IBPP1/443-869/10/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2010 r. (data wpływu 13 września 2010 r.) uzupełnionego pismem z dnia 25 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2010 r., wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 25 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł w dniu 27 kwietnia 2010 r. z K. i S. małżonkami ("Sprzedający") umowę przedwstępną sprzedaży ("Umowa Przedwstępna") prawa własności niezabudowanej nieruchomości gruntowej, położonej w Z., przy ulicy, powiat, województwo, stanowiącej działki gruntu oznaczone w ewidencji gruntów prowadzonej przez starostę numerami 5527 oraz 5526/2 o obszarze 4.536 m#178;, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy, IV Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą ("Nieruchomość").

Wnioskodawca zamierza nabyć Nieruchomość w celu wybudowania na jej terenie centrum handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą to jest drogami, parkingami etc.

Sprzedający nabyli Nieruchomość od współwłaścicieli: B., J., M., S. oraz P. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 7 września 2009 r., przed notariuszem.

Z treści tej umowy wynika, że nabycie Nieruchomości przez Sprzedających zostało opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Środki na nabycie Nieruchomości zostały pozyskane przez Sprzedających z uprzedniej sprzedaży innych nieruchomości, których byli właścicielami na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej.

Nabyta Nieruchomość była traktowana przez Sprzedających jako lokata kapitału.

Z treści umowy sprzedaży z 7 września 2009 r. nie wynika, aby Sprzedający deklarowali, że zakup Nieruchomości następuje w celu dalszej jej odsprzedaży.

Nieruchomość po jej nabyciu nie była wykorzystywana przez Sprzedających na potrzeby działalności gospodarczej. Sprzedający na Nieruchomość nie ponosili żadnych nakładów. Sprzedający z Nieruchomości nie pobierali żadnych pożytków. Z Nieruchomości po jej nabyciu nie były geodezyjnie wydzielane inne działki gruntu.

Nieruchomość objęta jest postanowieniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta, uchwalonego Uchwałą nr. Rady Miejskiej. z dnia 25 listopada 2003 r. ("MPZP"). Zgodnie z postanowieniami MPZP Nieruchomość położona jest w jednostce oznaczonej symbolem k.k. (tereny obsługi komunikacji, dla której MPZP ustala podstawową funkcję w postaci: terenów i obiektów związanych z obsługą ruchu drogowego, zaś jako funkcję uzupełniającą MPZP ustala: tereny i obiekty usług komercyjnych takich jak np. handel, gastronomia związanych z funkcją podstawową urządzenia infrastruktury technicznej oraz zieleń towarzysząca).

Przyjąć należy, iż z MPZP wynika, że Nieruchomość położona jest na terenie przeznaczonym pod zabudowę.

W chwili nabycia Nieruchomości jedynie K. prowadził działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej K. świadczył usługi wynajmu nieruchomości. Po nabyciu Nieruchomości K. wyrejestrował z ewidencji działalności prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą.

K. jest jednakże w dalszym ciągu czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. K. zajmuje się wynajmowaniem powierzchni komercyjnych i z tytułu świadczenia tych usług wystawia kontrahentom faktury VAT oraz składa kwartalne deklaracje VAT. Wynajmowane przez K. powierzchnie komercyjne wchodzą w skład małżeńskiej wspólności ustawowej.

Sprzedający nie mają żadnych sprecyzowanych celów wydatkowania uzyskanych ze sprzedaży Nieruchomości środków pieniężnych.

Sprzedający posiadają inne nieruchomości, jednakże obecnie nie maja zamiaru ich sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 25 listopada 2010 r.):

Czy przyszła sprzedaż przez Pana K. będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym dostawa Nieruchomości będzie opodatkowana 22% stawką podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług ("Ustawa") opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy za towar uznawany jest również grunt. Zatem, dostawa gruntu przez podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy, a za takiego należy uznać Pana K. stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy z uwagi na to, iż czynnikiem decydującym dla uznania podmiotu za podatnika nie jest fakt że jest on zarejestrowany jako prowadzący działalność gospodarczą ale fakt podejmowania określonych czynności uznawanych za działalność gospodarczą w rozumieniu Ustawy, a za takie czynności uznać należy te, które polegają na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W analizowanej sytuacji należy zauważyć, że K. jest czynnym podatnikiem VAT. Zajmuje się wynajmem lokali użytkowych i wystawia z tego tytułu faktury VAT.

Przedmiotem dostawy jest grunt niezabudowany przeznaczony pod zabudowę, co potwierdza zapis w MPZP. Od zakupu Nieruchomości przez Sprzedającego do uzgodnienia zawarcia Umowy Przedwstępnej, a więc uzgodnienia sposobu sprzedaży Nieruchomości upłynęło 7 (siedem) miesięcy.

Całokształt działań Pana K. należy zatem uznać za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy, co przesądza o konieczności opodatkowania dostawy Nieruchomości 22% stawką podatku VAT.

Uznanie niniejszej dostawy za opodatkowaną 22% stawką podatku VAT zgodne będzie ze stanowiskiem wyrażonym w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej Wnioskodawcy w dniu 24 kwietnia 2009, pod sygn. IBPP1/443-98-09/BM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Oznacza to, że zgodnie z powołaną definicją działalności gospodarczej podatnikami będą również osoby, które wykonały czynności jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Przepis ten dotyczy wszystkich czynności wykonywanych okazjonalnie (w tym również dostaw działek przeznaczonych pod zabudowę). Polskie przepisy przewidują zatem uznanie za podatnika podatku od towarów i usług osoby, które okazjonalnie dokonują dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Przepis ten został wprowadzony w celu zrównania pod względem opodatkowania podatkiem VAT podmiotów dokonujących takich samych czynności.

Podkreślić należy, że zgodnie z ww. przepisem art. 15 ust. 2 ustawy VAT okoliczności wskazujące na zamiar dokonywania tych czynności w sposób częstotliwy nie muszą być oceniane w momencie nabycia gruntu. W określonych sytuacjach o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej mogą świadczyć działania podejmowane po nabyciu np. danego towaru. Działalnością gospodarczą jest bowiem nie tylko rozpoczęcie sprzedaży np. działek przeznaczonych pod zabudowę, lecz również wykonywanie wszystkich innych czynności zmierzających do dokonania sprzedaży, w tym również czynności przygotowawcze i inwestycyjne. Definicja ta ma charakter obiektywny i bez względu na deklaracje osoby dokonującej czynności dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę, należy rozważyć okoliczności towarzyszące danej transakcji. Podmiot dokonujący czynności związanych z dostawą działek nabywa status podatnika z chwilą rozpoczęcia tych czynności, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że dostawa działek ma charakter powtarzalny.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawarł w dniu 27 kwietnia 2010 r. ze Sprzedającym i jego żoną umowę przedwstępną sprzedaży prawa własności niezabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów numerami 5527 oraz 5526/2 o obszarze 4.536 m#178;.

Wnioskodawca zamierza nabyć Nieruchomość w celu wybudowania na jej terenie centrum handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą to jest drogami, parkingami etc.

Sprzedający nabył Nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 7 września 2009 r.. Z treści tej umowy wynika, że nabycie Nieruchomości przez Sprzedającego zostało opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z treści umowy sprzedaży z dnia 7 września 2009 r. nie wynika, aby Sprzedający deklarował, że zakup Nieruchomości następuje w celu dalszej jej odsprzedaży.

Środki na nabycie Nieruchomości zostały pozyskane przez Sprzedającego i jego żoną z uprzedniej sprzedaży innych nieruchomości, których byli właścicielem na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej.

Nabyta Nieruchomość była traktowana przez Sprzedającego jako lokata kapitału.

Nieruchomość po jej nabyciu nie była wykorzystywana przez Sprzedającego na potrzeby działalności gospodarczej. Sprzedający nie ponosił żadnych nakładów na Nieruchomości i nie pobierał żadnych pożytków. Po nabyciu Nieruchomości nie były geodezyjnie wydzielane inne działki gruntu.

Zgodnie z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ("MPZP"), nieruchomość położona jest w jednostce oznaczonej symbolem k.k. (tereny obsługi komunikacji, dla której MPZP ustala podstawową funkcję w postaci: terenów i obiektów związanych z obsługą ruchu drogowego, zaś jako funkcję uzupełniającą MPZP ustala: tereny i obiekty usług komercyjnych takich jak np. handel, gastronomia związanych z funkcją podstawową urządzenia infrastruktury technicznej oraz zieleń towarzysząca).

Wnioskodawca wskazał, iż z MPZP wynika, że Nieruchomość położona jest na terenie przeznaczonym pod zabudowę.

W chwili nabycia Nieruchomości Sprzedający - K. prowadził działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej K. świadczył usługi wynajmu nieruchomości. Po nabyciu Nieruchomości K. wyrejestrował z ewidencji działalności prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą, jednakże w dalszym ciągu jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. K. zajmuje się wynajmowaniem powierzchni komercyjnych i z tytułu świadczenia tych usług wystawia kontrahentom faktury VAT oraz składa kwartalne deklaracje VAT. Wynajmowane przez Konrada Kozerę powierzchnie komercyjne wchodzą w skład małżeńskiej wspólności ustawowej.

Sprzedający nie ma żadnych sprecyzowanych celów wydatkowania uzyskanych ze sprzedaży Nieruchomości środków pieniężnych.

Sprzedający posiada inne nieruchomości, jednakże obecnie nie ma zamiaru ich sprzedaży.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że z przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wynika aby zakupione w 2009 r. 2 działki (nr 5527 oraz nr 5526/2 o pow. 4.536 m#178;) przeznaczone obecnie do sprzedaży, w jakimkolwiek momencie ich posiadania przez Sprzedającego zostały wykorzystane do jego celów osobistych np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Wręcz przeciwnie zakup działek na terenach oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny obsługi komunikacji z podstawową funkcją w postaci: terenów i obiektów związanych z obsługą ruchu drogowego i funkcją uzupełniającą: tereny i obiekty usług komercyjnych takich jak np. handel, gastronomia, wskazuje, że nabycie przedmiotowych nieruchomości nastąpiło celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych. Dokonując inwestycji środków pieniężnych (lokata kapitału) czyni się to z zamiarem ich odzyskania w przyszłości a położenie tych działek na terenie inwestycyjnym wskazuje, że nabycie przedmiotowych nieruchomości nastąpiło celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych i uzyskanie jak największego zysku, a więc dla celów zarobkowych.

Zatem w ocenie tut. organu zamiar wykorzystania przedmiotowych nieruchomości gruntowych dla celów zarobkowych Sprzedający podjął już w momencie ich kupna, bowiem przy zakupie tych działek Sprzedający musiał brać przede wszystkim pod uwagę ich przeznaczenie i lokalizację. Należy zatem uznać, że sprzedając nieruchomości Wnioskodawcy w celu wybudowania na tym terenie centrum handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą (drogami, parkingami etc.), Sprzedający potwierdza zamiar wykorzystania działek dla celów zarobkowych.

Oczywistym bowiem jest, że dokonując inwestycji celem lokaty kapitału czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze musi być zrealizowany. Jak stwierdzono powyżej, o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT przesądza sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, a nieistotny jest rezultat.

Ponadto nabycie tych działek, nastąpiło ze środków finansowych uzyskanych z poprzedniej sprzedaży nieruchomości.

Odzyskanie zatem zainwestowanych środków pieniężnych możliwe jest przede wszystkim przez sprzedaż działki, ewentualnie dzierżawę nieruchomości.

Powyższe potwierdza także fakt, iż pomiędzy kupnem działek a uzewnętrznionym zamiarem sprzedaży mija krótki okres, tj. jeden rok.

Przez termin "zamiar" należy pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę w przedmiotowej sprawie fakty (przeznaczenie gruntu na cele inwestycyjne i szybka jego sprzedaż) wskazują jednoznacznie na zamiar wykorzystania przez Sprzedającego nabytej nieruchomości do czynności uznawanych za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle cytowanych powyżej przepisów, sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z nabyciem dokonanym w tym celu nadaje podmiotowi status podatnika VAT.

W takiej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku nieruchomości przez Sprzedającego kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

W świetle powyższego należy uznać, iż Sprzedający w przedmiotowej sprawie spełnia przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 kwalifikujące do uznania go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Sprzedający i tak jest już zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a zatem wszystkie wykonywane czynności, mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

W kwestii natomiast stawki podatku VAT dla planowanej sprzedaży wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy) jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Z treści wniosku wynika, iż będące przedmiotem umowy przedwstępnej sprzedaży 2 działki niezabudowane o obszarze 4.536m2, w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego znajdują się w granicach terenów oznaczonych symbolem k.k. - tereny obsługi komunikacji, z podstawową funkcją w postaci: terenów i obiektów związanych z obsługą ruchu drogowego i funkcją uzupełniającą: tereny i obiekty usług komercyjnych takich jak np. handel, gastronomia związanych z funkcją podstawową urządzenia infrastruktury technicznej oraz zieleń towarzysząca.

Zatem dokonanie dostawy ww. nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując stwierdza się, że zachowania Sprzedającego jednoznacznie wyczerpują znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym osobę podejmującą te czynności należy uznać w odniesieniu do powyższej transakcji za podatnika podatku VAT, a dostawa przedmiotowego gruntu, jako przeznaczonego pod zabudowę, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki w wysokości 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy również zauważyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Nadmienia się ponadto, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na wniosek Wnioskodawcy jako nabywcy, zatem nie wywołuje żadnych skutków podatkowoprawnych dla kontrahenta Wnioskodawcy tj. sprzedającego Pana K., który jeśli jest zainteresowany uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej winien złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), sformułować pytanie oraz przedstawić własne stanowisko w sprawie i wnieść odpowiednią opłatę.

W świetle powyższego należy również dodać, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, tym samym Wnioskodawcę obciążają wszelkie konsekwencje podania stanu niezgodnego z rzeczywistością.

Powoływana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 kwietnia 2009 r.: IBPP1/443-98/07/BM niewątpliwie kształtuje sytuację prawną podatnika w indywidualnej sprawie, lecz dotyczy konkretnego stanu faktycznego i nie ma mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretację przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Końcowo należy zauważyć, iż przedmiotem interpretacji nie była kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług działek sprzedanych wcześniej przez Sprzedającego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.