IBPP1/443-952/09/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu 23 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) oraz pismem z dnia 11 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy odszkodowanie za przejęcie z mocy prawa nieruchomości spółki jest opodatkowane podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy odszkodowanie za przejecie z mocy prawa nieruchomości spółki jest opodatkowane podatkiem VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 listopada 2009 r. znak: IBPP1/443-952/09/BM oraz pismem z dnia 11 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 grudnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Decyzją Wojewody z dnia 2 czerwca 2009 r. po rozpatrzeniu wniosku na rzecz Wnioskodawcy zostało orzeczone odszkodowanie za przejęcie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości położonej w obrębie S. gruntów oznaczonych w ewidencji gruntów jako działka nr 1784/3 o pow. 0,2111 ha - przeznaczonej na pasy drogowe - dla realizacji celu publicznego jakim jest inwestycja budowy drugiego mostu na rzece W. Orzeczono odszkodowanie w wysokości 167.010 zł. Orzeczono zapłatę odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

Przejęte grunty stanowiły majątek Spółki zakupiony w marcu 1999 r. (Akt notarialny z dnia 24 marca 1999 r) zaewidencjonowany w Księgach Wieczystych Sądu Rejonowego. oraz w Ewidencji Środków Trwałych Wnioskodawcy. Cena zakupu wynosiła 52.000 zł.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 1993 r. głownie z tytułu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nabył odpłatnie nieruchomość w marcu 1999 r. - (Akt notarialny z dnia 24 marca 1999 r.) Repertorium.... Celem dla którego Spółka nabyła grunt było wybudowanie własnej siedziby w perspektywie 3 lat położonej na części działki gruntowej, a w dalszej perspektywie rozbudowa budynku administracyjnego oraz stworzenie dodatkowych miejsc parkingowych poprzez utwardzenie całej powierzchni działki.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością wykonuje głównie czynności opodatkowane podatkiem VAT w podstawowej stawce 22%.

Przedmiotem wyceny, odszkodowania było prawo własności nieruchomości usytuowanej w rejonie istniejącej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, ogrodzonej. Działka zagospodarowana, uzbrojona, porośnięta trawnikiem oraz składnikami roślinnymi. Zgodnie z Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta, zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta z dnia 24 lutego 2000 r. - teren określany jako częściowo zabudowany i przeznaczony pod budownictwo oraz tereny przylegające do terenów rolniczych przestrzeni produkcyjnej oraz jako wyznaczone tereny dróg i ulic wymagające modernizacji łącznie z wytrasowaniem ścieżek rowerowych prawobrzeżnego S. - istniejące/projektowane.

Wymienione we wniosku odszkodowanie dotyczy nieruchomości niezabudowanej, gdyż zanim dokonano przejęcia gruntu na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem, został zatwierdzony mocą decyzji lokalizacyjnej z dnia 8 lutego 2005 r. podział nieruchomości na dwie działki - działkę nr 1784/4 - nieruchomość zabudowana o pow. 0,1611 ha oraz działkę nr 1784/3 niezabudowaną o pow. 0,2111 ha.

Decyzja o przejęciu z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa obejmuje wyłącznie nieruchomość nr 1784/3. Grunty jakie zajęto na prowadzenie działalności gospodarczej wg stanu na dzień 31 grudnia 2003 r. wynosiły 3722 m ^2, a po przejęciu na rzecz Skarbu Państwa 1611 m ².

Grunty były wykorzystywane wyłącznie przez Spółkę, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy itp.

Nieruchomość gruntowa była wykorzystywana wyłącznie do celów działalności gospodarczej - cześć zabudowana jako siedziba Spółki, natomiast część niezabudowana była systematycznie utrzymywana - koszona, pryskana na jej terenie planowano rozbudować dotychczasowy budynek, wybudować dodatkowy parking.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług winien naliczyć i odprowadzić podatek VAT w wysokości 22% od orzeczonego odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, orzeczone odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - zgodnie z art. 5 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT. Według wymienionych przepisów opodatkowaniem VAT objęta jest między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym przez dostawę towarów rozumie się również przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT obejmuje również grunty. Należy jednocześnie podkreślić, że Spółka opodatkowując odszkodowanie odniosła się do definicji obrotu z ustawy o VAT, a więc kwotę orzeczonego odszkodowania potraktowano jako kwotę brutto, a następnie z niej wydzielono i zapłacono należny podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Zgodnie z art. 112 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy.

W myśl art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Z powyższych przepisów wynika więc, że dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie tylko takie wywłaszczenie czy też przymusowa sprzedaż, która następuje za odszkodowaniem.

Uznać bowiem należy, że odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednak opodatkowanie ma miejsce jedynie wtedy, gdy czynność ta zostanie wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług, w związku z wykonywaną przez niego działalnością gospodarczą.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cyt. ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest by czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

W przedmiotowej sprawie Decyzją Wojewody z dnia 2 czerwca 2009 r. na rzecz Wnioskodawcy zostało orzeczone odszkodowanie za przejęcie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości położonej w obrębie S. gruntów oznaczonych w ewidencji gruntów jako działka nr 11784/3 o pow. 0,2111 ha - przeznaczonej na pasy drogowe - dla realizacji celu publicznego jakim jest inwestycja budowy drugiego mostu na rzece Wiśle. Orzeczono odszkodowanie w wysokości 167.010 zł. Orzeczono zapłatę odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

Przejęte grunty stanowiły majątek Spółki zakupiony w marcu 1999 r. zaewidencjonowany w Ewidencji Środków Trwałych Wnioskodawcy. Celem dla którego Spółka nabyła grunt było wybudowanie własnej siedziby w perspektywie 3 lat położonej na części działki gruntowej, a w dalszej perspektywie rozbudowa budynku administracyjnego oraz stworzenie dodatkowych miejsc parkingowych poprzez utwardzenie całej powierzchni działki. Wnioskodawca od 1993 r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT i w związku z prowadzoną działalnością wykonuje głównie czynności opodatkowane podatkiem VAT w wysokości 22%.

Przedmiotem wyceny odszkodowania było prawo własności nieruchomości usytuowanej w rejonie istniejącej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, ogrodzonej. Działka zagospodarowana, uzbrojona, porośnięta trawnikiem oraz składnikami roślinnymi. Zgodnie z Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta S., zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta S. z dnia 24 lutego 2000 r. - teren określany jako częściowo zabudowany i przeznaczony pod budownictwo oraz tereny przylegające do terenów rolniczych przestrzeni produkcyjnej oraz jako wyznaczone tereny dróg i ulic wymagające modernizacji łącznie z wytrasowaniem ścieżek rowerowych prawobrzeżnego S. - istniejące/projektowane.

Wymienione we wniosku odszkodowanie dotyczy nieruchomości niezabudowanej, gdyż zanim dokonano przejęcia gruntu na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem, został zatwierdzony mocą decyzji lokalizacyjnej z dnia 8 lutego 2005 r. podział nieruchomości na dwie działki - działkę nr 1784/4 - nieruchomość zabudowana o pow. 0, 1611 ha oraz działkę nr 1784/3 niezabudowaną o pow. 0,2111 ha.

Decyzja o przejęciu z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa obejmuje wyłącznie nieruchomość nr 1784/3. Grunty były wykorzystywane wyłącznie przez Spółkę, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy itp. Nieruchomość gruntowa była wykorzystywana wyłącznie do celów działalności gospodarczej - cześć zabudowana jako siedziba Spółki, natomiast część niezabudowana była systematycznie utrzymywana - koszona, pryskana, na jej terenie planowano rozbudować dotychczasowy budynek, wybudować dodatkowy parking.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika zatem, że podmiotem otrzymującym odszkodowanie jest Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku od towarów i usług.

Decyzją Wojewody orzeczono na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie za przejęcie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości położonej w obrębie S. gruntów oznaczonych w ewidencji gruntów jako działka nr 1784/3 o pow. 0,2111 ha - przeznaczonej na pasy drogowe - dla realizacji celu publicznego jakim jest inwestycja budowy drugiego mostu. Grunty te należały do przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę zatem przeniesienie prawa własności tych gruntów stanowi przeniesienie własności towaru stanowiącego majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Otrzymane odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia.

Wobec powyższego, przeniesienie z nakazu władzy publicznej (w drodze decyzji) prawa własności przedmiotowej nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, w zamian za odszkodowanie, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Na mocy art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o VAT nie wskazał na postawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. Należy zatem uznać, iż ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z innych aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się zatem odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta S., teren określony jest jako częściowo zabudowany i przeznaczony pod budownictwo oraz tereny przylegające do terenów rolniczych przestrzeni produkcyjnej oraz jako wyznaczone tereny dróg i ulic wymagające modernizacji łącznie z wytrasowaniem ścieżek rowerowych prawobrzeżnego S. - istniejące/projektowane.

Ponadto działkę tę przeznaczono na pasy drogowe dla realizacji celu publicznego jakim jest inwestycja budowy mostu na rzece.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 1784/3 o pow. 0,2111 ha, która zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego stanowi teren przeznaczony pod zabudowę, w wyniku wywłaszczenia nieruchomości w zamian za odszkodowanie, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Odnośnie kwestii potraktowania orzeczonego odszkodowania jako kwoty brutto stwierdzić należy, że co do zasady (poza wyjątkami określonymi w ustawie np. w art. 32 ustawy o VAT) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wysokości wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy o VAT). Ponadto, zgodnie z treścią art. 29 ust. 9 ww. ustawy, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Jednocześnie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeśli, zgodnie z odpowiednimi przepisami innych gałęzi prawa, dotyczącymi przyznania i wypłaty odszkodowania oraz jego wysokości, Wnioskodawca za wywłaszczoną nieruchomość otrzyma wyłącznie kwotę odszkodowania, o której mowa we wniosku, to należy uznać, że jest to kwota należna z tytułu sprzedaży, czyli kwota obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy, którą dla wyliczenia obrotu (podstawy opodatkowania) należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT, z której należy wydzielić należny podatek (przy zastosowaniu metody "w stu").

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.