IBPP1/443-862/09/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2009 r. (data wpływu 24 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 16 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy opłaty kosztów obsługi i administracji przez użytkowników lokali podlegają przepisom ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy opłaty kosztów obsługi i administracji przez użytkowników lokali podlegają przepisom ustawy o VAT

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 16 listopada 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 października 2009 r. znak: IBPP1/443-862/09/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Powiat P. - jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje zadania na podstawie art. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1995 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. 142 z 2001 r., z późn. zm.). Ponadto Wnioskodawca realizuje zadania w zakresie gospodarki nieruchomościami między innymi wynajmuje lokale samorządowym budżetowym jednostkom, dla których jest organem założycielskim, pozostałym jednostkom i organizacjom budżetowym, dla których Powiat nie jest organem założycielskim, organizacjom społecznym (stowarzyszeniom, fundacjom), oraz podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą.

Powiat w zakresie gospodarki nieruchomościami ma zawarte umowy użyczenia lub porozumienia w sprawie korzystania z pomieszczeń z samorządowymi budżetowymi jednostkami, dla których Powiat jest organem założycielskim, pozostałymi jednostkami i organizacjami budżetowymi, dla których Powiat nie jest organem założycielskim, organizacjami społecznymi (stowarzyszeniami, fundacjami) oraz z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą obejmujące opłaty z tytułu:

* dozoru budynku,

* kosztów związanych z utrzymaniem czystości,

* kosztów utrzymania i eksploatacji telefonów,

* kosztów związanych z eksploatacją budynku (m.in. przeglądy c.o., remonty, usuwanie awarii),

* kosztów utrzymania pracowników obsługi i administracji w wymiarze etatu w wysokości odpowiadającej procentowemu udziałowi powierzchni użytkowanej przez najemcę,

* za dostawę energii elektrycznej,

* za dostawę centralnego ogrzewania,

* za dostawę wody i odprowadzenia ścieków,

* za wywóz nieczystości.

Z tytułu opłat za media oraz pozostałych kosztów oprócz kosztów obsługi i administracji wszyscy użytkownicy pomieszczeń są obciążani fakturami VAT. Natomiast w przypadku opłat za koszty utrzymania pracowników obsługi i administracji wystawiane są noty obciążeniowe.

Koszty utrzymania pracowników obsługi i administracji zostały uregulowane Zarządzeniem Starosty z dnia 23 października 2008 r. w sprawie ustalenia kosztów utrzymania pracowników obsługi i administracji Starostwa Powiatowego. Na ww. koszty składają się wynagrodzenia i składki na ubezpieczenie społeczne oraz na fundusz pracy z etatów za obsługę finansowo - księgową, obsługę centrali telefonicznej oraz obsługę konserwatorską. Rada Powiatu w oparciu o interpretację Ministerstwa Finansów z dnia 8 maja 2008 r. Nr ST2-4834-65/SZH/2008/697 podjęła uchwałę Nr.. z dnia 23 maja 2008 r. w sprawie zasad zwrotu wydatków w jednostkach budżetowych Powiatu. Zgodnie z tą uchwałą koszty utrzymania pracowników obsługi i administracji zwracane przez najemców traktowane są jako refundacja wydatków.

W związku z wyżej przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji, której przedmiotem mają być opłaty za koszty utrzymania pracowników obsługi administracji ponoszone przez podmioty, z którymi zawarte są umowy użyczenia.

Wnioskodawca wskazał, że pod pojęciem: "opłaty z tytułu kosztów obsługi i administracji" rozumie: wynagrodzenia i pochodne od wynagrodzeń pracowników bezpośrednio związanych z obsługą najemców i użytkowników tj. telefonistka, pracownik wydziału finansowo - księgowego, wydziału organizacyjno - administracyjnego, konserwator. Opłaty z ww. tytułu obliczane są w wysokości odpowiadającej procentowemu udziałowi powierzchni użytkowanej przez najemcę lub użytkownika do powierzchni biurowej stosownie do Zarządzenia nr 28/08 Starosty P. z dnia 23 października 2008 r. w sprawie ustalenia kosztów utrzymania pracowników obsługi i administracji.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Użytkownicy niebędący podatnikami podatku VAT:

* Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie,

* Zarząd Dróg Powiatowych,

* Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna,

* Powiatowy Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej.

Powiat ponosi opłaty z tytułu kosztów obsługi i administracji w swoim imieniu i nie jest podmiotem pośredniczącym pomiędzy usługodawcą a nabywcą tej usługi.

Powiat jako samorządowa osoba prawna nie posiada własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone zadania wykonuje za pośrednictwem urzędu tj. Starostwa Powiatowego, które realizuje zadania w imieniu i na jego rzecz.

Osoby wykonujące czynności, za które Wnioskodawca pobiera opłaty z tytułu kosztów obsługi i administracji zatrudnia Starostwo Powiatowe na podstawie umowy o pracę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty z tytułu kosztów obsługi i administracji ponoszone przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, pozostałe jednostki i organizacje budżetowe, dla których Powiat nie jest organem założycielskim, organizacje społeczne (stowarzyszenia, fundacje) jak również samorządowe budżetowe jednostki, dla których organem założycielskim jest Powiat będące użytkownikami lokali udostępnionych na podstawie umów użyczenia podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty utrzymania pracowników (wynagrodzenie + składka na ubezpieczenia społeczne) pokrywane przez użytkowników będącymi samorządowymi jednostkami budżetowymi, dla których Powiat jest organem założycielskim (np. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie, Zarząd Dróg Powiatowych, Poradnia Pedagogiczna), pozostałymi jednostkami budżetowymi i organizacyjnymi, dla których Powiat nie jest organem założycielskim (np. Delegatura Krajowego Biura Wyborczego, Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska), organizacjami społecznymi (np. stowarzyszenia, fundacje) z którymi zawarte są umowy użyczenia nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług bo nie mają cech usługi.

Wnioskodawca uważa, że są refundacją wynagrodzeń taką samą jak refundacja wynagrodzeń z Powiatowego Urzędu Pracy czy z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych uznawana jako zwrot wydatków. Refundacja wynagrodzeń z tytułu utrzymania kosztów pracowników obsługi i administracji stanowi dla Wnioskodawcy zmniejszenie kosztów, a nie dochód.

Wynagrodzenia pracownicze nie są objęte ustawą o podatku od towarów i usług, gdyż są opodatkowane zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 703 z późn. zm.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojecie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

W myśl art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy wskazać, iż w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

W związku z powyższym, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, stwierdzić należy, że w przypadku świadczonych usług za podstawę opodatkowania uznać należy kwotę obrotu wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez wykonawcę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami dodatkowymi. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług należy zaliczyć pobierane przez wykonującego wynagrodzenie także w tym zakresie, w którym obejmuje ono zwrot kosztów dodatkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, realizuje zadania w zakresie gospodarki nieruchomościami. Między innymi wynajmuje lokale samorządowym budżetowym jednostkom, dla których jest organem założycielskim, pozostałym jednostkom i organizacjom budżetowym, dla których Powiat nie jest organem założycielskim, organizacjom społecznym (stowarzyszeniom, fundacjom), oraz podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Powiat w zakresie gospodarki nieruchomościami ma zawarte umowy użyczenia lub porozumienia w sprawie korzystania z pomieszczeń z samorządowymi budżetowymi jednostkami, dla których Powiat jest organem założycielskim, pozostałymi jednostkami i organizacjami budżetowymi dla, których Powiat nie jest organem założycielskim, organizacjami społecznymi (stowarzyszeniami, fundacjami) oraz z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą obejmujące opłaty z tytułu m.in. kosztów utrzymania pracowników obsługi i administracji w wymiarze etatu w wysokości odpowiadającej procentowemu udziałowi powierzchni użytkowanej przez najemcę.

Z tytułu opłat za media oraz pozostałych kosztów oprócz kosztów obsługi i administracji wszyscy użytkownicy pomieszczeń są obciążani fakturami VAT. Natomiast w przypadku opłat za koszty utrzymania pracowników obsługi i administracji wystawiane są noty obciążeniowe. Wnioskodawca pod pojęciem: "opłaty z tytułu kosztów obsługi i administracji" rozumie: wynagrodzenia i pochodne (składki na ubezpieczenie społeczne oraz na fundusz pracy) od wynagrodzeń pracowników bezpośrednio związanych z obsługą użytkowników tj. telefonistka, pracownik wydziału finansowo - księgowego, wydziału organizacyjno - administracyjnego, konserwator. Opłaty z ww. tytułu obliczane są w wysokości odpowiadającej procentowemu udziałowi powierzchni użytkowanej przez użytkownika do powierzchni biurowej stosownie do Zarządzenia Starosty w sprawie ustalenia kosztów utrzymania pracowników obsługi i administracji. Zgodnie z uchwałą Rady Powiatu koszty utrzymania pracowników obsługi i administracji zwracane przez najemców traktowane są jako refundacja wydatków.

Powiat ponosi opłaty z tytułu kosztów obsługi i administracji w swoim imieniu i nie jest podmiotem pośredniczącym pomiędzy usługodawcą a nabywcą tej usługi.

Powiat jako samorządowa osoba prawna nie posiada własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone zadania wykonuje za pośrednictwem urzędu tj. Starostwa Powiatowego, które realizuje zadania w imieniu i na jego rzecz.

Należy zauważyć, iż opisana powyżej usługa użyczenia lokali jest usługą złożoną tzn. taką która łączy w sobie usługę sensu stricte użyczenia lokalu i przyporządkowaną do niej usługę związaną z obsługą użytkowników świadczoną przez telefonistkę, pracownika wydziału finansowo - księgowego, wydziału organizacyjno - administracyjnego, konserwatora (usługa obsługi i administracji), które są nierozerwalnie ze sobą związane.

Z powyższego wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje również ciążące na usługodawcy koszty, jeżeli są one bezpośrednio związane z daną usługą i zwracane są przez nabywcę usługi w zakresie uiszczanej należności. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucony jest na nabywcę, nie uznaje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia podstawowego.

Przedstawione wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w treści przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 z późn. zm.). Można tutaj wskazać przepis art. 78 lit. b) Dyrektywy, zgodnie z którym do podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wlicza się koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W związku z powyższym, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, stwierdzić należy, że w przypadku świadczonych usług za podstawę opodatkowania uznać należy kwotę obrotu wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez wykonawcę usługi od nabywcy, tj. łącznie z kosztami związanymi z zatrudnianiem pracowników obsługi i administracji na potrzeby użytkowników lokali. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług użyczenia, korzystania z pomieszczeń należy zaliczyć pobierane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie także w tym zakresie, w którym obejmuje ono zwrot ww. kosztów obsługi i administracji.

Odnosząc się do przedstawionego wyżej stanu faktycznego, wskazać należy, iż zawarte z ww. podmiotami umowy użyczenia, korzystania z pomieszczeń wskazują, że kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników obsługi i administracji na potrzeby najemców i użytkowników lokali pozostaje w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy. Stanowią one integralną część świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Pełnią funkcję pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej jaką jest umowa użyczenia lokali, korzystania z pomieszczeń.

Wskazać należy, iż Wnioskodawca nałożone zadania, w postaci obsługi użytkowników lokali (usługa świadczona przez telefonistkę, pracownika wydziału finansowo - księgowego, wydziału organizacyjno - administracyjnego, konserwatora) wykonuje za pośrednictwem urzędu tj. Starostwa Powiatowego (który realizuje te zadania w imieniu i na jego rzecz) w celu wykonania usługi podstawowej tj. usługi użyczenia lokali, korzystania z pomieszczeń, zatem ich koszty należy traktować jako element składowy usługi finalnej.

Ponadto ww. kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników obsługi i administracji na potrzeby użytkowników lokali jest należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy, a więc jest należnością z tytułu odpłatnego świadczenia usług. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej - usługi użyczenia lokali, porozumienia w sprawie korzystania z pomieszczeń, świadczenie usługi obsługi i administracji utraciłoby swój sens.

Opłata z tytułu kosztów obsługi i administracji służy tylko zapewnieniu prawidłowego wykonania i korzystania z usługi głównej.

Należy także podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy dana czynność podlega opodatkowaniu, nie jest istotna nazwa zastosowana przez dostawcę towarów czy świadczącego usługę dla wykonywanej czynności, lecz najistotniejsze jest to, czym dana czynność jest w rzeczywistości.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku trzeba zauważyć, że wprawdzie umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, bowiem zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy, to jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną i jako taka podlega opodatkowaniu.

Koszty usług świadczonych przez zatrudnione w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy osoby w celu obsługi i administracji użytkowników lokali, którymi obciążany jest nabywca usługi użyczenia lokali, porozumienia w sprawie korzystania z pomieszczeń, powinny być elementem podstawy opodatkowania usługi głównej i to niezależnie od tego, czy stanowią element kalkulacyjny wchodzący w skład umówionej przez strony należności za usługę główną, czy też umowa stron wyodrębnia ww. usługi dodatkowe w oddzielnych kwotach (np. jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie refundacja kosztów). Nie można sztucznie wyodrębniać spośród jednej kompleksowej usługi pewnej czynności tylko w tym celu, aby zdjąć ze świadczącego główną usługę ciężar opodatkowania.

Jednocześnie w przedmiotowej sprawie koszty koszty związane z zatrudnianiem pracowników obsługi i administracji na potrzeby użytkowników lokali nie mogą być przedmiotem odsprzedaży, bowiem stanowią one element cenotwórczy usługi.

W przypadku świadczenia usługi użyczenia lokali, korzystania z pomieszczeń wraz z ww. usługami związanymi z obsługą i administracją, na potrzeby użytkowników lokali, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą. Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług.

Reasumując, opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników obsługi i administracji na potrzeby użytkowników lokali, jako element kalkulacyjny świadczenia zasadniczego, w związku z tym, że na gruncie ustawy o VAT usługa udostępniania lokali (użyczenia lokali, porozumienia w sprawie korzystania z pomieszczeń) jest usługą odpłatną, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, stanowią podstawę opodatkowania tym podatkiem. W konsekwencji, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, podlegają opodatkowaniu tym podatkiem według właściwych stawek podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nie odniesiono się natomiast do wskazanej przez Wnioskodawcę interpretacji Ministra Finansów z dnia 8 maja 2008 r. o numerze ST2-4834-65/SZH/2008/697 gdyż interpretacji o takim numerze nie znaleziono.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W kwestii ustalenia czy opłaty kosztów obsługi i administracji przez najemców lokali podlegają przepisom ustawy o VAT zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.