IBPP1/443-935/08/JP - Jakie obowiązki ciążą na komorniku jako płatniku VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komornika Sądowego Pana Sławomira Hosiawy, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2008 r. (data wpływu 29 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 lipca 2008 r. (data wpływu 29 lipca 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym, a wniosek dotyczy nieruchomości, która została zajęta i oszacowana w toku egzekucji i oczekuje na sprzedaż. Dłużnik "E. - N." Spółka z o. o. nabyła od lokalnego urzędu gminy w 2001 r. nieruchomość (Nr ewid. XXX/x o powierzchni 1,5494 ha). Spółka ta była i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Natomiast sprzedawca nieruchomości, Urząd Gminy, w momencie sprzedaży nie był podatnikiem podatku VAT. Nie jest możliwym dotarcie do umowy kupna sprzedaży.

Ww. nieruchomość nie była i nie jest zabudowana, nie była i nie jest użytkowana przez dłużnika ani osoby trzecie. Dłużnik nie prowadzi na niej działalności gospodarczej, w tym rolniczej. W planie zagospodarowania przestrzennego działka jest położona w terenie oznaczonym symbolami: 1.5 MP (tereny zabudowy pensjonatowej z dopuszczeniem zabudowy mieszkalnej i jednorodzinnej), 6.4 k.p. (tereny parkingów), 3.4 R/ZL (tereny rolne do zalesień i zadrzewień), 5.8 WS/zz (tereny wód otwartych wraz ze strefą ekologiczną).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że część nieruchomości leży w terenach rolnych, a część w terenach przeznaczonych do zabudowy, parkingów - w przypadku sprzedaży licytacyjnej w cenie nieruchomości ma być uwzględniony podatek VAT, a jeśli tak to czy do wartości całej nieruchomości czy też jedynie jej części?

Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT nie powinien być naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, jest płatnikiem podatku od towarów i usług od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi, że płatnik obowiązany jest do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Egzekucja z nieruchomości, zgodnie z art. 921 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), należy do komornika sądowego, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Poza wymienionymi wyżej obowiązkami komornika sądowego, jako płatnika VAT, wynikającymi z art. 8 Ordynacji podatkowej, obowiązują jeszcze te wynikające z przepisów wykonawczych. Zgodnie z § 24 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95 poz. 798 z późn. zm.), komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, w przypadku sprzedaży towarów pochodzących z majątku dłużnika będącego podatnikiem VAT, wystawia w imieniu dłużnika i na jego rachunek fakturę potwierdzającą dokonanie sprzedaży tych towarów. Faktura dokumentująca tego typu sprzedaż, poza elementami określonymi w § 9 i § 11 ust. 1 powołanego rozporządzenia, w myśl § 24 ust. 3, powinna zawierać dodatkowo nazwę i adresy organów egzekucyjnych. Ponadto, jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do wystawienia faktury uważa się podpis kierownika organu egzekucyjnego (lub osób przez niego upoważnionych). Kopię faktury, o której mowa wyżej, zgodnie z § 24 ust. 4 cytowanego rozporządzenia, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.

Z powyższych przepisów należy wywodzić, zatem, że komornik dokonując sprzedaży w imieniu i na rzecz dłużnika będącego podatnikiem VAT jest zobowiązany do zastosowania stawki podatku VAT właściwej dla przedmiotu sprzedaży.

Do sprzedaży nieruchomości wskazanej we wniosku zastosowanie znajdą następujące przepisy prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Aby dostawa nieruchomości podlegała opodatkowaniu, musi być, w świetle obowiązujących przepisów, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, dłużnik prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki z o. o. i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem sprzedaży ma być nieruchomość niezabudowana nabyta przez Spółkę w 2001 r.

Skoro, zatem dłużnik jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest, bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Jednakże przy ocenie czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie opodatkowana, należy wziąć pod uwagę przepisy zwalniające z podatku od towarów i usług dostawę niektórych towarów.

Na mocy art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga, bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem sprzedaży będzie niezabudowana nieruchomość, położona w planie zagospodarowania przestrzennego w terenie oznaczonym symbolami: 1.5 MP (tereny zabudowy pensjonatowej z dopuszczeniem zabudowy mieszkalnej i jednorodzinnej), 6.4 k.p. (tereny parkingów), 3.4 R/ZL (tereny rolne do zalesień i zadrzewień), 5.8 WS/zz (tereny wód otwartych wraz ze strefą ekologiczną).

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny i prawny, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, w części opisanej we wniosku, jako tereny nie przeznaczone pod zabudowę, tj. teren rolny do zalesień i zadrzewień oraz teren wód otwartych wraz ze strefą ekologiczną korzystać będzie ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, natomiast w pozostałej części stanowiącej teren zabudowy pensjonatowej z dopuszczeniem zabudowy mieszkalnej i jednorodzinnej, (czyli teren przeznaczony pod zabudowę) oraz teren parkingów, (czyli teren z możliwością zabudowy parkingowej), zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu według stawki 22%.

Zatem sprzedaż nieruchomości w części nie przeznaczonej pod zabudowę, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym Wnioskodawca zobowiązany będzie do naliczenia podatku VAT tylko od części przeznaczonej pod zabudowę.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.