IBPP1/443-93/08/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko CZW "W" SA, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2008 r. (data wpływu 16 stycznia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania prowizji wypłacanej w zależności od skali zakupów oraz realizacji zadań określonych w umowie - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania prowizji wypłacanej w zależności od skali zakupów oraz realizacji zadań określonych w umowie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca podpisał roczną umowę na podstawie której, będzie dokonywał zakupu towarów na warunkach w niej określonych, po cenach obowiązujących na dany moment według aktualnego cennika. W zależności od skali zakupu towarów w danym miesiącu (jego ilości), Wnioskodawcy będzie przysługiwać; prowizja, naliczana od ceny netto, zgodnej z cennikiem obowiązującym w dniu sprzedaży towaru, na którą Wnioskodawca wystawi sprzedającemu notę księgową.

Treść noty będzie następująca:

"Obciążamy Was tytułem prowizji za zakupiony towar za miesiąc...... zgodnie z umową."

Powyższa umowa zobowiązuje Wnioskodawcę do:

Natomiast sprzedawca zobowiązuje się do:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo zostanie udokumentowana operacja udzielenia prowizji za zakupiony i zapłacony towar poprzez wystawienie przez podatnika noty księgowej i potraktowania jej jako niepodlegającej obowiązkowi VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo dokumentuje operację poprzez wystawienie noty księgowej i nieobjęcie jej obowiązkiem VAT, gdyż uzyskanie prawa do prowizji nie jest świadczeniem usługi przez podatnika na rzecz sprzedawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa

- zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy o VAT. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są określone kwoty pieniężne stanowiące pewną formę nagrody, za realizację określonych w umowie zadań. Te dodatkowe wynagrodzenia mogą przyjmować w zawieranych pomiędzy kontrahentami umowach różnorodne formy np. premii, bonusów prowizji itp.

Jednakże podstawowe znaczenie dla określenia skutków podatkowych dotyczących wypłacania dodatkowego wynagrodzenia nabywcom jest ustalenie, za co faktycznie kwoty te zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw lub usług, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw lub usług w określonym czasie itp. Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

W przypadkach, gdy wypłacone dodatkowe wynagrodzenie jest związane z konkretną dostawą lub usługą, nawet jeżeli jest to kwota wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy lub usługi i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy lub usługi.

W tym przypadku zastosowanie będzie miał przepis § 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

W praktyce występują również sytuacje, gdzie premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób i premia ta nie jest związana z żadną konkretną dostawą.

W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach. Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

W opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, gdzie w zależności od skali zakupu towarów w danym miesiącu (jego ilości), Wnioskodawcy będzie przysługiwać; prowizja, naliczana od ceny netto, zgodnej z cennikiem obowiązującym w dniu sprzedaży towaru pod warunkiem, że Wnioskodawca zrealizuje zadania zawarte w umowie.

Umowa zobowiązuje Wnioskodawcę do realizacji zakupów towaru w ilościach i terminach w niej określonych, zapłaty za odebrany towar w uzgodnionym terminie, przestrzegania obowiązku dalszej odsprzedaży towaru pod tą samą nazwą handlową z marżą nie przekraczającą określonego pułapu, prowadzenia działań marketingowo-handlowych na zasadach obowiązujących u sprzedającego, używania znaku firmowego sprzedawcy tylko w odniesieniu do towarów u niego nabytych, uczestniczenia w elektronicznym portalu klienta oraz zakupu oprogramowań zapewniających prawidłową współpracę w ramach umowy.

Natomiast sprzedawca zobowiązuje się do sprzedaży towaru w ilościach i terminach uzgodnionych, świadczenia usług spedycji, wystawiania certyfikatu jakości na żądanie, i dostarczania obowiązujących cenników, udzielania prowizji za zakupiony i zapłacony towar w zależności od skali zakupów w danym miesiącu.

Prowizja ta nie ma więc charakteru dobrowolnego, ale uzależniona jest od określonego zachowania kupującego. Usługobiorcą jest dostawca, który realizuje swój interes ekonomiczny poprzez tworzenie sytuacji, w której kupujący decyduje się na zakup u niego, a nie u innego dostawcy. Podmiot udzielający premii odnosi bowiem wymierne korzyści związane z określonym zachowaniem swojego kontrahenta, zmierzającym do spełnienia warunków uzyskania premii.

Zatem z danego stosunku prawnego, wynika wyraźna, bezpośrednia korzyść zarówno na rzecz dokonującego zakupu towarów u jednego dostawcy bo za spełnienie warunków umowy otrzymuje on wynagrodzenie, jak i dla sprzedawcy, gdyż przez wypłatę dodatkowego wynagrodzenia zapewnia sobie lojalność odbiorcy, a przez to gwarancję sprzedaży towaru w określonych terminach, ilościach i terminowe płatności.

Wypłata przedmiotowej prowizji jest zatem wynagrodzeniem za określone zachowanie się nabywcy w stosunku do sprzedawcy. Prowizja ta ma charakter wynagrodzenia wypłacanego w zależności od osiąganych wyników, jednocześnie jest czynnikiem motywującym Wnioskodawcę do skutecznego realizowania warunków umowy. Wypłacając prowizję sprzedawca nagradza kupującego za nabycie określonej ilości towarów, a w konsekwencji za lojalność względem sprzedawcy, tj. za to że kupujący nabywa towary wybranego kontrahenta, a nie jego konkurentów. Przedmiotowa prowizja powinna być w związku z tym traktowana również jako wynagrodzenie za powstrzymywanie się od zakupu towarów konkurencyjnych.

Przede wszystkim w przedmiotowej sprawie jest zaś wynagrodzeniem za realizację zakupów towaru w ilościach i terminach określonych w umowie, zapłaty za odebrany towar w uzgodnionym terminie, przestrzeganie obowiązku dalszej odsprzedaży towaru pod tą samą nazwą handlową z marżą nie przekraczającą określonego pułapu, prowadzenie działań marketingowo - handlowych na zasadach obowiązujących u sprzedającego, używania znaku firmowego sprzedawcy tylko w odniesieniu do towarów u niego nabytych, uczestniczenia w elektronicznym portalu klienta oraz zakupu oprogramowań zapewniających prawidłową współpracę w ramach umowy.

Zachowanie nabywcy stanowi w tym przypadku świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz sprzedającego. Jako zapłatę za wykonaną usługę kontrahent tj. Wnioskodawca otrzymuje bonus w postaci prowizji. Zatem pomiędzy stronami zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

W świetle powyższego zachowanie Wnioskodawcy polegające na realizacji warunków określonych w umowie tj. realizacji zakupów towaru w ilościach i terminach w niej określonych, zapłaty za odebrany towar w uzgodnionym terminie, przestrzegania obowiązku dalszej odsprzedaży towaru pod tą samą nazwą handlową z marżą nieprzekraczającą określonego pułapu, prowadzenia działań marketingowo - handlowych na zasadach obowiązujących u sprzedającego, używania znaku firmowego sprzedawcy tylko w odniesieniu do towarów u niego nabytych, uczestniczenia w elektronicznym portalu klienta oraz zakupu oprogramowań zapewniających prawidłową współpracę w ramach umowy należy uznać za świadczenie usług zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i opodatkować podatkiem od towarów i usług wg stawki 22%, zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy o VAT.

Ponadto, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podsumowując, w przedmiotowej sytuacji udzielona prowizja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 22% stawki podatku VAT, oraz winna być udokumentowana poprzez wystawienie przez świadczącego usługę - Wnioskodawcę - faktury VAT, na rzecz nabywcy usług - kontrahenta wypłacającego premię pieniężną.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż otrzymanie przedmiotowej prowizji nie jest świadczeniem usługi i dokumentowana jest przez wystawienie noty księgowej należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.