IBPP1/443-95/09/EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2009 r. (data wpływu 27 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT odnośnie usługi wynajmu sali gimnastycznej - jest prawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT odnośnie usługi wynajmu sali gimnastycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest najemcą sali gimnastycznej przy szkole podstawowej w M. Umowę najmu Wnioskodawca zawarł z dyrektorem szkoły, dnia 23 października 2008 r. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Przedmiotową salę gimnastyczną Wnioskodawca wykorzystuje, zgodnie z umową, wraz z innymi osobami na zajęcia sportowo - rekreacyjne w każdą sobotę, przez dwie godziny. Pozostałe osoby korzystające z sali to przede wszystkim studenci, zamieszkali w M., nieprowadzący działalności zarobkowej. Imienny wykaz osób korzystających z sali gimnastycznej, Wnioskodawca, zgodnie z umową złożył w sekretariacie szkoły.

Sala gimnastyczna przy SP w M. stanowi nieruchomość gminną znajdującą się w trwałym zarządzie gminnej jednostki organizacyjnej (jednostki budżetowej gminy) - szkoły podstawowej. Umowa najmu zawiera oświadczenie wynajmującego (dyrektora), iż jest on zarządcą budynku szkoły. Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2008 r. Nr 220, poz. 1412) dyrektor szkoły jest uprawniony do zawierania umów najmu nieruchomości objętej jego zarządem.

Z kolei na mocy art. 20 ustawy o finansach publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 216, poz. 1370), jednostki budżetowe pokrywają swe wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Natomiast, na mocy art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2008 r. Nr 220, poz. 1419) źródłem dochodów własnych gminy są dochody uzyskiwane przez gminne jednostki budżetowe.

W zgodzie z powyżej przywołanymi normami, w umowie najmu, zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a dyrektorem SP zastrzeżono, iż czynsz powinien być uiszczany bezpośrednio na rachunek Gminy M.

Wnioskodawca uiszcza zatem czynsz na rachunek Gminy w wysokości 292,80 zł brutto. Gmina z kolei, jako podatnik, wystawia fakturę VAT z wykazanym należnym podatkiem VAT w wysokości 52,80 zł. Faktury zawierają również wskazanie terminu, do którego Wnioskodawca powinien uiścić należny czynsz za dany miesiąc. Na mocy § 6 umowy najmu, wynajmujący (dyrektor) zastrzegł sobie prawo do podwyższenia czynszu zgodnie ze zmianą przepisów obowiązujących w gminie.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 przedmiotowemu zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegają usługi wymienione w załączniku nr 4. Pod pozycją 11 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług, ujęto m.in. usługi związane z rekreacją i sportem (sklasyfikowane według PKWiU ex 92), z zastrzeżeniem, iż dotyczy to wyłącznie usług związanych z rekreacją i sportem, świadczonych przez podmioty, które nie mają na celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, zaś wszelkie zyski, które mimo wszystko osiągną, przeznaczą na utrzymanie lub poprawę. Wynajmowanie sali gimnastycznej przez szkołę, osobom z zewnątrz, zostało zaklasyfikowanym pod symbolem PKWiU 92.72.12-00.00, jako usługi rekreacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w kontekście opisanego powyżej stanu faktycznego znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku VAT, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (określone w załączniku nr 4, pozycja 11).

Zdaniem Wnioskodawcy, w kontekście przytoczonego stanu faktycznego, dotyczącego usług najmu pomieszczeń szkolnych na cele rekreacyjno - sportowe, osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej, powinno znaleźć zastosowanie przedmiotowe zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 1 (załącznik nr 4, pozycja 11).

W odniesieniu do wskazanego w załączniku zastrzeżenia, należy ponownie wspomnieć, iż zwolnienie znajdzie zastosowanie tylko, jeśli usługa związana z rekreacją i sportem jest świadczona przez podmioty, które nie mają na celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, zaś wszelkie zyski, które mimo wszystko osiągną przeznaczą na utrzymanie lub poprawę świadczonych usług. Nie kwestionuje się, iż usługodawca - Gmina M. - nie prowadzi działalności gospodarczej. Kompetencję do prowadzenia działalności gospodarczej przyznają gminom przepisy ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1458). Gminy, wobec konieczności wykonywania swych ustawowych zadań, zwiększenia dochodowości swoich budżetów, nie mogą pozostawać bierne wobec zachodzących procesów gospodarczych. Jedną z form prowadzenia działalności gospodarczej przez gminy jest administrowanie budynkami lub ich częściami, stanowiącymi ich własność. W przypadku, tytułem przykładu, najmu gminnych lokali użytkowych w trybie przetargu, czynsze należne gminie z tego tytułu mogą się kształtować na poziomie przynoszącym zysk.

Ponadto, nie budzi również wątpliwości fakt, iż Gmina M. jest podatnikiem VAT na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, na skutek wykonywania szeregu czynności na mocy umów cywilnoprawnych, służących do wykonywania nałożonych na Gminę zadań.

Jednakże, co wymaga szczególnego podkreślenia, zastrzeżenie do zwolnienia z załącznika nr 4, poz. 11, nie uzależnia obligatoryjnego zwolnienia usług związanych z rekreacją i sportem, od tego czy usługodawcą jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą sensu largo i będący tym samym podatnikiem VAT. Zwolnienie nie znajdzie zastosowania, jeśli usługodawcą jest podmiot mający na celu systematyczne dążenie do osiągania zysków. Nie można powiedzieć, iż gminy, jako podstawowe jednostki samorządu terytorialnego, mają na celu systematyczne dążenie do osiągania zysków. Nie są one bowiem podmiotami komercyjnymi, a generowanie zysków nie jest zadaniem gmin określanym w ich statutach, tym bardziej w statutach szkolnych jednostek organizacyjnych. Ewentualne zyski gmin, zwiększające dochodowość ich budżetów, nie stanowią celu samego w sobie ich działalności. Prowadzenie działalności gospodarczej przez gminy, jest ich działalnością uboczną. Twierdzenie to wynika z ogólnej analizy zadań własnych gminy, określonych w ustawie o samorządzie gminnym. Na mocy art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Art. 7 pkt 10 wspomina już dokładnie o sprawach kultury fizycznej i sportu, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, jako o zadaniach własnych gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji nr 11 załącznika nr 4 do ww. ustawy wymieniono PKWiU ex 92: Usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, usługi związane z rekreacją i sportem - z wyłączeniem:

Zgodnie z objaśnieniem do załącznika nr 4 do ww. ustawy powyższe zwolnienie dotyczy wyłącznie tych usług związanych z rekreacją i sportem, które są świadczone przez podmioty, które nie mają jako celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, zaś wszelkie zyski, które mimo wszystko osiągną, przeznaczą na utrzymanie lub poprawę świadczonych usług. Również z treści objaśnienia wynika, iż wskazany symbol PKWiU w pozycji nr 11 załącznika nr 4 do ww. ustawy wraz z oznaczeniem "ex" dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa usługi". Zatem wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż ze zwolnienia z podatku nie korzystają usługi wymienione enumeratywnie w treści pozycji nr 11 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz te usługi związane z rekreacją i sportem, które nie spełniają warunku podanego w objaśnieniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest najemcą sali gimnastycznej przy szkole podstawowej w M. Umowę najmu Wnioskodawca zawarł z dyrektorem szkoły, dnia 23 października 2008 r. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Sala gimnastyczna przy SP w M. stanowi nieruchomość gminną znajdującą się w trwałym zarządzie gminnej jednostki organizacyjnej (jednostki budżetowej gminy) - szkoły podstawowej. Umowa najmu zawiera oświadczenie wynajmującego (dyrektora), iż jest on zarządcą budynku szkoły. Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2008 r. Nr 220, poz. 1412) dyrektor szkoły jest uprawniony do zawierania umów najmu nieruchomości objętej jego zarządem.

W umowie najmu, zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a dyrektorem SP, zastrzeżono, iż czynsz powinien być uiszczany bezpośrednio na rachunek Gminy M.

Wnioskodawca uiszcza zatem czynsz na rachunek Gminy w wysokości 292,80 zł brutto. Gmina z kolei, jako podatnik wystawia fakturę VAT, z wykazanym należnym podatkiem VAT w wysokości 52,80 zł. Faktury zawierają również wskazanie terminu, do którego Wnioskodawca powinien uiścić należny czynsz za dany miesiąc. Na mocy § 6 umowy najmu, wynajmujący (dyrektor) zastrzegł sobie prawo do podwyższenia czynszu zgodnie ze zmianą przepisów obowiązujących w gminie.

Wnioskodawca wskazał, iż wynajmowanie sali gimnastycznej przez szkołę, osobom z zewnątrz, zostało zaklasyfikowanym pod symbolem PKWiU 92.72.12-00.00, jako usługi rekreacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Pokreślenia jednak wymaga fakt, iż mimo przekazania sali gimnastycznej w trwały zarząd Dyrektorowi SP w M., prawo do czerpania pożytków z tytułu wynajmu niniejszej sali gimnastycznej zachowała Gmina M. Umowy najmu sali gimnastycznej zawierane są z Dyrektorem SP w M. lecz faktury za wynajem sali gimnastycznej są wystawiane przez Gminę.

Zatem zauważyć należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym mamy do czynienia z usługą (symbol PKWiU 92.72.12-00.00 usługi rekreacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane) związaną z rekreacją i sportem świadczoną przez podmiot, który nie ma jako celu systematycznego dążenia do osiągania zysków.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż usługi rekreacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane, a tym samym świadczona na rzecz Wnioskodawcy usługa najmu sali gimnastycznej, sklasyfikowana zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy w grupowaniu PKWiU 92.72.12-00.00 jako usługi rekreacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane, nie są wymienione w treści poz. 11 załącznika nr 4 do ww. ustawy jako niekorzystające ze zwolnienia, należy je zatem uznać za zwolnione z podatku od towarów i usług pod warunkiem, iż są świadczone przez podmioty, które nie mają jako celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, zaś wszelkie zyski, które mimo wszystko osiągną, przeznaczą na utrzymanie lub poprawę świadczonych usług.

W przypadku gdy warunku tego podatnik VAT nie spełnia świadczona usługa podlega opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 22%.

Reasumując, w przypadku najmu sali gimnastycznej przez Gminę osobom z zewnątrz, która to usługa zaklasyfikowana została przez Wnioskodawcę do PKWiU 92.72.12-00.00 jako usługi rekreacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane, mając jednocześnie na uwadze wyjaśnienia Wnioskodawcy, z których wynika, iż Gmina świadcząc usługi związane z wynajmem sali gimnastycznej nie ma na celu dążenia do osiągania zysków, należy uznać, iż przedmiotowa usługa będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z cytowanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że wszelkie zyski, które zostaną osiągnięte Gmina przeznaczy na utrzymanie lub poprawę świadczonych usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednakże zaznaczyć należy, iż tut. organ podatkowy nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów lub usług do grupowania klasyfikacyjnego. Za prawidłową klasyfikację wyrobu lub usługi jest bowiem odpowiedzialny producent lub dokonujący dostawy towaru bądź świadczący usługę. To właśnie ten podmiot obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług. W przypadku zaistnienia wątpliwości w tym zakresie, należy zwrócić się o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Niniejsza interpretacja została zatem wydana w oparciu o klasyfikację statystyczną wskazaną we wniosku przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (przykładowo błędnej klasyfikacji PKWiU dla przedmiotowej usługi najmu sali gimnastycznej) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.