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy wskazać, iż w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

W związku z powyższym, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, stwierdzić należy, że w przypadku świadczonych usług za podstawę opodatkowania uznać należy kwotę obrotu wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez wykonawcę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami dodatkowymi. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług należy zaliczyć pobierane przez wykonującego wynagrodzenie także w tym zakresie, w którym obejmuje ono zwrot kosztów dodatkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w internacie (w którym mieszkają uczniowie szkoły) wynajmuje niewykorzystane, wolne pokoje osobom z zewnątrz, na podstawie umów najmu. Opłata za wynajem pokoju składa się z czynszu i naliczonej ryczałtem należności za zużyte media. Wysokość czynszu nie jest opodatkowana podatkiem VAT, natomiast z należności za media odprowadzane jest 22% podatku VAT.

Umowa najmu określa odrębnie kwotę czynszu i wyliczenie ryczałtowej należności za media. Pod pojęciem "media" Wnioskodawca rozumie: wodę zimną, wodę ciepłą, kanalizację, energię elektryczną, energię cieplną, wywóz nieczystości stałych. W umowie najmu jest zapis o zryczałtowanej opłacie za zużyte media. Media nabywane przez Wnioskodawcę są opodatkowane stawką VAT w wysokości 7% i 22%, w zależności od ich rodzaju. Wnioskodawca odsprzedaje media na rzecz osób fizycznych wynajmujących mieszkania w internacie.

Wnioskodawca zaznacza, iż sklasyfikowania usługi dokonano samodzielnie w dziale PKWiU w następujący sposób: czynsz: ex 70.20.11. Dla kosztów dodatkowych Wnioskodawca wskazał następujące symbole PKWiU: zima woda: 41.00, ciepła woda: 40.30, energia elektryczna: 40.10, energia cieplna: 40.30, kanalizacja: 90.00, wywóz nieczystości stałych: 90.00.

Należy zauważyć, iż opisana powyżej usługa najmu pomieszczeń jest usługą złożoną tzn. taką która łączy w sobie usługę sensu stricte najmu lokalu i przyporządkowane do niej koszty dodatkowe obejmujące: dostarczanie wody zimnej, wody ciepłej, energii elektrycznej, energii cieplnej, kanalizację, wywóz nieczystości stałych, które są nierozerwalnie ze sobą związane.

Z powyższego wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje również ciążące na usługodawcy koszty, jeżeli są one bezpośrednio związane z daną usługą i zwracane są przez nabywcę usługi w zakresie uiszczanej należności. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucony jest na nabywcę, nie uznaje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia podstawowego.

Przedstawione wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w treści przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 z późn. zm.). Można tutaj wskazać przepis art. 78 lit. b) Dyrektywy, zgodnie z którym do podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wlicza się koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W związku z powyższym, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, stwierdzić należy, że w przypadku świadczonych usług za podstawę opodatkowania uznać należy kwotę obrotu wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez wykonawcę usługi od nabywcy, tj. łącznie z kosztami dodatkowymi związanymi z dostarczaniem mediów na potrzeby najemców. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług najmu należy zaliczyć pobierane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie także w tym zakresie, w którym obejmuje ono zwrot ww. kosztów dodatkowych.

Odnosząc się do przedstawionego wyżej stanu faktycznego, wskazać należy, iż zawarte z ww. podmiotami umowy najmu wskazują, że kwota zryczałtowanej opłaty za zużyte media, którą Wnioskodawca obciąża najemców, pozostaje w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy. Czynności dodatkowe związane z dostarczaniem mediów stanowią integralną część świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Pełnią funkcję pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej jaką jest umowa najmu lokali, nie stanowią natomiast samodzielnego, odrębnego świadczenia na rzecz najemcy. Przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy na rzecz najemców jest usługa główna tj. usługa najmu, a ww. koszty dodatkowe są elementem czynności pomocniczych do tej usługi.

Wskazać należy, iż dodatkowe czynności związane z dostawą mediów na rzecz najemców mają na celu wykonanie usługi podstawowej tj. usługi najmu, zatem ich koszty należy traktować jako element składowy usługi finalnej.

Ponadto ww. zryczałtowana kwota opłat z tytułu kosztów dodatkowych ponoszona przez najemców jest należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy, a więc jest należnością z tytułu odpłatnego świadczenia usług. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej - usługi najmu, obciążanie najemców kosztami dodatkowymi utraciłoby swój sens.

Zryczałtowana opłata z tytułu kosztów dodatkowych za media służy tylko zapewnieniu prawidłowego wykonania i korzystania z usługi głównej.

Koszty dodatkowe, którymi obciążany jest nabywca usługi najmu, powinny być elementem podstawy opodatkowania usługi głównej i to niezależnie od tego, czy stanowią element kalkulacyjny wchodzący w skład umówionej przez strony należności za usługę główną, czy też umowa stron wyodrębnia ww. koszty dodatkowe w oddzielnych kwotach (np. jak to ma miejsce w niniejszej sprawie).

Jednocześnie w przedmiotowej sprawie wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu mediów, nie mogą być przedmiotem odsprzedaży, bowiem stanowią one element cenotwórczy usługi.

W zaistniałej sytuacji mamy zatem do czynienia z jedną kompleksową usługą. Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach towarów czy usług.

Tak więc opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów dodatkowych, jako element kalkulacyjny świadczenia zasadniczego i jednocześnie element czynszu, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, stanowią podstawę opodatkowania tym podatkiem. W konsekwencji, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, podlegają opodatkowaniu tym podatkiem według stawki właściwej dla świadczonych usług najmu.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. W załączniku tym, stanowiącym wykaz towarów i usług zwolnionych od podatku, w pozycji 4 wymieniono usługi z grupowania PKWiU ex 70.20.11 "Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe".

Użycie przez ustawodawcę "ex" przy grupowaniu PKWiU dotyczącym zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Należy zauważyć, iż konstrukcja prawna przedmiotu opodatkowania, stawek podatkowych i zwolnień podatkowych w ustawie o VAT opiera się na właściwych klasyfikacjach statystycznych, tj. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.), którą dla celów podatku od towarów i usług stosuje się do dnia 31 grudnia 2009 r.

Z tego też względu sprawa klasyfikacji statystycznej towarów i usług nabiera szczególnego znaczenia.

Należy podkreślić również, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania: rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W świetle powyższego tut. organ dokonał interpretacji w oparciu o klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę, bowiem warunkiem ewentualnego stosowania zwolnienia od podatku dla usługi świadczonej przez Wnioskodawcę, jest właściwa jej klasyfikacja, zgodna z PKWiU.

Wnioskodawca wskazał dla świadczonej usługi najmu symbol PKWiU ex 70.20.11.

W dziale 70 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia 18 marca 1997 r. zostały zamieszczone usługi związane z nieruchomościami - w grupowaniu 70.20.11 ujęto usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek.

Jednocześnie z treści wniosku nie wynika, aby wynajem pokoi w internacie szkoły na rzecz osób fizycznych następował na cele inne niż mieszkaniowe.

Jeśli zatem świadczone przez Wnioskodawcę usługi najmu rzeczywiście stanowią "Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek" sklasyfikowane zgodnie z PKWiU w grupowaniu 70.20.11, oraz nie zostały objęte wyłączeniem, o którym mowa w poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o VAT jako usługi wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe, wówczas korzystają one ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT z związku z pozycją 4 załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

Tym samym wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu kosztów dodatkowych (woda zimna i ciepła, energia elektryczna, energia cieplna, kanalizacja, wywóz nieczystości stałych), jako element kalkulacyjny ceny świadczenia zasadniczego jakim jest usługa najmu, podlegają opodatkowaniu w ramach jednego świadczenia, stawką właściwą dla wykonywanej usługi najmu. Zatem w przedmiotowej sprawie dla całości świadczenia (łączącego w sobie usługę sensu stricte najmu i przyporządkowane do niej koszty dodatkowe) - o ile wykonywane przez Wnioskodawcę usługi najmu zostały poprawnie sklasyfikowane w PKWiU 70.20.11, znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku w oparciu o powołane wyżej przepisy ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji czynności do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę.

Nadmienia się, że w kwestii dotyczącej wskazania właściwego symbolu PKWiU odpowiadającego rodzajowi usług świadczonych przez internat (wynajmowanie pokoi uczniom szkoły i wynajmowanie pokoi osobom fizycznym) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.