IBPP1/443-881/09/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z dnia 24 sierpnia 2009 r. (data wpływu 27 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.), oraz pismem z dnia 25 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy warunki kontraktu (FIDIC) mogą zmienić moment powstania obowiązku podatkowego na inny niż wynikający z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy warunki kontraktu (FIDIC) mogą zmienić moment powstania obowiązku podatkowego na inny niż wynikający z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 października 2009 r. znak: IBPP1/443-881/09/BM oraz pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 25 listopada 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Protokołem odbioru końcowego i przekazania - przejęcia inwestycji do eksploatacji, Wnioskodawca jako Wykonawca dokonał przekazania Zamawiającemu wykonanej inwestycji (kanalizacji sanitarnej) z udziałem Beneficjenta (Gminy).

W protokole spisanym między stronami stwierdzono, że w oparciu o przedłożone dokumenty oraz wizję w terenie, odbierane zadanie inwestycyjne nie posiada żadnych wad, odpowiada przeznaczeniu i może być dopuszczone do użytkowania.

Wobec protokołu Wykonawca wystawił Zamawiającemu fakturę końcową. W międzyczasie na podstawie tzw. świadectw płatności wystawiono faktury częściowe. Wystawiając fakturę końcową Wykonawca oparł się o przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) Ustawy o podatku od towarów i usług.

Zamawiający powołując się na warunki kontraktu odmówił przyjęcia faktury końcowej twierdząc, że zastosowano nieprawidłową datę sprzedaży, albowiem dopiero po prawie 4 miesiącach od odbioru Inżynier Kontraktu wystawił Przejściowe Świadectwo Płatności wg Warunków Szczególnych Kontraktu (FIDIC).

W uzupełnieniu z dnia 6 listopada 2009 r. Wnioskodawca wskazał, iż z warunków kontraktowych (FIDIC) wynikają zasady płatności częściowych za wykonane prace o czym mówią warunki szczególne kontraktu.

Na Przejściowe Świadectwo Płatności wg Szczególnych Warunków Kontraktu (FIDIC) składa się TER (Tabela Elementów Rozliczeniowych) wystawione przez Inżyniera Kontraktu w dniu..... zasady płatności określają przepisy zgodne z Umową i Warunkami Szczególnymi Kontraktu.

Wykonawca wystąpił do Inżyniera Kontraktu o wystawienie Świadectwa przejęcia w dniu 5 stycznia 2009 r. Świadectwo Przejęcia wystawione zostało przez Inżyniera Kontraktu na Wnioskodawcę w dniu 21 lipca 2009 r.

Zarówno Wnioskodawca jak i Zamawiający są podatnikami VAT czynnymi.

Wnioskodawca wskazał, że w umowie brak jest zapisów, iż możliwe jest, że wykonawca będzie zobowiązany do wykonania dodatkowych robót budowlanych na polecenie Inżyniera po wystawieniu przez niego Świadectwa przyjęcia.

Umowa została podpisana w dniu 23 lipca 2007 r. Warunki płatności zgodnie z FIDIC Warunki Ogólne i Warunki Szczególne Kontraktu.

Zapłaty faktur częściowych są za wykonane i udokumentowane roboty budowlane potwierdzone przez Inspektora Nadzoru - są to płatności za wykonane częściowo roboty, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.

Protokół końcowy zdawczo-odbiorczy został podpisany w dniu 15 kwietnia 2009 r. i nie zawierał żadnych usterek i wad przedmiotu umowy.

Zamawiający nie powołał się na żadne konkretne Warunki Kontraktu, odmawiając przyjęcia faktury końcowej twierdząc, że zastosowano nieodpowiednią datę sprzedaży. Stwierdził jedynie, że nieprawidłowa jest data sprzedaży i nieprawidłowy jest przelicznik kursu walut.

Wykonawca wskazał na fakturze końcowej następujące daty:

* Data wystawienia faktury - 5 sierpnia 2009 r.

* Data sprzedaży - data wykonania robót - 15 kwietnia 2009 r.

Wnioskodawca nie otrzymał zapłaty za wykonane roboty ponieważ odesłana została faktura końcowa Wykonawcy i zażądano wystawienia prawidłowego dokumentu - można się domyślać, że chodzi o fakturę korygującą.

W uzupełnieniu z dnia 25 listopada 2009 r. Wnioskodawca wskazał iż opierając się na warunkach kontraktu (FIDIC) Świadectwo Przejęcia powinno być wystawione w dniu 1 lutego 2009 r. licząc 28 dni od daty zgłoszenia robót tj. od dnia 5 stycznia 2009 r. (zgodnie z klauzulą 10.1). W ciągu 84 dni wg klauzuli 14.10 po otrzymaniu Świadectwa Przejęcia Inżynier Kontraktu powinien rozliczyć wykonane roboty do dnia 26 kwietnia 2009 r. (Protokół Odbioru i przejęcia robót wystawiono w dniu 15 kwietnia 2009 r.). Po rozliczeniu kontraktu Inżynier Rezydent w ciągu 28 dni (klauzula 14.6) ma obowiązek wystawienia Świadectwa Płatności, co daje datę 28 maja 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Warunki Kontraktu (FIDIC) przy dofinansowaniu inwestycji ze środków pomocowych UE mogą zmieniać lub powodować ustalenie innego terminu daty sprzedaży, a tym samym wystawienia faktury za wykonane prace budowlane (faktura końcowa) niż to wynika z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 listopada 2009 r. Wnioskodawca doprecyzował pytanie w następujący sposób: Czy Warunki Kontraktu (FIDIC) przy dofinansowaniu inwestycji ze środków pomocowych UE mogą zmieniać moment powstania obowiązku podatkowego innego niż w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) Ustawy o podatku od towarów i usług jest przepisem bezwzględnie obowiązującym, a żadne postanowienia umów między stronami nie mogą zmieniać przepisów ustawy. Stanowisko Zamawiającego - Inwestora wynika najprawdopodobniej ze zmiany kursu EURO, w której to walucie rozliczany jest kontrakt, a wahania tych kursów na czas wystawienia faktury końcowej były niekorzystne dla Zamawiającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Ustawa o podatku od towarów i usług zaliczyła usługi budowlane i budowlano-montażowe do grupy usług, dla których przewidziano tzw. szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o VAT, w przypadku wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia ich wykonania.

Jak wynika z art. 19 ust. 14 ww. ustawy o VAT przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) stosuje się również w odniesieniu do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo - odbiorczych.

W świetle powołanych przepisów, w przypadku nieotrzymania przez Wykonawcę całości lub części zapłaty za roboty budowlane, dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT konieczne jest ustalenie dnia wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej. W praktyce przyjmuje się, że dniem wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych jest dzień podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego.

Wobec tego dzień, od którego liczony będzie trzydziestodniowy termin, to dzień podpisania protokołu. Obowiązek podatkowy w stosunku do usług budowlanych lub budowlano-montażowych powstanie nie później niż 30. dnia, licząc od dnia podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego, chyba że wcześniej Wnioskodawca otrzymał całość lub część zapłaty. Należy bowiem mieć na uwadze, że w tym przypadku mamy do czynienia z alternatywnym sformułowaniem momentu powstania obowiązku podatkowego.

A zatem w przypadku usług budowlanych termin wystawienia faktury VAT nie decyduje o momencie powstania obowiązku podatkowego.

Oznacza to, iż w przypadku świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych, dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, istotne znaczenie ma uiszczenie zapłaty (całości lub części) za wykonaną usługę (lub wykonany etap robót), a także zidentyfikowanie momentu, w którym usługa została wykonana. Należy tutaj zauważyć, iż wykonanie usługi jest drugim, obok zapłaty, terminem mającym wpływ na moment powstania obowiązku podatkowego.

Przepisy ustawy o VAT nie określają formy protokołu zdawczo - odbiorczego oraz wymaganych jego elementów. W praktyce terminem protokołu zdawczo-odbiorczego określa się dokument, w którym strony umowy potwierdzają wykonanie robót, zakres wykonanych prac, który jednocześnie staje się podstawą rozliczenia finansowego pomiędzy stronami. Protokół powinien zatem zawierać opis wykonanych prac, ich odbiór oraz podpisy wykonawcy i odbiorcy usługi.

Z protokołu powinno wynikać kto, kiedy i jakie prace wykonał oraz wskazanie, że określonego dnia zostały one przyjęte (ich realizacja - sposób wykonania - zaakceptowana) przez drugą stronę, nawet jeżeli akceptacja ta została obwarowana zastrzeżeniami dotyczącymi chociażby poczynienia poprawek uznanych za uzasadnione.

Bez znaczenia jest w istocie jak zostanie nazwany tego rodzaju dokument oraz to, czy dołączono do niego inne jeszcze dokumenty. Istotne jest, aby spełniał swoją funkcję - w sposób jednoznaczny określał prace, jakie zostały przyjęte (odebrane). Innymi słowy, aby dokumentował odbiór przez inwestora określonych prac.

Bez znaczenia jest również jaką kwotę zapłaty pociągnie za sobą przyjęcie wykonanych prac. Jej określenie jest bowiem elementem odrębnym od odbioru robót.

Należy zauważyć, że wobec braku normatywnej definicji protokołu zdawczo-odbiorczego, istotna jest przede wszystkim zawartość tak określonego dokumentu.

Protokoły odbiorów końcowych są zaliczane do dokumentacji budowy zgodnie z art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.).

W tym miejscu zauważyć należy również, że zgodnie z art. 643 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zamawiający obowiązany jest odebrać dzieło, które przyjmujący zamówienie wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem.

Natomiast, w myśl art. 647 k.c., przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Z przywołanych przepisów wynika zatem wprost, że zamawiający (art. 643 k.c.) lub inwestor (art. 647 k.c.) mają obowiązek odbioru robót budowlanych wykonawców, podwykonawców lub też generalnego wykonawcy. Odbiór robót jest więc elementem przełomowym w stosunkach o roboty budowlane, z jednej strony potwierdza wykonanie zobowiązania i otwiera wykonawcy prawo do żądania wynagrodzenia, bądź wskazuje na jego niewykonanie lub nienależyte wykonanie w całości lub w części wobec istnienia wad i rodzi odpowiedzialność za wady ujawnione przy odbiorze, a z drugiej strony wyznacza początek biegu terminów rękojmi za wady. Odbiór techniczny robót potwierdzony stosownym protokołem jest utożsamiany z wykonaniem usługi - dzień podpisania protokołu to dzień wykonania usługi.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż dzień, od którego liczony będzie 30-dniowy termin, o którym mowa w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o VAT, to dzień dokonania przez inwestora odbioru prac. Obowiązek podatkowy w stosunku do usług w zakresie robót budowlanych powstanie zatem nie później niż 30. dnia, licząc od dnia ich wykonania, tj. dokonania odbioru technicznego robót, chyba że Wnioskodawca wcześniej otrzyma całość lub część zapłaty.

W przedmiotowej sprawie protokołem odbioru końcowego i przekazania-przejęcia inwestycji do eksploatacji (kanalizacja sanitarna) Wnioskodawca jako Wykonawca dokonał przekazania Zamawiającemu wykonanej inwestycji potwierdzonego z udziałem Beneficjenta (Gminy). W protokole spisanym między stronami stwierdzono, że w oparciu o przedłożone dokumenty oraz wizję w terenie, odbierane zadanie inwestycyjne nie posiada żadnych wad, odpowiada przeznaczeniu i może być dopuszczone do użytkowania. Protokół końcowy zdawczo-odbiorczy został podpisany w dniu 15 kwietnia 2009 r. i nie zawierał żadnych usterek i wad przedmiotu umowy.

Wykonawca wystawił Zamawiającemu fakturę końcową, na której wykazał następujące daty:

* Data wystawienia faktury - 5 sierpnia 2009 r.

* Data sprzedaży - data wykonania robót - 15 kwietnia 2009 r.

Wnioskodawca wskazał również, iż nie otrzymał zapłaty za wykonane roboty gdyż Zamawiający odmówił przejęcia faktury końcowej.

Wystawiając fakturę końcową Wykonawca oparł się o przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług. Zamawiający, powołując się na warunki kontraktu odmówił przyjęcia faktury końcowej twierdząc, że zastosowano nieprawidłową datę sprzedaży, albowiem dopiero po prawie 4 miesiącach od odbioru Inżynier Kontraktu wystawił Przejściowe Świadectwo Płatności wg Warunków Szczególnych Kontraktu (FIDIC).

Wykonawca wystąpił do Inżyniera Kontraktu o wystawienie Świadectwa przejęcia w dniu 5 stycznia 2009 r. Świadectwo Przejęcia wystawione zostało przez Inżyniera Kontraktu na Wnioskodawcę w dniu 21 lipca 2009 r. W umowie brak jest zapisów, iż możliwe jest, że wykonawca będzie zobowiązany do wykonania dodatkowych robót budowlanych na polecenie Inżyniera po wystawieniu przez niego Świadectwa przyjęcia.

Wnioskodawca podał ponadto, że opierając się na warunkach kontraktu (FIDIC) Świadectwo Przejęcia powinno być wystawione w dniu 1 lutego 2009 r. licząc 28 dni od daty zgłoszenia robót tj. od dnia 5 stycznia 2009 r. (zgodnie z klauzulą 10.1). W ciągu 84 dni wg klauzuli 14.10 po otrzymaniu Świadectwa Przejęcia Inżynier Kontraktu powinien rozliczyć wykonane roboty do dnia 26 kwietnia 2009 r. (Protokół Odbioru i przejęcia robót wystawiono w dniu 15 kwietnia 2009 r.). Po rozliczeniu kontraktu Inżynier Rezydent w ciągu 28 dni (klauzula 14.6) ma obowiązek wystawienia Świadectwa Płatności, co daje datę 28 maja 2009 r.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, wobec nieotrzymania przez Wnioskodawcę zapłaty za wykonane roboty (co wynika z wniosku), obowiązek podatkowy w myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy powstał 30. dnia licząc od dnia ich wykonania, czyli licząc od dnia 15 kwietnia 2009 r., w którym to dniu podpisany został protokół końcowy zdawczo-odbiorczy. Jak bowiem wcześniej wykazano, protokół zdawczo-odbiorcy jest dokumentem potwierdzającym wykonanie usług budowlanych i budowlano-montażowych.

Zdaniem tut. organu, ani dzień wystąpienia do Inżyniera Kontraktu o wystawienie Świadectwa Przejęcia (5 stycznia 2009 r.) ani wystawienia Świadectwa Przejęcia przez Inżyniera Kontraktu na Wnioskodawcę (21 lipca 2009 r.) ani też wystawienia Świadectwa Płatności nie można uznać za dzień wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych, który jest podstawą do określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonania tych usług.

Zatem należy stwierdzić, że warunki Kontraktu (FIDIC) nie mogą wpływać na moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonanej przez Wnioskodawcę usługi, gdyż na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, moment powstania obowiązku podatkowego w przedmiotowej sprawie określony został w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o VAT i żadne ustalenia kontraktowe pomiędzy kontrahentami, nie mogą prowadzić do określenia innego momentu powstania obowiązku podatkowego niż wynikający z powołanego przepisu.

W związku z powyższym, za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług jest przepisem bezwzględnie obowiązującym, a żadne postanowienia umów pomiędzy stronami nie mogą zmieniać przepisów ustawy.

Na marginesie zauważyć należy, iż zgodnie z § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie natomiast z § 11 ust. 2 tego rozporządzenia faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym, jeśli w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstał (z uwagi na brak zapłaty) 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług (tj. licząc od dnia 15 kwietnia 2009 r.), to fakturę należało wystawić nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego i nie wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem tego obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważyć również należy, iż przedmiotem interpretacji ani oceny tut. organu nie była prawidłowość obliczeń dokonanych przez Wnioskodawcę na podstawie warunków kontraktu (FIDIC) w zakresie ustalenia terminów przewidzianych na:

* wystawienie Świadectwa Przejęcia,

* rozliczenie wykonanych robót Protokołem Odbioru i Przejęcia Robót,

* wystawienie Świadectwa Płatności.

Terminy te wynikają z zawartej pomiędzy Stronami umowy cywilnoprawnej (kontraktu) zawierającej postanowienia co do wzajemnych praw i obowiązków uczestników tego stosunku i nie mogą być przedmiotem oceny w postępowaniu o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Natomiast w myśl przepisu art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Przedmiotem interpretacji nie była również kwestia ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu płatności dokonanych przez Zamawiającego w trakcie trwania kontraktu na podstawie Przejściowych Świadectw Płatności ani kwestia zasadności wystawienia faktur częściowych, gdyż w zakresie tych spraw Wnioskodawca nie opisał wyczerpująco stanu faktycznego, nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.