IBPP1/443-946/08/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2008 r. (data wpływu 2 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2008 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2002 r. otrzymał na współwłasność w drodze spadku jedną działkę budowlaną, którą podzielił wraz ze współwłaścicielem na dwie mniejsze działki, po czym jedną z nich sprzedali w maju 2006 r., a drugą w listopadzie 2006 r. Podział działki na dwie mniejsze został dokonany, gdyż pierwotnie obaj współwłaściciele chcieli znieść współwłasność działki lecz po jej podziale, a przed zniesieniem współwłasności zdecydowali o sprzedaży działek. Sprzedaż działek była powiązana z wydzieleniem dwóch dojazdów koniecznych (ze względu na warunki terenowe), które później zostały odsprzedane i przekazane właścicielom działek. Od sprzedaży ww. działek Wnioskodawca zapłacił podatek VAT i złożył deklarację VAT-7 za okres: maj 2006 r., wrzesień 2006 r. i listopad 2006 r. do Urzędu Skarbowego lecz nie zarejestrował się jako podatnik VAT na zgłoszeniu VAT-R.

Zapłaty podatku VAT dokonano w związku z postanowieniem (interpretacja) otrzymanym z Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca złożył odwołanie od tego postanowienia, jednakże Izba Skarbowa odmówiła jego zmiany.

Wnioskodawca oświadczył, że nie jest i nigdy nie był podatnikiem VAT czynnym z jakiegokolwiek innego tytułu. Ponadto Wnioskodawca dodaje, iż nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie dokonywał sprzedaży żadnych produktów rolnych, nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonywał też żadnego uatrakcyjnienia przedmiotowych działek. Grunt ten nigdy nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy i Wnioskodawca nigdy nie czerpał z tego tytułu żadnych korzyści. Działki były w momencie sprzedaży całkowicie niezabudowane. Wnioskodawca nigdy nie dokonywał tego typu transakcji, pierwsza nastąpiła w maju 2006 r. Posiada on jeszcze jedną nieruchomość gruntową, ale nie jest ona przeznaczona do odsprzedaży, a pieniądze otrzymane ze sprzedaży działek zostały przeznaczone na jej uzbrojenie i wykonanie dojazdu (w zamiarze budowa domu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy organ podatkowy nadal stoi na stanowisku, że Wnioskodawca był zobligowany do zapłaty podatku VAT od sprzedaży ww. działek, nawet jeśli wziąć pod szczególna uwagę, iż nie prowadził on działalności i działki nabył w drodze spadku po zmarłej babci.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie obowiązuje go zapłata podatku VAT od sprzedaży działek, ponieważ nie prowadzi on żadnej działalności gospodarczej, a działki nabył w drodze spadku jako współwłaściciel. Poza tym działki nie zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży, a Wnioskodawca nie uatrakcyjniał ich w żaden sposób, a cały dochód ze sprzedaży został przeznaczony na uzbrojenie działki pod budowę domu.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że w świetle przytoczonych faktów nie miał obowiązku odprowadzenia podatku VAT od powyższej sprzedaży, wobec czego powinien otrzymać zwrot nienależnie pobranego podatku VAT wraz z odsetkami.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. Akt IF PS 3/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych działek, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z wniosku wynika bowiem, że działki będące przedmiotem sprzedaży nie zostały nabyte w celu dalszej ich odsprzedaży lecz zostały nabyte przez Wnioskodawcę w 2002 r. w drodze spadku po zmarłej babci, w formie współwłasności jako jedna działka, którą następnie wraz ze współwłaścicielem podzielono na dwie mniejsze i sprzedano przed zniesieniem współwłasności. Sprzedaż działek powiązana była z wydzieleniem dwóch koniecznych dojazdów. Nieruchomości nie były wykorzystywane dla celów zarobkowych, nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych, nie jest też podatnikiem podatku VAT czynnym mimo dokonania zapłaty podatku VAT z tyt. sprzedaży tych działek. Ponadto Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia przedmiotowych działek, a w momencie sprzedaży były one całkowicie niezabudowane. Sprzedaż miała dla niego charakter jednorazowy, okazjonalny (Wnioskodawca nigdy nie dokonywał tego typu transakcji), a środki z niej uzyskane zostały przeznaczone na wykonanie dojazdu i uzbrojenie działki pod budowę domu. Działka ta nie jest przeznaczona do sprzedaży.

W świetle powyższego sprzedaż przedmiotowych działek, dokonaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika podatku VAT, a okolicznościom dokonania transakcji nie można przypisać znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawca sprzedając grunty korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Tym samym sprzedaż przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot wpłaconego nienależnie podatku VAT.

Na marginesie należy zauważyć, że tut. organ podatkowy, tj. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów - Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, funkcjonuje od 1 lipca 2007 r. Zatem stanowisko wyrażone w niniejszej interpretacji jest pierwszym stanowiskiem tut. organu w przedmiotowej sprawie, tak więc nie podtrzymuje ono ani nie zmienia żadnego innego wcześniejszego stanowiska.

Ponadto należy podkreślić, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osądzonej w określonym stanie faktycznym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.