IBPP1/443-896/14/BM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-896/14/BM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu 11 września 2014 r., uzupełnionym pismem z 4 grudnia 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT w przypadku świadczenia usług polegających wyłącznie na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej firm - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT w przypadku świadczenia usług polegających wyłącznie na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej firm.

Wniosek został uzupełniony pismem z 4 grudnia 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-896/14/BM z 25 listopada 2014

r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza otworzyć Biuro Rachunkowe. Wnioskodawca posiada wykształcenie i zamierza wykupić stosowne ubezpieczenie. Wnioskodawca będzie świadczył wyłącznie usługi polegające na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej firm, tj. prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników podatkowej książki przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji środków trwałych, wyposażenia itp., ewidencji dowodów księgowych, podatkowych, placowych, rejestrów zakupu i sprzedaży VAT, sporządzanie, podpisywanie i składanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników zeznań i deklaracji podatkowych, deklaracji do ZUS, reprezentowanie podatników i płatników przed organami kontrolującymi. Wnioskodawca nie ma natomiast uprawnień doradcy podatkowego i nie będzie świadczył żadnych usług doradczych (nie będzie udzielał fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych). Wnioskodawca przewiduje, że jego obroty będą znacznie niższe niż 150.000 zł.

Wnioskodawca zamierza od 1 lutego 2015 r. prowadzić działalność gospodarczą o której mowa we wniosku.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej będzie wykonywał czynności zgodnie z art. 76h ust. 1 uor, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych:

* prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych i udzielenie im pomocy w tym zakresie,

* sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników zeznań i deklaracji podatkowych i udzielanie pomocy w tym zakresie,

* reprezentowanie podatników, płatników w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli.

Wnioskodawca nie będzie świadczył usługi doradztwa w ramach prowadzonej działalności; polegającej na udzielaniu klientom fachowych porad, opinii, wyjaśnień.

Usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych Wnioskodawca będzie świadczył na podstawie wpisu do Centralnej ewidencji o działalności gospodarczej Rzeczpospolitej Polskiej zgodnie z art. 76h ust. 1.

Usługi rachunkowo-księgowe z klientem będą objęte zapisami umowy łączącej Wnioskodawcę z klientem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 4 grudnia 2014 r.):

Czy Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług w 2015 r. świadcząc usługi polegające na wykonaniu czynności w ramach zawartych z klientami umów o prowadzenie ksiąg rachunkowych; w ramach których Wnioskodawca będzie świadczył usługi rachunkowo-księgowe, nie będzie świadczył usług doradztwa podatkowego oczywiście do momentu przekroczenia kwoty obrotu 150.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z 4 grudnia 2014 r.):

W oparciu o art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym uprawnionymi do wykonywania zawodowego czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 są:

1.

osoby fizyczne wpisane na listę doradców,

2.

adwokaci i radcowie prawni,

3.

biegli rewidenci z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

W oparciu o wydaną interpretację z 19 lutego 2014 r. IPTPP1/443-895/13-4/RG Wnioskodawca pragnie świadczyć ten sam zakres usług.

Rozpoczynając w lutym 2015 r. działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług polegających wyłącznie na usługach rachunkowo-księgowych i płacowych firm, tj. prowadzenie w imieniu i na rzez podatników, płatników książki przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji środków trwałych i wyposażenia, rejestrów zakupu i sprzedaży VAT, sporządzanie i podpisywanie, składanie w imieniu i na rzecz podatników zeznań i deklaracji podatkowych, deklaracji ZUS, reprezentowanie podatników przed organami kontrolującymi, Wnioskodawca będzie mógł korzystać z prawa do zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług tak długo aż wartość jego usług nie osiągnie kwoty 150.000,00 zł. Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego i nie zamierza świadczyć żadnych usług doradczych np. nie będzie udzielał fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień podatkowych, finansowych, prawnych i ekonomicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.

odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a.

transakcji związanych z nieruchomościami,

b.

usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c.

usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.

odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ww. ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1.

dokonujących dostaw:

a.

towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b.

towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

* energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),

* wyrobów tytoniowych,

* samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c.

budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d.

terenów budowlanych,

e.

nowych środków transportu;

2.

świadczących usługi:

a.

prawnicze,

b.

w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c.

jubilerskie;

3.

nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć "tego, kto doradza". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1.

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;

2.

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

3.

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;

4.

reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

1.

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;

2.

adwokaci i radcowie prawni;

3.

biegli rewidenci.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

1.

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;

2.

adwokaci i radcowie prawni.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

1.

mają pełną zdolność do czynności prawnych;

2.

nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9.

Należy zauważyć, że w wyniku nowelizacji ww. ustawy o doradztwie podatkowym zmianie uległa treść art. 2 ust. 1 pkt 2, poprzez wymienienie w nim również ksiąg rachunkowych. Do dnia 9 sierpnia 2014 r. doradcy podatkowi mogli prowadzić księgi rachunkowe w oparciu o art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości. Przepis ten został jednak uchylony z dniem 10 sierpnia 2014 r., w związku z czym zasadnym było rozszerzenie katalogu czynności wymienionego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym.

Ponadto zmianie uległa treść art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym. W konsekwencji czynności, o których mowa w ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 może wykonywać każda zainteresowana osoba. Nowe przepisy nie wprowadzają żadnych wymogów co do tych osób, odnośnie np. konieczności posiadania odpowiedniego wykształcenia.

Natomiast podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym pozostaną nadal jedynie:

* osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;

* adwokaci i radcowie prawni.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza od 1 lutego 2015 r. prowadzić działalność gospodarczą - Biuro Rachunkowe.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej będzie wykonywał czynności zgodnie z art. 76h ust. 1 uor, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych:

* prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych i udzielenie im pomocy w tym zakresie,

* sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników zeznań i deklaracji podatkowych i udzielanie pomocy w tym zakresie,

* reprezentowanie podatników, płatników w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli.

Wnioskodawca nie będzie świadczył usług doradztwa w ramach prowadzonej działalności; polegającej na udzielaniu klientom fachowych porad, opinii, wyjaśnień.

Usługi rachunkowo-księgowe będą objęte zapisami umowy łączącej Wnioskodawcę z klientem.

Wnioskodawca przewiduje, że jego obroty będą znacznie niższe niż 150.000 zł.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, w związku z rozpoczęciem od 1 lutego 2015 r. wykonywania działalności gospodarczej w zakresie świadczenia wyłącznie usług polegających na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej firm, jeżeli planowany obrót w 2015 r. nie przekroczy limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej i przy założeniu, że - jak wskazano we wniosku - Wnioskodawca nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym, nie będzie udzielać porad prawnych ani wykonywać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT wykluczających prawo do zwolnienia podmiotowego.

Jeżeli jednak faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwolnienie utraci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Ponadto Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego w momencie wykonania czynności doradztwa (w szczególności doradztwa podatkowego) niezależnie od posiadanych przez Wnioskodawcę uprawnień.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że będzie on mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT należało uznać za prawidłowe, z zastrzeżeniem jednak, że limit zwolnienia nie wynosi 150.000 zł, jak wskazał Wnioskodawca we własnym stanowisku, tylko dla podatnika rozpoczynającego wykonywanie czynności w trakcie roku podatkowego, wartość sprzedaży nie może przekroczyć kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym.

Odnośnie wskazanej we wniosku interpretacji przepisów prawa podatkowego nr IPTPP1/443-895/13-4/RG należy wyjaśnić, że interpretacje indywidualne są wydawane dla konkretnych wnioskodawców w oparciu o przedstawiony przez nich i indywidualny dla nich stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, zatem nie mogą być źródłem powszechnie obowiązującego prawa, tut. organ nie jest nimi związany.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku wykonywania jakichkolwiek usług doradczych) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl