IBPP1/443-958/14/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu postanowieniem znak IBPP2/4512-2-2/15/MP z 18 marca 2015 r. zażalenia z 16 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.) na postanowienie tut. Organu znak IBPP1/443-958/14/AW z 8 stycznia 2015 r. stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT aportu udziału w części kamienicy - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT aportu udziału w części kamienicy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 12 grudnia 2014 r. znak IBPP1/443-958/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatnik otrzymał w darowiźnie od ojca udział w nieruchomości, który został przeznaczony na rzecz prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Udział w nieruchomości został ujęty w ewidencji środków trwałych i amortyzowany. Udział w nieruchomości był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej tj. wynajem. Udział w nieruchomości to część kamienicy z XIX w., w której nie dokonywano ulepszeń. Podatnik dokonał wniesienia aportem ww. udziału w nieruchomości do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

I. Pod pojęciem "Podatnik" należy rozumieć Wnioskodawcę.

II. Przedmiotem wniosku jest jeden stan faktyczny dotyczący podatku od towarów i usług.

III.

1. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności od 25 września 2013 r.

2. Wnioskodawca nie był czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, tym samym nie składał deklaracji i nie odprowadzał podatku należnego

3. Udział w kamienicy wykorzystywany był w działalności gospodarczej zwolnionej z podatku od towarów i usług - ze względu na obroty Wnioskodawca nie był opodatkowany VAT.

4. Nabycie w formie darowizny nastąpiło w dniu 25 września 2013 r. i w tej dacie Wnioskodawca przeznaczył na rzecz prowadzonej działalności.

5. Nabycie udziału w części kamienicy nie podlegało opodatkowaniu VAT - nabycie dotyczyło udziału w części kamienicy wybudowanej w XIX w. Wnioskodawca otrzymał je w drodze darowizny od rodziców.

6. Przedmiotem najmu był cały udział w nieruchomości, który następnie był przedmiotem aportu.

7. Część kamienicy była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy w okresie 1 października 2013 r. do 31 października 2013 r.

8. Jest to budynek mieszkalno-użytkowy, kamienica w centrum miasta z parterem przeznaczonym na działalność użytkową i górną częścią mieszkalną.

9. Budynek jest trwale związany z gruntem.

10. Na pytanie Organu: "Czy, a jeśli tak to kiedy, nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. budynku w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), tj. kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Wnioskodawca odpowiedział, że jest to kamienica z XIX w. i wtedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

11. Na pytanie Organu: "Jeśli pomiędzy oddaniem nieruchomości w najem a jej aportem upłynął okres krótszy niż 2 lata, to prosimy o wskazanie, czy pierwsze zasiedlenie nastąpiło u poprzedniego właściciela. Czy nieruchomość ta była przez poprzedniego właściciela wynajmowana, wydzierżawiana - jeśli tak to w jakim okresie",

Wnioskodawca odpowiedział, że jest to kamienica z XIX w. pożydowska, którzy to profesjonalnie zajmowali się wynajem - wtedy też nastąpiło zasiedlenie.

12. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a aportem minął okres dłuższy niż dwa lata.

13. Nie dokonywano ulepszeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

14. Przedmiotem wniosku nie jest działka niezabudowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy aport ww. udziału w nieruchomości jest czynnością korzystającą ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów, przez którą zasadniczo rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Za taką dostawę uważa się m.in. wniesienie aportem nieruchomości (w formie innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część). Jak wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 24 marca 2014 r. nr IBPP1/443-1202/13/KJ: "(...) wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów (...), a tym samym (...) uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (...)".

Wniesienie aportu (w innej formie niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część) będzie podlegało opodatkowaniu, jeżeli podmiot wnoszący aport w związku z wykonaniem tej czynności będzie podatnikiem VAT. Istotna jest stawka podatku, a w tym wypadku Wnioskodawca uważa, że zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in.: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT dostawa towarów podlega co do zasady opodatkowaniu stawką 23%. Jednocześnie ustawa o VAT przewiduje szereg zwolnień z opodatkowania tym podatkiem. Z art. 43 ust. 1 ustawy wynikają dwa odrębne zwolnienia dotyczące dostaw budynków, budowli lub ich części:

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b nie stosuje się jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Przedmiotem aportu jest część kamienicy z XIX w., w której - jak wskazano - nie dokonywano ulepszeń, w związku z powyższym zastosowanie znajdzie wskazany artykuł art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT zwalniający dostawę.

Reasumując, w przypadku aportu udziału w nieruchomości do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zastosowanie znajdzie zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W stosunku do sprzedawanych przez Wnioskodawcę udziałów zauważyć należy, że z cytowanego wyżej brzmienia definicji towaru wynika, iż sformułowanie "ich części" odnosi się do budynków i budowli. Po pierwsze, mogą to być części wydzielone fizycznie z budynku bądź budowli. W szczególności będą to lokale mieszkaniowe lub użytkowe. Po drugie, za część budynków należy uznać także udziały w budynkach i budowlach. Część budynku lub budowli to także ich część ułamkowa, a więc udział w ich własności.

W myśl art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Niepodzielność oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie do jej części odpowiadającej udziałowi.

Stosownie do art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień, współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i określony jest odpowiednim ułamkiem. Każdemu ze współwłaścicieli przysługują atrybuty prawa własności, ma on względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela ze względu na charakter udziału.

Stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego współwłaściciel może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co wynika z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie mówi o przeniesieniu prawa własności. W związku z powyższym, sprzedaż udziału w kamienicy należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1, która będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wyżej wskazano, istota dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy polega na "przeniesieniu prawa" do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie "rozporządzanie towarami jak właściciel" należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do prawnego dysponowania towarem. Przepis ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się to z przeniesieniem własności w sensie cywilistycznym, wskazując na uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Znajduje to wyraz w formule "jak właściciel", co implikuje możliwość uznania za dostawę towarów również owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą bez względu na to, czy w rzeczywistości w ślad za tym doszło do przeniesienia prawa własności. Należy rozróżnić pojęcie "rozporządzanie towarem jak właściciel" w ujęciu ustawowym i pojęcie własności w ujęciu cywilistycznym.

Zatem zawartego w przytoczonym przepisie wyrażenia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" nie wolno utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przy definiowaniu wyrażenia "dostawa towarów" akcentuje "własność ekonomiczną" funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że "wyrażenie "dostawa towarów" w rozumieniu artykułu 5 (1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel nawet, jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym" (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że "zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5 (1) VI Dyrektywy, miało miejsce" (pkt 2).

Według art. 2 pkt 22 ustawy sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Wniesienie aportu rzeczowego skutkuje więc powstaniem obowiązku podatkowego po stronie wnoszącego aport, jako podmiotu dokonującego odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podmiot wnoszący aport zobowiązany jest do rozliczenia podatku należnego na ogólnych zasadach, tj. z zastosowaniem stawek podatku właściwych dla towarów wnoszonych aportem lub zastosowaniem zwolnienia, o ile takie wynika z przepisów.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Przy czym, ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany w stopniu nie niższym niż 30% wartości początkowej obiekt budowlany będzie przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub np. przedmiotem najmu, dzierżawy (przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy) bowiem zarówno dostawa, jak i najem czy dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem będzie zatem pierwsza czynność (po wybudowaniu lub ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej) podlegająca opodatkowaniu dotycząca danych budynków lub budowli.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto - jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy - warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powyżej cytowanych przepisów wynika, że aby sprzedaż nieruchomości lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków i budowli, oraz sprzedający nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od ojca udział w nieruchomości, który został przeznaczony na rzecz prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Udział w nieruchomości był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej tj. wynajem. Udział w nieruchomości to część kamienicy z XIX w., w której nie dokonywano ulepszeń.

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności od 25 września 2013 r., nie był czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Udział w kamienicy wykorzystywany był w działalności gospodarczej zwolnionej z podatku od towarów i usług - ze względu na obroty Wnioskodawca nie był opodatkowany VAT. Nabycie w formie darowizny nastąpiło w dniu 25 września 2013 r. i w tej dacie Wnioskodawca przeznaczył kamienicę na rzecz prowadzonej działalności. Nabycie udziału w części kamienicy nie podlegało opodatkowaniu VAT. Przedmiotem najmu był cały udział w nieruchomości, który następnie był przedmiotem aportu. Część kamienicy była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy w okresie 1 października 2013 r. do 31 października 2013 r. Jest to budynek trwale związany z gruntem, mieszkalno-użytkowy, kamienica w centrum miasta z parterem przeznaczonym na działalność użytkową i górną częścią mieszkalną. Nie dokonywano ulepszeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Tak więc mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że aport udziału w kamienicy nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż udział ten - jak podał Wnioskodawca - był w całości przedmiotem najmu.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że tut. Organ przyjął, iż użyte przez Wnioskodawcę określenia "cały udział w nieruchomości" i "część kamienicy" to zamienne określenia tego samego, czyli całego udziału w nieruchomości, który był w całości wynajmowany przez Wnioskodawcę od 1 października 2013 r. do 31 października 2013 r. i następnie wniesiony aportem do spółki z o.o.

Należy także zauważyć, że pierwszym zasiedleniem w rozumieniu ustawy o VAT mogą być wyłącznie czynności uznane za podlegające opodatkowaniu na podstawie obowiązujących przepisów regulujących funkcjonowanie podatku VAT. W Polsce podatek VAT wprowadzono w lipcu 1993 r. ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Nie można zatem uznać, jak twierdzi Wnioskodawca, że do pierwszego zasiedlenia doszło w XIX w. gdyż w tym czasie w Polsce nie obowiązywał podatek VAT.

Do pierwszego zasiedlenia mogło dojść wyłącznie pod rządami obecnie obowiązującej ustawy o VAT lub poprzedniej ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym tut. Organ poprzez wezwanie (pyt. nr 10, 11 i 12) zmierzał do ustalenia czy wcześniej, tj. u poprzedniego właściciela doszło już do pierwszego zasiedlenia bo jeśli tak, tj. jeśli poprzedni właściciel wynajmował przedmiotowy udział i od oddania w najem udziału w nieruchomości przez poprzedniego właściciela do momentu wniesienia przez Wnioskodawcę aportu minęły dwa lata i jednocześnie nie ponoszono wydatków na ulepszenia, to przedmiotowy aport był objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W przypadku natomiast gdy przed dniem 1 października 2013 r. (np. u poprzedniego właściciela) nie doszło do pierwszego zasiedlenia lub też od pierwszego zasiedlenia do dnia wniesienia aportu nie minęły dwa lata, to przedmiotowy aport nie mógł być objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i należało rozważyć zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy przy nabyciu udziału w nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie kamienicy. W takiej sytuacji spełnione zostały warunki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że aport udziału w nieruchomości do spółki z o.o. był objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT należało uznać za nieprawidłowe, gdyż ten przepis mógł być podstawą do zastosowania zwolnienia od podatku wyłącznie w sytuacji gdyby pomiędzy pierwszym zasiedleniem a aportem nie upłynął okres krótszy niż dwa lata. W przypadku natomiast gdyby do pierwszego zasiedlenia doszło dopiero w dniu 1 października 2013 r. lub od pierwszego zasiedlenia minął okres krótszy niż 2 lata, to podstawą do zastosowania zwolnienia był art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tut. Organ nie jest nią związany rozpatrując inne sprawy na podstawie innych wniosków.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.