IBPP1/443-960/11/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 3 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usługi dostarczania energii elektrycznej do magazynu jako usługi pomocniczej do usługi najmu magazynu w stanie prawnym obowiązującym w 2009 r.:

* na podstawie przepisu art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 13 lit. b). ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe,

* na podstawie przepisu art. 27 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 13 lit. b). ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2011 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 31 maja 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usługi dostarczania energii elektrycznej do magazynu jako usługi pomocniczej do usługi najmu magazynu w stanie prawnym obowiązującym w 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wynajmuje firmie "X" część powierzchni magazynowej w budynku Magazynu Centralnego na podstawie umowy najmu nr XXX z dnia 24 września 2007 r. Firma "X" ma swoją siedzibę w Niemczech - i posiada nr NIP XXX.

Firma "X" wykorzystuje wynajmowaną powierzchnię magazynową zgodnie z treścią § 4 Umowy najmu jako miejsce badań procesu i produkcji profili na urządzeniu do poziomego, ciągłego odlewania metali kolorowych.

Zgodnie z § 6 Umowy najmu, najemca uiszcza miesięczny czynsz jak również należność za dostarczone do wynajmowanego magazynu media według wskazań liczników na podstawie wystawionych przez Wnioskodawcę faktur VAT. Faktury za media są wystawiane z zachowaniem stawek podatku VAT z faktury zakupowej, bez narzuconej marży.

Usługi dostarczania mediów są elementem umowy najmu (§ 6), są związane z nieruchomością będącą przedmiotem najmu, znajdującą się na terenie Polski i są konieczne do spełnienia usługi najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy usługi dostarczania mediów do budynku magazynu, w którym część powierzchni wynajmuje firma "X" mająca siedzibę w Niemczech w celu prowadzenia konkretnej działalności produkcyjnej przy użyciu maszyn i urządzeń technicznych będących własnością firmy "X" znajdujących się w wynajmowanym magazynie powinny być opodatkowane w Polsce. Usługi dostarczania mediów są konieczne do wykonania zakresu czynności, w celu których została podpisana umowa najmu magazynu.

Wnioskodawca traktuje usługę dostarczania mediów, jako część składową usługi głównej, czyli czynszu z najmu magazynu. Mimo, że koszty czynszu i mediów zostały zafakturowane odrębnymi fakturami, to są one kosztami jednej usługi najmu i są bezpośrednio związane z miejscem położenia nieruchomości.

W związku z powyższym, miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowanie tych usług jest miejsce położenia nieruchomości, czyli terytorium Polski. Wnioskodawca zastosował przepisy ustawy o VAT - art. 27 ust. 2 pkt 1 - stan prawny na 2009 r. oraz art. 28e - stan prawny na 2010 i 2011 r.

Jednak wg art. 27 ust. 3 pkt 2 (stan prawny na 2009), czyli "...w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4 (pkt 13b - przesyłowych energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym) są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego usługa jest świadczona...".

W świetle tego przepisu "stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona" jest jednym z alternatywnych sposobów ustalenia miejsca spełnienia świadczenia. Ustawa o VAT nie definiuje tego pojęcia. Miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu art. 151 Ordynacji Podatkowej należy ustalić w każdym przypadku na podstawie okoliczności faktycznych, biorąc pod uwagę miejsce, w którym skupia się w sposób zorganizowany aktywność danego podmiotu (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 21 października 2008 r., sygn. akt I SA/Bk 326/08).

Firma "X" wykorzystuje wynajmowaną powierzchnię magazynową zgodnie z treścią § 4 Umowy najmu jako miejsce badań procesu i produkcji profili na urządzeniu do poziomego, ciągłego odlewania metali kolorowych, czyli w miejscu najmu skupia swoją aktywność w zakresie czynności składających się na przedmiot jego działalności.

W świetle powyższego zarówno art. 27 ust. 2 pkt 1 jak i art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy daje podstawy do stwierdzenia, że miejscem prowadzenia działalności jest wynajmowany magazyn, a usługi dostarczania energii elektrycznej do wynajmowanego magazynu mają charakter świadczenia pomocniczego w stosunku do usługi głównej, jaką jest usługa najmu magazynu.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy powinny być więc opodatkowane tak jak usługa główna i w miejscu świadczenia usługi, czyli na terenie Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe w zakresie miejsca opodatkowania usługi najmu magazynu wraz z dostarczanymi mediami w stanie prawnym obowiązującym w 2009 r. na podstawie przepisu art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 13 lit. b). ustawy o podatku od towarów i usług,

* prawidłowe w zakresie miejsca opodatkowania usługi najmu magazynu wraz z dostarczanymi mediami w stanie prawnym obowiązującym w 2009 r. na podstawie przepisu art. 27 ust. 2 pkt 1. ustawy o podatku od towarów i usług.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2009 r., gdyż we wniosku z dnia 31 maja 2011 r., Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego w stanie prawnym obowiązującym w 2009 r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...) - art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, na podstawie umowy najmu nr 6/N/07 z dnia 24 września 2007 r., wynajmuje firmie "X" część powierzchni magazynowej w budynku Magazynu Centralnego.

Firma "X" ma swoją siedzibę w Niemczech - i posiada nr NIP XXX

Firma "X" wykorzystuje wynajmowaną powierzchnię magazynową zgodnie z treścią § 4 Umowy najmu jako miejsce badań procesu i produkcji profili na urządzeniu do poziomego, ciągłego odlewania metali kolorowych.

Zgodnie z § 6 Umowy najmu, najemca uiszcza miesięczny czynsz jak również należność za dostarczone do wynajmowanego magazynu media według wskazań liczników na podstawie wystawionych przez Wnioskodawcę faktur VAT. Faktury za media są wystawiane z zachowaniem stawek podatku VAT z faktury zakupowej, bez narzuconej marży.

Usługi dostarczania mediów są elementem umowy najmu (§ 6), są związane z nieruchomością będącą przedmiotem najmu, znajdującą się na terenie Polski i są konieczne do spełnienia usługi najmu.

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Stosownie do postanowień art. 30 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Przeniesienie kosztów nabycia usług, o których mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Zgodnie z zapisem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego przez jego najemcę.

Należy zaznaczyć, iż strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa najmu nieruchomości, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży w przypadku gdy wynajmujący wyposaża przedmiot najmu w dodatkowe elementy (media) ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (dostarczenie wody, energii elektrycznej, gazu, odprowadzenie ścieków, wywóz odpadów). Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych). Zaznaczyć należy, iż Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Najemca odrębnie i niezależnie od czynszu może ponosić koszty mediów, zużytej energii, jeżeli zawrze umowę bezpośrednio z dostawcą ww. towarów bądź świadczącym usługi. W przypadku braku takich umów, najem pozostaje usługą złożoną z różnych świadczeń, prowadzących do realizacji określonego celu - najmu nieruchomości. Usługa pomocnicza taka jak zapewnienie dostępu do wody, energii, gazu, odprowadzenie ścieków, czy wywóz odpadów nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi zasadniczej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej. Dotyczy to zatem sytuacji gdy bez usługi podstawowej - usługi najmu - odsprzedaż ww. mediów utraciłaby swój sens.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przypadku umowy najmu przedmiotem świadczenia na rzecz najemców jest usługa główna, tj. najem nieruchomości, a koszty dodatkowe, w tym opłaty z tytułu mediów, stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu, bowiem z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają świadczenie zasadnicze i nie należy ich sztucznie oddzielać od tego świadczenia.

Jak wynika z wniosku zgodnie z § 6 Umowy najmu, firma "X" uiszcza miesięczny czynsz za najem jak również należność za dostarczone do wynajmowanego magazynu media - energię elektryczną według wskazań liczników na podstawie wystawionych przez Wnioskodawcę faktur VAT. Faktury za media są wystawiane z zachowaniem stawek podatku VAT z faktury zakupowej, bez narzuconej marży. Jak wynika z umowy usługi dostarczania mediów są elementem umowy najmu.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy, stwierdzić należy, że w przypadku, kiedy umowy na dostawę mediów (energii elektrycznej) nie zostały zawarte bezpośrednio przez najemcę z dostawcą, tylko Wynajmujący (w tym przypadku Wnioskodawca) zawarł ww. umowy, wówczas kwoty należne z tych świadczeń pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umów najmu, stanowiąc część świadczonej usługi zasadniczej. Świadczenia dodatkowe (pomocnicze) są bowiem ściśle związane z usługą najmu i mają w stosunku do nich charakter poboczny (uzupełniający). Świadczenie z tytułu dostawy mediów (dostarczania energii elektrycznej), nie stanowi odrębnej usługi, ale jest elementem pewnej całości, stanowiącej jedno świadczenie - usługę najmu.

W związku z tym świadczenie usługi najmu wraz ze świadczeniem dodatkowym (dostarczaniem energii elektrycznej) stanowi jedną usługę, do podstawy opodatkowania której należy doliczyć również te świadczenia oraz zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej (tj. usługi najmu).

A zatem dostarczenie energii elektrycznej do magazynu, jako element usługi głównej jaką jest najem magazynu, winno zostać opodatkowane na tych samych zasadach co usługa główna czyli najem.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii ustalenia czy wykonywanie przez firmę "X", mającą swoją siedzibę w Niemczech, badań i produkcji profili na urządzeniu do poziomego, ciągłego odlewania metali kolorowych w wynajmowanej części magazynu, na terenie Polski, jest miejscem prowadzenia działalności tej firmy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż na podstawie art. 27 ust. 2 pkt 1 i art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem prowadzenia działalności jest wynajmowany magazyn, a usługi dostarczania energii elektrycznej do wynajmowanego magazynu mają charakter świadczenia pomocniczego w stosunku do usługi głównej, jaką jest usługa najmu magazynu. Powinny więc być opodatkowane tak jak usługa główna w miejscu świadczenia usług, czyli na terenie Polski.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Jednakże ustawodawca w treści przepisów wskazanej powyżej ustawy określił przypadki, w których występuje inne, niż określone w art. 27 ust. 1, miejsca świadczenia usług.

Stosownie do art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

W myśl natomiast art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Natomiast przepis art. 27 ust. 4 pkt 13 lit. b) ustawy o VAT stanowi, iż przepis ust. 3 stosuje się do usług przesyłowych energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym.

Odnosząc przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego do cyt. przepisów prawa stwierdzić należy, iż dla firmy "X", mającej swoją siedzibę w Niemczech, ale dokonującej badań i produkcji profili na urządzeniu do poziomego, ciągłego odlewania metali kolorowych w wynajmowanej części magazynu znajdującej na terenie Polski, o ile firma ta posiada w wynajętych pomieszczeniach własny personel, trwałą strukturę organizacyjną w stopniu wystarczającym do umożliwienia podejmowania decyzji w zakresie zarządzania i w ten sposób umożliwienia niezależnego świadczenia usług czy dostawy towarów, to stałym (faktycznym) miejscem prowadzenia działalności tej firmy jest również Polska.

W kwestii stałego miejsca prowadzenia działalności wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości UE m.in. w orzeczeniu z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie C-190/95 dot. działalności leasingowej, w którym stwierdzono, że jeśli spółka leasingowa nie posiada w Państwie Członkowskim własnego personelu ani trwałej struktury organizacyjnej w stopniu wystarczającym do umożliwienia sporządzania umów bądź podejmowania decyzji w zakresie zarządzania i w ten sposób umożliwienia niezależnego świadczenia usług, nie można przyjąć, iż spółka ta posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie.

Jednakże biorąc pod uwagę treść wniosku, jak również dotychczas poczynione przez tut. organ wywody, stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 27 ust. 1 w związku z art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 27 ust. 4 pkt 13 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem, jak stwierdził Wnioskodawca nie świadczy na rzecz firmy "X" odrębnej usługi dostarczania energii elektrycznej lecz usługę najmu powierzchni magazynowej, której jednym z elementów jest usługa dostarczania energii elektrycznej (co zresztą wynika z § 6 zawartej pomiędzy podmiotami umowy najmu).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT daje podstawy do stwierdzenia, że miejscem prowadzenia działalności jest wynajmowany magazyn, a usługi dostarczania energii elektrycznej do wynajmowanego magazynu mają charakter świadczenia pomocniczego w stosunku do usługi głównej, jaką jest usługa najmu magazynu, zatem powinny być więc opodatkowane tak jak usługa główna i w miejscu świadczenia usługi, czyli na terenie Polski, należało uznać za nieprawidłowe.

W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie cyt. przepis art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca świadczy bowiem na rzecz firmy "X" usługę wynajmu powierzchni magazynowej znajdującej się w Polsce a zatem świadczy na rzecz ww. firmy usługę związaną z nieruchomościami.

W związku z powyższym na mocy cyt. art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług wynajmu powierzchni magazynowej, a tym samym usług dostarczania energii elektrycznej, jako usług pomocniczych do usługi główniej (najmu) jest miejsce położenia nieruchomości Wnioskodawcy czyli Polska.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT daje podstawy do stwierdzenia, że miejscem prowadzenia działalności jest wynajmowany magazyn, a usługi dostarczania energii elektrycznej do wynajmowanego magazynu mają charakter świadczenia pomocniczego w stosunku do usługi głównej, jaką jest usługa najmu magazynu, zatem powinny być więc opodatkowane tak jak usługa główna i w miejscu świadczenia usługi, czyli na terenie Polski, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy nadmienić, iż wskazany przez Wnioskodawcę wyrok WSA stanowi rozstrzygnięcie w indywidualnej sprawie i dotyczy tej sprawy, w której zapadł.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.