IBPP1/443-917/14/LSz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-917/14/LSz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 września 2014 r. (data wpływu 17 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 10 grudnia 2014 r. (data złożenia 11 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT warsztatów teatralnych organizowanych dla dzieci i młodzieży na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i pkt 33 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT warsztatów teatralnych organizowanych dla dzieci i młodzieży na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i pkt 33 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 grudnia 2014 r. (data złożenia 11 grudnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 grudnia 2014 r. znak: IBPP1/443-917/14/LSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada formę stowarzyszenia. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie ze swoim statutem (§ 7) do celów Stowarzyszenia należy m.in.:

* "kształtowanie postaw patriotycznych oraz wrażliwości na sztukę",

* "wspieranie i kreowanie inicjatyw społecznych i kulturalnych, dążących do budowy społeczeństwa obywatelskiego opierającego się na zasadach tolerancji, demokracji, praworządności i sprawiedliwości",

* "organizowanie kształcenia i podnoszenia kwalifikacji członków w dziedzinach i kierunkach ich zainteresowań",

* "promowanie idei integracji europejskiej",

* "promowanie bogactwa i różnorodności kultury europejskiej oraz wspólnego dziedzictwa",

* "wspieranie działań na rzecz rozwoju kultury, nauki, sportu i turystyki".

Cele statutowe Stowarzyszenie realizuje (§ 8) m.in. poprzez:

* "organizowanie imprez publicznych, szkoleń, seminariów, konferencji, spotkań oraz warsztatów, jak również innych form działalności".

Od października 2014 r. Stowarzyszenie zgodnie z celami statutowymi rozpocznie cykl "warsztatów teatralnych" skierowanych do dzieci i młodzieży szkolnej. Odpłatność za udział w warsztatach będą dokonywali opiekunowie prawni w wysokości pozwalającej na pokrycie kosztów wynajmu sali oraz honorariów osób prowadzących zajęcia tj. artystów (zawodowych aktorów) zatrudnianych na umowę o dzieło. Ogólnym celem warsztatów jest z jednej strony nabycie przez dzieci i młodzież umiejętności związanych z publicznymi wystąpieniami tj. zarówno w szkole, jak i w innych miejscach, umiejętności radzenia sobie ze stresem, umiejętności wyrażania emocji, nabycie umiejętności poprawnej wymowy (dykcji), a z drugiej strony zapoznanie z szeroko rozumianą kulturą teatru. W poszczególnych przypadkach dodatkowym celem warsztatów jest przygotowanie młodzieży szkół średnich do egzaminów wstępnych na studia teatralne.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 30 listopada 2006 r. tj. od samego początku istnienia stowarzyszenia. Opodatkowane podatkiem VAT są usługi sponsorskie (23%) oraz bilety na niektóre przedstawienia (8%).

2. Na pytanie tut. organu "Należy jednoznacznie wskazać czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi w odniesieniu do konkretnego odbiorcy są usługami edukacyjnymi czy kulturalnymi..." Wnioskodawca odpowiedział, że usługi w postaci warsztatów teatralnych są usługami kulturalnymi choć mają także oczywiste walory edukacyjne.

3. W ramach warsztatów teatralnych dzieci i młodzież będą uczyły się poprawnej wymowy (dykcji), technik aktorskich, śpiewu, tańca i elementów choreografii. Warsztaty każdorazowo będą kończyły się publicznym spektaklem, w którym będą uczestniczyły wszyscy biorący udział w warsztatach. Dla młodszej części uczestników warsztaty teatralne będą także służyły nauce przełamywania barier związanych z trudnościami w nawiązywaniu relacji, nauce pracy w grupach, nauce przełamywania presji towarzyszącej publicznym prezentacjom i wystąpieniom, a także mają na celu wzmocnienie poczucia własnej wartości u dziecka. Dla starszej części uczestników warsztaty teatralne będą także przygotowaniem do egzaminów na studia teatralne.

4. Na pytanie tut. organu "W jakim wieku i z jakich szkół dzieci i młodzież będzie uczestniczyła w warsztatach..." Wnioskodawca odpowiedział, że od 6 do 18 lat - szkoły podstawowe, gimnazjalne i ponadgimnazjalne.

5. Na pytanie tut. organu "Kto będzie kierował dane osoby na przedmiotowe warsztaty. Wnioskodawca odpowiedział, że rodzice uznający warsztaty teatralne za właściwy sposób wsparcia rozwoju swoich dzieci.

6. Na pytanie tut. organu "Czy Wnioskodawca jest podmiotem prawa publicznego lub podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym (jeżeli tak, to proszę o wskazanie na podstawie jakich przepisów) lub podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej..." Wnioskodawca odpowiedział, że jest stowarzyszeniem (ustawa o stowarzyszeniach) mającym w celach statutowych działalność o charakterze kulturalnym.

7. Na pytanie tut. organu "Czy Wnioskodawca osiąga w sposób systematyczny zyski ze wskazanych we wniosku usług oraz czy osiągane zyski są przeznaczone w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług..." Wnioskodawca odpowiedział, że zakłada, że wpływy z opłat za uczestnictwo w warsztatach będą pokrywały jedynie część kosztów związanych z warsztatami teatralnymi. Pozostała część kosztów warsztatów będzie pokrywana ze środków własnych Stowarzyszenia (darowizny, umowy sponsorskie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty jakie dokonywane będą przez opiekunów prawnych dzieci i młodzieży z tytułu uczestnictwa w warsztatach teatralnych prowadzonych przez Stowarzyszenie w ramach swoich celów statutowych zwolnione są z podatku od towarów i usług zarówno z tytułu zwolnienia wymienionego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (jako usługi kształcenia zawodowego), jak i z tytułu zwolnienia wymienionego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy (jako usługi kulturalnej).

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty jakie dokonywane będą przez opiekunów prawnych dzieci i młodzieży z tytułu uczestnictwa w warsztatach teatralnych prowadzonych przez Stowarzyszenie w ramach swoich celów statutowych są zwolnione z podatku od towarów i usług zarówno z tytułu zwolnienia wymienionego w art. 43 ust. 1 pkt 29a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (jako usługi kształcenia zawodowego), jak i z tytułu zwolnienia wymienionego w art. 43 ust. 1 pkt 33a) ustawy (jako usługi kulturalnej).

UZASADNIENIE

Stowarzyszenie w ramach swoich zajęć dokonuje usługi kształcenia zawodowego innego niż wymienionego w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Nie dokonuje jednak tego w oparciu o zasady przewidziane w odrębnych przepisach. Zgodnie m.in. z wyrokiem WSA w Gliwicach z dnia 10 września 2013 r. sygn. III SA/Gl 1006/13 " art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT stanowi wadliwą implementację art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, w zakresie w jakim uzależnia możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego od tego, czy usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach", bowiem "zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie zwalniają od opodatkowania kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Podkreślenia wymaga, że zwolnienie uregulowane w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE ma charakter obligatoryjny, co oznacza, że państwo członkowskie jest zobowiązane do jego implementacji do prawa krajowego, przy zachowaniu warunków określających zasady jego stosowania. Co więcej podatnik ma prawo stosować przepisy Dyrektywy 2006/112/WE, jeżeli państwo członkowskie nie zaimplementowało określonych przepisów w przewidzianym terminie lub jeżeli państwo członkowskie przyjmie przepisy zgodne z prawem UE, ale praktyka władz państwowych (np. organów skarbowych) prowadzi do innego skutku niż zamierzony (por. wyrok TSUE z dnia 19 stycznia 1982 r. w sprawie 8/81 Ursula Becker v. Finanzamt Münster-Innenstadt, wyrok TSUE z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie C-62/00 Marks Spencer plc v. Commissioners of Customs Excise oraz wyrok z dnia 8 czerwca 2006 r. C-430/04 Finanzamt Eisleben v. Feuerbestattungsverein Hall eV)".

W podobny sposób wypowiedział się także WSA w Warszawie w wyroku z dnia 10 maja 2010 r. sygn. III SA/Wa 2641/11 podsumowując swoje uzasadnienie: "Przy wykładni przepisów, przewidujących ulgi lub zwolnienia nie można pominąć celu, jaki przyświecał ich wprowadzeniu, zwłaszcza w sytuacji, kiedy można je uznać za tzw. normy celu społecznego. W tym aspekcie podkreślić należy, że celem analizowanych regulacji prawnych było zapewnienie zwolnienia z podatku usług wykonywanych w interesie publicznym". Na temat tej wadliwości wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 września 2013 r. o treści: "Analizując w świetle powyższych tez TSUE przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że przepis ten w sposób niewłaściwy implementuje do polskiego porządku prawnego normę z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE. Ostatnio wymieniony przepis bowiem pozwala państwom członkowskim na jedynie podmiotowe zawężenie zwolnienia m.in. spornych w sprawie usług kształcenia i przekwalifikowania zawodowego, gdyż zwalnia odpowiednie w nim wymienione usługi łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Tymczasem w polskiej ustawie zwolnienie usług kształcenia i przekwalifikowania zawodowego uzależniono od uregulowania tych kwestii w odrębnych przepisach, zawężono więc zwolnienie w oparciu o kryteria nieprzewidziane w Dyrektywie 2006/112/WE". Podobnie wypowiedział się także NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r. sygn. I FSK 615/12.

Reasumując Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż opłaty za udział w warsztatach teatralnych prowadzonych przez Stowarzyszenie w ramach swoich celów statutowych są zwolnione z podatku od towarów i usług jako rodzaj usług kształcenia zawodowego.

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33a ustawy o VAT zwolnione są usługi kulturalne świadczone przez "inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym". Wnioskodawca jest stowarzyszeniem, które w swoim statucie ma szeroko rozumianą działalność kulturalną stąd zgodnie z ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej jest instytucją o charakterze kulturalnym. Warsztaty teatralne mają na celu bez wątpienia także zapoznanie dzieci i młodzieży z szeroko rozumianą kulturą teatralną i jej historią.

Reasumując Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż opłaty za udział w warsztatach teatralnych prowadzonych przez Stowarzyszenie w ramach swoich celów statutowych są zwolnione z podatku od towarów i usług jako usługi kulturalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347 s. 1 z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

a.

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,

b.

uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo - rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

a.

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b.

świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c.

finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca (Stowarzyszenie) od października 2014 r. zgodnie z celami statutowymi rozpocznie cykl "warsztatów teatralnych" skierowanych do dzieci i młodzieży szkolnej. Odpłatność za udział w warsztatach będą dokonywali opiekunowie prawni w wysokości pozwalającej na pokrycie kosztów wynajmu sali oraz honorariów osób prowadzących zajęcia tj. artystów (zawodowych aktorów) zatrudnianych na umowę o dzieło. Ogólnym celem warsztatów jest z jednej strony nabycie przez dzieci i młodzież umiejętności związanych z publicznymi wystąpieniami tj. zarówno w szkole, jak i w innych miejscach, umiejętności radzenia sobie ze stresem, umiejętności wyrażania emocji, nabycie umiejętności poprawnej wymowy (dykcji), a z drugiej strony zapoznanie z szeroko rozumianą kulturą teatru. W poszczególnych przypadkach dodatkowym celem warsztatów jest przygotowanie młodzieży szkół średnich do egzaminów wstępnych na studia teatralne.

Wnioskodawca podał, że usługi w postaci warsztatów teatralnych są usługami kulturalnymi choć mają także oczywiste walory edukacyjne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy opłaty dokonywane przez opiekunów prawnych dzieci i młodzieży z tytułu uczestnictwa w warsztatach teatralnych prowadzonych przez Wnioskodawcę zwolnione są od podatku VAT na podstawie w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT i z tytułu zwolnienia wymienionego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy (jako usługi kulturalnej).

Odnosząc się do kwestii dotyczącej zwolnienia od podatku VAT "warsztatów teatralnych" na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT należy zauważyć, że Wnioskodawca wskazał we wniosku, że usługi świadczone przez niego w postaci warsztatów teatralnych są usługami kulturalnymi choć mają także oczywiste walory edukacyjne. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT bowiem Wnioskodawca nie świadczy usługi szkoleniowej (edukacyjnej) a jedynie usługę kulturalną.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opłaty dokonywane przez opiekunów prawnych dzieci i młodzieży z tytułu uczestnictwa w warsztatach teatralnych są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29a ustawy o VAT (jako usługi kształcenia zawodowego), należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii zwolnienia od podatku VAT "warsztatów teatralnych" na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT należy wskazać, że w tym przepisie ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla usług kulturalnych świadczonych przez:

a.

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b.

indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1.

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, lub

2.

ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe (art. 43 ust. 17a ustawy).

Na podstawie art. 43 ust. 18 ustawy - zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W myśl art. 43 ust. 19 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1.

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

2.

wstępu:

a.

na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

b.

do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

c.

do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

3.

wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

4.

usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

5.

działalności agencji informacyjnych;

6.

usług wydawniczych;

7.

usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

8.

usług ochrony praw.

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi kulturalne oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez szczególne podmioty.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Jak wynika z powyższego unormowania, ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jako podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Analiza powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na jego podstawie jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług tj. usług kulturalnych, ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, albo indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym za wykonaną usługę w formie honorarium. Ponadto podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 33 lit. a tego artykułu, nie mogą osiągać w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia, zyski te przeznaczane są w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Nie spełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Uwzględniając powyższe przepisy wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie podają definicji pojęcia "usług kulturalnych". Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu "usługi kulturalne" w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle "kultura" podaje, że jest to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania" (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W przepisach ogólnych (Rozdziału I) ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 406 z późn. zm.) ustawodawca wskazał - w art. 1 ust. 1, że działalność kulturalna w rozumieniu tej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej). Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 2 działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W myśl art. 8 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1 ww. ustawy). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem (ustawa o stowarzyszeniach) mającym w celach statutowych działalność o charakterze kulturalnym. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Od października 2014 r. Stowarzyszenie zgodnie z celami statutowymi rozpocznie cykl "warsztatów teatralnych" skierowanych do dzieci i młodzieży szkolnej. Odpłatność za udział w warsztatach będą dokonywali opiekunowie prawni w wysokości pozwalającej na pokrycie kosztów wynajmu sali oraz honorariów osób prowadzących zajęcia tj. artystów (zawodowych aktorów) zatrudnianych na umowę o dzieło. Ogólnym celem warsztatów jest z jednej strony nabycie przez dzieci i młodzież umiejętności związanych z publicznymi wystąpieniami tj. zarówno w szkole, jak i w innych miejscach, umiejętności radzenia sobie ze stresem, umiejętności wyrażania emocji, nabycie umiejętności poprawnej wymowy (dykcji), a z drugiej strony zapoznanie z szeroko rozumianą kulturą teatru. W poszczególnych przypadkach dodatkowym celem warsztatów jest przygotowanie młodzieży szkół średnich do egzaminów wstępnych na studia teatralne. Wnioskodawca wskazał, że ww. usługi w postaci warsztatów teatralnych są usługami kulturalnymi choć mają także oczywiste walory edukacyjne.

Wnioskodawca zakłada, że wpływy z opłat za uczestnictwo w warsztatach będą pokrywały jedynie część kosztów związanych z warsztatami teatralnymi. Pozostała część kosztów warsztatów będzie pokrywana ze środków własnych Stowarzyszenia (darowizny, umowy sponsorskie).

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy w wyżej opisanej sytuacji opłaty jakie dokonywane będą przez opiekunów prawnych dzieci i młodzieży z tytułu uczestnictwa w "warsztatach teatralnych" prowadzonych przez Stowarzyszenie zwolnione są z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, względem pobieranych przez Wnioskodawcę opłat z tytułu uczestnictwa w opisanych we wniosku "warsztatach teatralnych" prowadzonych przez Wnioskodawcę zauważyć należy, że jak wskazano wyżej, warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z ww. przepisu jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być:

* podmiotem prawa publicznego,

* innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, lub

* podmiotem wpisany do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Mając powyższe na uwadze, jak również opis zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że opisana usługa prowadzenia "warsztatów teatralnych" dla dzieci i młodzieży, nie może - wbrew opinii zawartej we wniosku korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Wnioskodawca nie jest bowiem podmiotem zidentyfikowanym w ww. przepisie.

Jak wynika z uzupełnienia wniosku (pismo z dnia 10 grudnia 2014 r.) Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego, nie jest również podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto Wnioskodawca nie wskazał, że jest podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, a jedynie stwierdził, że jest stowarzyszeniem mającym w celach statutowych działalność o charakterze kulturalnym. Sam fakt prowadzenia działalności kulturalnej w formie stowarzyszenia, której celem statutowym jest działalność kulturalna, nie przesądza o uznaniu danego podmiotu za instytucję o charakterze kulturalnym.

Instytucjami takimi są natomiast niewątpliwie państwowe i samorządowe instytucje kultury określone w art. 8 i 9 ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz podmioty, które na podstawie innych przepisów prawa uznawane są za instytucje i świadczą usługi kulturalne na warunkach określonych w tych przepisach.

Należy przy tym zauważyć, że przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 z późn. zm.) stanowi, że obywatele polscy realizują prawo zrzeszania się w stowarzyszeniach, zgodnie z przepisami Konstytucji oraz porządkiem prawnym określonym w ustawach.

W myśl art. 2 ust. 1 i 2 ww. ustawy, stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności.

Przepis ten wskazuje, że stowarzyszenie samodzielnie wyznacza swoje cele, dla realizacji których może być powołane, nie określa natomiast, że stowarzyszenie jest instytucją o charakterze kulturalnym.

Wobec powyższego, usługa prowadzenia cyklu "warsztatów teatralnych" dla dzieci i młodzieży nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT i będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opłaty jakie dokonywane będą przez opiekunów prawnych dzieci i młodzieży z tytułu uczestnictwa w warsztatach teatralnych prowadzonych przez Stowarzyszenie są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33a ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl